Δημήτρης Τζιαντζής
▸«Πετράδι του στέµµατος» της πολεµικής µηχανής των ΗΠΑ η Σούδα, όλη η Ελλάδα επιθετικό προγεφύρωµα και ενεργειακός κόµβος των Αµερικανών
Η Ελλάδα ως «χαϊδεµένη αποικία» των ΗΠΑ
Θα νόµιζε κανείς ότι 200 χρόνια µετά την ελληνική επανάσταση θε είχαν εκλείψει η δουλοπρέπεια και η οσφυοκαµψία της εποχής του ραγιαδισµού. Όµως όχι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην κοινή συνέντευξη τύπου µε τον Τζο Μπάιντεν, περιέγραψε τη ναυτική βάση της Σούδας στην Κρήτη ως το «πετράδι του στέµµατος» (jewel in the crown) της ελληνοαµερικανικής σχέσης! Μια φράση που παραπέµπει ευθέως στην εποχή της αποικιοκρατίας, όταν η Ινδία, πριν την ανεξαρτησία της, χαρακτηριζόταν «το πετράδι του στέµµατος» της βρετανικής αυτοκρατορίας. Την προσβλητική αναφορά της Ελλάδας ως υπερπόντιας αποικίας έκανε πρώτος ο πρώην αµερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ τον Απρίλιο. Συνδέεται µε τη νέα συµφωνία για τις βάσεις, που ουσιαστικά παραχωρεί µόνιµα ελληνικό έδαφος στις ΗΠΑ, µετατρέποντας και τυπικά τη Σούδα σε Γκουαντάναµο της Μεσογείου.
Ο Μητσοτάκης δεν έµεινε εκεί. Επισήµανε ότι η «συνεργασία», δηλαδή η µετατροπή όλης της χώρας σε «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» των ΗΠΑ, εκδηλώνεται και στο λιµάνι της Αλεξανδρούπολης στη βορειο-ανατολική Ελλάδα, µόλις 500 µίλια από τα ουκρανικά σύνορα. Παράλληλα, εκτός από τη στρατιωτική της σηµασία για το NΑΤΟ, η Αλεξανδρούπολη γίνεται µε γρήγορους ρυθµούς περιφερειακός ενεργειακός κόµβος και σηµείο εισόδου για το υγροποιηµένο φυσικό αέριο στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. Μάλιστα, συνέχισε λέγοντας ότι «η Ελλάδα σχεδιάζει να παίξει σηµαντικό ρόλο ως πύλη για την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από φθηνές, ανανεώσιµες πηγές, κυρίως από τον ήλιο στη Μέση Ανατολή και την Αφρική».
«Ελεύθεροι πολιορκημένοι» τα φασιστοειδή του Αζόφ!
Ακρα του τάφου σιωπή… στο Αζοφστάλ βασιλεύει.
Ιστορική θα µείνει η οµιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο αµερικανικό Κογκρέσο αλλά για όλους τους λάθος λόγους. Ο έλληνας πρωθυπουργός χειροκροτήθηκε πολλές φορές, άλλοτε συγκαταβατικά, όπως όταν αναφέρθηκε στο θέµα «της επίλυσης του Κυπριακού» και άλλοτε µε περισσότερο ενθουσιασµό, όταν εµφάνιζε την Ελλάδα ως τη «δεδοµένη σύµµαχο» των ΗΠΑ, που θα έκανε τα πάντα για την υπερδύναµη. Εκεί που ξεπέρασε κάθε µέτρο ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν η προκλητική σύγκριση των Ελεύθερων Πολιορκηµένων του Μεσολογγίου µε τους νεοφασίστες του τάγµατος Αζοφ: «Όπως στη Μαριούπολη σήµερα, έτσι και τότε οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου απέκρουαν ένα µετά το άλλο τα κύµατα των εχθρικών επιθέσεων πριν από την τελική, απέλπιδα Έξοδό τους»!
Πάλι καλά που ο Μητσοτάκης δεν χαρακτήρισε τον Πάιατ ως τον νέο Λόρδο Βύρωνα!
Όπως φαίνεται, η προσβλητική παρουσία δύο νεοναζί του Αζόφ στην ελληνική Βουλή µέσω τηλεδιάσκεψης δεν ήταν καθόλου τυχαία. Το περσινό καλοκαίρι, ο πρόεδρος της ελληνικής βουλής Κώστας Τασούλας, απευθυνόµενος στον Αµερικανό γερουσιαστή Μενέντεζ και περιγράφοντας την αµυντική συµφωνία που σφραγίστηκε µε το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, είχε δηλώσει αυτολεξεί: «Από την Κέρκυρα µέχρι το Καστελόριζο και από την Κρήτη µέχρι τη Θράκη, σας παραδίδουµε την Ελλάδα σήµερα στα χέρια σας. Και είµαστε βέβαιοι ότι είναι σε καλά χέρια»! Η υποτέλεια και η εξάρτηση ωστόσο είναι µόνο η µία πλευρά του νοµίσµατος. Η άλλη είναι ότι ο στενός εναγκαλισµός µε τις ΗΠΑ αποτελεί το κεντρικό δόγµα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ως κεντρικός µοχλός του οικονοµικού επεκτατισµού της ελληνικής αστικής τάξης, που ονειρεύεται την «επαναφορά» της προνοµιακής θέσης που είχε πριν την οικονοµική κρίση. Η ελληνική αστική τάξη φιλοδοξεί, ως αγαπηµένο παιδί των ΗΠΑ και µεταπωλητής LNG, να ενισχύσει την επιρροή και τον ρόλο της στις πιο αδύναµες χώρες των Βαλκανίων.
Η κυβέρνηση, άλλωστε, κάνει λόγο για συµφωνία εξυπηρέτησης των εθνικών συµφερόντων, ενώ η αξιωµατική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφωνεί µε την ουσία της αλλά µε τα συγκριτικά αδύναµα ανταλλάγµατα που εξασφάλισε η ελληνική πλευρά και µε την πρόβλεψη για αυτόµατη ανανέωση της συµφωνίας µετά την παρέλευση πενταετίας. Ιδιαίτερη σηµασία έχει η τοποθέτηση του υπουργού Εθνικής Άµυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου για τη χρήση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων της Αλεξανδρούπολης, των οποίων η αναβάθµιση, όπως παραδέχτηκε, είναι άµεσα ενταγµένη στο σχέδιο της περικύκλωσης της Ρωσίας. Όπως επισήµανε, «ασφαλώς και οι Αµερικανοί χρησιµοποιούν την ευχέρεια του λιµένα Αλεξανδρούπολης για να προωθήσουν στρατεύµατα στην ευρύτερη περιοχή στο πλαίσιο της ανάφλεξης και της γεωπολιτικής αστάθειας που έχει παρατηρηθεί. Η εκµετάλλευση της Αλεξανδρούπολης γίνεται και στη βάση αυτού του σχεδίου».
Ναι, η κυβέρνηση έδωσε «γη και ύδωρ», βάζοντας τη χώρα σε µεγάλους κινδύνους, αλλά δεν «µένει ακριβώς στον άσο»! Άλλωστε, κυρίαρχο αφήγηµα της κυβέρνησης είναι ότι «η Ελλάδα επέστρεψε» και θα είναι κεντρικό πιόνι στη νατοϊκή σκακιέρα των Βαλκανίων. Σε όλα τα αµερικανικά δίκτυα, ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι «η ελληνική οικονοµία πέρασε µια πολύ µεγάλη κρίση αλλά… έχει ανακάµψει», κάτι που είναι εξίσου ψευδές µε τον άλλο ισχυρισµό ότι «η χώρα αντιµετώπισε την κρίση του κορονοϊού καλύτερα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες».
Η οικονοµική πλευρά της συµφωνίας συνδέεται µε επενδύσεις αµερικανικών µονοπωλίων στην Ελλάδα, τη δηµιουργία τεχνολογικών υποδοµών από την Αλεξανδρούπολη µέχρι τα Σπάτα, όπου προβλέπεται η δηµιουργία τεράστιων κέντρων δεδοµένων, όπως της Microsoft και της Amazon Web Services. Αντάλλαγµα για τη «µεταφύτευση» αµερικανικής τεχνολογίας είναι η αποµάκρυνση της Ελλάδας από τη συνεργασία µε κινεζικές εταιρείες για τα δίκτυα 5g, όπως η Huawei. Αυτό ενδέχεται να δηµιουργεί ευκαιρίες για µεγάλες επιχειρήσεις που θα λειτουργήσουν ως µεταπωλητές δεδοµένων στα Βαλκάνια αλλά όχι προς το συµφέρον των καταναλωτών στην Ελλάδα, που ήδη πληρώνουν ένα από τα ακριβότερα ίντερνετ στην Ευρώπη.
Η αµυντική συµφωνία δεν αποτελεί το τέλος της πρόσδεσης στον αµερικανικό ιµπεριαλισµό. Η Ελλάδα συνεχίζει µια επικίνδυνη πλειοδοσία στο πλαίσιο του γεωπολιτικού-ενεργειακού ανταγωνισµού µε τη γείτονα χώρα, στη βάση ότι οι ΗΠΑ πρέπει να την προτιµήσουν ως δεδοµένη σύµµαχό τους στην περιοχή απέναντι στην Άγκυρα. Τον αναβαθµισµένο ρόλο που διεκδικεί η Τουρκία ως µεγαλύτερη και ισχυρότερη χώρα, η Ελλάδα επιχειρεί να τον αντικαταστήσει µε την «προθυµία της» και τη διαρκή διαθεσιµότητά της. Ωστόσο οι ΗΠΑ έκαναν σαφές πως δεν έχουν καµία διάθεση να εγκαταλείψουν την Τουρκία και συνεχίζουν τη λογική Ποντίου Πιλάτου, πουλώντας φονικά όπλα δισεκατοµµυρίων δολαρίων και στις δύο πλευρές και εξακολουθώντας να διατηρούν ρόλο «επιδιαιτητή» και προστάτη στην περιοχή.