Έφη Σιδηροπούλου*
▸ Τον περασμένο Απρίλιο, εν μέσω κορονοϊού, πληροφορούμαστε ότι το δικαστήριο που είχε γίνει ένα χρόνο πριν, μας δικαιώνει ως προς την αγωγή μας και μετατρέπει τις συμβάσεις μας σε αορίστου χρόνου.
Στις 25 Ιουνίου, λίγους μήνες μετά τα χειροκροτήματα και τις ευχαριστίες της δημοτικής αρχής προς τους εργαζόμενους του Δήμου Αγίας Βαρβάρας της πρώτης γραμμής και ειδικότερα των κοινωνικών δομών, πληροφορούμαστε ότι ο Λάμπρος Μίχος θα είναι ο πρώτος δήμαρχος της χώρας που θα ασκήσει έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο αναγνώρισε ότι μετά από 11-18 έτη συνεχούς εργασίας, καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Ο Λ. Μίχος, απόλυτα ταυτισμένος με τις κυβερνητικές πολιτικές των τελευταίων ετών που θέλουν τους συμβασιούχους εργαζόμενους υποταγμένους και σε ομηρία, δεν θέλει μόνιμο προσωπικό στο «Βοήθεια στο Σπίτι» (δικαιώνονται έξι εργαζόμενοι, μηδέν μόνιμο προσωπικό), στο Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (δικαιώνονται πέντε εργαζόμενοι, μηδέν μόνιμο προσωπικό) και στους Παιδικούς Σταθμούς (δικαιώνονται 16 εργαζόμενοι, έντεκα μόνιμο προσωπικό).
Οι συμβασιούχοι δεν τους κάνουμε όμως τη χάρη. Μας έχουν ατσαλώσει οι προηγούμενοι αγώνες για την καταβολή των απλήρωτων μισθών μας, την υπεράσπιση εργασιακών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και παίρνουμε τον αγώνα στα χέρια μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Αυτός είναι ο δρόμος απέναντι στη ζωή της ανεργίας, της φτώχιας, των μισθών-επιδομάτων.
Οι προηγούμενοι αγώνες των εργαζομένων στα κοινωφελή προγράμματα, των συμβασιούχων καθαριότητας, των συμβασιούχων στην Υπηρεσία Ασύλου μας δίνουν δύναμη και μας δείχνουν την ανάγκη για γενίκευση του αγώνα ενάντια στις ελαστικές μορφές εργασίας.
Ευχαριστούμε τα δεκάδες σωματεία που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους και καλούμε ακόμα περισσότερα στον αγώνα για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.