Απευθύνουμε κάλεσμα σε όσους/ες βαδίσαμε μαζί

Χρήστος Πρεκατές | οφθαλμίατρος, Τρίκαλα, μέλος της Γραμματείας
της Πρωτοβουλίας για Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα

Στην εποχή των απίστευτων παραγωγικών, τεχνολογικών κι επιστημονικών δυνατοτήτων, στην εποχή που οι κατακτήσεις της ανθρώπινης διάνοιας και του πολιτισμού δημιουργούν αναντίρρητα τις συνθήκες εκείνες που θα επέτρεπαν σε όλη την ανθρωπότητα, όχι μόνο να ανέβει μερικά σκαλοπάτια αλλά να κάνει ένα μεγάλο άλμα προς έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης, ατομικής και συλλογικής χειραφέτησης από τα δεσμά του κεφαλαίου και απαλλαγής από όλα τα «τοξικά απόβλητα» που απορρέουν από αυτόν, όπως τους πολέμους, την πείνα, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, παρατηρούμε να επιχειρείται η επιστροφή σε καιρούς σκοτεινούς, όπου η εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης παίρνει πλέον ολοκληρωτικές διαστάσεις.
Κι όμως, τη στιγμή που ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός επιχειρεί να γυρίσει το ρολόι της ιστορίας αιώνες πίσω, ακριβώς αυτή είναι η στιγμή που ένα σύγχρονο απελευθερωτικό πρόταγμα οφείλει να δημιουργηθεί και να εμπνεύσει τους κολασμένους του σήμερα. Κι αυτοί είναι δισεκατομμύρια σε όλον τον πλανήτη: είναι η πιο μορφωμένη και πολυπληθής εργατική τάξη που υπήρξε ποτέ από τη γέννηση αυτού του κόσμου, οι αποκλεισμένοι/ες και οι κοινωνικά αόρατοι/ες, οι πρόσφυγες, οι φτωχοδιάβολοι στις δυτικές μητροπόλεις και στις «τίγρεις» της Ασίας, όλοι οι άνθρωποι που υπόκεινται απίστευτους διαχωρισμούς, αποκλεισμούς και διακρίσεις, για λόγους ρατσισμού κάθε μορφής (φυλετικού, κοινωνικού, σεξουαλικού κ.α.). Είναι όλες κι όλοι αυτοί κι αυτές που κρατούν όρθια την κοινωνία μας, αυτοί που την κράτησαν και τώρα στον καιρό της πανδημίας, οι άνθρωποι του μόχθου και της επιστήμης, οι εργαζόμενοι/ες σε όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας.

Οι αγώνες, οι αντιστάσεις και τα εξεγερτικά σκιρτήματα βρίσκονται παντού γύρω μας, η διάχυτη αμφισβήτηση στα «ιερά και τα όσια» του καπιταλισμού και η άρνηση της νεολαίας να δει το μέλλον της στον κόσμο αυτό, αντικειμενικά δημιουργούν το έδαφος εκείνο πάνω στο οποίο οφείλουν να σπαρθούν οι ιδέες μιας σύγχρονης απελευθερωτικής απάντησης στα αδιέξοδα του σήμερα, ώστε να ανθίσουν οι νέες κομμουνιστικές απαντήσεις για έναν καλύτερο κόσμο, στον οποίον θα κατέχουν τον πλούτο εκείνοι που τον παράγουν.

Είναι ολοφάνερη, όμως, η έλλειψη ενός σύγχρονου συνολικού σχεδίου, προγράμματος και του φορέα που θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί και να σταθεί ως αντίπαλο δέος σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο, ο οποίος προφανώς ποτέ δεν θα παραδώσει την εξουσία του. Στην προσπάθεια αυτή, επιχειρούμε να συμβάλουμε κι εμείς, με τις όποιες δυνάμεις μας, με βασικό στοιχείο την ακλόνητη πίστη μας πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, πως ο καπιταλισμός μπορεί να ανατραπεί, πως η ανθρωπότητα πρέπει και μπορεί να κάνει το «μεγάλο άλμα» προς μια κοινωνία ελευθερίας και χειραφέτησης.

Όπως έγραψε κάποτε ο Charles Dickens: «Έχω υποφέρει, και αυτό με έχει κάνει πιο δυνατό από κάθε άλλο μάθημα. Έχω λυγίσει και έχω σπάσει παίρνοντας –ελπίζω– ένα καλύτερο σχήμα». Κουβαλώντας μαζί μας τη μέχρι τώρα συσσωρευμένη εμπειρία του επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος, προσπαθούμε να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός. Ένα βήμα που θα μας κάνει πιο αποφασιστικούς/ές, πιο μαχητικούς/ές, πιο ενωτικούς/ές και πιο τολμηρούς/ές στις ιδέες μας, στις επεξεργασίες μας, στις μορφές και στις πράξεις μας. Το πρώτο δείγμα από την πανελλαδική συνάντηση στις 10-11 Ιούλη, με τη συμμετοχή εκατοντάδων –κυρίως νέων– ανθρώπων, αποτελεί μια αισιόδοξη αρχή.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους και όλες που μαζί βαδίσαμε και βαδίζουμε στους δρόμους του αγώνα, που μπορεί να απογοητεύθηκαν, να αποστρατεύθηκαν, να πικράθηκαν, που όμως μοιραζόμαστε κοινούς προβληματισμούς και εμπνεόμαστε από κοινά οράματα, να συμμετέχουμε όλες και όλοι σε αυτή τη νέα προσπάθεια για τη δημιουργία ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος. Το έχει ανάγκη η εποχή μας.