▸Ζούμε σε μια εποχή που η ανεξέλεγκτη καπιταλιστική παραγωγή παράγει ολοένα και ταχύτατα περιβαλλοντική καταστροφή και απειλεί να αφανίσει τις βάσεις της ζωής μας στον πλανήτη.
Κική Μένου
Η απάντηση του κεφαλαίου στις περιβαλλοντικές καταστροφές και στην κλιματική κρίση είναι η ακόμα πιο σταθερή εμπορευματοποίηση της φύσης. Η ίδια πολυετής καπιταλιστική κρίση δεν αφήνει περιθώρια «ανάσας» και παραχωρήσεων από το κεφάλαιο για ανεκμετάλλευτη γη και για ελεύθερες δραστηριότητες σε αυτή. Κυβερνήσεις, κεφάλαιο και ΕΕ κάνουν Green Deal, βάζουν «πράσινους στόχους», μιλούν για «βιώσιμη ανάπτυξη» και θέτουν μια σειρά καταστροφικών για το περιβάλλον ρυθμίσεων, καθώς κεντρικός στρατηγικός στόχος δεν τίθεται η ευημερία και η ανάπτυξη της φύσης και του ανθρώπου, αλλά τα κέρδη των εταιρειών, της κτηματαγοράς και των start up.
Στην «Ελλάδα 2.0» βλέπουμε τα «πράσινα» σχέδια να υλοποιούνται σε πόλεις, χωριά, βουνά και αιγιαλούς. Έχουν ήδη ψηφιστεί και υλοποιούνται δολοφονικά η αυθαίρετη δόμηση και η fast- track κατοχύρωση αυτής 30 (!) μέτρα από τους αιγιαλούς, οι τουριστικές εγκαταστάσεις, η χωροθέτηση ΑΠΕ στις ζώνες προστασίας της φύσης και τόσα ακόμα στο όνομα της «ανάπτυξης».
Στις πόλεις οι καλλικρατικοί δήμοι και περιφέρειες αποψιλώνονται συνεχώς, κρατούν ως διαχείριση μόνο τα ζητήματα διευκόλυνσης «άμεσων αναθέσεων», ευτελών «αναπλάσεων» και «outsourcing» κρίσιμων κοινωνικών και περιβαλλοντικών υπηρεσιών σε εταιρίες και επενδυτές. Η τουριστικοποίηση αλώνει τις πόλεις μας, μας αφήνει χωρίς το δικαίωμα στη στέγαση παρά στα περιθώρια των θερέτρων. Η προεκλογική εξαγγελία ΝΔ για υπουργείο «Στέγασης» θα οργανώσει την άμεση υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας του ΤΑΙΠΕΔ και του ΕΤΑΔ σε πλατφόρμες ενοικίασης και funds, καθώς και της πρώτης κατοικίας.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, στην ακόμα πιο ακραία ταξική επίθεση που θα εξαπολύσει το κεφάλαιο και η αστική τάξη, για να αντιμετωπίσουν τις συνεχιζόμενες κρίσεις του συστήματος χρειαζόμαστε μια πραγματική, δυναμική, εργατική, διεκδητική, μάχιμη, βαθιά αντικαπιταλιστική αντιπολίτευση που είναι διατεθειμένη να συγκρουστεί και να υπερασπίσει μακροπρόθεσμα, σκληρά, μέχρι τέλους τα λαϊκά συμφέροντα. Μια αντιπολίτευση που θα τα βάζει στρατηγικά με την «ανάπτυξη» του κεφαλαίου και τους επενδυτές και δε θα αμφιταλαντεύεται ούτε στην απλή ισχυροποίηση της μετά από κάθε μάχη, ούτε θα θέτει απλά προτάσεις που προσπαθούν να εξυπηρετήσουν και το κεφάλαιο και το λαό (γιατί απλά δεν γίνεται).
Το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 αποτελούν αυτές τις αντιπολιτευτικές δυνάμεις που ελάχιστα έχουν να προσφέρουν στις μάχες που έρχονται, είτε με την κοινοβουλευτική τους παρουσία, είτε με την οργάνωση των αγώνων του λαού. Διεκδικούν ισχυρή αντιπολιτευτική εκπροσώπηση, αλλά είτε απουσιάζουν από τις καθημερινές κρίσιμες μάχες, είτε δεν αγγίζουν τον πυρήνα των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΚΚΕ και η επαίσχυντη επιχειρηματολογία του μετά τα Τέμπη, όπου άφησε την ανάταση και την οργή του λαού χωρίς διεκδικήσεις, υπαναχωρώντας στο αίτημα για σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και της άμεσης εθνικοποίησης των σιδηροδρόμων θέτοντας το (και αυτό) ως ζήτημα του σοσιαλιστικού συστήματος και όχι κρίσιμο κρίκο και απαίτηση πολιτικής μάχης στο σήμερα. Στάση που έχει αφήσει στο απυρόβλητο την αστική επίθεση και πληγωμένη τη λαϊκή οργή και σε άλλες κρίσιμες στιγμές, όπως στις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική ή την ανάπτυξη της γραμμής 4 του μετρό στην Αθήνα στους τελευταίους δημόσιους και ελεύθερους χώρους πρασίνου που έχουν απομείνει στην πόλη.
Στην ίδια λογική το ΜέΡΑ25 θέτει προτάσεις όπου δήθεν όλοι θα είναι ευχαριστημένοι και ο λαός και οι μηχανισμοί του κεφαλαίου (ΕΕ, ευρώ, κυβερνήσεις). Είτε με το γελοίο σχέδιο «Δήμητρα», είτε με προτάσεις για τραπεζοποίηση του ΤΑΙΠΕΔ και της ΕΤΑΔ, παραμένει έτσι σταθερό στις συστημικές δολοφονικές αξίες για κεφαλοποίηση, ανταγωνισμό και επενδυτική εκμετάλλευση της κλεμμένης, δημόσιας περιουσίας και όχι κατάργηση αυτών των φορέων και επιστροφή και διαχείριση της κτηματικής περιουσίας του λαού υπό κοινωνικό και δημόσιο έλεγχο. Με αυτή την αντιπολίτευση, ελάχιστες «ανατάσεις» ή ανακουφίσεις θα δει ο λαός το επόμενο διάστημα, είτε μέσα στο κοινοβούλιο, είτε στους δρόμους.
Πλάι σε αυτό όμως, υπάρχει και ένας κόσμος ουτοπίας, ένας κόσμος που ολοένα και περισσότερο παλεύει για την ΓΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ερχόμενος σε σύγκρουση με επενδυτές και ένα δίκτυο τοπικών αρχόντων και κρατικών αρχών που θα κάνουν τα πάντα για να τους προστατεύσουν. Τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι σάρκα από τη σάρκα αυτού του κόσμου. Βρίσκονται μόνιμα και σταθερά στον πυρήνα της αντιπαράθεσης ενάντια στην λεηλασία της φύσης, των πόλεων και των κατοικιών του λαού. Δίνουν μάχες για ελεύθερους δημόσιους χώρους, ενάντια στην καταστροφή βουνών στο όνομα της «πράσινης μετάβασης» και παραλιών στο όνομα της «ανάπτυξης» και ενάντια στα φαραωνικά έργα που γεμίζουν τις τσέπες μεγάλων συμφερόντων. Έχουν πάρει πρωτοβουλίες ενάντια στην κλιματική κατάρρευση και τη μετατροπή του περιβάλλοντος σε έναν ακόμη τομέα κερδοφορίας για το κεφάλαιο.
Έχουν αναδείξει την ανάγκη να ακυρωθούν τα σχέδια εξόρυξης ορυκτών πόρων στις διεθνείς θάλασσες. Η ψήφος σε αυτά τα ψηφοδέλτια δεν είναι απλά μια ψήφος άξια εκπροσώπησης, είναι μια ψήφος δύναμης για την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Είναι υλικό καύσιμο νίκης για τους ακόμα πιο βίαιους και αιματηρούς αγώνες που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε για τη σωτηρία του περιβάλλοντος. Ψηφίζουμε, όπως ζούμε, με αγώνες για ρήξη και ανατροπή, για τη σωτηρία της γης και του περιβάλλοντος, απέναντι σε πολύ ισχυρούς εχθρούς που κλέβουν τη ζωή μας κομμάτι κομμάτι καθημερινά.
Παλεύουμε καθημερινά για τη ρήξη και την ανατροπή, ψηφίζουμε στις 21 Μαΐου ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ανοιχτά πάρκα για τον λαό
Γεωργία Νίκα
Υποψήφια στο Β2 Δυτικού Τομέα με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλος Συνέλευσης Αγωνιζόμενων Κατοίκων για το Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης»
Ο αγώνας μας για μια αξιοβίωτη ζωή είναι αγώνας για ελεύθερους δημόσιους χώρους, προσβάσιμους για όλο τον λαό και τη νεολαία. Ενάντια σε περιορισμούς, περιφράξεις, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορικές και άλλες «ανταποδοτικές» χρήσεις. Στη Δυτική Αθήνα ένας τέτοιος χώρος, πνεύμονας για όλη την Αττική είναι το Πάρκο Τρίτση 1.250 στρεμμάτων, το μεγαλύτερο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης των Βαλκανίων με υδροβιότοπο και ορνιθοπανίδα. Χρόνια τώρα γίνεται προσπάθεια τσιμεντοποίησης, εμπορευματοποίησης και παραχώρησης κομματιών του σε ιδιωτικά συμφέροντα από τις διοικήσεις του Πάρκου και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, είτε αλλάζοντας τους σκοπούς ύπαρξής του, είτε δίνοντάς του τον χαρακτήρα της κυκλικής οικονομίας, είτε χαρακτηρίζοντάς το Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου για να μην χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται το σχέδιο Πατούλη, που βρίσκεται σε διαβούλευση χωρίς απόφαση του περιφερειακού συμβουλίου. Τσιμεντοποίηση με κατασκευές εστίασης, ξενοδοχειακές (δεντρόσπιτα) μέσα στο δάσος, υπέργειους ποδηλατοδρόμους, χώρους parking κ.α., προκειμένου να παραχωρηθεί σε ιδιώτες για εκμετάλλευση και πλήρη εμπορευματοποίησή του και να βγάζει το πάρκο τα έξοδά του. Ενάντια στο αντιπεριβαλλοντικό σχέδιο οι κάτοικοι της περιοχής, μέσα από την Συνέλευση Αγωνιζόμενων Κατοίκων για το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» θα το ακυρώσουν. Απαιτώντας να παραμείνει ελεύθερο δωρεάν προσβάσιμο για όλο τον λαό, με πλήρη κρατική χρηματοδότηση και με το αναγκαίο προσωπικό για την φροντίδα του, χωρίς εμπορευματικές δραστηριότητες και παραχωρήσεις σε ιδιώτες, καμία τσιμεντοποίηση και αναδάσωση εκεί που είναι αναγκαία.
Στοπ στις μπουλντόζες Μενδώνη-Μπακογιάννη
Ματίνα Παπαχριστούδη
Υποψήφια στην Α΄ Αθήνας με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλος Λαϊκής Συνέλευσης Κολωνού, Σεπολίων, Ακαδημίας Πλάτωνα
Την περασμένη Παρασκευή 5/5 μπήκε μπουλντόζα στο αρχαιολογικό Άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνα. Σκοπός ήταν να διανοιχτούν νέα μονοπάτια στο Άλσος, ώστε στη επόμενη φάση της δήθεν ανάπλασης υπουργείου Πολιτισμού και Δήμου Αθηναίων, να απομακρυνθούν με εκρίζωση συνολικά 314 δέντρα! Τον αριθμό των 314 δέντρων δηλώνουν οι ίδιες οι υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων, οι κάτοικοι και οι συλλογικότητες που έχουν αναπτύξει τα δυο τελευταία χρόνια ένα πολύμορφο κίνημα ενάντια στο σχέδιο τουριστικοποίησης και εμπορευματοποίησης του Άλσους, έχουμε καταγγείλει πως ενέκριναν το 2021 με κοστολόγιο το κόψιμο συνολικά 580 δέντρων!
Το αρχαιολογικό άλσος στην Ακαδημία Πλάτωνα έχει χαρακτήρα υπερτοπικό. Είναι φορέας ιστορίας και πολιτισμού, είναι όμως και σημαντικός χώρος πρασίνου. Λίνα Μενδώνη και Κώστας Μπακογιάννης στοχεύουν στην υφαρπαγή του και στη μετατροπή του σε ένα νέο τουριστικό προϊόν, μακριά από τις ανάγκες των κατοίκων και των επισκεπτών. Αντιδρούμε στο σχέδιο αυτό και επιμένουμε στη χωροθέτηση του μουσείου έξω από το Άλσος, το μεγάλωμα του πράσινου ελεύθερου χώρου, την ανάπτυξη υποδομών προς δημόσιο συμφέρον.
Κόντρα σε εξορύξεις και «πράσινη» ανάπτυξη
Σωτήρης Λιαμπότης
Υποψήφιος στη Θεσπρωτία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλος Πρωτοβουλίας ενάντια στις Εξορύξεις
Γύρω από τις εξορύξεις υπάρχουν τέσσερις μύθοι αλλά και η πραγματικότητα. Ο πρώτος μύθος λέει ότι θα «κολυμπάμε» στον «μαύρο χρυσό» και ότι έχουμε την «μεγάλη ευκαιρία» που θα σώσει τη χώρα, τον τόπο μας και τον λαό της περιοχής μας από τη φτώχεια. Ο δεύτερος μύθος αφορά τη «δίκαιη ανάπτυξη», τις επενδύσεις που είναι στον δρόμο, την ευημερία, τους κόμβους μεταφοράς ενέργειας, τις νέες θέσεις εργασίας.
Ο τρίτος μύθος και πιο επικίνδυνος είναι ότι η Ελλάδα έχει την «γεωστρατηγική ευκαιρία», αξιοποιώντας τις τριβές στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Πρόκειται για έναν επικίνδυνο μύθο που μπορεί να οδηγήσει σε τραγωδία ιστορικών διαστάσεων τον ελληνικό λαό και τους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου με ιστορική ευθύνη των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που χτίσανε τον «ελπιδοφόρο» άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου. Υπάρχει και ακόμα ένας πρωτοποριακός μύθος, η «πράσινη ανάπτυξη», δηλαδή να μην μείνει τίποτα που να μην αποφέρει κέρδος στο «πράσινο» και «μαύρο» κεφάλαιο.
Ας δούμε όμως την πραγματικότητα, έτσι όπως την βίωσε και την βιώνει το κίνημα ενάντια στην παραβίαση της φύσης. Εκεί, στα μέσα του 2018, ξεκίνησαν οι πολυεθνικές του πετρελαίου έρευνες στη Δυτική Ελλάδα για εξόρυξη πετρελαίων. Ξεκίνησε η βίαιη παρέμβαση στη φύση μέσα από ερευνητικές εκρήξεις σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων. Η απάντηση από τον κόσμο της Ηπείρου αλλά και συνολικά της χώρας ήταν άμεση. Σε κάθε νομό στήθηκαν επιτροπές και πρωτοβουλίες, οι οποίες δρούσαν μέσα στην κοινωνία αλλά και στο πεδίο.
Με την αποχώρηση των εταιρειών το 2021 το κίνημα «καταλάγιασε», γνωρίζοντας πως τα επόμενα χρόνια οι πολυεθνικές της καταστροφής θα επέστρεφαν για να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους. Καταλάγιασε σε σχέση με τις εξορύξεις, όμως αναπτύχθηκε σε σχέση με την επίθεση της «πράσινης ανάπτυξης». Φωτιές από άκρη σε άκρη της χώρας κατέστρεψαν δάση και βουνά και η άμεση απάντηση από τη μεριά του κεφαλαίου ήταν να φυτευτούν εκατοντάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες. Το κίνημα των εξορύξεων συνδέθηκε και ενισχύθηκε έγινε ένα με αυτό που εναντιώνεται στην «πράσινη» ανάπτυξη. Το κίνημα αυτό είναι δυνατό, ανασυγκροτημένο, με βασική κατεύθυνση το «από ποιον για ποιον», κόντρα στην καταστροφή του περιβάλλοντος, απέναντι στις πολυεθνικές και στους ντόπιους εκφραστές τους.
Το Κάστρο ανήκει σε όλους!
Μαρία Χαντζιάρα
Υποψήφια στη Λευκάδα με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλος της Πρωτοβουλίας για τη διάσωση της περιοχής του Κάστρου
Το περιβαλλοντικό και κοινωνικό έγκλημα που επιχειρείται στη Λευκάδα με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της περιοχής του Κάστρου και της παραλίας που βρίσκεται στην είσοδο του νησιού, έχει βρει τη σθεναρή αντίθεση της πλειοψηφίας των κατοίκων, που μέσα από τη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας για τη διάσωση της περιοχής του Κάστρου έχει αντιληφθεί πολύ καλά τι μεθοδεύεται. Η επενδύτρια εταιρεία προσπαθεί εδώ και κάποια χρόνια να «καταλάβει» την περιοχή με δύο τρόπους: με τη μακροχρόνια μίσθωση του τουριστικού περιπτέρου αλλά και την αγορά εγκαταστάσεων του παλιού οινοποιητικού συνεταιρισμού (ΤΑΟΛ). Όταν τα τεχνάσματά της έγιναν αντιληπτά, χτύπησε με τον γνωστό εκφοβιστικό τρόπο, τις SLAPP. Ο αγώνας των κατοίκων, με τρία συλλαλητήρια, ενημερωτικές εκδηλώσεις, παρεμβάσεις στα δημοτικά συμβούλια και καθημερινές δημοσιεύσεις και σύνθημα «οι δημόσιοι χώροι δεν είναι εμπόρευμα και το Κάστρο ανήκει σε όλους», έχει μέχρι τώρα καθυστερήσει τα σχέδιά τους!
