Γιώργος Μιχαηλίδης
Δεν είναι μόνο η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα που σπεύδει να εκμεταλλευτεί την πανδημία και τους περιορισμούς που επιβάλλονται. Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, μια παρόμοια επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα εξελίσσεται. Αν κάποιος πίστευε ότι ο Ταγίπ Ερντογάν και το τουρκικό κεφάλαιο θα προχωρούσαν σε «εκεχειρία» με τους εργαζομένους λόγω των εκατοντάδων καθημερινών θυμάτων της πανδημίας, του σεισμού στη Σμύρνη και του πολέμου που κυριολεκτικά έχει κυκλώσει την τουρκική επικράτεια, κάνουν λάθος. Παράλληλα με την παραπάνω καταστροφή, η επίθεση στο εσωτερικό, κοινωνικό μέτωπο εκτυλίσσεται μεθοδικά και χωρίς δισταγμό. Η απόφαση φαίνεται να είναι σαφής. Για την ασθμαίνουσα τουρκική οικονομία θα πληρώσει ο απλός εργαζόμενος.
Έτσι, πρόσφατα, η κυβέρνηση κατέθεσε ένα νομοσχέδιο με το οποίο επεκτείνονται οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις για εργαζόμενους κάτω των 25 και άνω των 50 ετών. Τα σωματεία υποστηρίζουν πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο οδηγεί με ακρίβεια στην κατάργηση του δικαιώματος της αποζημίωσης απόλυσης. Επιπλέον, με άλλες πρωτοβουλίες, η κυβέρνηση Ερντογάν έχει προσφέρει μεγαλύτερες δυνατότητες δανεισμού για το τουρκικό κεφάλαιο, ενώ ταυτόχρονα η νομοθεσία που σχετίζεται με την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων εντός της πανδημίας είναι ελλιπέστατη και αφήνει εκτεθειμένους εκατομμύρια εργαζόμενους. Χαρακτηριστική είναι η άρνηση της κυβέρνησης να υποχρεώσει μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και άλλες επιχειρήσεις με πολυάριθμο προσωπικό να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να προστατευτεί η υγεία των μισθωτών τους, για παράδειγμα με βάρδιες μειωμένου προσωπικού. Αυτό συμβαίνει, μάλιστα, την ώρα που επιστήμονες στην Τουρκία χαρακτηρίζουν ως νούμερο ένα χώρο μετάδοσης του κορονοϊού τα μέσα μαζικής μεταφοράς τις ώρες μετάβασης από και προς την εργασία.
Η αντιμετώπιση των εργαζομένων είναι ιδιαίτερα σκληρή. Πιο τρανταχτή είναι η περίπτωση εκατοντάδων μεταλλωρύχων, οι οποίοι παραμένοντας απλήρωτοι επιχειρούν εδώ και εβδομάδες να πραγματοποιή-
σουν πορεία στην Άγκυρα, η οποία όμως εμποδίζεται από την αστυνομία και τα εργοδοτικά σωματεία.
Το σκηνικό ολοκληρώνεται με την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Τις τελευταίες ημέρες πραγματοποιήθηκαν περίπου 100 συλλήψεις αριστερών και κομμουνιστών, ανάμεσά τους και αρκετών μελών του γνωστού μουσικού συγκροτήματος Grup Yorum, ενώ πρόστιμα 780 λιρών (περίπου 100 ευρώ) κόπηκαν σε νέους που κολλούσαν αφίσες με αντιπολεμικό περιεχόμενο. Τι μας θυμίζουν και τι μας λένε όλα αυτά;