Ηλεκτρικό ρεύμα: Τεράστιες αυξήσεις για χάρη των πολυεθνικών φέρνει η ΕΕ

Αντώνης Δραγανίγος

Στις πρόσφατες δηλώσεις του ο υπουργός Περιβάλλοντος Κωστής Χατζηδάκης δικαιολόγησε τις αναγγελθείσες επερχόμενες εξωφρενικές αυξήσεις στις χονδρεμπορικές τιμές του ρεύματος, που θα βυθίσει στην ενεργειακή φτώχια εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά. «Υπάρχει», είπε, «μια διεθνής τάση αύξησης της τιμής του ρεύματος», διότι «έχει ανέβει τρομερά τον τελευταίο χρόνο το φυσικό αέριο από την μια πλευρά και από την άλλη πλευρά διότι έχει ανέβει το Χρηματιστήριο των ρύπων… Αυτό στην Ελλάδα συνδέεται και με τους λιγνίτες. Δηλαδή το ότι και με λιγνίτη οδηγεί πια με τόσο ψηλό χρηματιστήριο στο διοξείδιο του άνθρακα να έχουμε και ακριβότερο ρεύμα».

Τόσα ψέματα μέσα σε λίγες λέξεις. Τόση υποκρισία μέσα σε λίγες γραμμές.

Οι πολιτικοί της αστικής τάξης πάντα παρουσιάζουν τις αποφάσεις τους σαν «αντικειμενικές» και «αναπόφευκτες». Σαν να έχουν περίπου την ισχύ ενός «φυσικού νόμου». Όμως σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει απολύτως τίποτε το «αντικειμενικό», το «απρόβλεπτο», το «μη επιδιωκόμενο». Το έγκλημα είναι προμελετημένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια και οι συνέπειές του πασίγνωστες!

Όμως ποιος αποφάσισε ότι το κόστος της πορείας προς μια οικονομία χωρίς διοξείδιο του άνθρακα θα «πληρώνεται» μέσω του περιβόητου «χρηματιστηρίου ρύπων»; Η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι μεγάλες εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας και οι βιομηχανίες και όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ κλπ. Ποιος αποφάσισε ότι η χώρα μας πρέπει να «απολιγνιτοποιηθεί» πλήρως το 2026 ενώ η Γερμανία 10 χρόνια αργότερα;

Όλα αυτά γίνονται για την κλιματική αλλαγή ή μήπως η κλιματική αλλαγή, δηλαδή η κατάρρευση του κλίματος που δημιούργησε το κεφάλαιο λόγω της αλόγιστης και εγκληματικής εκμετάλλευσης του πλανήτη, είναι το «όχημα» για μια τεράστια αναδιάρθρωση στην κερδοφορία του κεφαλαίου που το κόστος της θα επωμιστούν με βαριές συνέπειες οι λαοί;

Πως η ΕΕ απάλλαξε τις βιομηχανίες από την αγορά δικαιωμάτων εκπομπών και έριξε όλο το βάρος στους καταναλωτές!

Σύμφωνα με την «Πράσινη Συμφωνία» [COM (2019) 640 final] η EE έχει θέσει ως στόχο έως «το 2050 να έχουν μηδενιστεί οι καθαρές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και η οικονομική ανάπτυξη να έχει αποσυνδεθεί από τη χρήση των πόρων», με ενδιάμεσο στόχο την μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου κατά 55% έως το 2030 σε σύγκριση με το 1990. Ειρήσθω εν παρόδω μεταξύ του 1990 και 2018 η μείωση των εκπομπών από την εφαρμογή των μέτρων έως σήμερα ήταν 23%, ενώ μεσολάβησε και η κατάρρευση του 2008 η οποία από μόνη της προκάλεσε τεράστια μείωση της οικονομικής δραστηριότητας και άρα των εκπομπών.

Η «πράσινη συμφωνία» αποτελεί μια δέσμη πολιτικών που αγκαλιάζει σχεδόν όλους τους τομείς του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Ενέργεια και βιομηχανία, κτιριακό απόθεμα, μεταφορές, αγροτική παραγωγή, βιοποικιλότητα και δασικός πλούτος. Για την ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης η ΕΕ σχεδιάζει να προσανατολίσει ένα σύνολο επενδύσεων συμπεριλαμβανομένων των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Σύμφωνα με την Ειδική Έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, με τίτλο «Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπής της ΕΕ – Πρέπει να βελτιωθεί η στόχευση των δωρεά δικαιωμάτων εκπομπής» (EL 18/2020) (από δω και πέρα «Έκθεση») δύο είναι τα βασικά εργαλεία που χρησιμοποιεί η ΕΕ για να πετύχει τους στόχους της. Η θέσπιση του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπή (ΣΕΔΕ) και ο κανονισμός περί επιμερισμού των προσπαθειών, δηλαδή οι δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών που έχουν αναλάβει τα κράτη.

Ας δούμε πως «δουλεύει» η περιβόητη «αγορά ρύπων» που επικαλέστηκε και ο υπουργός «μας». Η ευρωπαϊκή νομοθεσία ορίζει ένα μέγιστο ετήσιο αριθμό διαθέσιμων δικαιωμάτων (το «ανώτατο όριο» που αντιστοιχεί σε ισοδύναμους τόνους εκπομπής CO2), το οποίο διατίθεται στους «φορείς εκμετάλλευσης». Αυτοί οι φορείς εκμετάλλευσης για να λειτουργούν χρειάζονται ένα «δικαίωμα» για κάθε τόνο ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται. Τα δικαιώματα αυτά, που απονέμονται από την ΕΕ, αποκτώνται είτε μέσω πλειστηριασμών – στη διάρκεια των οποίων οι εταιρείες υποβάλλουν προσφορές, οπότε πληρώνουν αδρά, όπως θα δούμε για την απόκτηση του «δικαιώματος» – είτε δωρεάν. Αν κάποια επιχείρηση έχει περίσσεια «δικαιωμάτων» σε σχέση με το ανώτατο όριο εκπομπών της, τότε μπορεί να τα πουλήσει! Έτσι οι ρύποι φυσικά δεν μειώνονται, απλά μεταβιβάζονται, αλλά η εταιρεία που αποκτά το δικαίωμα να πουλήσει ρύπους, μπορεί να παράξει τεράστια κέρδη! Εξ ού και το χρηματιστήριο ρύπων…

Μέχρις εδώ θα μπορούσε κανείς απλά να μείνει άναυδος απ’ τη σχιζοφρένεια του καπιταλισμού.

Γιατί πραγματικά τι σημαίνει «αυξάνει η τιμή του δικαιώματος ρύπων στο ‘’χρηματιστήριο ρύπων’’ με βάση την «προσφορά και την ζήτηση»; Ποιος αρρωστημένος υπάλληλος του κεφαλαίου σκέφτηκε ότι μπορεί να διαμορφώνεται με χρηματιστηριακά παιγνίδια η τιμή ενός «προϊόντος» που δεν υπάρχει, μιας «δυνατότητας» κάποιου να ρυπαίνει, σε τελική ανάλυση ενός στατιστικού μεγέθους (όπως θα φανεί παρακάτω);

Αλλά ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας στον θαυμαστό κόσμο της «οικολογικής ΕΕ» με ορισμένα ερωτήματα που γεννιούνται σε κάθε λογικό άνθρωπο διαβάζοντας τα παραπάνω.

Όπως είδαμε για την απόκτηση των «δικαιωμάτων ρύπων» δεν πληρώνουν όλοι! «Κάποιοι» τα λαμβάνουν δωρεάν ενώ «κάποιοι» πληρώνουν γι αυτά για να τα αποκτήσουν σε «πλειστηριασμό». Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, «Έκθεση σχετικά με τη λειτουργία της ευρωπαϊκής αγοράς άνθρακα» [Πηγή: COM(2018) 842 final:], από τα δικαιώματα ρύπων που εκχωρεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή 40% κατανέμεται δωρεάν, 57% τίθεται σε πλειστηριασμό (το υπόλοιπο 3% χρησιμοποιείται σαν «αποθεματικό ασφάλειας για την ενίσχυση του ταμείου καινοτομίας και του ταμείου εκσυγχρονισμού»).

Ποιοι όμως πληρώνουν για δικαιώματα ρύπων και ποιοι όχι; Απλό. Οι μεγάλες ενεργοβόρες βιομηχανίες που έχουνε τεράστιες εκπομπές δεν πληρώνουν ευρώ λαμβάνοντας δικαιώματα ρύπων δωρεάν! Αντίθετα η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας εξαιρείται πλήρως και καθολικά από κάθε δωρεάν παροχή δικαιωμάτων και πληρώνει δισεκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση των δικαιωμάτων αυτών, τα οποία βεβαίως μεταφέρονται στην κατανάλωση.

Έτσι, σύμφωνα με την «Έκθεση» για την επόμενη 4^η περίοδο του ΣΕΔΕ (2021-2030) ενώ η ηλεκτροπαραγωγή θα έχει (εκτός εξαιρέσεων) 0% στην παροχή δωρεάν δικαιωμάτων, οι τομείς που «εκτίθενται στον κίνδυνο διαρροής άνθρακα» (δηλαδή οι τομείς εκείνοι που εκτίθενται στον «διεθνή ανταγωνισμό» και διατρέχουν τον κίνδυνο «απώλειας ανταγωνιστικότητας» σε σχέση με άλλες χώρες με χαμηλότερα «οικολογικά στάνταρ», άρα οι πολυεθνικές που συμμετέχουν στον διεθνή ανταγωνισμό) θα καλύπτονται κατά 100%!

Και να τι λένε με τα δικά τους λόγια: «Ο βαθμός μετακύλισης του κόστους των ανθρακούχων εκπομπών στις τελικές τιμές των προϊόντων επηρεάζει τον αντίκτυπο του ΣΕΔΕ της ΕΕ στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Εάν ένας τομέας μπορεί να μετακυλίσει το κόστος αυτό, δικαιολογείται λιγότερο να λαμβάνει δωρεάν κατανομή. Έτσι εξηγείται γιατί ο τομέας της ηλεκτρικής ενέργειας αποκτά τα δικαιώματά του κυρίως μέσω πλειστηριασμών και όχι δωρεάν».

Δωρεάν οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου στις βιομηχανίες, πανάκριβα τιμολόγια στον λαό

Σε απλά ελληνικά επειδή ο λαός πρέπει να αγοράσει ρεύμα, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να ζήσει, και άρα θα φάει αναπόφευκτα στο κεφάλι την αύξηση δεν θίγεται η «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων αυτών. Ενώ οι πολυεθνικές που έχουν «ανταγωνισμό» και άρα δεν μπορούν να «μεταβιβάζουν» το κόστος στις τιμές των προϊόντων τους θα ρυπαίνουν τσάμπα!

Από την μια η συνολική μείωση των παρεχόμενων δικαιωμάτων με βάση τους «στόχους μείωσης των εκπομπών» δεν πειράζει τις πολυεθνικές (οι οποίες λαμβάνουν πλήρως η το μεγαλύτερο μέρος των εκπομπών τους δωρεάν, όπως είδαμε), αλλά από την άλλη εκτινάσσει το κόστος της «αγοράς ρύπων» στο χρηματιστήριο ρύπων καθώς ο ιερός νόμος της «αγοράς και της ζήτησης» κάνει την δουλειά του.

Έτσι και για την τέταρτη περίοδο του ΣΕΔΕ (2021-2030), «και σε συνέχεια των προτάσεων της Επιτροπής, το ποσοστό των βιομηχανικών τομέων που θεωρείται ότι διατρέχουν κίνδυνο διαρροής άνθρακα (σημείωση: και άρα λαμβάνει δωρεάν δικαιώματα) μειώθηκε σημαντικά (sic) αλλά ωστόσο, εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν το 94 % των βιομηχανικών εκπομπών της ΕΕ από 98% την προηγούμενη περίοδο» (ο.π. Έκθεση κλπ).

Με βάση τα παραπάνω η τιμή των ρύπων στo «χρηματιστήριο ρύπων» εκτινάσσεται. Στις 1/9/2021 σκαρφάλωσε στα 61,9 δολ/τόνος με πρόβλεψη να φτάσει στα 65 μέσα στον Σεπτέμβρη, από 58 το 2020, ενώ τον Ιούνιο του 2018 ήταν μόλις 18 ευρώ/τόνος! Με αυτά και με αυτά δεν είναι περίεργο που σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το χρηματιστήριο ρύπων αποτελεί μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη χρηματιστηριακή αγορά στον κόσμο με έσοδα 53 δισ. δολάρια, αυξημένα κατά 18% σε σχέση με το 2019 (πηγή Energypress 26/5/2021).

Διάγραμμα 1: Επισκόπηση πλειστηριασμών γενικών δικαιωμάτων εκπομπής από το 2013 έως τις 30 Ιουνίου 2018

Όμως η περιήγησή μας δεν σταματάει εδώ. Έχει και άλλα… καλά.

Ποιος είναι ο τρόπος που καθορίστηκαν οι «αφετηρίες αναφοράς» για τη μείωση των ρύπων; Με άλλα λόγια από ποια αφετηρία ξεκινάνε οι εταιρείες για να μειώνουν τους παραγόμενους ρύπους; Θα μπορούσε κάποιος αφελής να πει, ας μετράγανε μια χρονιά τους παραγόμενους ρύπους, να έχουμε την πραγματική βάση και ας άρχιζε από κει η μείωση των εκπομπών. Όμως όχι!

Ο τρόπος που καθορίστηκαν οι «αφετηρίες αναφοράς» το 2013 για την βιομηχανία ήταν τέτοιες που όχι μόνο δεν επέβαλλαν κάποια άμεσα μέτρα μείωσης του ενεργειακού τους αποτυπώματος, αλλά αντίθετα τους έδωσαν το δικαίωμα να εμπορεύονται ρύπους που καν δεν είχαν! Αυτό άλλωστε καταγράφεται και στα επίσημα κείμενα της ΕΕ. Πως έγινε αυτό; Πως «μαγειρεύτηκαν» οι δείκτες αναφοράς;

Ο καθορισμός των «δεικτών αναφοράς προϊόντος» (ρύπων) ορίστηκε ως το «μέσο επίπεδο εκπομπών του 10% των αποδοτικότερων εγκαταστάσεων σε κάθε τομέα». Δεν είναι ένα απόλυτα νούμερο, αλλά ουσιαστικά είναι ένα στατιστικό μέγεθος, που οδήγησε σέ ένα ατέλειωτο ράλι τζάμπα κερδοφορίας.

Το χρηματιστήριο ρύπων αποτελεί μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη αγορά στον κόσμο με έσοδα 53 δισ. δολάρια, αυξημένα κατά 18% σε σχέση με το 2019. Ο τόνος μέσα στον Σεπτέμβρη θα φτάσει τα 65 ευρώ, από 18 ευρώ το 2018

Αποτέλεσμα, σύμφωνα με τα στοιχεία της «Έκθεσης», «μετά τη θέσπιση των δεικτών αναφοράς το 2013, όλοι οι βιομηχανικοί τομείς εξακολούθησαν να λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των δικαιωμάτων που χρειάζονταν για την κάλυψη των εκπομπών τους δωρεάν, και οι βιομηχανικές εκπομπές παρέμειναν σε σχετικά σταθερά επίπεδα. Σε ορισμένους τομείς, τα δικαιώματα που κατανέμονταν δωρεάν υπερκάλυπταν τις εκπομπές. Αυτό οφειλόταν στην κακή ποιότητα των δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν για τον καθορισμό των πρώτων δεικτών αναφοράς και στην περιορισμένη συνεκτίμηση των όγκων παραγωγής του φορέα εκμετάλλευσης»!

Έτσι ο κλάδος τσιμέντο-άσβεστος έλαβε δικαιώματα ρύπων στο 120% των πραγματικών του εκπομπών, ο κλάδος σίδηρος-χάλυβας στο 140%, ο κλάδος ορυκτέλαια στο 120% και μόνο ο κλάδος ορυκτέλαια στο 80%. (Δείτε επόμενο διάγραμμα. Το 100 είναι οι πραγματικές εκπομπές, οι διακεκομμένες γραμμές τα δικαιώματα που έλαβαν. )

Τι έκαναν λοιπόν όλοι αυτοί οι κολοσσοί που έλαβαν δωρεάν δικαιώματα ρύπων πάνω από τις πραγματικές εκπομπές τους; Μα φυσικά τα πούλησαν στο χρηματιστήριο αποκομίζοντας τσάμπα κέρδη! Πως και δεν το κατάλαβαν αυτό τα σαΐνια της Επιτροπής Ανταγωνισμού της ΕΕ που θεωρούν «κρατική» ενίσχυση από την επιδότηση της ΛΑΡΚΟ και των ναυπηγείων, μέχρι ένα δίκτυο ύδρευσης σ ένα νησάκι και ανησυχούν μπας και νοθευτεί ο ανταγωνισμός.

Αυτό έγινε και στην χώρα μας. Σύμφωνα με ανάλυση της WWF (Έκθεση «εφαρμογή του συστήματος εμπορίας δικαιώματος εκπομπών στην Ελλάδα» Φεβρουάριος 2013) για την πρώτη φάση κατανομής του δικαιώματος ρύπων οι ελληνικές βιομηχανίες έλαβαν δικαιώματα ρύπων πολύ μεγαλύτερα από το πραγματικό μέγεθος των εκπομπών τους με αποτέλεσμα να αποκτήσουν δυνητικά κέρδη απ το δικαίωμα της εμπορίας τους. Έτσι για παράδειγμα στον κλάδο του τσιμέντου ενώ η πραγματική παραγωγή κυμαίνονταν σε 30 εκ. μετρικών τόνων CO2 έλαβαν δικαιώματα για 47(!), στα κεραμικά προϊόντα ενώ ήταν ένα για 3,5, ενώ στον χάλυβα ενώ ήταν 0,5 για 1,5! Αντίθετα η ΔΕΗ είχε εξ αρχής αρνητικό ισοζύγιο δικαιωμάτων!

Με βάση τα παραπάνω τα δυνητικά κέρδη των κλάδων αυτών από την εμπορία ρύπων ανέρχονται σε περίπου 290 εκ. ευρώ σύμφωνα με τον παρακάτω Πίνακα (για το 2013).

Πηγή: WWF

Αυτήν την χυδαία, κυνική κανιβαλική λογική στηρίζει ο Κ. Χατζηδάκης, η κυβέρνηση της ΝΔ και από κοντά όλο το αστικό πολιτικό σύστημα της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» τύπου ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜΕΡΑ 25. Για τα τζάμπα κέρδη των ενεργοβόρων βιομηχανιών και των μαφιόζων της «πράσινης βιομηχανίας» θέλει να μας αυξήσει το ρεύμα 50%!

Ας πάμε και στο δεύτερο επιχείρημα Χατζηδάκη που είναι η «αύξηση διεθνώς της τιμής του φυσικού αερίου». Τι μας λέει ο υπουργός; Όταν από δεκάδες επιστημονικούς φορείς και φορείς του μαζικού κινήματος (μέχρι και το ΤΕΕ με πρόεδρο προερχόμενο από την ΝΔ) ασκούν δριμύτατη κριτική για τα ασφυκτικά όρια της βίαιης «απολιγνιτοποίησης» στην χώρα μας και την αλόγιστη χρήση ενός εισαγόμενου καυσίμου, εν προκειμένου του φυσικού αερίου, για ηλεκτροπαραγωγή, δεν ήξερε ο Κ. Χατζηδάκης ότι γρήγορα και αναπόφευκτα θα φτάναμε στην εκτίναξη της τιμής του ηλεκτρικού;

Και ποιος υποχρεώνει την χώρα μας να καταργήσει την παραγωγή ενέργειας από τον λιγνίτη μέχρι το 2028 (μέσα σε 6 χρόνια!) όταν η Γερμανία έχει την αντίστοιχη υποχρέωση μέχρι το 2038; Γιατί απορρίφθηκαν όλες οι προτάσεις για μια πιο σταδιακή μετάβαση με χρήση νέων τεχνολογιών (πχ κατακράτηση CO2) ώστε να εξασφαλιστεί η επάρκεια, η ασφάλεια και η προσιτή από άποψη κόστους παραγωγή, έστω για να πιαστούν με άλλο τρόπο οι «στόχοι»;

Μα φυσικά γιατί οι μεγάλοι καπιταλιστές της ενέργειας εγχώριοι και ξένοι επέλεξαν, και μαζί με την κυβέρνηση επέβαλλαν, την χρήση του φυσικού αερίου σαν καύσιμο για τις μονάδες βάσης για ηλεκτροπαραγωγή και τώρα που μονοπώλησαν την αγορά και «ξεδόντιασαν» την εναπομείνασα κρατική ΔΕΗ που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το καύσιμό της, εκτοξεύουν τις τιμές του φυσικού αερίου και στέλνουν την κόσμο στην ενεργειακή φτώχεια, όπως στα πιο σκληρά χρόνια του μνημονίου και ακόμα χειρότερα.

Πολυετές σχέδιο διάλυσης της ΔΕΗ προς όφελος των αρπακτικών ιδιωτικών εταιρειών

Αφήσαμε ένα τελευταίο ζήτημα. Την απίστευτη συνειδητή εγκληματική πολιτική χρεοκοπίας και διάλυσης της ΔΕΗ όλων των κυβερνήσεων σε όφελος των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στον τομέα του φυσικού αερίου και των αιολικών. Θα χρειάζονταν τόμοι να περιγράψει κανείς την πολιτική χρέωσης δισεκατομμυρίων ευρώ στην ΔΕΗ (και τελικά στον λαό), στα πλαίσια της «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας» για να ενισχύονται με άμεσο ζεστό χρήμα ο Μυτιληναίος, ο Κοπελούζος, ο Περιστέρης, η RWE, η ENIA και τα άλλα αρπακτικά της ενέργειας. Να μερικοί από τους τρόπους που το έκαναν.

Ο πλήρης αποκλεισμός της ΔΕΗ από την ανάπτυξη των ΑΠΕ, όταν από το 2003 φαινόταν η στροφή στην «πράσινη ενέργεια». Η άμεση και έμμεση επιδότηση με ζημιά της ΔΕΗ με δισεκατομμύρια ευρώ μέσα από πολυπλόκαμους μηχανισμούς (όπως ο Μηχανισμός Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους ΜΑΜΚ για την περίοδο 2011-2014), τα Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος (ΑΔΙ), ο Μεταβατικός Μηχανισμός Αποζημίωσης Ευελιξίας (ΜΜΑΕ), κόστισαν στην ΔΕΗ τουλάχιστον 1,3 δισ. ευρώ. Με την καθιέρωση των ΝΟΜΕ η ΔΕΗ πούλαγε στους ανταγωνιστές της ρεύμα κάτω του κόστους της, για παράδειγμα τον Μάρτη του 2019 πούλαγε υποχρεωτικά το ρεύμα απ’ τους λιγνιτικούς της σταθμούς σε 48 ευρώ την ΜWh, ενώ αγόραζε το ρεύμα που της έλειπε με 75 ευρώ/ΜWh, με αποτέλεσμα χασούρα εκατοντάδων εκ. ευρώ, τουλάχιστον 400 εκ. σε δυο χρόνια (επί ΣΥΡΙΖΑ για να μην ξεχνιόμαστε…).

Ο λαός πληρώνει στους λογαριασμούς του μέσω του ΕΤΜΕΑΡ τα υπέρογκα εγγυημένα κέρδη των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών των ΑΠΕ, που θέλουν να έχουν άκοπα κέρδη άνω του 30% αυξάνοντας το ΕΤΜΕΑΡ από 0,3 ευρώ/ΜW τον Ιούνη του 2010 σε 26,3 ευρώ/MW τον Γενάρη του 2015 δηλαδή αύξηση 10.197% σε πέντε χρόνια! Επίσης, υποχρέωσαν την ΔΕΗ να πληρώσει και το τέλος των ανείσπρακτων λογαριασμών, μέτρο που της απέφερε ζημιές πάνω από 400 εκ. ευρώ! Επιπλέον, φορτώθηκε και τα περίπου 300 εκ. ευρώ φέσι των Φλώρου και Μηλιώνη. (Τα περισσότερα στοιχεία από τις ανακοινώσεις του εκπροσώπου των εργαζομένων στο ΔΣ της ΔΕΗ Ν. Φωτόπουλου).

Με άμεση κλεψιά πάνω από 4 δισ. ευρώ σε 15 χρόνια, με ξεπούλημα των στρατηγικών υποδομών (ΑΔΜΗΕ) που κόστισαν δεκάδες και εκατοντάδες δισ. έχουν το θράσος τα τομάρια της εξουσίας να λένε «έχουμε πρόβλημα πρέπει να πληρώσετε!»

Δεν πληρώνουμε λοιπόν καμιά «κλιματική αλλαγή» (που κι αυτή ο καπιταλισμός με την αλόγιστη εκμετάλλευση της φύσης προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί). Πληρώνουμε την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, του Κοπελούζου του Μυτιληναίου, της RWE, της ΕΝΙ κλπ. Που θέλουν οι λαοί να πληρώσουν (και) για την κλιματική κρίση αφήνοντας στο απυρόβλητο τα κέρδη τους και μάλιστα αυγαταίνοντάς τα με αέρα (δικαιώματα ρύπων) για να χτίσουν την νέα ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας πάνω στην «πράσινη ανάπτυξη» και την «ψηφιακή σύγκλιση», πάνω στην φτώχεια και τη νέα περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλούν (βλ ανεμογεννήτριες στα βουνά).

Για αυτό έστησαν όλον αυτόν τον τερατώδη μηχανισμό με το βλέμμα στην ενίσχυση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και όχι στην κλιματική αλλαγή. Η μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου (αν και όταν έλθει) θα είναι παράπλευρο προϊόν της κύριας επιδίωξης που είναι η ενίσχυση της βιομηχανίας τους (πράσινης και μη), η δημιουργία ενός νέου πεδίου κερδοφορίας.

Για αυτό μαζί με την αποκάλυψη της απάτης τους χρειάζεται αντίσταση με όλα τα διαθέσιμα μέσα.

Από κινητοποιήσεις και καταλήψεις, έως άρνηση πληρωμής λογαριασμών και απεργίες. Για ρεύμα φτηνό για όλους. Για να μειωθούν οι λογαριασμοί, να καταργηθούν τα χαράτσια (ΕΤΜΕΑΡ, ΥΚΩ), να διευρυνθούν τα κοινωνικά τιμολόγια, να μην πληρώσουν τίποτα οι πυρόπληκτοι. Για να είναι το ρεύμα αποκλειστικά δημόσιο αγαθό με μία καθετοποιημένη δημόσια ΔΕΗ. Με εθνικοποίηση όλου του τομέα της ενέργειας χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο. Για απειθαρχία στις τερατώδεις αποφάσεις και ντιρεκτίβες της ΕΕ στην προοπτική της εξόδου απ αυτήν. Για μια κοινωνία και μια εξουσία που επειδή θα θεωρεί την ενέργεια δημόσιο αγαθό θα καταργήσει κάθε έννοια κέρδους για να μπορεί να την αναπτύξει σε όφελος του ανθρώπου και της φύσης ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που σήμερα τα καταστρέφει και τα δύο!