Γιώργος Μιχαηλίδης
Ενώ η πορεία της πανδημίας στη γειτονική Ιταλία φανερώνει ότι επίκειται (αν δεν έχει ήδη ξεκινήσει) ένα δεύτερο κύμα αυξημένων μολύνσεων και θανάτων από τη νόσο Covid-19, που ενδεχομένως να φτάσει στα περσινά επίπεδα, η διάθεση του πληθυσμού να υπομείνει νέα περιοριστικά μέτρα φαίνεται να είναι αρκετά διαφορετική σε σχέση με τον περασμένο Μάρτιο και Απρίλιο. Έτσι, όταν πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε από διάφορες τοπικές κυβερνήσεις απαγόρευση κυκλοφορίας τη νύχτα, ότι τα καταστήματα εστίασης θα σταματούν πλέον να σερβίρουν στις 6 το απόγευμα, ενώ γυμναστήρια και κινηματογράφοι θα κλείνουν την ίδια ώρα, ξέσπασαν σοβαρές ταραχές.
Η πρώτη πόλη που έζησε ένα ξέσπασμα οργής εναντίον των νέων μέτρων ήταν η Νάπολι, στον ιταλικό Νότο. Όντας σοβαρά χτυπημένοι οικονομικά από το πρώτο κύμα της πανδημίας, οι κάτοικοι της πόλης ξεχύθηκαν στους δρόμους σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που εξελίχθηκαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία. Αιτία το γεγονός ότι οι τομείς της εστίασης, των αυτοαπασχολούμενων και των μικροϊδιοκτητών πλήττονται σοβαρά και βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας. Μαζί και χιλιάδες υπάλληλοι και ειδικευμένοι εργάτες, των οποίων το εισόδημα συρρικνώνεται κι εξανεμίζεται, ενώ παράλληλα τοκογλύφοι, μαφιόζοι και κάθε λογής παράσιτα προσθέτουν επιπλέον βάρος στους ώμους των απλών πολιτών. Όμως, το φαινόμενο των αντιδράσεων στα περιοριστικά μέτρα δεν περιορίστηκε στον φτωχότερο Νότο. Τα επόμενα θέατρα συγκρούσεων, για τον ίδιο λόγο, ήταν οι πόλεις του Τορίνο και του Μιλάνο στον Βορρά. Τι κι αν η εύρωστη περιφέρεια της Λομβαρδίας είχε τα περισσότερα θύματα στην πρώτη φάση της πανδημίας και οι τωρινοί της δείκτες είναι πάλι ανησυχητικοί; Βίαιες συγκρούσεις με ρίψεις μολότοφ και βανδαλισμούς ακριβών καταστημάτων υπό την ιαχή «Ελευθερία!» ξέσπασαν και εκεί.
Φυσικά, τα συστημικά ιταλικά και ξένα ΜΜΕ επιχειρούν να αποδώσουν την ευθύνη των επεισοδίων στα «δύο άκρα», προσπερνώντας το γεγονός ότι η μείωση του ιταλικού ΑΕΠ κατά 10% σημαίνει άμεση εξαθλίωση για ευρύτατα τμήματα του πληθυσμού. Άλλωστε, ειδήσεις που φτάνουν από όλο τον κόσμο δείχνουν πως στο δεύτερο κύμα της πανδημίας οι λαοί δεν θα είναι τόσο υπάκουοι και μουδιασμένοι. Καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να αφήσουν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας ανέγγιχτο, βρίσκονται αντιμέτωπες με τρομερές αντιφάσεις και διλήμματα —
μαζί με κοινωνικά ξεσπάσματα που δυνητικά μπορούν να αποκτήσουν βάθος.