Γιάννης Μάγγος
Μια μικρή πολιτεία νέων ανθρώπων που δολοφονήθηκαν εξαιτίας αυθαίρετης αστυνομικής, φασιστικής, ρατσιστικής, έμφυλης ή άλλης μορφής βίας.
Μια πολιτεία παιδιών που δεν πρόλαβαν να χαμογελάσουν, να ζήσουν, να προσφέρουν…
Που βασανίστηκαν, εξευτελίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους, γιατί είχαν το θάρρος να εκφράσουν ελεύθερα τις σκέψεις, τις ιδέες, τη διαφορετικότητά τους.
Πρόσωπα υπαρκτά, κάποτε… Νέοι, που η απώλειά τους δεν αφορά μόνο τις οικογένειές τους, αλλά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας…
Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και οι αμέτρητοι τραυματίες κι αυτοί που υπέστησαν μόνιμες βλάβες…
Χώρια η κραυγαλέα και απροκάλυπτη ατιμωρησία των υπαιτίων…
Όλοι βασανίστηκαν ή δολοφονήθηκαν, μετά τη χούντα!
Είναι θλιβερό αυτό το κατόρθωμα των συντηρητικών κυβερνήσεων της χώρας μας.
Τη χώρα της «Δημοκρατίας» που μάλιστα διαθέτει και ειδικό υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ένα υπουργείο που ο λόγος της ύπαρξής του αυτοαναιρείται από τις τόσες καταγεγραμμένες πράξεις αδικαιολόγητης βίας σε καιρό ειρήνης.
Ένα υπουργείο που οι κατά καιρούς ανίκανοι και αποτυχημένοι υπουργοί του αποχωρούν σαν λαγοί χωρίς να λογοδοτούν πουθενά και υποθέτω ούτε στην «ήσυχη» συνείδησή τους…
Αν η Πολιτεία ήταν έντιμη και όχι ανάλγητη, θα έπρεπε πάραυτα να καταδικάζει τους υπαίτιους αστυνομικούς υπαλλήλους ή τους φασίστες δολοφόνους, αντί να τους καλύπτει θεσμικά ή να τους προσφέρει άσυλο, ταλαιπωρώντας έτσι και βασανίζοντας ψυχικά τις οικογένειες των θυμάτων, όπως παρατηρήσαμε και στην περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
Άρθρωσαν ποτέ λόγο οι «προστάτες» του υπουργείου ΠΡΟ-ΠΟ για όλον αυτόν τον χαμό; Πώς αισθάνονται γι αυτό το επίτευγμα; Προστασία του Πολίτη ονομάζεται αυτό;
Συνειδητοποιούν τι σημαίνει η απώλεια μιας και μόνο ανθρώπινης ζωής; Γνωρίζουν το κόστος της απώλειας μιας νέας ζωής για τους οικείους του; Γνωρίζουν έστω τι σημαίνει η λέξη ενσυναίσθηση;
Διαβάζοντας το βιβλίο της Χρύσας Παπαδοπούλου , συνηγόρου Πολιτικής Αγωγής της οικογένειας του Παύλου Φύσσα, «Όρθιος σε δημόσια θέα» πληροφορούμαστε πως στις 17/9/2013 το βράδυ, 8 αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ ειδοποιημένοι από κάποιο πολίτη ότι στο Κερατσίνι θα γίνονταν επεισόδια από τάγμα εφόδου χρυσαυγιτών, κατέφθασαν έγκαιρα εκεί δίπλα στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Παύλος. Παρέμειναν όμως απαθείς, παρακολουθώντας τους εγκληματίες χρυσαυγίτες να του επιτίθενται. Στάλθηκαν εκεί για να διασφαλίσουν την ασφάλεια ενός πολίτη και όμως δεν επενέβησαν για να δικαιολογήσουν έστω το ρόλο τους ως υπάλληλοι του υπουργείου ΠΡΟ-ΠΟ. Αν το έκαναν, θα είχαν αποτρέψει τη δολοφονία του κι ο Παύλος σήμερα θα ζούσε..
ΟΥΡΛΙΑΖΩ: ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΙΑΣ ΜΑΝΝΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΖΟΥΣΕ.
Μια-αναντικατάστατη-ανθρώπινη ζωή θα είχε σωθεί…
-Μάλιστα ο κατ’ εντολήν δολοφόνος χρυσαυγίτης Ρουπακιάς τη στιγμή της αναπόφευκτης σύλληψής του, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα, απευθύνθηκε στους αστυνομικούς λέγοντάς τους: «Είμαι δικός σας»…
(Ο Παύλος στάθηκε για λίγο όρθιος-για πάντα ΟΡΘΙΟΣ- και υπέδειξε σε ένα αστυνομικό που επιτέλους πλησίασε, τον δολοφόνο του τον Ρουπακιά, και με την ύστατη και μεγαλειώδη αυτή πράξη του, διέλυσε τη Χρυσή Αυγή!).
Θεσμική ανοχή προς τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, σύμφωνα με την κ. Παπαδοπούλου , παρατηρήθηκε ξανά κατά τη διάρκεια της δίκης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Αντίθετα στην περίπτωση του παιδιού μας του Βασίλειου Μάγγου, οι αστυνομικοί δεν είχαν κανέναν απολύτως λόγο να επέμβουν και παρόλα αυτά επενέβησαν. Διαπιστώσαμε έτσι την ανοχή στην απροκάλυπτη, στοχοποιημένη και παράνομη επίθεση σε βάρος του. Ως γνωστόν το πόρισμα της ΕΔΕ για την υπόθεση του ξυλοδαρμού και βασανισμού του που τον οδήγησαν στο θάνατο, είναι ακόμα στο σκοτάδι, παρά τη δέσμευση του καταστροφέα των πάντων, απερχόμενου υπουργού της μάνικας, Χρυσοχοΐδη..
Το παρατηρούμε στην Ετήσια Έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για το 2020 και τις κατά καιρούς συνεντεύξεις του (CITIZEN ONE TV κ.α.) όπου διαπιστώνεται: το κουκούλωμα που γίνεται από την ΕΛ.ΑΣ, σε αμέτρητες περιπτώσεις που αφορούν περιστατικά αστυνομικής βίας, την πλημμελή τους διερεύνηση, τις ατέλειες, τα κενά και τα ελλείματα στον τρόπο που διεξάγονται οι πειθαρχικοί έλεγχοι. Μη ταυτοποίηση των δραστών- αστυνομικών που αυθαιρετούν-καθώς και παράλειψη συγκέντρωσης αντικειμενικού αποδεικτικού υλικού. Η άνευ νόμιμου λόγου προσαγωγή και κράτηση σε αστυνομικό τμήμα, καθώς και ο δυσανάλογος χρόνος παραμονής στο αστυνομικό τμήμα μετά από νόμιμη προσαγωγή. Όταν φτάνουν στα δικαστήρια οι υποθέσεις, για να καλυφθούν οι υπαίτιοι αστυνομικοί, οι συνάδελφοί τους κάνουν πανομοιότυπες καταθέσεις (με αστεία, βρώμικα και ψεύτικα επιχειρήματα, όπως δηλώνουν αρκετοί δικηγόροι), ενώ δεν αναζητώνται από την ΕΛ.ΑΣ ανεξάρτητοι μάρτυρες..
Και τέλος ο Συνήγορος του Πολίτη διαπιστώνει ότι όλα αυτά είναι και ο λόγος που η Ελλάδα εκδιώχτηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ή γιατί έχει καταδικαστικές αποφάσεις από το ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
– O φορολογούμενος πολίτης δεν αισθάνεται πλέον ασφάλεια, δικαιοσύνη δεν αποδίδεται και το κράτος χάνει την αξιοπιστία του. Νωπή απόδειξη η χθεσινή με βούλευμα αποφυλάκιση μετά από 7 μήνες ενός αθώου πολίτη, του αποκαλούμενου «Ινδιάνου», μια υπόθεση φιάσκο για την ΕΛ.ΑΣ.
– Θεσμική ανοχή παρατηρήθηκε και στη γνωστή ανά το πανελλήνιο περίπτωση του Άρη Παπαζαχαρουδάκη. Όπως κατήγγειλε ο ίδιος, μετά τα γεγονότα του Μαρτίου 2021 στη Νέα Σμύρνη τον απήγαγαν αστυνομικοί και αφού του φόρεσαν κουκούλα επί δύο μέρες τον βασάνιζαν στη Γ.Α.Δ.Α. και εύλογα κανένας εκεί δεν γνωρίζει (Greece all time classic) ποιοι και γιατί τον βασάνιζαν…
Και βέβαια η θεσμική ανοχή συνεχίζεται αυτές τις μέρες στις κραυγαλέες μεθοδεύσεις που έγιναν στην υπόθεση του- για πολλοστή φορά δολοφονημένου – Zack/Zackie Κωστόπουλου…
Ο φασισμός ηττήθηκε μεν, αλλά είναι πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμα, όπως κραυγάζει η Μάγδα Φύσσα.
Και έχει δίκιο, αφού διαπιστώνουμε τελευταία να καλοπιάνεται, να χαϊδεύεται, να ενθαρρύνεται, να αναθαρρεύει… Και απόδειξη γι αυτό, είναι η σύνθεση της σημερινής κυβέρνησης, ειδικά μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό. («Δικοί τους είναι»)…
Και παραμένει ως πρόκληση και απειλή για την κοινωνία μας.
– Τα ερωτήματα που θέσαμε πιο πάνω προς τους κυβερνώντες είναι φιλολογικά, δεν περιμένουμε απαντήσεις, ούτε θα ληφθούν μέτρα και η παράλογη αστυνομική αυθαιρεσία θα συνεχίζεται..
Ευελπιστώ και το θεωρώ λογικό, ότι την κατάλληλη στιγμή η κοινωνία θα δώσει την απάντηση που πρέπει. Θα τη δώσουν οι γονείς, τα αδέρφια, οι συγγενείς των θυμάτων της βίας. Θα τη δώσουν οι γονείς που δεν θέλουν να δουν το παιδί τους και κανένα παιδί του κόσμου να πέφτει θύμα άκρατης βίας. Θα τη δώσουν οι χιλιάδες πολίτες και όλοι οι Έλληνες, που όπως και στις 7 Οκτωβρίου του 2020, βροντοφωνάζουν πάντα: Ποτέ πια φασισμός. Όχι άλλα θύματα. Δικαιοσύνη. Όχι πια άλλα Ματωμένα Πορτρέτα.
