Η Γερμανία παζαρεύει ανοιχτά με όλες τις εταιρείες για να διασφαλίσει ότι δεν θα της λείψουν εμβόλια. Η Κύπρος το ίδιο, καταλαβαίνοντας ότι εάν τα αφήσει όλα στην ΕΕ μπορεί να καθυστερήσει πολύ ή να πάει χαμένη. Ο Μητσοτάκης, όμως, τρέμει μήπως και τον χαρακτηρίσουν αντιευρωπαίο και πάρει τη ρετσινιά — γι’ αυτό δηλώνει ότι η Ελλάδα θα πάρει ό,τι δώσουν από τις Βρυξέλλες. Ίσως έτσι να μην έχει τόση πίεση να φτιάξει επιπλέον εμβολιαστικά κέντρα, με τον αναγκαίο αριθμό υγειονομικών.
Επειδή –όπως και άλλοι– έχει λερωμένη τη φωλιά του, αλλά και επειδή καίγεται για τον τουρισμό (το τουριστικό κεφάλαιο για την ακρίβεια), επιχειρεί να στρέψει την προσοχή αλλού: Στην καθιέρωση ενός «διαβατηρίου εμβολιασμού» σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ενδεχομένως και σε παγκόσμιο σε επόμενη φάση. Φυσικά, δεν πρόκειται για αποκλειστικά δική του ιδέα, καθώς είναι κάτι που έχουν ρίξει στο τραπέζι και οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και οι Γάλλοι — όμως αυτός ήταν που του έδωσε τη μορφή επίσημης πρότασης, με επιστολή προς την πρόεδρο της Κομισιόν, ενόψει της συνόδου κορυφής της ερχόμενης Πέμπτης.
Ναι, αλλά δεν είναι χρήσιμο και αναγκαίο κάτι τέτοιο, θα ρωτήσει κανείς. Όχι, είναι η απάντηση. Διότι ενώ –ορθά– αρκετά εμβόλια κατά των παιδικών ασθενειών είναι υποχρεωτικά και συνοδεύονται από πιστοποιητικά, παρά το γεγονός ότι πρέπει οι πάντες να εμβολιαστούν κατά της Covid-19, οι λαοί έχουν κάθε λόγο να είναι καχύποπτοι απέναντι στους κυβερνώντες. Διότι από τη στιγμή που θα θεσπιστεί ένα τέτοιο έγγραφο, θα είναι πολύ εύκολο να αποτελέσει διαβατήριο και για να βρει κανείς δουλειά ή ακόμη και να επεκταθεί για να συμπεριλάβει τη γενετήσια προδιάθεση προς σοβαρές ασθένειες, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Αλήθεια, γιατί δεν έχει τεθεί τέτοιο ζήτημα ως σήμερα για τα εμβόλια της γρίπης ή του πνευμονιόκοκκου;