Δημήτρης Δεσύλλας
Τα ράσα του σουλτάνου
Στις πρόσφατες φιέστες πατριδοκαπηλίας σύσσωμου του αστικού κόσμου, με επικεφαλής τη Γιάννα Αγγελοπούλου, για τα 200 χρόνια από το 1821, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η εκκλησία. Κάνοντας το «μαύρο-άσπρο», προσπάθησε να μας πείσει ότι οι ραγιάδες ξεσηκώθηκαν το 1821 με την προτροπή και τις ευλογίες των πατριαρχών και δεσποτάδων.
Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική, έχει καταγραφεί από ιστορικούς ευρύτατου φάσματος. Η παράταση της Tουρκοκρατίας για 400 ολόκληρα χρόνια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο Πατριαρχείο και τους δεσποτάδες, που προσκύνησαν την εξουσία των Σουλτάνων ως «θεόθεν τεταγμένην», με αντάλλαγμα προκλητικά προνόμια.
Στην Ελληνική Νομαρχία, ανωνύμου του Έλληνος (1806), αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εκατόν χιλιάδες και ίσως περισσότεροι μαυροφορεμένοι, ζώσιν αργοί και τρέφονται από τους ιδρώτας των ταλαιπώρων και πτωχών Ελλήνων». Ο Γιάννης Κορδάτος στο βιβλίο του Η κοινωνική σημασία του 1821, γράφει ότι Οθωμανικό αυτοκρατορικό διάταγμα καθόριζε: «Τ’ αμπέλια, μπαχτσέδες, τσιαλίκια, χωράφια των Μοναστηριών και εκκλησιών του Αρχιερέως […] να είναι υπό την εξουσίαν και διοίκησιν του Μητροπολίτου ανενόχλητα».
Και ο ιστορικός Π. Πιπινέλης συμπληρώνει: «Τα έσοδα των μητροπολιτών εισεπράττοντο μετά τοσαύτης βιαιότητας πολλάκις, ώστε συχνά οι χωρικοί κατέφευγον προς την Τουρκικήν εξουσίαν, ήτις παρενέβαινε υπέρ αυτών εις τα Πατριαρχεία»! Στην πράξη, ο αγάς διόριζε τους παπάδες, ο πασάς τους μητροπολίτες και ο σουλτάνος τους πατριάρχες. Ο σουλτάνος έβγαζε σε πλειστηριασμό τον πατριαρχικό θρόνο. Η τιμή του θρόνου από 2.000 χρυσά νομίσματα, λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού των υποψηφίων και του σχετικού «τζόγου», έφτασε στα 60.000 χρυσά. Έτσι, ανάμεσα στον πρώτο τουρκολάτρη Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο (διορίστηκε το 1453) και τον «εθνομάρτυρα» Γρηγόριο Ε’, παρέλασαν ως συγκυβερνήτες του «Γένους των Ελλήνων» συνολικά 136 Πατριάρχες!
Μόλις κηρύχτηκε η επανάσταση του 1821 στη Μολδαβία από τους Αλέξανδρο Υψηλάντη και Μιχαήλ Βόδα Σούτσο, ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’, μαζί με όλη την πατριαρχική του σύνοδο, τους αφόρισαν με τρείς απανωτές εγκυκλίους.
Σ’ αυτές έλεγαν τα εξής φοβερά: «Οι δύο αυτοί μισελεύθεροι, αλαζόνες, δοξομανείς, εκήρυξαν του Γένους ελευθερίαν εις Μολδαβίαν. Επιχείρησαν έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον. Εφάνησαν μισογενείς, μισόθεοι και αντίθεοι! Προκάλεσαν την αγανάκτησιν της ευμενούς, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας του Σουλτάνου, της θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένης! Να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τούς έχει μεμισημένους… ως μέλη σεσηπότα! Ούτοι αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον λυτοί και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και τυμπανιαίοι, και αυτοί, και όσοι τα ίχνη αυτών κατηκολούθησαν ή κατακολουθήσωσι του λοιπού»! Ο όρκος της Φιλικής Εταιρείας χαρακτηριζόταν «όρκος φατρίας και απάτης»!
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ κυκλοφόρησε λίβελλο κατά του Ρήγα Φεραίου και των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης με τίτλο «Πατρική Διδασκαλία». Έφτασε στην αθλιότητα «να φυτέψει» τον πράκτορά του, δεσπότη Βελιγραδίου Μεθόδιο, στην παράνομη οργάνωση του Ρήγα. Ο Μεθόδιος, εκτελώντας εντολή του Πατριάρχη, τον πρόδωσε στις Αυστριακές αρχές που τον παρέδωσαν στους Τούρκους. Παραθέτουμε εδώ και τον ιστορικό διάλογο του απεσταλμένου της Φιλικής Εταιρίας Παπαφλέσσα, με τον περιβόητο Δεσπότη Παλαιών Πατρών Γερμανό, στη σύναξη των κοτζαμπάσηδων, που έγινε στη Βοστίτσα (Αίγιο) στις 26/1 – 7/2/1821: Π. Π. Γερμανός: «Τι μας φαφλατίζεις, μπρέντελή-Παπαφλέσσα και σηκώνεις τον νου τούτων εδώ των αχμάκηδων; Σε ποιόν τα πουλάς αυτά; Είσαι άρπαγας, απατεώνας και εξωλέστατος! Παπαφλέσσας: «Δεσπότη μου, εγώ σου μιλάω και συ με βρίζεις. Δεν θέλετε; Κάντε καλά. Εγώ φεύγω για την Αρκαδιά και τη Μάνη, συνάζω δύο χιλιάδες και σηκώνω μπαϊράκι. Τελείωσε!».
Στον 20ο αιώνα, στις πιο κρίσιμες στιγμές, οι ρασοφόροι διέπραξαν τις εξής αθλιότητες: Πρώτο: Το 1916 το φρικώδες ανάθεμα του αρχιεπισκόπου Θεόκλητου και 22 δεσποτάδων κατά του «προδότου» Ελευθερίου Βενιζέλου. Δεύτερο: Στην κατοχή, με εξαίρεση τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης μητροπολίτες Ηλείας Αντώνιο, Κοζάνης Ιωακείμ και λίγους παπάδες, τα κηρύγματα υποταγής στους κατακτητές, όπως είναι «η προκήρυξη της Επιτροπής του Λαού του Ν. Χανίων προς τους Κρήτας» (Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης, Ν. Σκουλάς Δήμαρχος Χανίων, Κυριάκος Κ. Μητσοτάκης, παππούς του πρωθυπουργού κ.α.) στις 17/9/1941 για παράδοση όλων των όπλων στους Γερμανούς κατακτητές. Τρίτο: Στη χούντα του 1967, η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» και οι διορισμένες «Ιερές Σύνοδοι», του Παπαδόπουλου με αρχιεπίσκοπο τον αρχιμανδρίτη των Ανακτόρων Ιερώνυμο Κοτσώνη και του Ιωαννίδη με τον Σεραφείμ. Τέταρτο: Στη μεταπολίτευση τα συχνά ομόφωνα ψηφίσματα της Ιεράς Συνόδου για την άμεση αποφυλάκιση των χουντικών πραξικοπηματιών!
Στην εφημερίδα Βήμα στις 8/8/1976 γράφτηκε το εξής αποκαλυπτικό: «Σήμερα, στα 1976, η Εκκλησιαστική περιουσία είναι αμύθητη. Χωρίς να υπολογισθεί η περιουσία της στο Άγιον Όρος, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη, και μόνον με ένα μέρος από τα ακίνητά της, που έχει καταγράψει η Εθνική Τράπεζα, ξεπερνούν τα 200 δισεκατομμύρια δραχμές»!
Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο αποτύπωσε συνοπτικά και γλαφυρά, τον αντιδραστικό ρόλο των ρασοφόρων-σταυροφόρων, γράφοντας:
«Ήρθαν. Εκείνοι είχαν τη Βίβλο κι εμείς τη γη. Και μας είπαν: Κλείστε τα μάτια και προσευχηθείτε. Κι όταν ανοίξαμε τα μάτια, εκείνοι είχαν τη γη και εμείς τη Βίβλο»!
Όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης προστάτευσαν
την εκκλησία
Στη μεταπολίτευση του 1974, ο «εκσυγχρονιστής» Κ. Καραμανλής διατήρησε τους χουντικούς Σεραφείμ και Ιερά Σύνοδο. Στη δεκαετία του ‘80, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Α. Παπανδρέου, υποκύπτοντας στην απαίτηση της ακροδεξιάς τρόικας της «Χρυσοπηγής» (Καλλίνικος-Αμβρόσιος-Χριστόδουλος), απέλυσε τον υπουργό Αντώνη Τρίτση, πέταξε στα σκουπίδια τον νόμο του για την εκκλησιαστική περιουσία και έδωσε σε όλους τους ρασοφόρους μισθό και θέση δημοσίου υπαλλήλου! Παράλληλα ο «άγιος Φλωρίνης» Αυγουστίνος Καντιώτης, καταριόταν τις γυναίκες που κάνουν έκτρωση «να πάθουν καρκίνο της μήτρας». Προσευχόταν στον Θεό «να πάθει καρκίνο, ο δαιμονισμένος μάγος, το τέρας», ο ηγέτης της Κύπρου, αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Έφτασε στην έσχατη αθλιότητα να αφορίσει τον μεγάλο μας σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο! Αργότερα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας υπέκυψε με τη σειρά του στην απαίτηση της Ιεράς Συνόδου και του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, απέλυσε τον υπουργό Παιδείας Ν. Φίλη και συμφώνησε για τη δημιουργία κοινής εταιρείας κράτους-εκκλησίας για εκμετάλλευση της εκκλησιαστικής περιουσίας! Παράλληλα, ο ακροδεξιός συγκυβερνήτης του ΣΥΡΙΖΑ
Π. Καμμένος δήλωνε πρόθυμος να ρίξει την κυβέρνηση, αν του το ζητούσε ο Ιερώνυμος!
Σήμερα, η ΝΔ ως το κατ’ εξοχήν κόμμα της «δεξιάς του Κυρίου» βαθαίνει την «αμαρτωλή» σχέση κράτους-εκκλησίας. Ο εφοπλιστής Αθ. Μαρτίνος (με κόρη βουλευτίνα της ΝΔ), διορίστηκε Διοικητής στο Άγιο Όρος. Το υπουργείο Παιδείας με τη Ν. Κεραμέως έγινε περισσότερο υπουργείο «των θρησκευμάτων και του σκοταδισμού». Η κυβέρνηση της ΝΔ, για λόγους ψηφοθηρικούς, παραχώρησε ασυλία στους ρασοφόρους, τους εξαίρεσε από τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορονοϊού. Εκείνοι, βρήκαν ευκαιρία να απογειώσουν την σκοταδιστική προπαγάνδα τους κατά των εμβολίων ότι «είναι το μπόλι του σατανά», ότι το μόνο που σώζει είναι «η πίστη στο θεό», ενώ κι αυτοί πεθαίνουν στον σωρό από κορονοϊό, ή πιάνουν «πρώτη θέση» στις ΜΕΘ. Δεσποτάδες κλήθηκαν πρόσφατα στη φιέστα της Τανάγρας «να ευλογήσουν» τα Ραφάλ, ενώ ο δεσπότης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος λιβανίζει συνεχώς τη νέα αμερικάνικη βάση! Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, τον Δεκέμβρη 2021, πήρε μέρος στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας. Εκεί τους υποσχέθηκε, να μονιμοποιήσει σταδιακά επιπλέον 4.000 παπάδες, και νέες επενδύσεις στην εκκλησιαστική περιουσία.
Αυτή είναι η νέα εποχή «της δεξιάς του Κυρίου», των κρατικοδίαιτων «χριστέμπορων Ταλιμπάν», που ταυτίζουν ιδιοτελώς Θρησκεία-
Ορθοδοξία-Εκκλησία με τον εαυτό τους και τις φαρδιές τσέπες τους. Που εμπορεύονται αισχρά τους πιστούς και «τον αναστεναγμό του καταπιεσμένου όντος», που με διχασμένη και πλαστή συνείδηση αναζητά μεταφυσικά στη θρησκεία «την καρδιά ενός άκαρδου κόσμου» κατά τον Μαρξ.
Η θρησκεία εκφράζει την αντίθεση ανάμεσα στις πανανθρώπινες αξίες (ειρήνη, δικαιοσύνη, ισότητα κ.α.), που μπορούν να υλοποιηθούν μόνο συλλογικά-κοινωνικά, και στην ελπίδα, επιθυμία αλλά και ανημπόρια του μεμονωμένου ανθρώπου να τις κατακτήσει και να τις ζήσει ατομικά.
ΝΑΡ: Άμεσος και πλήρης χωρισμός Εκκλησίsας – Κράτους
Στις συνθήκες αυτές, η πολύχρονη και μόνιμη υποτίμηση του ιδεολογικοπολιτικού μετώπου πάλης του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα της κομμουνιστικής Αριστεράς (χάριν της ψήφου), ενάντια στο θρησκευτικό σκοταδισμό και στο δίπολο «Εκκλησιαστικό Κράτος – Κρατική Εκκλησία», είναι ολέθρια για τις απελευθερωτικές ιδέες, σοβαρή απειλή για την ίδια την ύπαρξη της Αριστεράς στο παρόν και στο μέλλον.
Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση έχει επεξεργαστεί συλλογικά, από το 2005, έναν δεκάλογο με άμεσους στόχους της λαϊκής πάλης:
1. Πλήρης χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος και το σχολείο.
2. Κατάργηση (αναθεώρηση) του άρθρου 3 του Συντάγματος, που επιβάλλει την κρατική-
επικρατούσα θρησκεία και τον επίσημο προσηλυτισμό.
3. Πλήρης και χωρίς όρους Συνταγματική ανακήρυξη της θρησκείας σε αποκλειστική ατομική υπόθεση του πολίτη, καθώς και κατοχύρωση της ελευθερίας της θρησκευτικής (ή όχι) συνείδησής του.
4. Καμία αναφορά σε επίσημα έγγραφα (πιστοποιητικά, ταυτότητες κ.α.) σχετικά με το θρήσκευμα ή όχι των πολιτών.
5. Υπουργείο μόνο Παιδείας, όχι «και Θρησκευμάτων». Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, των κατηχητικών και κάθε μορφής επίσημου ή ανεπίσημου προσηλυτισμού (προσευχές, κηρύγματα κ.α.)
6. Άμεση απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση όλης της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, ακίνητης και κινητής, αστικής και αγροτικής-δασικής (που είναι 1.500.000 στρέμματα). Παραχώρησή της για κοινωφελή χρήση σε εργάτες γης, ανέργους και μετανάστες.
7. Άμεση κατάργηση της κρατικής μισθοδοσίας των παπάδων και των δεσποτάδων, πληρωμή τους από την εκκλησία και τους πιστούς του κάθε δόγματος.
8. Κατάργηση όλων των επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων και των προκλητικών φοροαπαλλαγών στην
εκκλησία και σε όλες τις εκκλησιαστικές-θρησκευτικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο. κ.α.).
9. Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου (στα δικαστήρια, Προέδρου Δημοκρατίας, Κυβέρνησης, Βουλευτών, Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων κ.α.).
10. Πλήρης και ουσιαστική κατοχύρωση της ελεύθερης συμβίωσης των ανθρώπων (ανεξάρτητα από φύλο και σεξουαλικό προσανατολισμό), του πολιτικού γάμου, της πολιτικής κηδείας και της καύσης των νεκρών, καθώς και της πολιτικής ονοματοδοσίας των παιδιών από τους γονείς τους. Οι αντίστοιχες θρησκευτικές τελετές (γάμος, βάπτιση, κηδεία) να είναι εθελοντικές επιλογές των πολιτών, χωρίς όμως να παράγουν νομικά αποτελέσματα.
Πρόκειται για αναγκαίους πολιτικούς στόχους πάλης του λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς. Αστικού βεβαίως εκσυγχρονισμού, αλλά με βαθιά προοδευτικό περιεχόμενο, σε συνθήκες καλπασμού του θρησκευτικού σκοταδισμού.
