Στην Ελευσίνα πια δεν έχουνε ζωή. Ούτε στον Ασπρόπυργο και τα Μέγαρα. Ούτε στις άλλες πόλεις και γειτονιές της δυτικής Αττικής, που ήταν πάντα ένα πεδίο βολής φτηνό για το κεφάλαιο, απέραντη χωματερή, δεξαμενή ανέργων και φτώχειας, η «πίσω αυλή» μιας πλαστικής ευημερίας.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση, ο γκαουλάιτερ Χρυσοχοΐδης και τα «Ες-Ες» του δεν δίστασαν στιγμή να απειλήσουν ακόμη και με σφράγισμα σπιτιών(!), να μετατρέψουν την περιοχή σε… στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ούτε λόγος, φυσικά, για δημιουργία νέων δομών υγείας, για διενέργεια χιλιάδων τεστ, για παροχή ουσιαστικής φροντίδας και στήριξης. Γι’ αυτούς, όσοι ζουν εκεί δεν έχουνε ζωή.
