Δημήτρης Σταμούλης
▸ Από την ΛΑΡΚΟ μέχρι την Καβάλα και από την COSCO μέχρι την εκπαίδευση
και την υγεία, όλοι στους δρόμους του αγώνα
H κυβέρνηση κλιμακώνει σε όλα τα μέτωπα την αντεργατική επίθεση. Επιχειρεί να καταργήσει με την εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη το δικαίωμα στον ελεύθερο συνδικαλισμό, την απεργία, τον αγώνα και την αντίσταση των εργαζομένων. Προωθεί την κεφαλαιοποιητική επικουρική ασφάλιση του τζόγου και πετσοκόβει τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας μέσω ΣΔΙΤ, ξεπουλάει ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία, όπως τη ΛΑΡΚΟ. Κι όλα αυτά, με το σαρωτικό κύμα ακρίβειας και την καθήλωση των μισθών να οδηγούν στην ένδεια ευρεία τμήματα της κοινωνίας. Το αφήγημα της «ανάπτυξης» δεν πουλάει πλέον, πόσο μάλλον που η πολεμική κλιμάκωση στην Ουκρανία, μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει για τον ελληνικό λαό, με την αναμενόμενη νέα εκτίναξη των ενεργειακών τιμών και τους φόβους από την πολεμική εμπλοκή της χώρας στο πλευρό του νατοϊκού άξονα.
Το αντεργατικό κρεσέντο της κυβέρνησης προκαλεί ωστόσο κοινωνικά ρήγματα και από τους αγώνες ανά χώρο φαίνεται ότι περνάμε σε φάση συμπαράταξης των αγώνων. Έτσι, το Σάββατο 26 Φλεβάρη οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, των Πετρελαίων Καβάλας, της COSCO και άλλων κλάδων διαδηλώνουν, με προσυγκέντρωση στην Ομόνοια στις 10.30 π.μ. και συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 12 το μεσημέρι, όπου καλεί πλήθος πρωτοβάθμιων σωματείων, εργατικών συλλογικοτήτων, πολιτικών οργανώσεων και κινήσεων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί στην Ομόνοια και στη διαδήλωση στο Σύνταγμα.
Η κυβέρνηση, από τη μεριά της, προχωρά ακάθεκτη το σχέδιο της απόλυσης και του ξεσπιτώματος των 1.060 εργατών της ΛΑΡΚΟ από όλους τους χώρους εργασίας που εκτείνονται σε πέντε νομούς της χώρας. Mε διάφορα «τυράκια» προσπαθεί να κλείσει τα στόματα των εργαζομένων. Ο ειδικός διαχειριστής υπόσχεται αποζημιώσεις με βάση τον νόμο του 2012 (πριν τις μεγάλες περικοπές των μνημονίων), δουλειά σε… κοινωφελείς θέσεις εργασίας στους πέριξ δήμους με 500 ευρώ το μήνα, ενώ το πιο προκλητικό είναι ότι μιλά για «επαναπρόσληψη» κάποιων εργαζομένων, με σύμβαση ορισμένου χρόνου, για να βάλουν μπροστά το εργοστάσιο, αν βρεθεί επενδυτής, χωρίς όμως καμιά άλλη δέσμευση, καθώς σε διαφορετική περίπτωση το λουκέτο θα είναι η τελική λύση.
Στο πλευρό των εργατών της ΛΑΡΚΟ θα βρεθούν και οι εργάτες στα Πετρέλαια Καβάλας, που βιώνουν μια πρωτοφανή επίθεση από την αδίστακτη εργοδοσία της Energean, επειδή διεκδικούν μόνιμη και σταθερή εργασία με ασφάλεια και χωρίς εργολάβους. Όμως η εργοδοσία συνεχίζει το πογκρόμ απολύσεων, ανακοινώνοντας 31 νέες, που ανεβάζουν τους απολυμένους σε 90. Η εταιρεία αξιοποίησε το οπλοστάσιο των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφίσει όλες οι κυβερνήσεις, με απώτερο στόχο την ήττα και διάλυση του σωματείου και την εργολαβοποίηση των θέσεων εργασίας, ενόψει «νέων επενδύσεων» στον Πρίνο, που θα εκτινάξουν την κερδοφορία της. Οι εργάτες όμως δεν σταματάνε τον αγώνα, δεν υποκύπτουν, αναζητούν στηρίγματα και αλληλεγγύη για να συνεχίσουν.
Όμως και στο χώρο της δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης συνεχίζεται ο αγώνας υγειονομικών και εκπαιδευτικών. Με 24ωρη απεργία την Τετάρτη οι υγειονομικοί (ΟΕΝΓΕ-ΠΟΕΔΗΝ) απάντησαν στην πολιτική διάλυσης και ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας. Στο στόχαστρο των απεργών η κυβερνητική γραμμή μετατροπής του ΕΣΥ σε σύστημα ΣΔΙΤ με ιδιωτικοποιημένη λογική, με πιο χαρακτηριστική την πρόταση για λειτουργία απογευματινών ιατρείων και χειρουργείων με ιδιωτικά κριτήρια και αμοιβή στα νοσοκομεία, ακόμα και με ιδιώτες γιατρούς που θα έρχονται να χρησιμοποιούν τις δημόσιες υποδομές!
Στην εκπαίδευση, η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας κλιμακώνουν την επίθεσή τους σε βάρος των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ που επιμένουν με τη μορφή της απεργίας-αποχής να αμφισβητούν στην πράξη την «αξιολόγηση» που προωθεί το σχολείο της αγοράς και την πειθάρχηση των εκπαιδευτικών. Πρώτη απάντηση έλαβαν την περασμένη Δευτέρα με μαζική κινητοποίηση πολλών εκπαιδευτικών σωματείων καταγγελίας της προσπάθειας τρομοκράτησης 114 εκπαιδευτικών και διευθυντών που δεν αναρτούν τίποτα στην πλατφόρμα αξιολόγησης.
Ελπιδοφόρα για την γενίκευση της πάλης κατά του νόμου Χατζηδάκη ήταν και η συγκέντρωση και διαδήλωση που διοργάνωσαν την Τρίτη πάνω από 20 πρωτοβάθμια σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Αθήνα, γεγονός που έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες ο αγώνας για την κατάργηση του νόμου-ταφόπλακα στον εργατικό συνδικαλισμό να κλιμακωθεί και να γενικευτεί.
Υπάρχει δυνατότητα για ενοποίηση των «μετώπων» σε αγώνα διαρκείας, απεργιακή μάχη και ανατρεπτική λογική
Το εύφλεκτο κοινωνικό υλικό υπάρχει λοιπόν. Η γενικότερη κοινωνική ανασφάλεια και η οργή μπορούν να μετατραπούν σε οργανωμένη πάλη κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Όμως «δεν αρκεί μια απλή καταγραφή της κατάστασης, η γκρίνια και η διαμαρτυρία, με συμβολικές-κατακερματισμένες ενέργειες. Ούτε όμως αντιστοιχεί στη σημερινή κατάσταση και μια γραμμή υποταγής στην αναμονή της μάχης σε ένα απροσδιόριστο μέλλον, όταν τώρα πρέπει να οργανωθεί και να ξεδιπλωθεί», όπως εκτίμησε εύστοχα η τελευταία σύσκεψη αγώνα ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ που κάλεσε τα σωματεία «να μπουν σε θέσεις μάχης!».
Πρέπει να σπάσει άμεσα το κλίμα της αδράνειας, να υπάρξει άμεσα μαζικός και παρατεταμένος ξεσηκωμός των εργαζομένων και απεργιακός αγώνας για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και τη συνολική ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Μέσα από γενικές συνελεύσεις σε όσο το δυνατόν περισσότερα σωματεία να συζητηθεί και να αποφασιστεί η πρόταση των ΕΛΜΕ και των ΣΕΠΕ που πραγματοποιούν απεργία-αποχή από την αξιολόγηση για απεργιακό βήμα με 24ωρη απεργία στις 15 Μαρτίου και συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις. Χωρίς καμιά αυταπάτη ή αναμονή «αντίδρασης» από της εξωνημένη ΓΣΕΕ που τα έχω δώσει όλα στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, αλλά και χωρίς «να περιμένουμε» τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις όταν αυτές δεν ανταποκρίνονται.