▸Με μεγάλη επιτυχία και μαζική συμμετοχή πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 15 Noέμβρη η κεντρική πολιτική εκδήλωση του ΝΑΡ για την κομμουνιστική Απελευθέρωση και της ν.ΚΑ για το Πολυτεχνείο μέσα στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο στην Αθήνα, με θέμα “Αγώνας για την ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης-κεφαλαίου με ανατρεπτικό κίνημα, αντικαπιταλιστικό μέτωπο, νέα κομμουνιστική προοπτική.” Πολύ έντονη η παρουσία της νέας γενιάς αλλά και εργαζόμενων στην εκδήλωση στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου. Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο Μιχάλης Παπαμακάριος, μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ, ο Νίκος Σακαλής, μεταπτυχιακός φοιτητής, μέλος του ΚΣ της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η Άννα Μπαχτή, εκπαιδευτικός μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ
ΤΏΡΑ στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου μαζική εκδήλωση ΝΑΡ-νΚΑ μπροστά στο ΜΑΧ. Εργαζόμενοι και νέοι/ες ζωντανεύουν τις εκδηλώσεις pic.twitter.com/2k5Zxh0p5d
— Γιάννης Ελαφρός (@GiannisEl2) November 15, 2021
Ομιλία του Μιχάλη Παπαμακάριου, μέλους της Π.Ε. του ΝΑΡ
Συντρόφισσες και σύντροφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Πριν από ένα χρόνο ο χώρος αυτός, ο χώρος του Πολυτεχνείου, που έγινε το μεγαλύτερο γεγονός της αντίστασης στην επταετή δικτατορία, που έχει σημαδέψει βαθιά τη συνείδηση των εργαζομένων και της νεολαίας, ήταν αποκλεισμένος από τα ΜΑΤ στο όνομα της υγειονομικής προστασίας. Παρόλα αυτά, χιλιάδες άνθρωποι αψήφησαν τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και διαδήλωσαν για τα μηνύματα της εξέγερσης ενάντια στην κρατική, αστυνομική και μιντιακή τρομοκρατική επιδρομή, χτυπήθηκαν, μάτωσαν, συνελήφθησαν για αυτό και στις μέρες μας αρκετοί από αυτούς, ανάμεσα τους συντρόφισσες και σύντροφοι, μας σέρνονται στα δικαστήρια.
Ένα χρόνο μετά είμαστε, μαζί με τους εκπαιδευτικούς, τους υγειονομικούς, τους νέους εργαζόμενους, στους δρόμους του αγώνα και τιμάμε την εξέγερση του Νοέμβρη. Μας χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε το αισιόδοξο ανατρεπτικό της μήνυμα στη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Δεν μπορούμε και δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε όταν δεκάδες άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά αλλά η καπιταλιστική οικονομία λειτουργεί σαν να μην τρέχει τίποτα. Φαίνεται πλέον με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτό που υπογραμμίζαμε από τη πρώτη στιγμή αυτής της πρωτοφανέρωτης κατάστασης: ότι η κυβέρνηση και το κεφάλαιο με κυνικό τρόπο εκμεταλλεύονται τη πανδημία για να επιβάλλουν ένα ακόμη πιο εκμεταλλευτικό και αυταρχικό καθεστώς κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.
Οι ευθύνες τους είναι δολοφονικές, εγκληματικές. Το μοναδικό που τους ενδιαφέρει είναι η κανονική λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας και ας πεθαίνουν καθημερινά δεκάδες άνθρωποι που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν είχαν παρθεί μέτρα στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και αν ενισχύονταν η δημόσια υγεία όπως πρέπει. Αντίθετα, παράλογα μέτρα και απαγορεύσεις, αρχικά με αφορμή τα lockdown και σήμερα τον εμβολιασμό και μαζί ο ανορθολογισμός είναι τα όπλα της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της νέας έξαρσης της πανδημίας. Είναι η δολοφονική λογική του ολοκληρωτικού καπιταλισμού που έχει στο μεδούλι του το να κάνει κάθε κρίση ευκαιρία εις βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας.
Είμαστε σε μια εποχή και σε μια περίοδο όπου οι απαιτήσεις ανασυγκρότησης της εργατικής πολιτικής αυξάνουν δραματικά. Η εργαζόμενη και λαϊκή πλειοψηφία χτυπιέται από παντού. Ανεργία, κακοπληρωμένη και επισφαλής εργασία, ειδικά για τη νεολαία, ακρίβεια, φτώχεια, χτύπημα της δημόσιας παιδείας και υγείας όπως και κάθε δημόσιου αγαθού, αστυνομοκρατία, εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, φίμωση της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, καταστροφή του περιβάλλοντος, ανισοτιμία της γυναικών, ειδικά των γυναικών της εργατικής τάξης, γκετοποίηση, δαιμονοποίηση και διωγμός των προσφύγων και των μεταναστών. Ειδικά η ακρίβεια που χτυπά σήμερα το ήδη περιορισμένο λαϊκό εισόδημα είναι μια μορφή ξεδιάντροπης ληστείας και κυριαρχίας των πολυεθνικών σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Όλα αυτά που ζούμε δεν έπεσαν από τον ουρανό ούτε πρόκειται, απλά και μόνο, για εμμονές της οικογένειας Μητσοτάκη όπως υποστηρίζουν επιφανειακές και τελικά βολικές για το σύστημα απόψεις που ακούγονται από την κατ’ όνομα αντιπολίτευση αλλά και από χώρους της αριστεράς. Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα, αλλά δεν είναι. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η νεολαία, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που ξεκίνησαν από την περίοδο των μνημονίων και συνεχίζονται μέχρι σήμερα και σε αυτή τη πορεία προωθήθηκαν από ποικιλία κυβερνήσεων.
Αυτή η πολιτική είναι στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης για να επιταχυνθούν και να ολοκληρωθούν οι αντιδραστικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο ελληνικός καπιταλισμός, όπως συνολικά ο καπιταλισμός, για να φορτώσει την κρίση του στον λαό, για να διατηρήσει και αυξήσει τα κέρδη του. Είναι η πολιτική που ακολουθούν η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις κεντροαριστερές και κεντροδεξιές σε όλη την Ευρώπη.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προωθεί και εφαρμόζει αυτή την πολιτική με μεγάλη προθυμία και χαρά, κυνισμό και ταξική αποφασιστικότητα. Την εφαρμόζει για λογαριασμό του κεφαλαίου, με την αμέριστη στήριξή του, όπως και των ΜΜΕ, με τις απειλές στους χώρους δουλειάς, τον αυταρχισμό σε κάθε πλευρά της ζωής μας, την βία των ΜΑΤ και για μια ακόμη φορά με την βοήθεια των φασιστικών συμμοριών που έχουν αναλάβει τη βρώμικη δουλειά χτυπήματος των πρωτοποριών του κινήματος.
Αλλά βρίσκει και τα κάνει, πατώντας πάνω στην απογοήτευση του κόσμου της αριστεράς και του κινήματος, που απλόχερα δώρισε στο σύστημα ο ΣΥΡΙΖΑ με την κυβερνητική του θητεία και την τωρινή του συστημική αντιπολίτευση, όμως βρίσκει και τα κάνει λόγω και των ιστορικών ανεπαρκειών του εργατικού κινήματος και της αριστεράς. Και θα συνεχίζει να τα κάνει αν δεν ορθωθεί ενάντια της, όπως και στο σύστημα που εξυπηρετεί, ένα άλλο εργατικό κίνημα και μια μαζική αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική αριστερά.
Εντός αυτής τη πολιτικής κινούνται ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Συμφωνούν με την κυβέρνηση σε όλα τα βασικά, τσακώνονται στα δευτερεύοντα. Οι όποιες υποσχέσεις δίνουν είναι κάλπικες, γιατί έχουν ψηφίσει και συνυπογράψει όλα το πλαίσιο που γεννά αυτά τα αποτελέσματα. Το πλαίσιο της «μεταμνημονιακής επιτροπείας», την συμμετοχή και τις αποφάσεις της ΕΕ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε τον δρόμο για το βάθεμα της στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ, δίνοντας πάσα στη κυβέρνηση Μητσοτάκη για να μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο νατοϊκό ορμητήριο. Άλλωστε στην προηγούμενη κυβερνητική του θητεία η πολιτική «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή» και «κατάργηση των μνημονίων χωρίς ρήξη με την ΕΕ» οδήγησε στο να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο, παρά και ενάντια στους μεγάλους αγώνες της περιόδου 2010-15 και το συγκλονιστικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για το σημερινό ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει καμιά σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ του 2012 των έστω αντιφατικών αναφορών περί «ρήξης» και «αριστερής διακυβέρνησης», αλλά το ΣΥΡΙΖΑ του ευρωατλαντισμού, της πασοκοδημοκρατικής συνεργασίας, και της αστικής διαχείρισης με ολίγη από οικολογία και φεμινισμό….
Με την ενίσχυση του εθνικισμού, του ρατσισμού, αλλά και τις σκοταδιστικές θεωρίες τους για την πανδημία και τα εμβόλια, η «Ελληνική Λύση» και η ακροδεξιά ενισχύουν τον σύστημα, αποτελούν ένα πολύ βολικό «αντίπαλο» στην κυβέρνηση. Συνολικά η ακροδεξιά όπως δείχνουν και τα πρόσφατα γεγονότα επιχειρεί να ξαναεμφανιστεί στους δρόμους και σε χώρους ειδικά της νεολαίας. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!
Μήπως μπορεί να αποτελέσει αντιπολίτευση το ΜΕΡΑ25; Σε καμιά περίπτωση. Το ΜΕΡΑ 25 παρότι προσπαθεί να εμφανιστεί ως δύναμη αντίστασης και παρά τα επικοινωνιακά τρικ προωθεί μια φιλοΕΕ, τεχνοκρατική και διαχειριστική πολιτική στο πλαίσιο του συστήματος που δεν αποτελεί φιλολαϊκή λύση. Δεν είναι τυχαίο ότι στην αποτίμηση που έκανε στο συνέδριο του θεώρησε ότι η παραμονή στην Ευρωζώνη είναι σωστή επιλογή. Οι θεωρίες περί τεχνοφεουδαρχίας και η άποψη ότι δεν έχουμε καπιταλισμό δεν έχουν καμιά σχέση με οποιαδήποτε εκδοχή ριζοσπαστικής θεωρίας πόσο μάλλον αριστερής και μαρξιστικής.
Αλλά μήπως το κύριο σήμερα είναι «να φύγει η δεξιά και βλέπουμε»; Δεν είναι η πρώτη φορά που τα ακούμε αυτά. Εμείς οι μεγαλύτεροι τα ακούγαμε παλιότερα από το ΠΑΣΟΚ αλλά κάθε φορά που η ΝΔ έφευγε η δεξιά πολιτική ζούσε και βασίλευε. Τώρα τα ακούμε από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά δυστυχώς και από αντιλήψεις, που αποδείχτηκαν καταστροφικές, μέσα στην αριστερά. Δεν μπορούν να απαντήσουν οι λογικές της «αντιδεξιάς συσπείρωσης» που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην επιστροφή αργά η γρήγορα μιας ακόμη πιο δεξιάς πολιτικής.
Και μήπως τελικά αυτό που μας μένει είναι μια ακόμη «νέα» πλατιά αριστερή ενότητα, ένα «όλοι μαζί»; Αλλά ρωτάμε: «όλοι μαζί» με ποια γραμμή και με ποιο πρόγραμμα, για ποιο στόχο; Για μια ακόμη αριστερή κυβέρνηση που αυτή τη φορά θα είναι η σωστή; Τέτοιες λογικές επανέρχονται συνεχώς και σε ριζοσπαστικές δυνάμεις της αριστεράς και το κίνημα. Αλλά πιστεύουμε ακράδαντα ότι χωρίς ξεκαθάρισμα του τι ζητάμε, πως και από ποιόν θα κατακτηθεί, όχι μόνο δεν υπάρχουν δυνατότητες σοβαρής συζήτησης αλλά αντίθετα θα καταλήξουμε σε μια ξαναζεσταμένη και άνοστη σούπα. Γιατί χωρίς αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και ανατρεπτική γραμμή σύγκρουσης με τον κόσμο του κεφαλαίου κάθε προσπάθεια, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει σε ένα παλιό ΣΥΡΙΖΑ που έφερε το τωρινό ΣΥΡΙΖΑ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση θεωρεί ότι είναι αναγκαίο για να μπορέσει η νεολαία και οι εργαζόμενοι να αντισταθούν και να νικήσουν, για να ανατραπεί η νέα επίθεση του κεφαλαίου, να διαμορφωθεί ένα νέο μαχητικό και πολιτικά απειλητικό μαζικό κίνημα με μια αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική αριστερά στη πρωτοπορία του. Να συγκροτηθεί ένα νέο μπλοκ της ανατροπής, μια «δεύτερη παράταξη» της αποφασιστικής σύγκρουσης που θα έλεγε και ο Κώστας Τζιαντζής, τον οποίο τιμάμε 10 χρόνια μετά το πρόωρο θάνατο του.
Αυτή η «δεύτερη παράταξη» χρειάζεται να στηριχτεί σε ένα σύγχρονο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, το οποίο θα συγκρούεται με τις βασικές επιλογές της πολιτικής του κεφαλαίου. θα χτυπά τη καπιταλιστική ιδιοκτησία για να μπορεί να έχει ο λαός δημόσια, υγεία, ρεύμα και νερό, δημόσια αγαθά και δημόσιους χώρους με προοπτική τη κατάργησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας γενικά. Που θα χτυπά την εκμετάλλευση για μια άλλη σχέση μισθών –κερδών υπέρ των μισθών και του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων, στη προοπτική κατάργησης της εκμετάλλευσης. Ένα πρόγραμμα που θα βάζει φραγμό στην κλιμάκωση της κρατικής, παρακρατικής, εργοδοτικής βίας και τρομοκρατίας, υπέρ των λαϊκών ελευθερίων, που θα καθοδηγείται από την λογική της εργατικής δημοκρατίας. Που θα μπλοκάρει τις πολεμικές προετοιμασίες και τους νέους εξοπλισμούς παλεύοντας υπέρ της ειρήνης, που θα απαντά στον ανταγωνισμό των καπιταλιστών με την αλληλεγγύη και τη φιλία των λαών. Ένα πρόγραμμα που θα χτυπά το φασισμό, τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τις πατριαρχικές αντιλήψεις. Ένα πρόγραμμα που θα σηκώνει το γάντι που έχει πετάξει στο λαό προκλητικά η αστική τάξη και θα λέει θαρρετά Έξω από την ΕΕ, έξω από το ΝΑΤΟ, να χάσει πλούτο και δύναμη το κεφάλαιο για να κερδίσει ο λαός.
Μα πάνω από όλα ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που δεν θα προσδοκά μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, αλλά θα έχει διδαχθεί από τις αυταπάτες και τις ανεπάρκειες των προηγουμένων χρόνων και θα αποτελεί όπλο στα χέρια ενός ταξικά και πολιτικά ανασυγκροτημένου εργατικού και λαϊκού κινήματος, γιατί μόνο ο λαός σώζει το λαό. Η συλλογική οργάνωση του λαού που έσωσε χωριά στην Εύβοια από τις φωτιές, οι νίκες του μαχητικού εργατικού κινήματος όπως στην efood και την Cosco, ο αγώνας των φοιτητών και της νεολαίας που έσπασε την αστυνομοκρατία, ο μεγαλειώδης αγώνας των εκπαιδευτικών παρά τη προδοσία του από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και δυνάμεις που υποτάσσονται στη Κεραμέως, δείχνουν τον αναγκαίο δρόμο να ανασυγκροτηθούν όπου υπάρχουν και να δημιουργηθούν νέες όπου δεν υπάρχουν μορφές συλλογικής οργάνωσης και πάλης σε χώρους δουλειάς, γειτονιές και χωριά. Δεν περιμένουμε τίποτε από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία τύπου ΓΣΕΕ, που είναι σύμμαχοι της κυβέρνησης και του ΣΕΒ, όχι των εργατών! Οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς με τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις επιτροπές αγώνα.
Μόνο με το ενωμένο μαχητικό αγώνα ανοίγουν δρόμοι! Μόνο με την ανατρεπτική κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος, μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις.
Με μια τέτοια λογική παλεύουμε για τα δικαιώματα εργαζόμενων και νεολαίας με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ. Πάμε κόντρα στην αστική διαχείριση και συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ/ΚΙΝΑΛ. Δεν περιμένουμε πότε θα έρθουν οι εκλογές αφήνοντας έως τότε την κυβέρνηση να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο. Ο αγώνας μας είναι πολιτικός έρχεται σε ρήξη με τις κεντρικές επιλογές του συστήματος, τη φτώχια και την εκμετάλλευση, τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, την περιβαλλοντική καταστροφή και τους πολέμους του.Μέσα σε αυτή την ανατρεπτική πάλη γεννιούνται συνειδήσεις, διαμορφώνονται οι όροι για την μεγάλη, την επαναστατική ανατροπή.
Μια τέτοια λογική δεν μπορεί να υπηρετηθεί από το ΚΚΕ παρά τη συμμετοχή του σε σημαντικούς εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Και αυτό γιατί το ΚΚΕ δεν επιλέγει να πάει κόντρα στις βασικές και άμεσες πολιτικές επιλογές του συστήματος, όπως χαρακτηριστικά φαίνεται από τη στάση του στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των ΑΟΖ και του Ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, ή στο ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ ως πολιτικού στόχου στο σήμερα. Το ΚΚΕ χαρακτηρίζεται από σοβαρό έλλειμα επαναστατικής κομμουνιστικής στρατηγικής και τακτικής παρά την ανεβασμένη κομμουνιστική ρητορική του τελευταίου διαστήματος, έλλειμα που το οδηγεί σε μια τελικά μη ανατρεπτική πολιτική γραμμή και επιλογές μη όξυνσης των κοινωνικών αγώνων πολιτικοποίησης της δράσης, με συνέπειες και στο επίπεδο του μαζικού κινήματος. Για πχ είναι σωστό να καταγγέλλεις την ΕΒΕ αλλά είναι πιο σωστό μαζί με τη καταγγελία της να παλεύεις για να ενταχθούν στις σχολές τα παιδιά που κόπηκαν φέτος από αυτή. Γιατί την ώρα της μάχης στην εκπαίδευση, που χιλιάδες εκπαιδευτικοί κατακλύζουν τους δρόμους διατρανώνοντας το ΌΧΙ στην αξιολόγηση, τη στιγμή που πρέπει να κλιμακωθεί ο αγώνας για να νικήσει πρέπει να είσαι με τη κλιμάκωση και όχι με τις κάλπες. Γιατί τα προβλήματα δεν περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες, κατά ΚΚΕ δηλαδή να ενισχυθεί το κόμμα, αντίθετα μέσα στη σύγκρουση με βασικές πολιτικές αιχμές του συστήματος ωριμάζουν πραγματικά οι συνθήκες και τελικά ενισχύονται και τα αριστερά κόμματα. Γιατί πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης της Ν.Δ. και της πολιτικής της από ένα μαζικό και πολιτικά επικίνδυνο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα δεν βολεύει το ΣΥΡΙΖΑ όπως λίγο-πολύ υποστηρίζει το ΚΚΕ, το αντίθετο η αναμονή των κοινοβουλευτικών λύσεων και της «ενίσχυσης του κόμματος», η αίσθηση ότι η μαζική λαϊκή πάλη δεν μπορεί να φέρει καλυτέρευση στη ζωή των εργαζομένων οδηγεί στην ανάθεση και στις κυβερνητικές λύσεις τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Παρόλα αυτά παρά τις διαφωνίες και τις διαφορετικές προσεγγίσεις σε σχέση με το ΚΚΕ αλλά και με άλλες δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς, ως ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση επιμένουμε στην αναγκαία κοινή δράση στο μαζικό κίνημα με κριτήριο την ανάπτυξη των αγώνων ενάντια στην επίθεση της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Μπαίνουμε σε μια περίοδο μεγάλων πολιτικών αναμετρήσεων όπου θα τεθούν στον λαό μεγάλα ερωτήματα και επιλογές για το παρόν και το μέλλον του.
Για να απαντηθούν ανατρεπτικά-αντικαπιταλιστικά τα ερωτήματα αυτά και να μπορέσει να οργανωθεί αποτελεσματικά και νικηφόρα η λαϊκή αντίσταση και πάλη χρειάζεται:
α) να αναπτυχθεί ένα συνολικό ρεύμα κριτικής και τοποθέτησης για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας από αντικαπιταλιστική και σύγχρονη κομμουνιστική σκοπιά ενάντια στην κυρίαρχη καπιταλιστική αφήγηση, την ακροδεξιά και τα σύγχρονα διαχειριστικά ρεύματα της σοσιαλδημοκρατίας, που είναι πλήρως ενταγμένα στο σύστημα. Σε αυτό επιδιώκουμε να συμβάλουν το ΝΑΡ, η νΚΑ αλλά και η «Πρωτοβουλία για Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα», καθώς και η αναγκαία αντικαπιταλιστική πολιτική μετωπική συσπείρωση για την οποία παλεύει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε αυτό συμβάλει ένα σύγχρονο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με βασικές αιχμές του οποίου περιγράψαμε προηγούμενα.
β) Να διαμορφωθεί μια γραμμή άμεσης αποφασιστικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση και το σύστημα και να συγκροτηθεί κινηματικά, πολιτικά και μετωπικά ένα αντίστοιχο μπλοκ δυνάμεων.
Απευθύνουμε κάλεσμα στον μαχόμενο κόσμο της αριστεράς και του αγώνα σε μια από κοινού προσπάθεια και συμβολή για να κάνουμε βήματα στις δύο παραπάνω κρίσιμες πλευρές.
– Άμεσα να συσπειρωθούν όλες οι μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος, πρωτοβάθμια σωματεία, επιτροπές αγώνα, συνδικαλιστές σε μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία που θα συμβάλλει στην αναγέννηση και ανάπτυξη των εργατικών αγώνων.
– Σήμερα είναι παραπάνω από αναγκαία μια νέα μετωπική πολιτική ενότητα όλων των δυνάμεων που παλεύουν από ανατρεπτική αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική σκοπιά. Για να συγκροτηθεί ένας άλλος πόλος στην αριστερά που θα πρεσβεύει τη συνολική αντιπαράθεση με την αστική πολιτική και μια άλλη χειραφετητική προοπτική. Από αυτή τη σκοπιά στηρίζουμε την πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη συσπείρωση των αντικαπιταλιστικών και ανατρεπτικών δυνάμεων και καλούμε κάθε δύναμη, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια να πάρει μέρος σε αυτή τη πρωτοβουλία.
– Συμβάλλουμε αποφασιστικά στην Πρωτοβουλία για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα γιατί θεωρούμε καθοριστικής σημασίας στόχο τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής απάντησης στον βάρβαρο ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας και της αντίστοιχης νέας κομμουνιστικής οργάνωσης που θα την εκφράζει. Καλούμε τους αγωνιστές/στριες που εμπνέονται από την επαναστατική αναγκαιότητα και την κομμουνιστική απελευθέρωση να στρατευτούν στις Επιτροπές της πρωτοβουλίας που το επόμενο διάστημα θα συγκροτηθούν σε όλες της πόλεις.
Συνολικά παλεύουμε ώστε να διαμορφωθούν οι όροι για ένα νέο γύρο αναμέτρησης για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Για να «αποσταθεροποιηθεί» η επίθεση του κεφαλαίου, να μπει σε κρίση και να ανατραπεί, να ανοίξει δρόμος για ευρύτερες επαναστατικές αλλαγές σε όφελος του λαού, για την εργατική εξουσία-δημοκρατία και όχι για να οδηγηθούμε σε μια νέα σταθεροποίηση του συστήματος σε βάρος των εργαζομένων, όπως έγινε από το 2016 και μετά.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Ο καπιταλισμός δεν διορθώνεται. Το κάθε «φάρμακο» που μας προτείνει μετά λίγα χρόνια αποδεικνύεται ένα ακόμα πιο πικρό φαρμάκι. Η λύση είναι μια άλλη κοινωνία, στηριγμένη σε ριζικά διαφορετικές αρχές, ο κομμουνισμός της εποχής μας.
Μια κοινωνία που βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και του πλούτου, την αυτοκυβέρνηση των ίδιων των ανθρώπων. Μια κοινωνία που θα αξιοποιεί σε όφελος των εργαζόμενων τα πιο σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής, μειώνοντας άμεσα και ριζικά τις ώρες δουλειάς, εξασφαλίζοντας αξιοπρεπή δουλειά για όλους. Που απαλλαγμένη από το κριτήριο του κέρδους θα παράγει και θα καταναλώνει με τρόπο που δεν καταστρέφει το περιβάλλον. Που θα βάλει στην θέση των διεθνών αστικών και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών την φιλία των λαών.
Η κοινωνία αυτή θα παίρνει υπόψη της την πείρα των κοινωνιών του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που κατέρρευσαν, που παρά τα δικαιώματα που εξασφάλισαν στην πρώτη φάση τους στους λαούς δεν ήταν σοσιαλιστικές, τελικά η εξουσία πέρασε στα χέρια μιας νέας άρχουσας τάξης, που οδήγησε πίσω στον καπιταλισμό. Γιατί το να κυβερνά το κράτος ένα κομμουνιστικό κόμμα η το να υπάρχει μαζί με αυτό κρατική ή και μεικτή οικονομία δεν είναι σοσιαλισμός, πόσο μάλλον κομμουνισμός. Ούτε είναι κανενός είδος σοσιαλισμός η σημερινή Κίνα που με έκπληξη βλέπουμε να γοητεύει με το παράδειγμα της κάποιους αριστερούς.
Παλεύουμε για την επανίδρυση του κομμουνιστικού κινήματος της εποχής μας και της αντεπίθεσης των επαναστατικών ιδεών. Για αυτό και στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την «Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα» και την προσπάθεια για την ίδρυση μιας νέας οργάνωσης κομμουνιστικής απελευθέρωσης που έχει ανάγκη η εποχή μας. Η επιμονή μας σε αυτή την επιλογή δεν αποτελεί μια φυγή από τα άμεσα και πιεστικά ερωτήματα της περιόδου, το αντίθετο μάλιστα, αποτελεί επιλογή απάντησης αυτών των ερωτημάτων με την ανάπτυξη και δοκιμασία μέσα στο λαό των σύγχρονων αντικαπιταλιστικών και κομμουνιστικών απαντήσεων – λύσεων. Αποτελεί την εφαρμογή στη καθημερινή μας παρέμβαση της αντίληψης για τη στρατηγική στο τιμόνι.
Ο κομμουνισμός δεν είναι ούτε για το συρτάρι της ιστορίας ούτε για το μακρινό μέλλον. Είναι ένα πολιτικό κίνημα του σήμερα, που καταργεί την άδικη και καταστροφική «υπάρχουσα τάξη πραγμάτων», αναπτύσσει την ανειρήνευτη ταξική διαπάλη με τον κόσμο του κεφαλαίου, καταλαμβάνει με επαναστατικό τρόπο την πολιτική και κοινωνική εξουσία, σώζοντας την κοινωνία απ’ την καταστροφή, αλλάζοντας την σε βάθος.
Και η πιο μεγάλη πορεία, ξεκινάει με ένα μικρό βήμα εμπρός. Σας καλούμε να το κάνουμε μαζί!
Μιχάλης Παπαμακάριος, Νοέμβρης 2021
