Χρίστος Κρανάκης
▸Η δολοφονία του 36χρονου βιοπαλαιστή Αντώνη Καρυώτη από μέλη του πληρώματος του «Blue Horizon» στο λιμάνι του Πειραιά, συγκλόνισε την εγχώρια και διεθνή γνώμη.
Ένα σκηνικό άκρως πρωτοφανές για τη σύγχρονη ιστορία της ακτοπλοΐας, προστέθηκε ως ένα ακόμα μαύρο στίγμα στο ψηφιδωτό της συλλογικής μνήμης και συνείδησης.
Πριν 10 χρόνια ήταν ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης ο οποίος έχασε την ζωή του επειδή έκανε το «λάθος» να επιβιβαστεί σε τρόλεϊ δίχως εισιτήριο. Πριν λίγο καιρό ήταν η ασύλληπτη τραγωδία στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους –οι περισσότεροι κάτω των τριάντα. Πριν ακόμα λιγότερο καιρό, ήταν οι – τουλάχιστον– 600 άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στην Πύλο, κάποιοι από τους οποίους φέρεται να βυθίστηκαν στο πάτο της θάλασσας παγιδευμένοι σε μπουντρούμι του πλοίου.
Το σύστημα, συνειδητά και ταυτόχρονα ασυνείδητα, προετοιμάζει την κοινωνία να αποδεχτεί πλήρως τον θάνατο. Ανεξαιρέτως χρώματος, ηλικίας, κατάσταση ψυχικής υγείας η ζωή του ταξιδιώτη (είτε έχει είτε όχι εισιτήριο/διαβατήριο) δεν έχει μεγάλη σημασία στο σημερινό κόσμο. Αυτό απέδειξε και το ανατριχιαστικό έγκλημα στον Πειραιά, όσο και η ανεκδιήγητη δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος, που στην αρχή έδειχνε πως πρόκειται για ατύχημα…
Το θυμικό της κοινής γνώμης, δικαιολογημένα, αρχικά «στόχευσε» τα δύο μέλη του πληρώματος που έσπρωξαν τον άτυχο άνδρα στη θάλασσα, προδίδοντας όχι μόνο τον «νούμερο 1» αξιακό κώδικα της θάλασσας αλλά και βασικές αρχές ανθρωπιάς. Πράγματι, όταν κανείς αντιλαμβάνεται το βαθμό αλλοτρίωσης της ανθρώπινης φύσης που μπορεί να επιφέρουν οι σάπιες αξίες του κέρδους και του ατομισμού, τρομάζει! Σε μια πιθανώς λαθροχειρία όμως, η αποτρόπαια πράξη από τον ύπαρχο, τον λοστρόμο και τον αξιωματικό του καταστρώματος, όπως και η εγκληματική αδιαφορία του καπετάνιου για την τύχη του Αντώνη, αποτελούν απλώς μια οξυμένη μορφή του κοινωνικού κανιβαλισμού που «κατατρώει» συνολικά την κοινωνία μας και συνεπώς και τμήματα της μισθωτής τάξης.
Η αποδοχή του TINA στην καθημερινότητά μας, η παράδοση του προσωπικού «είναι» στα συμφέροντα και τις επιταγές της εργοδοσίας προκειμένου να μην χάσουμε τη δουλειά μας ή να «τσιμπήσουμε» καμία –έστω εξευτελιστική– αύξηση, αποτελεί το εύφορο έδαφος πάνω στο οποίο καλλιεργείται ο «εμφύλιος» των φτωχών, οι εξουσιαστικές/καταπιεστικές τάσεις προς τον «από κάτω», ακόμα και τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα όπως αυτό στον Πειραιά.
Η αποξένωση, ο εκφυλισμός των προσωπικών αξιών και ο ατομισμός όμως, δεν οφείλονται στην «αποκτηνωμένη φύση του ανθρώπου», ούτε έγκειται αποκλειστικά στον έναν, οξύθυμο χαρακτήρα που αποτελεί «εξαίρεση». Άλλωστε, η επικρατούσα business λογική είναι αυτή που μας δασκαλεύει πως ο κάθε υπάλληλος αποτελεί «καθρέφτη» του εργοδότη του, όπως αντίστοιχα και η συμπεριφορά του. Έτσι λοιπόν, εκείνοι που «ζητάνε τον υπεύθυνο» όταν είναι δυσαρεστημένοι με κάποιον υπάλληλο, καλό θα είναι τώρα να σταματήσουν να προσπαθούν να βγάλουν «λάδι» την πλοιοκτήτρια εταιρεία.
Όταν η ζωή ενός ανθρώπου δεν συνεχίζεται, το «η ζωή συνεχίζεται» είναι βαρβαρότητα και συνενοχή
Κίμωνας Ρηγόπουλος
Βλέπετε όμως η Attica Group, το 97,4% των μετοχών της οποίας κατέχει η STRIX Holdings η οποία έχει ως γονικό οργανισμό την Piraeus Financial Holdings SA, συνιστά σχεδόν μονοπώλιο όσον αφορά τις θαλάσσιες μετακινήσεις στη χώρα μας. Δεν κινδυνεύει να χάσει τα ηνία και άρα δικαιολογείται να θεωρεί πως οι ελληνικές θάλασσες της ανήκουν…
Αυτό αποτυπώθηκε τόσο από την πρώτη κατάπτυστη ανακοίνωση του Ομίλου, στην οποία αρνήθηκε να αναλάβει έστω και σπιθαμή ευθύνης ενώ «ξέχασε» να απευθύνει συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους φίλους του αδικοχαμένου, όσο και από την –καθόλου ατυχή– δήλωση Βαρβιτσιώτη που εξίσωνε θύμα και θύτες προσπαθώντας επί της ουσίας να κλείσει το θέμα άρον – άρον. Η εκ των υστέρων παραίτηση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Attica Group και η –σαφώς μετανοημένη– ανακοίνωση του Ομίλου και του ίδιου του υπουργού Ναυτιλίας δεν «χρυσώνουν το χάπι».
Η δολοφονία που συντελέστηκε την Τρίτη μπορεί να μην είναι πολιτική, καθώς δεν είχε πολιτικά κίνητρα. Παρόλα αυτά, το έγκλημα έχει σαφείς πολιτικές προεκτάσεις και αιτίες…
Όπως σημειώνει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η τραγική δολοφονία του 36χρόνου Αντώνη, πέρα από τους φυσικούς, έχει ηθικούς και πολιτικούς αυτουργούς. Αυτοί δεν είναι άλλοι από το Λιμενικό «που “έλειπε” από την προβλήτα γιατί είναι “απασχολημένο” με το κυνήγι και το πνίξιμο προσφύγων» και τις ναυτιλιακές εταιρείες «που στο όνομα του κέρδους, για να μην “καθυστερήσουν τα δρομολόγια” δεν διστάζουν να βάλουν ακόμα και σε θανάσιμο κίνδυνο πληρώματα και επιβάτες». Μα, πάνω από όλα, είναι η κυβέρνηση της ΝΔ «που έχει δώσει την απόλυτη ελευθερία στους εφοπλιστές να έχουν εξουσία ζωής και θανάτου».
«Να αφαιρεθεί εδώ και τώρα η άδεια από την συγκεκριμένη εταιρεία. Αποκλειστικά δημόσιες ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, με συχνά, φθηνά και ασφαλή ακτοπλοϊκά δρομολόγια. Να κρατικοποιηθούν τώρα και χωρίς αποζημίωση όλες οι ακτοπλοϊκές εταιρίες, ο σιδηρόδρομος και τα ΚΤΕΛ. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών και την λειτουργία τους για λογαριασμό του κέρδους!», απαιτεί στην ανακοίνωσή της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αγώνας για δημόσιες, δωρεάν, ασφαλείς μετακινήσεις
Μπορεί οι νομικές κατηγορίες να βαραίνουν τους φυσικοί αυτουργούς του εγκλήματος, αλλά ο λαός γνωρίζει πως την ηθική αυτουργία την μοιράζεται το κεφάλαιο και το πολιτικό σύστημα. Δηλαδή, οι εφοπλιστικές εταιρείες που «γεμίζουν τις τσέπες» τους υπερκοστολογώντας εισιτήρια για τις ακτοπλοϊκές γραμμές που διαχειρίζονται, αλλά και το κράτος και όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) τα οποία συνεχίζουν να επιτρέπουν στον εκάστοτε εφοπλιστή να απομυζά αμύθητα κέρδη, χωρίς να λογοδοτεί πουθενά.
Απέναντι στο σάπιο αυτό καθεστώς, το οποίο όχι μόνο δολοφονεί αθώους αλλά δεν γυρίζει καν να τους κοιτάξει, πλήθος κόσμου προχώρησε σε κινητοποιήσεις. Παρά τη δυνατή βροχή, τα λιμάνια του Ηρακλείου, της Σούδας και του Πειραιά γέμισαν από διαδηλωτές, οι οποίοι απαίτησαν «Δικαιοσύνη για τον Αντώνη», ενώ σε ένα από τα πλακάτ αναγραφόταν η φράση «Να μη συνηθίσουμε τη φρίκη».
«Όχι µόνο δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος των όρων µε τους οποίους οι εταιρείες διαχειρίζονται τις ακτοπλοϊκές γραμμές, αλλά αντίθετα τις ενισχύουν πλουσιοπάροχα µε επιδοτήσεις, τις φορολογούν ελάχιστα και σπεύδουν να ικανοποιήσουν την κάθε τους προσταγή. Χαρακτηριστικό δείγμα της πολιτικής της Περιφέρειας Κρήτης ότι ο νόμος του Ρεθύμνου έχει αφεθεί χωρίς ακτοπλοϊκή σύνδεση εδώ και χρόνια, καθώς δεν έβγαινε αλλιώς η μοιρασιά των λιμανιών στις εταιρείες», σημειώνει η Ανυπότακτη Κρήτη.
«Μπορεί όμως να πάει αλλιώς! Ο κρητικός λαός µε μπροστάρηδες τα εργατικά σωματεία, τους συλλόγους, τα τοπικά κινήματα μπορεί να συγκρουστεί µε τα συμφέροντα που λυμαίνονται τον τόπο και τις ζωές µας και να επιβάλλει το δίκιο του, για να µη θρηνήσουμε άλλο νεκρό για τα κέρδη τους!», προσθέτει.
Η άμεση ενεργοποίηση του κόσμου και η συνέχεια των κινητοποιήσεων που δόθηκε μέσα από σωματεία και πολιτικούς φορείς ανοίγει τον δρόμο για την όξυνση του αγώνα με κυρίαρχο αίτημα δημόσιες, δωρεάν και ασφαλείς μετακινήσεις για όλους/ες.
