Γιώργος Μουρμούρης
▸«Ο αντίπαλός μας και εδώ είναι το βαθύ κράτος του αναχρονισμού, το οποίο δυστυχώς στους σιδηροδρόμους μας έχει εκδηλωθεί με μεγαλύτερη ένταση ενδεχομένως απ’ ό,τι σε άλλους τομείς της δημόσιας διοίκησης. Πρέπει να καταπολεμήσουμε τις νησίδες εκείνες που αντιστέκονται στον εκσυγχρονισμό. Πρέπει να καταπολεμήσουμε -και το λέω ευθέως- και το δικό μας κακό εαυτό».
Τάδε έφη Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη Τρίτη στο Μέγαρο Μαξίμου με τους εκπροσώπους των ΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ και Hellenic Train, των δύο κρατικών και μίας ιδιωτικής πλην κρατικοδίαιτης Ανώνυμων Εταιρειών που ευθύνονται, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και με αλληλοεπικαλυπτόμενο τρόπο, για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς.
Πριν αναρωτηθούμε ποιο είναι το «βαθύ κράτος του αναχρονισμού» με το οποίο δηλώνει αποφασισμένος να αναμετρηθεί ο πρωθυπουργός, ας παγώσουμε τον χρόνο και ας γυρίσουμε τριάμισι χρόνια πίσω, στον Νοέμβριο του 2019.
Μία από τις πρώτες κινήσεις της νεαρής τότε κυβέρνησης ήταν να βολέψει διάφορα «δικά της παιδιά» στις διοικήσεις των νοσοκομείων ολόκληρης της επικράτειας – λίγους μόλις μήνες πριν την έκρηξη της πανδημίας του κορωνοϊού. Στο «τιμόνι» των νοσηλευτικών ιδρυμάτων βρέθηκαν έμποροι αγροτικών προϊόντων, γυμναστές και συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, ακόμα και οι πρόεδροι των ΝΟΔΕ Άρτας και Πρέβεζας. Η διοίκηση του νοσοκομείου Καρδίτσας ανατέθηκε μάλιστα στον… 80χρονο τότε Κωνσταντίνο Πατέρα, πρώην πολιτευτής της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και των ΑΝΕΛ. Μετά τον σάλο που προκλήθηκε ο ηλικιωμένος πολιτευτής παραιτήθηκε, όμως σε τηλεοπτική του συνέντευξη «κρέμασε στα μανταλάκια» τον πρωθυπουργό τον οποίον κατονόμασε ως πηγή του ρουσφετιού του.
Μιλώντας στον ΣΚΑΪ στις 27 Νοεμβρίου 2019, ο κ. Πατέρας υποστήριξε ότι όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον είχε καλέσει στο γραφείο του για να συζητήσουν το ενδεχόμενο να στρατευθεί εκ νέου με τη Νέα Δημοκρατία και να βοηθήσει στην εκλογική μάχη. «Με κάλεσε κάτω ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Του είπα ότι “θα γυρίσω πίσω κύριε πρόεδρε να σας βοηθήσω, αφού θέλετε τη βοήθειά μου, αν έχετε την ευγενή καλοσύνη όταν γίνετε πρωθυπουργός και μπορείτε και θέλετε, δώστε μου μια από αυτές τις θέσεις’’», εξήγησε ο 80χρονος, που πρόσθεσε ότι ο πρωθυπουργός συμφώνησε στην πρότασή του. Για την ιστορία, μετά τον σάλο που προκλήθηκε με τις ρουσφετολογικές προσλήψεις το υπ. Υγείας έκανε δεκτές τις παραιτήσεις έξι διοικητών και αναπληρωτών διοικητών νοσοκομείων και ανακάλεσε την εντολή διορισμού άλλων επτά.
Δεν ξέρουμε αν μετά το δυστύχημα στα Τέμπη ο πρωθυπουργός αποφάσισε να αναμετρηθεί και με τον… προσωπικό του «κακό εαυτό» – αν και τα «δεν γνώριζα, φταίμε όλοι» που το Μαξίμου επιχειρεί να ορθώσει ως αναχώματα στο κύμα οργής και διεκδίκησης, κάθε άλλο παρά αυτοκριτική δείχνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η περίπτωση των νοσοκομείων είναι ενδεικτική του δίπολου απαξίωση-ιδιωτικοποίηση, κατόπιν κατακερματισμού, με το οποίο όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών επιχειρούν να προσφέρουν άλλοτε δημόσιους οργανισμούς βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ανοίγοντάς του νέα πεδία κερδοφορίας. Με τις ιδιωτικοποιήσεις μάλιστα να μετατρέπονται σε μια ιδιότυπη «θρησκεία» από την περίοδο των μνημονίων και έπειτα, η σαρωτική απαξίωση των δημόσιων οργανισμών και υπηρεσιών την τελευταία δεκαπενταετία έχει «χτυπήσει κόκκινο» – και αυτό περιλαμβάνει τόσο την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση, όσο και τη χρησιμοποίησή τους για μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας βολέματα «ημετέρων».
Η εικόνα λοιπόν ενός ΟΣΕ σε κατάσταση διάλυσης του οποίου οι λιγοστοί, κουρασμένοι, μεγάλης ηλικίας και ενίοτε άπειροι εργαζόμενοι εκτελούν διεκπεραιωτικά το καθήκον τους διαχειριζόμενοι με πρωτόγονα μέσα έναν κολοσσιαίο όγκο εργασίας σε μια ατμόσφαιρα παρακμής και απαξίωσης (εικόνα που φιλοτεχνείται με τα διαβόητα ηχητικά από τις συνομιλίες σταθμαρχών που διαχέονται σε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ), αποτελεί ακριβώς απόρροια της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης και όχι υπόλειμμα του «βαθέος αναχρονιστικού κράτους». Και φυσικά, μια χοντροκομμένη απόπειρα να καλυφθούν οι ευθύνες κυβέρνησης – κεφαλαίου πίσω από τα… σουβλάκια των υπαλλήλων του ΟΣΕ.