Βαθαίνει το ρήγμα στους κόλπους του ΝΑΤΟ, αποδεικνύοντας ότι οι αντιθέσεις που έχουν εκδηλωθεί δεν είναι συγκυριακές και έχουν βαθύτερες αιτίες. Η απόφαση της Γαλλίας να αποχωρήσει από την επιχείρηση «Ειρήνη» βορείως της Λιβύης, μετά τα αλλεπάλληλα επεισόδια ανάμεσα σε πολεμικά πλοία της με αντίστοιχα τουρκικά, αποτελεί βήμα περαιτέρω κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης, η οποία προφανώς δεν θα τελειώσει εδώ. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που Μακρόν και Ερντογάν συγκρούονται ανοιχτά, καθώς είχε προηγηθεί η ανταλλαγή κατηγοριών και ύβρεων, μετά την επιλογή του προέδρου της Γαλλίας να χαρακτηρίσει τη συμμαχία ως «εγκεφαλικά νεκρή». Όσο για την Τουρκία, αποτελεί επίσης πηγή… πονοκεφάλων, ειδικά μετά την επιλογή της να συνεργαστεί πιο στενά με τη Μόσχα και να προχωρήσει στην αγορά των πυραύλων S-400.
Όλα δείχνουν, πλέον, ότι το ΝΑΤΟ και, μέσω αυτού, το αποκαλούμενο «δυτικό στρατόπεδο», βρίσκονται σε μία περίοδο αναδιάταξης των συσχετισμών και συμμαχιών. Γαλλία και Τουρκία αναδεικνύονται αντικειμενικά σε πρωταγωνίστριες, καθώς αμφότερες διεκδικούν αναβαθμισμένο ρόλο, με την πρώτη να ποντάρει στη στήριξη των Ευρωπαίων από θέση ισχύος –κάτι που μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει πετύχει– και τη δεύτερη να επιδιώκει μια νέα προνομιακή σχέση με τους Αμερικανούς αλλά και τους Βρετανούς, οι οποίοι επίσης επαναπροσδιορίζουν τη θέση τους μετά το Brexit.
Σε αυτό το φόντο, είναι προφανές ότι και το παζάρι θα ενταθεί (ήδη, υπάρχουν εξελίξεις στο θέμα των S-400 και των F-35, καθώς το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να μετέχει στη συμπαραγωγή ως το 2022) και θα αυξάνεται διαρκώς ο κίνδυνος ενός «ατυχήματος» που θα οδηγήσει σε ανάφλεξη, σε ένα από τα πολλά μέτωπα που εξακολουθούν να μένουν ανοιχτά στην περιοχή μας.