Δέκα λόγοι για τους οποίους στηρίζουμε-ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Μιχάλης Ρίζος

1. Για να αποσταθεροποιήσουμε τη «σταθερότητα τους». Είτε αυτοδύναμοι είτε συνεργαζόμενοι, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ακροδεξιά, δηλώνουν σταθερή πίστη στις αντιλαϊκές επιλογές και τις ιερές αγελάδες του συστήματος: ΕΕ, δημοσιονομικά σύμφωνα, προγράμματα σταθερότητας, κέρδη, αγορά, μνημόνια, ΝΑΤΟ. Τα υπηρέτησαν και τα υπηρετούν πιστά και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση. Εκβιάζουν για «εντολή σταθερότητας» γιατί προετοιμάζουν νέο κύκλο αντεργατικής λεηλασίας, ακρίβειας, ιδιωτικοποιήσεων, εκμετάλλευσης, υφαρπαγής του πλούτου που παράγουμε. Ετοιμάζουν νέα «Τέμπη». Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Να είναι αδύνατη και όχι «ισχυρή» κάθε επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση.

2. Γιατί δεν δίνουμε συγχωροχάρτι στην άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη που ζητάει «δεύτερη θητεία» για να παραδώσει ότι δεν πρόλαβε στο κεφάλαιο και τα επιχειρηματικά αρπακτικά. Μαύρο στην κυβέρνηση της ΝΔ και τη δολοφονική της πολιτική.

3. Γιατί δεν δίνουμε «δεύτερη ευκαιρία» στον ΣΥΡΙΖΑ, που μετά από τέσσερα χρόνια συναίνεσης και ψευτο-αντιπολίτευσης ετοιμάζεται να εφαρμόσει μια δεξιά πολιτική με «ανθρώπινο πρόσωπο», εντός συστήματος, ΕΕ και ΝΑΤΟ. Καλώντας μάλιστα σε «προοδευτική κυβέρνηση» με το ΠΑΣΟΚ, που δεν αποκλείει… κυβέρνηση με τη ΝΔ. Λέμε «όχι» στο αντιλαϊκό συνεχές…

4. Γιατί δεν φτάνει μόνο η οργή που δυναμώνει και οι αγώνες που κλιμακώνονται σε όλη την Ευρώπη. Χρειάζεται πολιτικό μέτωπο ανατροπής, με ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά και εργατικό κίνημα χειραφέτησης. Γιατί πρέπει να πούμε βροντερό «όχι» στα κόμματα της ενσωμάτωσης και των ρεφορμιστικών αυταπατών. Δεν μας αξίζει ένα εργατικό κίνημα με εργοδοτικές, κυβερνητικές και υποταγμένες ηγεσίες, που διαπραγματεύεται τους όρους εξαθλίωσης μας, με ανταλλάγματα ορισμένα ψίχουλα, όταν μπορούμε να διεκδικήσουμε όλο το καρβέλι.

Δεν μας αξίζει μια αριστερά (ΚΚΕ) που μένει στη μέση του δρόμου, που δεν τολμάει να βάλει πολιτικούς ανατρεπτικούς στόχους ακόμα και όταν εκατοντάδες χιλιάδες βγαίνουν στους δρόμους , που βολεύεται με την «ανακούφιση» και αναβάλει συνεχώς την ανατροπή, που περιορίζεται στις κοινοβουλευτικές τροπολογίες και όχι στο «δίκιο του εργάτη», που επιβάλλεται από το κίνημα.

Δεν μας αξίζει μια μετα-αριστερά (ΜΕΡΑ 25) του win win, και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα, και με τα κέρδη και με τους μισθούς, και με το ΝΑΤΟ και με την ειρήνη, και με την ΕΕ και με τους λαούς, και με την Πανεπιστημιακή αστυνομία και με τον αντιαυταρχισμό, και με την πράσινη καπιταλιστική ανάπτυξη και με την οικολογία.

5. Γιατί δεν έχουμε αυταπάτες για καμιά κυβέρνηση που θα προκύψει, μονόχρωμη ή πολύχρωμη. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι εκείνο που κρίνεται στις εκλογές αυτές είναι η ενίσχυση μιας εργατικής, ανατρεπτικής αντιπολίτευσης. Γιατί η επόμενη μέρα θα είναι ακόμα πιο δύσκολη για τη νεολαία και τους εργαζόμενους. Από το 2024 τελειώνει η «ρήτρα διαφυγής» και επανέρχονται οι μνημονιακές δημοσιονομικές δεσμεύσεις. Μόνο ο στόχος για μετάβαση από -1.7% έλλειμμα σε +2% «ματωμένο» πλεόνασμα, σημαίνει αφαίμαξη από την κοινωνία 7-9 δισ. μέσα σε ένα έτος. 700.000 πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας είναι στην ημερήσια διάταξη, η ακρίβεια και η φτωχοποίηση γιγαντώνονται, ο εργάτης 24ωρου στις «μαύρες νύχτες» των σύγχρονων εργασιακών κάτεργων του κεφαλαίου γίνεται κανονικότητα.

6. Γιατί για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ η ρήξη έχει ταξικό και πολιτικό ονοματεπώνυμο, δεν είναι σημαία ευκαιριακής άγρας ψήφων. Είναι ρήξη με τα κέρδη και την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το κράτος «μεγάλο αδελφό». Είμαστε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και διεκδικούμε τώρα εθνικοποιήσεις, χωρίς αποζημιώσεις των μεγαλοϊδιοκτητών και με εργατικό/κοινωνικό έλεγχο, είμαστε με τη δημόσια κοινωνική ιδιοκτησία. Είμαστε ενάντια στα κέρδη γιατί βγαίνουν από την κλοπή της εργασίας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε γενναία αύξηση μισθών, μείωση του χρόνου εργασίας, είμαστε με τη ζωή όχι την επιβίωση. Είμαστε με τον διεθνισμό και την κοινωνική απελευθέρωση των λαών στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο γι’ αυτό είμαστε ενάντια στην ΕΕ, την ένωση των πλουσίων, του πολέμου, της διαφθοράς, του νεοφασισμού. Είμαστε με την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών γι’ αυτό είμαστε ενάντια στο ΝΑΤΟ, τις πολεμικές δαπάνες που κάνουν πρωταθλητισμό διαρκείας στη χώρα μας, τον εθνικισμό, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, τον κίνδυνο πολεμικής ανάφλεξης στη Μεσόγειο για τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια τους. Είμαστε με την απεξάρτηση από τα μνημόνια και την υποταγή στους τοκογλύφους (τραπεζίτες, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ) γι’ αυτό διεκδικούμε ρήξη και έξοδο από την ΕΕ, διαγραφή του χρέους και όχι διαπραγμάτευση –καλή ή κακή– για αποπληρωμή του επ’ άπειρο. Είμαστε με τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, την ισότητα, την εργατική δημοκρατία και την αυτοδιεύθυνση των λαών γι’ αυτό είμαστε ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη, τους μηχανισμούς καταστολής, την ταξικά μεροληπτική δικαιοσύνη, την ποινικοποίηση των αγώνων, τους δολοφονικούς φράχτες στον Έβρο, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τους παιδοβιασμούς, τα κυκλώματα trafficking.

7. Γιατί η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο συνεπής αντιφασιστική ψήφος. Ο φασισμός δεν νικιέται με κοινοβουλευτικές τροπολογίες ούτε με αστικά, δημοκρατικά μέτωπα. Νικήθηκε, νικιέται και θα νικηθεί από ένα επαναστατικό, εργατικό κίνημα και μια αριστερά που θα αμφισβητεί το σύστημα από το οποίο δυναμώνει.

8. Γιατί η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο συνεπής αντισυστημική ψήφος. Για την ανατροπή, για ρήξεις και κατακτήσεις ΤΩΡΑ όχι ΜΕΤΑ. Δεν παραπέμπουμε τον αντισυστημισμό στο απροσδιόριστο μέλλον. Η απάντηση στα προβλήματα δεν είναι η ανάθεση σε «αριστερές, προοδευτικές, αντιδεξιές» κυβερνήσεις διαχείρισης της αστικής πολιτικής όπως πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΡΑ 25. Ούτε η αποφυγή των στόχων ανατροπής στο όνομα του σοσιαλισμού (πως θα έρθει άραγε αυτός;), όπως κάνει το ΚΚΕ, που έφτασε να υιοθετήσει το απαράδεκτο σχήμα «τι δημόσιο, τι ιδιωτικό, αφού έχουμε καπιταλισμό».

9. Γιατί η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανεβαίνει «επενδυτική βαθμίδα» στο πεδίο των αγώνων αλλά και στην πάλη για μια άλλη κοινωνία, για μια νέα απελευθερωτική κομμουνιστική προοπτική. Η απάντηση στον φονικό, ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας είναι η απελευθέρωση της εργασίας από τα εκμεταλλευτικά δεσμά του κεφαλαίου, η αναγέννηση του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων σε ρήξη με την εμπορευματοποίησή τους, η παγκόσμια ειρήνη και αλληλεγγύη των λαών ενάντια στην κρεατομηχανή του πολέμου, η αρμονική σχέση ανθρώπου και φύσης ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή.

10. Γιατί η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολλαπλά κερδισμένη και όχι χαμένη, όπως εκβιάζει η αστική πολιτική, με την κοινοβουλευτική αποχαύνωση, το δημοσκοπικό bullying, την απαίτηση «αυτοδυναμίας» και «σταθερότητας», το «ψηφίζουμε για κυβέρνηση». Αψηφώντας τα κόμματα της καταστροφής και τον αντιδημοκρατικό φράκτη του 3%, να κάνουμε την ψήφο όπλο του αγώνα, της εκδίκησης, της συμμετοχής, του αντικαπιταλιστικού πλαισίου πάλης.

Αγωνιζόμαστε-οργανωνόμαστε για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στις 22-23/4/2023