Παγκόσμια συγκίνηση προκάλεσε ο θάνατος, σε ηλικία 91 ετών, του Ιταλού συνθέτη Ένιο Μορικόνε, που έντυσε με τη μουσική του πάνω από 500 κινηματογραφικές ταινίες στη διάρκεια επτά δεκαετιών! Όμως το επίτευγμα του Maestro, όπως τον αποκαλούν οι συμπατριώτες του, δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό αφού πολλές συνθέσεις του έγραψαν ιστορία, όπως στην εμβληματική τριλογία του Σέρτζιο Λεόνε της δεκαετίας του ’60 (Για μια χούφτα δολάρια, Μονομαχία στο Ελ Πάσο και Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος) χάρη στην οποία καθιερώθηκε ο νεαρός τότε Κλιντ Ίστγουντ.
Δεν περιορίστηκε στα ουέστερν σπαγκέτι, αλλά έγραψε μουσική και για άλλα κινηματογραφικά είδη, όπως για τους Ανέγγιχτους, το Κάποτε στην Αμερική, το Σινεμά ο Παράδεισος. Το 2016 κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ του για τη μουσική που έγραψε για την ταινία του Ταραντίνο Οι μισητοί οκτώ (το πρώτο Όσκαρ το κέρδισε το 2007 για τη συνολική προσφορά του στην κινηματογραφική μουσική). Το Χόλιγουντ άργησε να αναγνωρίσει την αξία του και του στέρησε σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν τη βράβευση, κυρίως γιατί όπως έχει πει ο ίδιος: «τα περισσότερα μουσικά θέματα που έγραψα ήταν για ιταλικές ταινίες, οι περισσότερες από τις οποίες ποτέ δεν προβλήθηκαν στις ΗΠΑ, οπότε δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν».
Πέρα από τον εμπορικό κινηματογράφο ξεχωριστή και καθοριστική είναι η συμβολή της μουσικής του Μορικόνε σε πολιτικές ταινίες, όπως οι ταινίες των αδερφών Ταβιάνι. Ξεχωρίζουμε το υπέροχο μελαγχολικό θέμα για την ταινία Η Μάχη του Αλγερίου, η οποία καταγράφει την λαϊκή επανάσταση στην Αλγερία (1954-1962) εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών της Βόρειας Αφρικής.
Όπως χαρακτηριστικά είπε ο σκηνοθέτης Έντγκαρ Ράιτ, «ο Μορικόνε μπορούσε να μετατρέψει μια μέτρια ταινία σε “πρέπει να τη δείτε”, μια καλή ταινία σε έργο τέχνης και μια μεγάλη ταινία σε θρύλο».