Γρηγόρης Τασσόπουλος
▸ Κρίσιμες ευθύνες των θριαμβολογούντων σε ΕΛΑΣ-ΜΜΕ
Εδώ και δύο μήνες πρώτη είδηση στα περισσότερα κανάλια και ιστοσελίδες δεν είναι η ακρίβεια, ούτε ο πόλεμος, ούτε η πανδημία. Στην επικαιρότητα κυριαρχεί η απίστευτη ιστορία της οικογένειας από την Πάτρα της οποίας τα τρία κορίτσια πέθαναν το ένα μετά το άλλο σε πολύ σύντομο διάστημα. Από τις πρώτες μέρες που έγινε γνωστός και ο θάνατος του τρίτου κοριτσιού, της Τζωρτζίνας, χτύπησε συναγερμός. Σύμφωνα με την κοινή λογική αλλά και το νόμο των πιθανοτήτων, ήταν σχεδόν απίθανο και οι τρεις θάνατοι να οφείλονται σε κληρονομικές παθολογικές αιτίες. Έτσι η αρχική συμπόνια για το δράμα της μάνας και του πατέρα, έδωσε τη σειρά της στην καχυποψία και τους ψίθυρους που στη συνέχεια έγιναν οργισμένη βοή. Τα σόσιαλ μίντια έβγαλαν πολύ νωρίς ετυμηγορία ότι οι γονείς και συγκεκριμένα η μητέρα Ρούλα Πισπιρίγκου –καθώς ο πατέρας δεν βρισκόταν στο πλάι των παιδιών την ώρα του θανάτου τους– ήταν ένοχη. Ωστόσο, χωρίς στοιχεία και με το αρχικό πόρισμα για τους θανάτους να είναι «φυσικά αίτια», δεν μπορούσαν να γίνουν συλλήψεις.
Μια από τις πρώτες ειδήσεις σε «έγκριτες» πολιτικές εφημερίδες (Τα Νέα, Πρώτο Θέμα) ήταν «Η χαρτορίχτρα της Ρούλας σπάει τη σιωπή της», που αναρτήθηκε μία ημέρα πριν από τη σύλληψη της ύποπτης για παιδοκτονία γυναίκας στην Πάτρα. Φρίκη προκαλεί αυτή η τραγική ιστορία, όμως φρίκη προκαλεί και η εκμετάλλευσή της όχι μόνο από τον κίτρινο Τύπο αλλά από τα υποτιθέμενα «σοβαρά» ΜΜΕ. Και ας μην μιλήσουμε για τους δικαστές και τους εγκληματολόγους του διαδικτύου. Εδώ και καιρό στην τηλεόραση μιλούν ή μάλλον φλυαρούν αστυνομικοί, ψυχολόγοι, ειδικοί της γλώσσας του σώματος, τοξικολόγοι, γείτονες και φίλοι κ.ά., όμως τώρα ήρθε η σειρά να μιλήσουν οι χαρτορίχτρες, οι καφετζούδες, οι αστρολόγοι.
Ίσως σε λίγο να βλέπουμε χαρτορίχτρες να προσλαμβάνονται σαν ειδικές σύμβουλοι στο υπουργείο Δικαιοσύνης ή Εργασίας και άλλες κρατικές υπηρεσίες και, μαζί με τους «άριστους» τεχνοκράτες, να δίνουν πολύτιμες συμβουλές για το ΦΠΑ στα τρόφιμα ή για το ποιος πρόσφυγας δικαιούται άδεια παραμονής στην Ελλάδα. Ουσιαστικά μιλάμε για μια μιντιακή βιομηχανία της εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου που έστησε ένα απίστευτο ριάλιτι εγκληματολογικό σόου πάνω στα σώματα των τριών νεκρών κοριτσιών, με εκπομπές όπως το Φως στο Τούνελ να σημειώνουν ρεκόρ τηλεθέασης.
Η αστυνομία και η κυβέρνηση έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να εκμεταλλευτούν πολιτικά τη σύλληψη, επιχειρώντας μάλιστα να την παρουσιάσουν ως μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας, με τον Τάκη Θεοδωρικάκο να τονίζει ότι η ΕΛΑΣ «κινήθηκε με επαγγελματισμό, μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα». ΜΜΕ, και κυβέρνηση όμως προσπαθούν να καλύψουν τις μεγάλες ευθύνες του εγκληματολογικού τμήματος της αστυνομίας και των ιατροδικαστών που έσπευσαν με συνοπτικές διαδικασίες να βάλουν στο αρχείο τις δύο πρώτες υποθέσεις χωρίς την παραμικρή έρευνα, ενδεχομένως γιατί οι γονείς ήταν Έλληνες. Η υπόθεση ήδη αξιοποιείται ώστε να ανοίξει συζήτηση για γενική αυστηροποίηση των ποινών φυλάκισης ενώ ειναι χαρακτηριστικό ότι αντιδραστικοί και ακροδεξιοί κύκλοι μιλάνε ακόμα και για επαναφορά της θανατικής ποινής.
Κανένα από όλα αυτά τα ΜΜΕ δεν αναφέρεται στην παντελή έλλειψη δομών πρόνοιας, κοινωνικών λειτουργών και παροχής ψυχολογικής υποστήριξης στην οικογένεια. Αν οι κοινωνικές δομές λειτουργούσαν, ίσως θα μπορούσαν οι δολοφονίες των κοριτσιών να είχαν αποφευχθεί. Μόλις έγινε γνωστή η είδηση ότι βρέθηκε η ουσία κεταμίνη σε μη φυσιολογικά όρια στον οργανισμό της Τζωρτζίνας, εκατοντάδες κάτοικοι της Πάτρας ξεχύθηκαν στους δρόμους και περικύκλωσαν το σπίτι της οικογένειας φωνάζοντας συνθήματα. «Σκύλα, φόνισσα, ομολόγησε!», φώναζε κόσμος στα δικαστήρια της Ευελπίδων την επόμενη μέρα το μεσημέρι. Η διαφορά με τα λιντσαρίσματα παλαιών σκοτεινών εποχών, ήταν ότι ο όχλος στα χέρια δεν κρατούσε δαυλούς και τσουγκράνες αλλά κινητά τηλέφωνα.