Νίκος Σακαλής
Επιτροπές σε όλη την Ελλάδα
Την προηγούμενη Δευτέρα ολοκληρώθηκαν οι συνελεύσεις των τοπικών και κλαδικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εν όψει της 5ης συνδιάσκεψής της που θα γίνει στις 21-22 Γενάρη στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνεδρίασαν πάνω από 70 επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όλη την Ελλάδα, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη, με τη συμμετοχή να ξεπερνά το 85%. Σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασαν τις προσδοκίες οι αγωνιστές και αγωνίστριες, που ανανέωσαν την εγγραφή τους είτε εγγράφηκαν για πρώτη φορά, δηλώνοντας παρόν στην υπόθεση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της παρέμβασής της στις νέες συνθήκες.
Ιδιαίτερα μαζική ήταν η συμμετοχή νέων αγωνιστών και αγωνιστριών, από το φοιτητικό κίνημα και τη μαχόμενη εργαζόμενη νεολαία, που πρωτοστάτησε το προηγούμενο διάστημα σε όλες τις μάχες. Στις συνελεύσεις πήραν μέρος εργαζόμενοι και κόσμος των γειτονιών, αγωνιστές της αριστεράς και άνθρωποι που από την αρχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στήριξαν το πιο μαζικό και επιτυχημένο μέτωπο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στην Ελλάδα.
Στις συνελεύσεις συζητήθηκαν οι θέσεις που εξέδωσε τον Δεκέμβριο το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο (ΠΣΟ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και η πλατφόρμα που κατέθεσε η μειοψηφία εν όψει της διαδικασίας. Η μαζικότητα και ο πλούσιος πολιτικός διάλογος, μέσα σε συντροφικό κλίμα, δείχνουν τις δυνατότητες και στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα για την επόμενη μέρα. Η συσπείρωση όλου του δυναμικού αποτελεί σημαντική πλευρά για την παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις μάχες που έρχονται, τόσο εκλογικές, αλλά κυρίως στις πολιτικές μάχες που δίνει το κίνημα στην Ελλάδα απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που διεξάγουν κυβέρνηση-ΕΕ-κεφάλαιο. Το σύνθημα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής εμπνέει χιλιάδες αγωνιστές-αγωνίστριες, που με τη δράση τους δυναμώνουν το λαϊκό, εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα.
Η συζήτηση που αναπτύχθηκε στις συνελεύσεις των επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαρακτηρίστηκε από την αγωνία αλλά και την αποφασιστικότητα για την επόμενη μέρα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ειδικά στην πολύ δύσκολη και κρίσιμη φάση που διανύουμε. Μια περίοδο όμως, που παρουσιάζει και σημαντικές δυνατότητες. Αυτές οι προκλήσεις απασχόλησαν τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πήραν μέρος στις συνελεύσεις, όπου αναπτύχθηκε πλούσιος και συντροφικός διάλογος. Με κατανόηση, αλλά και πίστη στο γεγονός ότι η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό που θα κρίνει και την επόμενη μέρα.
Με μεγάλη πλειοψηφία οι τοπικές επιτροπές υπερψήφισαν και στήριξαν τις θέσεις που διαμορφώθηκαν κατά πλειοψηφία στο ΠΣΟ, γεγονός που δείχνει ότι με μαζικό τρόπο ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί ότι είναι σωστή κατεύθυνση για βάση συζήτησης στην ίδια τη διαδικασία της συνδιάσκεψης. Στις συνελεύσεις παρουσιάστηκαν, με ισοτιμία, και οι θέσεις που προτείνει ως διαφορετική πλατφόρμα το ΣΕΚ, που μειοψήφησε στο πανελλαδικό όργανο.
Όπως αναδείχθηκε από τη διαδικασία, ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αποφασισμένος να παρέμβει αποφασιστικά στις μάχες που έρχονται, μέσα σε αυτές και στις βουλευτικές εκλογές. Οι θέσεις κάνουν σημαντικές εκτιμήσεις για την περίοδο, που χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ένταση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα και την πολεμική απειλή, ειδικά μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Με ιδιαίτερη βαρύτητα αναφέρεται η συνολική ανασυγκρότηση του αστικού πολιτικού συστήματος, με το δίπολο ΝΔ εναντίον «προοδευτικών λύσεων» ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, να αποτελεί μοχλό πίεσης για την προώθηση της επίθεσης και τη συνέχεια της μνημονιακής πολιτικής.
Την ίδια στιγμή, σαφείς είναι οι εκτιμήσεις για το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ 25, καθώς και η πεποίθηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία πολιτική και εκλογική συνεργασία με αυτές τις δυνάμεις. Ούτε με τις δυνάμεις της ΛΑΕ, που στοχεύουν σε ευρύτερα αντινεοφιλελεύθερα (και αντιδεξιά) μέτωπα και θέτουν ζήτημα συνεργασίας με το ΜΕΡΑ 25. Η ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι μια σημαντική κατάκτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε κρίσιμες πολιτικές μάχες στη χώρα μας.
Με μεγάλο ενδιαφέρον λοιπόν, αναμένεται η διαδικασία της συνδιάσκεψης που θα πάρει όλες τις καθοριστικές αποφάσεις για την επόμενη μέρα. Είτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παίξει ρόλο στην ανώτερη συσπείρωση δυνάμεων, οργανώσεων και αγωνιστών, στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού μετώπου και του προγράμματός του, είτε θα γίνει κομμάτι ενός συνεχούς που συνομιλεί με το ΜέΡΑ25 και τη ρεφορμιστική αριστερά, την ώρα που αυτό προτείνει ακόμα και προοδευτική κυβέρνηση στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο μαχόμενος κόσμος έχει δώσει ήδη την απάντησή του.
Μαζική συνέλευση, ουσιαστικός προβληματισμός
Δημήτρης Σταμούλης / ΤΕ Κυψέλης-Πατησίων-Γαλατσίου
Mε πολύ μεγάλη μαζικότητα, με δεκάδες νέες εγγραφές μελών που ανανέωσαν τη σύνθεση του σώματος κατά 40%, με το στίγμα της νεολαίας, φοιτητικής και εργαζόμενης να είναι έντονο, αλλά και με όλες τις γενιές των αγωνιστών/στριών παρούσες, αλλά και με μετανάστες στη σύνθεσή της, ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες της Τοπικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κυψέλης-Πατησίων-Γαλατσίου για την πορεία του εγχειρήματος της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ενόψει της 5ης συνδιάσκεψης. Πραγματοποιήθηκαν δύο μαζικές συνελεύσεις, όπου στη δεύτερη συμμετείχαν μέχρι το τέλος 120 περίπου αγωνιστές.
Ο διάλογος που αναπτύχθηκε εστίασε στον σημερινό ολοκληρωτικό καπιταλισμό που καταπνίγει κοινωνικά δικαιώματα, οδηγεί σε πολέμους, γιγαντώνει τις κοινωνικές ανισότητες, καταστρέφει το περιβάλλον. Αλλά και στην προοπτική της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, στην ανάγκη ανάδειξης του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και ανίχνευσης των δρόμων μέσα από τους οποίους η ρήξη και η ανατροπή μπορούν να έρθουν πιο κοντά, σε αντιπαράθεση με τη ρεφορμιστική Αριστερά αλλά και τα σχέδια του συστήματος για την πιο αποτελεσματική εναλλαγή διαχειριστών του. Η εισήγηση του ΠΣΟ εγκρίθηκε σε ποσοστό σχεδόν 60%, ενώ εκλέχτηκαν και οι αντιπρόσωποι που αντιστοιχούσαν στην τοπική επιτροπή.
Αρχή νέας πνοής στην αντικαπιταλιστική αριστερά
Κωνσταντίνα Γκόντρα / ΤΕ Εξαρχείων
Αδιαμφισβήτητα βρισκόμαστε σε μια περίοδο ακραίας επίθεσης από μεριάς κυβέρνησης και κεφαλαίου σε όλα τα επίπεδα. Από το εργατικό και τον νόμο Χατζηδάκη, μέχρι την καθημερινότητα της ακραίας ακρίβειας, της δυσκολίας εύρεσης ακόμα και στέγης (με τις ανατιμήσεις να είναι συνεχείς). Ταυτόχρονα όμως αναδεικνύεται η ανάγκη για αντίσταση, όπως βλέπουμε στον αγώνα των εργαζομένων στη «Μαλατίνα», στην οργή ενάντια στην κρατική δολοφονία του 16χρονου Ρομά Κ. Φραγκούλη. Αλλά και στις απεργίες, που όσο κι αν προσπαθούν να απαγορεύσουν στα χαρτιά, στην πράξη δεν το καταφέρνουν, στη μαχητικότητα των κινητοποιήσεων ενάντια στην έμφυλη βία, στον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου και τον πλήρη έλεγχο των γειτονιών μας από την αστυνομία, όπως βλέπουμε με τον αγώνα που μαίνεται στα Εξάρχεια και βάζει μπλόκο στα σχέδια τοπικού και κεντρικού κράτους. Από τις πιο μικρές διεκδικήσεις, μέχρι τη συνολική αμφισβήτηση της κυριαρχίας του κεφαλαίου, ο δρόμος μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά είναι σίγουρα αναγκαίο να τον βαδίσουμε. Σε αυτή την κατεύθυνση, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλει και μπορεί να σταθεί αντάξια της περιόδου, να πρωταγωνιστήσει στη συνένωση αυτών των μαχών, μέσω της ανασυγκρότησής της, της διατήρησης της ανεξαρτησίας της από σχέδια αστικής διαχείρισης ή κυβερνητικής συναίνεσης και θέτοντας τον πήχη ψηλά, για μια ζωή όπως αυτή που δειλά περιγράφεται στους αγώνες μας.
Γεροί δεσμοί με το εργατικό κίνημα
Σταύρος Μανίκας / ΤΕ Β’ Πειραιά
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αναπτύξει γερούς δεσμούς με το μαχόμενο εργατικό κίνημα, από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της. Ειδικά στον χώρο των συγκοινωνιών, από τις μεγάλες απεργίες στο μετρό και στα λεωφορεία μέχρι τις καθημερινές μάχες, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το δυναμικό της ήταν στο πλάι των απεργών και των εργαζομένων. Και μάλιστα, όχι μόνο σαν απλή συμπαράσταση, αλλά με προσπάθεια να ξεσηκωθεί κύμα εργατικής και λαϊκής αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους κλάδους και χώρους και να γενικευθεί-κλιμακωθεί ο αγώνας για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής αυτής της κυβέρνησης και των προηγούμενων. Σήμερα, και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ανάγκη να «γεμίσει» με περισσότερους εργαζόμενους/ες και εργάτες/τριες, με τα προβλήματα και τις ανάγκες τους, τους αγώνες και τις ελπίδες τους, και ο κόσμος της εργασίας έχει ανάγκη από ένα μήνυμα αντικαπιταλιστικής ανατροπής και ταξικής ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος, σε ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά σε αυτό.
Συνδιάσκεψη σταθμός για την αντικαπιταλιστική Αριστερά
Ιάσονας Μαρκάτος / ΤΕ Αμαρουσίου-Πεύκης-Κηφισιάς-Πεντέλης
Η επικείμενη 5η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει προκαλέσει ιδιαίτερη συζήτηση -από τους κόλπους της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς μέχρι την Καθημερινή– και όχι αδίκως. Η επανενεργοποίηση του μεγαλύτερου μετώπου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, με τη συσπείρωση μάλιστα ενός ελπιδοφόρου δυναμικού, αποτελεί από μόνο του ένα γεγονός. Και αυτό διότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσπάθησαν να θάψουν το όλο εγχείρημα κλείνοντας τα μάτια μπροστά στην πραγματική του δυναμική. Μιλάμε για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία πέρα και παρά τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις της έχει καταφέρει να αποτελεί διαχρονικά τον πόλο έλξης του αγωνιστικού δυναμικού, που στελεχώνει με αυταπάρνηση την κοινωνικοπολιτική πρωτοπορία του κινήματος στην Ελλάδα. Η αξία χρήσης της δεν επιβεβαιώνεται απλά από την ένδοξη ιστορία της, αλλά από το μαχητικό παρόν της και το (απ’ ότι φαίνεται) ελπιδοφόρο της μέλλον. Από τη στάση της στην πρώτη φάση στην πανδημία και το «Μένουμε Ενεργοί», που οδήγησε στην ανάταση της λαϊκής αυτοπεποίθησης και διεκδικητικότητας, μέχρι τη αταλάντευτη διεθνιστική-αντιπολεμική στάση της απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία και τη συμμετοχή της στις νεολαιίστικες, εργατικές κινητοποιήσεις- η ίδια εξακολουθεί να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις κοινωνικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα. Το διακύβευμα της συνδιάσκεψης λοιπόν ξεφεύγει κατά πολύ από την απόφαση πάνω σε μια εκλογική τακτική, όπως βολικά μειώνεται πολλές φορές σε επί μέρους συζητήσεις. Η συνδιάσκεψη οφείλει να αποτελέσει σταθμό στην ανασυγκρότηση, μαζικοποίηση και διεύρυνση του αντικαπιταλιστικού μετώπου, ενός μετώπου που θα μπορεί να συγκρούεται στα ίσα με την κυβερνητική πολιτική και τις επιταγές του κεφαλαίου, βάζοντας μπροστά ένα πρόγραμμα ρήξης με το σύστημα. Χωρίς να αναλώνεται στα «όμορφα τα λόγια τα μεγάλα», επιδιώκοντας μια πλατιά κοινωνική και πολιτική συσπείρωση, μακριά από «ρεαλιστικές λύσεις» κοινοβουλευτικού κρετινισμού και υποταγής, αλλά πάνω στον ρεαλισμό των αναγκών μας. Αυτό είναι το πραγματικό στοίχημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αυτή την υπόθεση είμαστε διατεθειμένοι να την πάμε μέχρι τέλους.
Να αναπτύξουμε το κεκτημένο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Μαργαρίτα Λαμπροπούλου / ΤΕ Πάτρας
Η 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έρχεται να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη συγκρότηση αγωνιστών/αγωνιστριών και δυνάμεων πάνω σε ένα ανατρεπτικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, που να απαντάει στα προβλήματα του κόσμου της εργασίας ενάντια στον δολοφονικό καπιταλισμό της εποχής μας, για το ψωμί, την ειρήνη και την ελευθερία των λαών, ενάντια στα κέρδη, τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους του κεφαλαίου.
Οι τοπικές συνελεύσεις, τόσο στην Πάτρα όσο και σε όλη την Ελλάδα στον δρόμο προς την Συνδιάσκεψη, έχουν συσπειρώσει ένα σημαντικό νέο δυναμικό και από την συζήτηση φαίνεται εμφατικά η ανάγκη ανασυγκρότησης και αποφασιστικής παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η αντιλαϊκή επίθεση για το ξεπέρασμα της πολύπλευρης κρίσης του καπιταλισμού και η εμπειρία μας από τις αυταπάτες μίας φιλολαϊκής διαχείρισης κάνουν τις ενδιάμεσες λύσεις ανέφικτες και καταδεικνύουν την επιτακτική ανάγκη συνολικής σύγκρουσης και ανατροπής του συστήματος.
Παγκόσμια υγειονομική κρίση και οριζόντιο τυφλό λοκντάουν, δεκάδες γυναικοκτονίες και αμέτρητα περιστατικά έμφυλης βίας στο σπίτι, στις σχολές μας, στους χώρους εργασίας μας, ολομέτωπη επίθεση σε λαό και νεολαία με τους δεκάδες αντιλαϊκούς νόμους που ψηφίστηκαν (ν. Χατζηδάκη, περιβαλλοντικός νόμος, νόμοι Κεραμέως), πόλεμος διαρκείας στην καρδιά της Ευρώπης, εκατομμύρια για πολεμικούς εξοπλισμούς και άμεση εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, ακρίβεια, βία και καταστολή.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε όλες αυτές τις μάχες, με τις αντικαπιταλιστικές θέσεις και τις πρακτικές της. Στην επερχόμενη συνδιάσκεψη υπερασπιζόμαστε και αναπτύσσουμε τα κεκτημένα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να πάει η κατάσταση αλλιώς για λαό και νεολαία.
Να βγάλουμε στην κοινωνία το ανατρεπτικό σχέδιο δράσης
Κώστας Ξενόπουλος / ΤΕ Ανατολικής Θεσσαλονίκης
Η 5η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έρχεται σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο σε πολλά επίπεδα. Αρχικά για την κοινωνία, που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, που όλο και δυσχεραίνει. Το επόμενο διάστημα θα κριθεί εάν θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί η επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο με την πολιτική του ή εάν το εργατικό και λαϊκό κίνημα με αυτούς που πολιτικά εκφράζουν τα συμφέροντά του θα μπορέσει να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική και ακόμα πιο σημαντικό, να αντεπιτεθεί και να σημειώσει νίκες που θα καλυτερεύσουν τις συνθήκες για την (τεράστια) κοινωνική πλειοψηφία.
Έπειτα, για την ίδια την Αριστερά, και ειδικά για την αντικαπιταλιστική, η οποία θα έλεγε κανείς όντας ειλικρινής, έχει κάνει από το 2015 και μετά, μια στροφή στην εσωστρέφεια, θα κριθεί αν θα μπορέσει να ανασυνταχθεί και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις που θα έχουμε μπροστά μας, ασχέτως του εκλογικού αποτελέσματος.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τη στιγμή της συγκρότησής της υπάρχει ως σημείο αναφοράς της εργατικής τάξης και του κόσμου του αγώνα. Κι αυτό όχι κυρίως γιατί κάποιες οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς ενώθηκαν σε άλλο ένα μέτωπο. Είναι σημαντικό κι αυτό και πρέπει να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για ενότητα και στη δράση και σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο με όλες αυτές τις δυνάμεις με τις οποίες ούτως ή άλλως βρισκόμαστε συνεχώς πλάι-πλάι στο δρόμο και σε επιμέρους αγώνες και διεκδικήσεις. Το πιο σημαντικό όμως ήταν πως για πρώτη φορά μία αντικαπιταλιστική δύναμη πρότεινε στην κοινωνία ένα πρόγραμμα δράσης και στόχους πάλης που θα μπορέσουν να βγάλουν τον λαό και την εργατική τάξη από την πολυετή κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση. Ας θυμηθούμε ότι πριν την ίδρυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακόμα και σε εθνικές εκλογές, τα συνθήματα του ευρύτερου χώρου μιλούσαν για το ποια αριστερά θέλουμε και όχι για το τί προτείνουμε στον ελληνικό λαό.
Ως εκ τούτου αυτή η συνδιάσκεψη πρέπει να είναι μια πραγματική επανεκκίνηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ώστε να δούμε και να αντιμετωπίσουμε τα οργανωτικά προβλήματα με στόχο την οργανωτική διεύρυνση και μια ανώτερη δημοκρατική λειτουργία. Να εμβαθύνουμε το πρόγραμμα μας και πάνω σε αυτό, ανοιχτά και συντροφικά, να συζητήσουμε με όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που έχουν αναφορά στην εργατική ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική πολιτική, να καταθέσουμε ένα σχέδιο στην κοινωνία που θα μπορέσει να στρατεύσει με θετικό πρόταγμα το απαραίτητο αυτό δυναμικό του κοινωνικού υποκειμένου που θα βάλει τις βάσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και όλων των εκφραστών και διαχειριστών αυτής.
Το κυριότερο, όλες και όλοι εμείς, ως κομμάτι της κοινωνίας, έχουμε ανάγκη από μια δυνατή, ενωμένη και ενωτική ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
