Γαλλία
Ως «κραυγή» για αλλαγή πορείας μεταφράστηκε το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στη Γαλλία. Σε μια διαδικασία που πάνω από τους μισούς Γάλλους αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, το κυβερνητικό κόμμα συμπιέστηκε αισθητά, ενώ την έκπληξη έκανε το οικολογικό κόμμα των Πρασίνων, παρότι η αντιπροσώπευσή του στην εθνοσυνέλευση είναι αναιμική.
Ο Εμανουέλ Μακρόν αντέδρασε στην ήττα τεχνοκρατικά και καιροσκοπικά, χωρίς να λαμβάνει ουσιαστικά υπόψη τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Παρότι παρουσίασε τον κυβερνητικό ανασχηματισμό ως μια «προοδευτική» στροφή που θα ακολουθήσει ένα «νέο δρόμο», στην πραγματικότητα ενίσχυσε τον σαρκοζικό –και πλέον αντιδραστικό– πυρήνα της κυβέρνησής του. Ο πρωθυπουργός Εντουάρντ Φιλίπ, ο οποίος ουδέποτε εντάχθηκε στο κόμμα Δημοκρατία Εμπρός του Μακρόν, παραιτήθηκε. Τη θέση του κατέλαβε ένας στενός συνεργάτης του Νικολά Σαρκοζί, ο Ζαν Καστέξ. Ο Καστέξ, που είχε καθοριστικό ρόλο στην πολιτική που ακολούθησε η Γαλλία εν μέσω κορονοϊού, αποτελεί μια παραδοσιακή φιγούρα του σαρκοζικού στρατοπέδου, με τεχνοκρατικές και συντηρητικές απόψεις που συμμερίζονται το αντεργατικό και αυταρχικό μίγμα πολιτικής του Μακρόν. Εξίσου αντιδραστική είναι η επιλογή Μακρόν να διατηρήσει τους υπουργούς Άμυνας, Οικονομικών και Εξωτερικών.
Οι μόνες «αξιοσημείωτες» αλλαγές καταγράφηκαν στα υπουργεία «δεύτερης ταχύτητας», όπου ο Μακρόν προσπάθησε να «ανακατέψει την τράπουλα». Η επιτυχία των Πράσινων ανάγκασε τον Γάλλο Πρόεδρο να χρίσει υπουργό Οικολογίας βουλευτίνα του δικού του κόμματος, ώστε να επαναπροσεγγίσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους που στράφηκαν προς τους Οικολόγους. Ο Κριστόφ Καστανέρ, υπουργός Εσωτερικών και σύμμαχος του Μακρόν, αντικαταστάθηκε, μετά την κριτική για εκτεταμένη αστυνομική βία κατά των διαδηλωτών. Αντίστοιχα, στο υπουργείο Δικαιοσύνης τοποθετήθηκε ο προοδευτικών απόψεων Ερίκ Ντουπόν-Μορέτι. Όλα επικοινωνιακά τερτίπια που δεν αλλάζουν την ουσία της επιθετικά αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.
Χρίστος Κρανάκης