Λίτσα Φρυδά
Οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι σε άλλους κλάδους απαντούν στην πολιτική και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης Μακρόν, ετοιμάζοντας μια νέα μεγάλη διακλαδική απεργιακή κινητοποίηση για την ερχόμενη Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου.
Η «ιστορική» απεργία των εκπαιδευτικών της Γαλλίας, στις 13 Γενάρη 2022, με ρεκόρ συμμετοχής από το 2003 (75% στα δημοτικά σχολεία και το 62% στα γυμνάσια και τα λύκεια), φαίνεται πως κλονίζει όχι μόνο τον υπουργό παιδείας Μπλανκέ, αλλά και τον ίδιο τον Μακρόν, τρεις μόλις μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές. Η έκταση της κινητοποίησης, ο ενωτικός της χαρακτήρας, αλλά και η ταχύτητα με την οποία οργανώθηκε η απεργία, ξεκινώντας από τη βάση και βρίσκοντας επιτέλους την στήριξη όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και της μεγαλύτερης ομοσπονδίας γονέων (FCPE), αποτελεί κατά κοινή ομολογία «επίτευγμα» του Μπλανκέ, που μην λαμβάνοντας ποτέ υπόψη τις θέσεις των εκπαιδευτικών στις αποφάσεις του κατόρθωσε να συσπειρώσει τους πάντες εναντίον του.
Τα σχολεία διανύουν μια περίοδο μεγάλης κρίσης. Η χρόνια λιτότητα, η αυταρχική διακυβέρνηση, οι μεταρρυθμίσεις και η χαοτική πολιτική Μακρόν στη διαχείριση της πανδημίας, όξυναν τα προβλήματα που υπονομεύουν το εκπαιδευτικό σύστημα: Μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών, αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, δραματική έλλειψη συνοδών για παιδιά ΑμΕΑ, εξ αποστάσεως ενισχυτική εκπαίδευση που δεν καλύπτει τις ανάγκες όσων αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες και ανάπτυξη των e-εργασιών που έρχεται σε αντίθεση με τις δηλώσεις του υπουργού για «ανοιχτά σχολεία».
Από την άλλη, τα αναποτελεσματικά πρωτόκολλα διαδέχονται το ένα το άλλο (3 από τις αρχές Ιανουαρίου και 51 από την εμφάνιση της πανδημίας). Η εξάντληση και η οργή ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας ξεχειλίζει, ενώ συνδέεται και με εκείνη των υγειονομικών που έχουν απαυδήσει με την πολιτική διάλυσης των δημόσιων νοσοκομείων στην οποία επιδίδονται συνειδητά και μεθοδικά ο Μακρόν και ο υπουργός υγείας Ολιβιέ Βεράν. Έτσι, η ανακοίνωση στα ΜΜΕ ενός νέου υγειονομικού πρωτοκόλλου, λίγες ώρες πριν το άνοιγμα των σχολείων μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, χωρίς να έχουν ενημερωθεί οι εκπαιδευτικοί, βύθισε από την επόμενη ημέρα τον χώρο της εκπαίδευσης στο χάος και έγινε ο πυροκροτητής.
Αργοπορημένα, η θορυβημένη κυβέρνηση έσπευσε να ανακοινώσει τη διάθεση 5 εκατομμυρίων μασκών FFP2 σε εργαζομένους, την πρόσληψη 1500 βοηθών ΑμΕΑ και διανομή χειρουργικών μασκών μέσα στη βδομάδα. Οι ανακοινώσεις αυτές κρίθηκαν ως ανεπαρκείς από τα σωματεία, τα οποία διεκδικούν πολύ περισσότερα: Αναπλήρωση όλων των κενών, χορήγηση στα σχολεία των απαραίτητων μέσων προστασίας, άμεση χρηματοδότηση για μαζικές προσλήψεις, μείωση του αριθμού των μαθητών στις τάξεις, αυξήσεις στους μισθούς των εκπαιδευτικών που έχουν καθηλωθεί την τελευταία πενταετία και είναι πολύ χαμηλότεροι από των συναδέλφων τους στις αναπτυγμένες χώρες, αλλά και κατά 24% σε σύγκριση με εκείνους των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων — ενώ οι συνοδοί ΑμΕΑ ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Κι όμως. Την ίδια ώρα που η Γαλλία συγκλονιζόταν από τη μαζική αυτή απεργία, στο κλείσιμο της συνόδου των προέδρων των πανεπιστημίων, ο Μακρόν δήλωνε την αντίθεσή του στη «δωρεάν» πανεπιστημιακή εκπαίδευση, φανερώνοντας με τον πιο κυνικό τρόπο πως η πολιτική της κυβέρνησής του αποσκοπεί στη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως την επόμενη κιόλας μέρα, ο πρώην ένθερμος υποστηρικτής και πρωθυπουργός, Εντουάρ Φιλίπ, αποφάσισε να μην αποτελεί πια ο πολιτικός του σχηματισμός «Ορίζοντες» κομμάτι του «κοινού οίκου» που σχηματίστηκε εν όψει των προεδρικών και των βουλευτικών εκλογών.
Τα συνδικάτα ανάγκασαν τον νομάρχη του Παρισιού να άρει την απαγόρευση για τη διαδήλωση της 20ης Ιανουαρίου
Τα εκπαιδευτικά σωματεία CGT, FO, FSU-SUD, FCPE, LA VIE LYCÉENNE, FIDL, MNL, από την πλευρά τους, με κοινό δελτίο τύπου ανακοίνωσαν νέες κλαδικές κινητοποιήσεις και διακλαδική απεργία στις 27 Ιανουαρίου, μαζί με υπαλλήλους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, οι οποίοι αντιμετωπίζουν επίσης τα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης και των εργοδοτών. Η οργή των εκπαιδευτικών αναζωπυρώθηκε ξανά λίγες μέρες αργότερα, με την αποκάλυψη πως ο Μπλανκέ ανακοίνωσε το νέο πρωτόκολλο από τις διακοπές του στην Ίμπιζα.
Παράλληλα, την παραμονή της διαδήλωσης της 20ης Ιανουαρίου, ο νομάρχης του Παρισιού την απαγόρευσε, απειλώντας τα συνδικάτα με ποινικές κυρώσεις και σοβαρά πρόστιμα. Σύσσωμες όλες οι οργανώσεις του εργατικού κινήματος και της αριστεράς αντέδρασαν, δηλώνοντας πως δεν θα αποφασίζει το κράτος αν μπορούν να διαδηλώνουν ή όχι και τον ανάγκασαν να άρει την απαγόρευση, ενώ ετοιμάζουν πυρετωδώς την απεργία της 27ης Ιανουαρίου!