Κωνσταντίνα Θεοχαροπούλου: ΑΝΤΑΡΣΥΑ για νικηφόρους κοινωνικούς αγώνες, για μία «άλλη Αριστερά»

▸Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 21 Μάη δεν θα είναι «χαμένη» αλλά αντίθετα αποτελεί «όπλο» αγώνα για τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες που έρχονται, τονίζει μιλώντας στο topontiki.gr η υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αχαΐα Κωνσταντίνα Θεοχαροπούλου.

Η φιλόλογος και πρόεδρος του ΣΕΦΚ-Κλαδικού Σωματείου στην Ιδιωτική Εκπαίδευση επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι σε αυτές τις εκλογές δεν κρίνεται το αν θα υπάρχει κυβέρνηση αλλά το «εάν την επόμενη μέρα θα υπάρχει ισχυρή εργατική μαχητική αντιπολίτευση».

Σε κοινέςΚατηγορίες

Ελπινίκη Μαραπίδη για τον «Γλάρο»: Σε κάθε παράσταση πάμε όλο και πιο βαθιά

Ερνέστο Ντοµίνγκες Λόπες: Στις ΗΠΑ υπάρχει πλουτοκρατία, η εργατική τάξη δεν είχε εναλλακτική

«Γιατί ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλώνει διάθεση ανατροπής και όχι συμφιλίωσης και διαχείρισηςμε αυτό το σύστημα και είναι ψήφος που τους τρομοκρατεί γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν πίσω από κάθε μικρή και μεγάλη μάχη τα τελευταία χρόνια και δεν πάτησε φρένο σε αυτές τις μάχες ούτε μία φορά», προσθέτει.

Τι επιδιώκει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη συμμετοχή της στις εκλογές της 21ης Μάη; Τι θέλει να εκφράσει;

Στις 21 Μάη πρέπει να ενισχυθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και αυτό γιατί προβάλλει το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης το οποίο εκφράζει τις σύγχρονες ανάγκεςκαι τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, χτυπά το καπιταλιστικό σύστημα και τους εκφραστές του. Γιατί παλεύει τόσο για την ανατροπή σήμερα της βάρβαρης πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΝΑΤΟ και των δυνάμεων που τη στηρίζουν, όσο και για τη μεγάλη ανατροπή του αύριο, μέχρι την εργατική εξουσία.

Στις εκλογές αυτές δεν κρίνεται το αν θα υπάρχει κυβέρνηση ή ποιο θα είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα. Κυβέρνηση θα φτιάξουν οι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ με εφεδρείες και από την ακροδεξιά αν χρειαστεί, με πρόγραμμα που θα βάλει στις ράγες της αντιλαϊκής πολιτικής τον λαό και τη νεολαία. Αυτό που κρίνεται είναι εάν ο λαός και η νεολαία θα πουν ένα τεράστιο «όχι» στη βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου και πόσο θα μαυρίσουν-καταδικάσουν τους εκφραστές της ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που κρίνεται είναι το εάν την επόμενη μέρα θα υπάρχει ισχυρή εργατική μαχητική αντιπολίτευση και εάν θα ενισχυθούν και στην κάλπη οι δυνάμεις εκείνες που θα συμβάλλουν αποφασιστικά σε αυτή. Δυνάμεις που δεν μένουν στα λόγια και στα «θα λογαριαστούμε μετά», αλλά όλα αυτά τα χρόνια έδωσαν μάχες ενάντια στην πανδημία του κέρδους και τις καραντίνες, την αντεργατική πολιτική, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, την άγρια καταστολή, τον φασισμό και την έμφυλη καταπίεση.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο κόσμος της ήταν στη πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων. Η πολύμορφη αντισυστημική τάση, που έχει βγει στο προσκήνιο ειδικά μετά το έγκλημα στα Τέμπη, αποκορύφωμα της βάρβαρης πολιτικής κυβέρνησης-κεφαλαίου, μπορεί να μετασχηματιστεί σε ένα ανατρεπτικό κίνημα και μια ασίγαστη αντιπολίτευση, με πολιτικό νεύρο μια ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά.

Στην επικοινωνία σας με τους ψηφοφόρους στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας ποιο είναι το κλίμα που εισπράττετε; Τι πιστεύετε θα κρίνει το αποτέλεσμα;

Η επαφή με την κοινωνία, η συζήτηση με τους εργαζόμενους και τη νεολαία δίνει μια τελείως διαφορετική εικόνα από εκείνη που θέλουν να παρουσιάσουν τα αστικά επιτελεία και από αυτά που επιλέγουν να συζητούν τα μεγάλα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του λαού, όπως έδειξε και το πρόσφατο debate.

Από την πλευρά μας ξεχωρίζουμε δύο σημαντικά ζητήματα που αφενός θα κρίνουν τα εκλογικά αποτελέσματα αλλά κυρίως θα διαμορφώσουν τον κοινωνικό συσχετισμό για την επόμενη μέρα των εκλογών. Από τη μία η διάχυτη οργή των λαϊκών στρωμάτων και ειδικά της νεολαίας για το έγκλημα των Τεμπών, την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων σε όλα τα δημόσια αγαθά όπως τη ζήσαμε τα τελευταία σε υγεία, παιδεία, μεταφορές. Κι από την άλλη, η συναινετική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και η συμφωνία του σε όλα τα βασικά θέματα της ασκούμενης πολιτικής, δε δημιουργεί θετικό ρεύμα στην κοινωνία υπέρ του.

Τι απαντάτε σε όσους θεωρούν «χαμένη» την ψήφο σε ένα κόμμα που δύσκολα θα καταφέρει να ξεπεράσει το όριο του 3% και να μπει στη βουλή;

Εμείς θεωρούμε ότι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολλαπλά κερδισμένη και όχι «χαμένη», όπως εκβιάζει η αστική πολιτική, με την κοινοβουλευτική αποχαύνωση, το δημοσκοπικό bullying, την απαίτηση «αυτοδυναμίας» και «σταθερότητας», το «ψηφίζουμε για κυβέρνηση». Αψηφώντας τα κόμματα της καταστροφής και τον αντιδημοκρατικό φράκτη του 3%, να κάνουμε την ψήφο «όπλο» του αγώνα, της εκδίκησης, της συμμετοχής, του αντικαπιταλιστικού πλαισίου πάλης.

Γιατί ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η ψήφος που θα δηλώνει ότι δεν θα έχουν όχι μέρα, αλλά ούτε δευτερόλεπτο χάριτος στην πολιτική τους. Γιατί ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλώνει διάθεση ανατροπής και όχι συμφιλίωσης και διαχείρισης με αυτό το σύστημα και είναι ψήφος που τους τρομοκρατεί γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν πίσω από κάθε μικρή και μεγάλη μάχη τα τελευταία χρόνια και δεν πάτησε φρένο σε αυτές τις μάχες ούτε μία φορά. Το κάναμε στους αγώνες την περίοδο της πανδημίας ενάντια στην επίθεση ισοπέδωσης του κινήματος, όταν μάλιστα η πλειοψηφία της αριστεράς έλεγε πως ο εγκλεισμός είναι υποχρέωση. Ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ διότι είναι αναγκαία, όχι «άλλη μια αριστερά» αλλά μία «άλλη Αριστερά», αντικαπιταλιστική και επαναστατική, στο πρόγραμμα και στην πράξη της.

Τελικά αυτά που χωρίζουν τα κόμματα της Αριστεράς είναι περισσότερα από αυτά που τα ενώνουν;

Όπως ανέφερα και παραπάνω, αυτό που κρίνεται στις εκλογές της 21ης Μάη είναι το εάν την επόμενη μέρα θα υπάρχει ισχυρή εργατική μαχητική αντιπολίτευση και εάν θα ενισχυθούν και στην κάλπη οι δυνάμεις εκείνες που θα συμβάλλουν αποφασιστικά σε αυτή. Έχει αποδειχθεί πως μόνο ο αποφασιστικός, μαζικός και πολιτικά επικίνδυνος αγώνας μπορεί να επιβάλλει κατακτήσεις και νίκες υπέρ των εργαζομένων και της νεολαίας. Είναι πολύ περισσότερο χρήσιμος από την όποια «προοδευτική» κυβέρνηση. Είναι περισσότερο χρήσιμος από το αν θα πάρει μερικές βουλευτικές έδρες παραπάνω η διαχειριστική και ρεφορμιστική αριστερά.

Θεωρούμε, λοιπόν, πως τέτοια αντιπολίτευση δεν μπορεί να κάνει το ΚΚΕ, γιατί παρά την «ανατρεπτική» φιλολογία του δεν συμβάλλει στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε πλήρη διαχωρισμό από τον υποταγμένο-αστικοποιημένο συνδικαλισμό ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αρνείται τους άμεσους ανατρεπτικούς πολιτικούς στόχους (έξοδος από ΝΑΤΟ και ΕΕ, διαγραφή χρέους, κατάργηση «Υπερταμείου», εθνικοποιήσεις κ.α.) τους οποίους παραπέμπει στο αόριστο μέλλον, ενώ έφτασε στο σημείο να ψηφίσει τα 600 ευρώ επίδομα στους μπάτσους! Αρνείται την ανατρεπτική κοινή δράση, χωρίζει αντί να ενώνει, και δεν μπορεί να συμβάλει στην επανεξόρμηση των επαναστατικών κομμουνιστικών ιδεών.

Παράλληλα, τέτοια αντιπολίτευση δεν μπορεί να κάνει ούτε το ΜέΡΑ25, γιατί αναπαράγει τις ίδιες αυταπάτες για «ρήξεις» μέσα στο κορσέ της ΕΕ, της ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ που μας οδήγησαν στο τρίτο μνημόνιο και τον εξευτελισμό της αριστεράς με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αναπαράγει τις ιδεοληψίες περί επωφελούς συνεργασίας εργοδοτών-εργαζομένων και μια τεχνοκρατική και φιλο-ΕΕ πολιτική εντός του συστήματος.

Είστε και πρόεδρος του Κλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση-ΣΕΦΚ. Ποιες είναι οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην ιδιωτική εκπαίδευση; Ποια είναι τα κύρια προβλήματα;

Οι εργασιακές σχέσεις στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, όπως και στους περισσότερους κλάδους του ιδιωτικού τομέα, διαμορφώνουν για τους εργαζόμενους μία κατάσταση σχεδόν μη βιώσιμη. Χαμηλές αμοιβές, η μη καταβολή δώρων/ επιδομάτων, η ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η εργοδοτική τρομοκρατία είναι μόνο μερικά παραδείγματα από την καθημερινότητά μας. Μάλιστα, η επίθεση από την πλευρά των εργοδοτών εντάθηκε την περίοδο της πανδημίας, επιβάλλοντας την υπερεργασία, απλήρωτες υπερωρίες, μείωση ωρομισθίου χωρίς προειδοποίηση.

Παρόλο που τα κέρδη των εργοδοτών αυξάνονται, οι μισθοί μας παραμένουν καθηλωμένοι και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μας, ενώ οι συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στην ιδιωτική εκπαίδευση γίνονται όλο πιο δύσκολες. Με την απουσία Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας εντείνονται οι δυσκολίες αυτές, γι’ αυτόν τον λόγο τον τελευταίο διάστημα παλεύουμε για την κατοχύρωσή της μέσω του ΣΕΦΚ-Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση, ώστε οι εργαζόμενοι του κλάδου να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς.

Με βάση και τα παραπάνω, δεν θα είναι μια ανακούφιση για τον κόσμο της εργασίας να φύγει η μισητή κυβέρνηση Μητσοτάκη;

Η αλήθεια είναι ότι στο προεκλογικό σκηνικό ακούγεται συχνά η φράση «να ξεμπερδεύουμε με την κυβέρνηση Μητσοτάκη», ιδιαίτερα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ. Και η πτώση μιας αντιλαϊκός κυβέρνησης όπως αυτής της ΝΔ είναι ζήτημα σημαντικό που δεν το υποτιμούμε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι σύνθημα που υιοθετήθηκε πλατιά στο λαϊκό κίνημα την περίοδο μετά το έγκλημα των Τεμπών. Ωστόσο, όπως προανέφερα, στις επερχόμενες εκλογές δεν κρίνεται ούτε η κυβέρνηση ούτε το πρόγραμμα που θα επικρατήσει. Κι αυτό γιατί μια κυβερνητική εναλλαγή μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποτελέσει την αναγκαία απάντηση για την ανακούφιση του λαού από τη βάρβαρη πολιτική. Γιατί, στις δοσμένες συνθήκες, μόνο η ενίσχυση της ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής πολιτικής μπορεί να ενισχύσει το ρεύμα της εργατικής αντιπολίτευσης και να δυναμώσει τους μεγάλους αγώνες που θα χρειαστούν το επόμενο διάστημα.

Οι αγώνες των εργαζομένων, οι διαμαρτυρίες, η συλλογική πάλη μπορούν να έχουν αποτελέσματα στις σημερινές συνθήκες;

Οι αγώνες των εργαζομένων, οι διαμαρτυρίες και η συλλογική πάλη μπορούν να έχουν αποτελέσματα στις σημερινές συνθήκες, να νικούν και να οδηγούν σε υποχώρηση την κυβέρνηση και την εργοδοσία με τον πολιτικό εκβιασμό του εργατικού κινήματος. Η ικανοποίηση των εργατικών και κοινωνικών διεκδικήσεων μπορούν να επιβάλλονται από το εργατικό κίνημα μέσα από τον συσχετισμό δύναμης και όχι από κάποια «προοδευτική κυβέρνηση», με μαζικούς αγώνες και με δυναμικές αποφασιστικές μορφές πάλης όπως σταμάτημα της παραγωγής με απεργίες, κατάληψη εργοστασίων και επιχειρήσεων, μαχητική περιφρούρηση, σύγκρουση με τους μηχανισμούς καταστολής.

Αυτή η λογική προφανώς βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό, με τις εργοδοτικές και υποταγμένες ηγεσίες. Αυτός όμως είναι ο δρόμος για ρήξεις, νίκες και κατακτήσεις σήμερα, στοχεύοντας στην απώλεια κερδών από το κεφάλαιο και αν το σύστημα κινδυνέψει με πολιτική αποσταθεροποίηση.

Τέτοιοι αγώνες και νίκες έχουν υπάρχει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρωταγωνίστησε. Από την ανυπακοή στα lockdown μέχρι την απειθαρχία στο νόμο Χατζηδάκη και το ολοκληρωτικό πλαίσιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων και των απεργιών. Από τις μάχες στα νοσοκομεία, τα σχολεία και την ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα, μέχρι την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών. Από το μπλοκάρισμα των πλειστηριασμών και των εξώσεων μέχρι τους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος. Από τους αγώνες ενάντια στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι την αντιφασιστική πάλη.