►Η κρίση στην Ολλανδία δεν είναι η μοναδική ούτε η πιο σοβαρή που εκδηλώνεται αυτή την περίοδο στην ΕΕ. Κι αυτό διότι την ίδια στιγμή στην Ιταλία, η «ανταρσία» του πρώην πρωθυπουργού και επικεφαλής των Δημοκρατικών Ρέντσι μετέτρεψε σε μειοψηφική την κυβέρνηση Κόντε — για τη συγκρότηση της οποίας, μάλιστα, είχε πρωταγωνιστήσει ο ίδιος ο Ρέντσι τον Αύγουστο του 2019, επικαλούμενος τον κίνδυνο της Ακροδεξιάς. Πλέον, είναι φανερό ότι οι ισορροπίες στην πολιτική σκηνή της τρίτης μεγαλύτερης χώρας της ΕΕ είναι λεπτές και εύθραυστες και μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή.
Πρακτικά, οι εξελίξεις στις δύο χώρες και κυρίως στην Ιταλία –η οποία βουλιάζει στο χρέος, την ύφεση και την ανεργία– αποτελούν σκηνές από ταινία προσεχώς, η οποία πιθανότατα θα παιχτεί στις πολιτικές αίθουσες πολλών χωρών της Ευρώπης. Διότι, όταν παρέλθει η οξεία φάση της κρίσης και μαζευτούν τα όποια «δίχτυα προστασίας» έχουν απλώσει κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες (με τις πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση να έχουν ήδη ξεκινήσει…), θα αποκαλυφθεί τόσο το μέγεθος της καταστροφής όσο και ποιοι είναι αυτοί που θα
κληθούν να πληρώσουν τον λογαριασμό για ακόμα μία φορά — δηλαδή οι λαοί. Μόνο που κι αυτοί, με τη σειρά τους, έχουν συσσωρεύσει τόση ένταση και αγανάκτηση από το θανατικό και την κοροϊδία των κυβερνώντων, που κανένας δεν γνωρίζει πού και πότε θα ξεσπάσουν. Κι όταν το κάνουν, τότε δεν είναι βέβαιο ότι οι υπεύθυνοι θα βρουν εύκολα γωνιά να κρυφτούν.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν αρχίσει ήδη να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα
κρίσεων σε κυβερνητικό επίπεδο. Οι «από πάνω» σπεύδουν να προβοκάρουν προκαταβολικά τους λαούς, με τις θεωρίες περί «πλατειών», τυφλών εξεγέρσεων και αυθαίρετων συγκρίσεων με τον όχλο του Τραμπ στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.