Η… αγέλη του κεφαλαίου απαιτεί πογκρόμ απολύσεων και «ευέλικτα» κάτεργα

Δημήτρης Σταμούλης «Οι εργαζόμενοι θα κληθούν να επανέλθουν σε ένα πρωτόγνωρο και διαφορετικό εργασιακό περιβάλλον», προϊδέασε ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης. Θα είναι όμως ένα περιβάλλον πιο αντεργατικό και αντιδραστικό, καθώς η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με τον ΣΕΒ και τους υπόλοιπους επιχειρηματίες, μεριμνά ώστε το κεφάλαιο να βγει όσο το δυνατόν πιο αλώβητο από αυτή τη νέα και ίσως ακόμα χειρότερη καπιταλιστική κρίση από αυτή προ δεκαετίας. Δεν πρόκειται για «έκτακτα» και «προσωρινά» μέτρα αλλά για ένα νέο μοντέλο-εργασιακό κάτεργο που έρχεται για να μείνει, ικανοποιώντας πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου για την ακόμα μεγαλύτερη και πιο «ευέλικτη» εκμετάλλευση των εργαζομένων. Θα ξεχωρίζαμε πέντε κομβικής σημασίας «παρεμβάσεις» της κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου, ειδικά όπως συμπυκνώνονται στην τελευταία ΠΝΠ που υπογράφτηκε, μάλιστα, ανήμερα την Πρωτομαγιά. Γενίκευση ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις. Η εργοδοσία θα μπορεί να διαμορφώνει πολλαπλές και μεταβαλλόμενες ταχύτητες εργαζομένων, μέσα στον ίδιο όμιλο και στην ίδια επιχείρηση. Θα μπορεί να διατηρεί ένα τμήμα εργαζομένων τουλάχιστον ως τέλη Μάη σε «αναστολή», αλλά και να το έχει πάντα διαθέσιμο «ως εφεδρεία», για εργασία ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της επιχείρησης. Να επαναφέρει ένα άλλο τμήμα εργαζομένων στη δουλειά αλλά σε καθεστώς υποαπασχόλησης, διατηρώντας το δικαίωμα να επιβάλλει «εκ περιτροπής εργασία» για δύο βδομάδες κάθε μήνα άρα και μισή αμοιβή, να επιβάλλει μειωμένο ωράριο και μειωμένο μισθό. Να συνεχίσει να επιβάλλει μονομερώς την τηλεργασία σε άλλους εργαζόμενους, που κάνει πολύ ευχαριστημένη την εργοδοσία, αφού «σβήνει» τον διαχωρισμό μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου, με εργαζόμενους «stand by» και μειωμένο λειτουργικό κόστος. Έκρηξη απολύσεων, εκτίναξη ανεργίας. Σαρωτικά είναι τα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗ για τον Απρίλιο, με μόλις 48.555 προσλήψεις, δηλαδή 233.000 λιγότερες σε σχέση με πέρσι (282.000)! Το ισοζύγιο ροών απασχόλησης (7.205) ήταν σε αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών, δηλ. από το 2001. Όμως συνεχίστηκαν και οι απολύσεις με άλλες 41.350 απολύσεις (συν 40.000 τον Μάρτιο), διαψεύδοντας πλήρως τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι «απαγορεύτηκαν οι απολύσεις» εν μέσω κορονοϊού. Μετά δε το πρώτο 45ήμερο από το πέρας της αναστολής συμβάσεων, οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απολύουν χωρίς κανέναν περιορισμό. Η ΓΣΕΒΕΕ δε κάνει λόγο για 250.000 μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους που ίσως μείνουν χωρίς δουλειά. Πάγωμα κατώτατου μισθού, ξεχείλωμα 8ώρου. Η τελευταία ΠΝΠ βάζει στο στόχαστρο και τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, το 8ωρο, καθώς το άρθρο 13 προβλέπει πως «οι επιχειρήσεις-εργοδότες, των οποίων είχε ανασταλεί η λειτουργία, προσαρμόζουν το ωράριο εργασίας των εργαζομένων τους με το ωράριο λειτουργίας τους». Επιπλέον, η κυβέρνηση με τη νέα ΠΝΠ (άρθρο 14) επιβάλλει τη διατήρηση του κατώτατου μισθού στα σημερινά άθλια επίπεδα των 650 ευρώ (μικτά) για όλο το 2020, και η όποια «διαβούλευση» έως την τελική εισήγηση του υπουργού Εργασίας έχει ορίζονται τον… Φλεβάρη του 2021. Επιπλέον, βάσει του νόμου, το ύ-ψος του κατώτατου μiσθού και ημερομισθίου πρέπει να καθορίζεται «λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Με τα νέα δεδομένα του κορονοϊού, η αύξηση του κατώτατου μισθού παραπέμπεται στις «ελληνικές καλένδες». Νέο χτύπημα στις ΣΣΕ. Ενώ η κυβέρνηση παγώνει τον κατώτατο μισθό προς όφελος των εργοδοτών για όλο το 2020, δεν κάνει το ίδιο για τις ελάχιστες Συλλογικές Συμβάσεις που είναι σε ισχύ, περιορίζοντας την όποια «προστασία» παρέχουν μόνο μέχρι το τέλος Ιούνη. Έτσι, οι συμβάσεις που έληξαν ή λήγουν μέσα σε συνθήκες πανδημίας, σταματάνε να εγγυώνται τους μισθούς που προβλέπονται και έτσι δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να τους συμπιέσουν μέχρι τα επίπεδα του κατώτατου. Επιδότηση κεφαλαίου, όχι εργασίας. Το είπε καθαρά ο ΣΕΒ: στήριξη της απασχόλησης με επικέντρωση στην επιδότηση της απώλειας εισοδήματος των εργαζομένων, και όχι στην επιδότηση της αναστολής εργασίας. Θέλουν τους εργάτες στη δουλειά, αλλά να τους πληρώνει το… κράτος! Αλλά και η κυβέρνηση υπόσχεται σε όσες επιχειρήσεις θα απασχολούν εργαζόμενους με μειωμένο ωράριο, το κράτος να αναπληρώνει ένα μέρος των μισθών τους, μέσω του προγράμματος «SURE» της ΕΕ, το οποίο όμως καλύπτει συγκεκριμένους κλάδους και επιπλέον αποτελεί πρόγραμμα κρατικού δανεισμού (θα το πληρώσει ο λαός μέσω φορολογίας και νέων περικοπών), ενώ η όποια αναπλήρωση δε θα υπερβαίνει το 40-60% του μισθού. Την «μπαγκέτα» των αντεργατικών κυβερνητικών μέτρων κουνά ο ΣΕΒ, ο οποίος απαίτησε τα μέτρα στήριξης να δώσουν ιδιαίτερη έμφαση στη «μείωση του μισθολογικού κόστους», στο όνομα της «βιωσιμότηταw των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας».  Αποκαλυπτική είναι και η πρότασή του για τη «συνεργασία επιχειρήσεων για διατήρηση θέσεων εργασίας» όπου με κυνισμό προτείνουν: ● Επιχειρήσεις που υπολειτουργούν να «δανείζουν εργαζόμενους» σε επιχειρήσεις προμηθευτών ή πελατών τους που αντιμετωπίζουν ελλείψεις προσωπικού με διατήρηση των συμβατικών τους προβλέψεων. ● Συνεργασίες μεταξύ των ανεξάρτητων επιχειρήσεων με προσωπικό προμηθευτών ή πελατών το οποίο βρέθηκε, λόγω της συγκυρίας, εκτός εργασίας. Π.χ. διανομή προϊόντων από τα σουπερμάρκετ στα σπίτια πελατών να γίνεται από προσωπικό προμηθευτών. ● Επέκταση επιχειρηματικών συνερ- γασιών σε τμήματα παραγωγής και διανομής προϊόντων για λογαριασμό τρίτων. Ουσιαστικά πρόκειται για μια χρήση του μοντέλου της υπεργολαβίας (outsourcing).   Ζυγάς Θεόφιλος, εργαζόμενος καθαριότητας, μέλος ΔΣ σωματείου εργαζομένων Δήμου Νέας Σμύρνης «Αόρατη» η προστασία των εργαζομένων Το επάγγελμα του «σκουπιδιάρη» είναι περίεργα δύσκολο και επικίνδυνο! Οι περισσότεροι  πολίτες νομίζουν ότι ο κίνδυνος είναι αυτό που βλέπουμε, δηλαδή τα απορρίμματα, η σκόνη, οι καιρικές συνθήκες. Όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι αυτό που δεν βλέπουμε: Τα μικρόβια και οι ιοί οι οποίοι παραμονεύουν και μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνοι έως και μοιραίοι για τους εργαζόμενους. Τα τοξικά απόβλητα και η ραδιενέργεια με τα επακόλουθά τους, όπως καρκίνος, πνευμονοπάθειες, εγκεφαλικά, εμφράγματα κλπ , είναι υπεύθυνα δυστυχώς για πάρα πολλούς θανάτους συναδέλφων μας, τις περισσότερες φορές πριν προλάβουν καν να συνταξιοδοτηθούν! Και τώρα, εμφανίστηκε ένας ακόμα εχθρός, ο άγνωστος κορονοϊός, για να ενισχύσει αυτή τη λίστα κινδύνων.  Ένας αόρατος εχθρός, όπως δυστυχώς αόρατη είναι και η προστασία των εργαζομένων! Όμως οι εργάτες καθαριότητας βιώνουν και τα ορατά εργατικά «ατυχήματα» που είναι υπεύθυνα για τουλάχιστον 70 νεκρούς και 300 περίπου τραυματισμένους την τελευταία 10ετία! Φανταστείτε, γνωρίζοντας τα παραπάνω, ότι προσλαμβάνεστε σε κάποιο Δήμο σαν εργάτης καθαριότητας μαζί με άλλους 50-100 ανθρώπους αλλά όταν ξεκινάς να δουλεύεις διαπιστώνεις ότι τελικά οι μισοί και ίσως παραπάνω  που έπρεπε να δουλεύουν στη συγκεκριμένη θέση έχουν ως δια μαγείας εξαφανιστεί και μένουν μερικά κορόιδα, με εσένα μέσα,  να κάνουν όλη τη δουλειά. Μαθαίνεις γεμάτος απορία και οργή πως οι “συνάδελφοί σου “ κάπου “βολευτήκαν”, κι εσύ καλείσαι να κάνεις όλη τη βρομοδουλειά και μάλιστα χωρίς να παραπονεθείς γιατί είναι «αντισυναδελφικό» και γιατί σε απειλούν κιόλας ότι μπορεί να απολυθείς! Κι όλα αυτά δυστυχώς με τις πλάτες συνδικαλιστών της ΠΟΕ- ΟΤΑ που σκίζουν τα ιμάτια τους ζητώντας προσλήψεις μόνιμου προσωπικού κλπ ,οι οποίοι για να ανέλθουν στην ιεραρχία πατάνε στην κυριολεξία επί πτωμάτων καταπατώντας κάθε ιδανικό και κάθε αξία για τα οποία υποτίθεται συνδικαλιστήκαν. Ντροπή και απέχθεια λοιπόν μου φέρνουν όλα αυτά και πραγματικά λυπάμαι που επί 27 χρόνια ελπίζω για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια στην ταπεινή αυτή θέση του «σκουπιδιάρη».   Χριστίνη Δέση-Λουκά, αρχιτέκτων, μέλος σωματείου μισθωτών τεχνικών Να απαντήσουμε συλλογικά και οργανωμένα Την περίοδο του κορωνοϊού οι εργαζόμενοι στα εργοτάξια είδαμε πολλές φορές την υγεία μας να μπαίνει σε κίνδυνο με απουσία ατομικών μέσων προστασίας, απολυμάνσεων, συνωστισμό κλπ.  Αυτή η περίοδος αποτέλεσε μια μικρή εικόνα από το μέλλον: επιτήρηση, απαγόρευση συνδικαλιστικής δράσης, περικοπές στους μισθούς μας, απολύσεις. Στη νέα φάση που μπαίνουμε ανοίγεται ένα νέο πεδίο ταξικής αντιπαράθεσης αλλά και δυνατοτήτων για διεκδικήσεις. Στην οικονομική δυσπραγία και τα μειωμένα κέρδη που θα επικαλεστούν τα αφεντικά θα πρέπει να απαντήσουμε συλλογικά κι οργανωμένα! Τόσο καιρό έτρωγαν από τις απλήρωτες υπερωρίες μας και τον μόχθο μας, να μην τους αφήσουμε να μας φορτώσουν και τα σπασμένα της υγειονομικής κρίσης! Είναι αναγκαίο να οργανωθούμε για να μη δεχθούμε απολύσεις συναδέλφων και μειώσεις στους μισθούς μας. Ειδικά για τους εργαζόμενους στα εργοτάξια πρέπει να τηρηθούν τα μέτρα ασφαλείας για μη συνωστισμό αντίστοιχα με των καταστημάτων και παροχή από την εργοδοσία μέσων ατομικής προστασίας, – ο κίνδυνος δεν έχει περάσει-, αλλά και να προστατευθούν οι συνάδελφοι που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες από το ανθυγιεινό περιβάλλον ενός εργοταξίου χωρίς να χάνουν τον μισθό τους. Να μη δεχθούμε να βάλουν οι εργοδότες χέρι στα επιδόματά μας για όσους εργαζόμαστε με «μπλοκάκι» ή να εργαζόμαστε κανονικά ενώ είμαστε σε αναστολή όπως είδαμε να ζητούν σε πολλούς από εμάς. Για να βάλουμε ένα φρένο στην εργοδοσία είναι αναγκαίο να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς μας, να στήσουμε επιτροπές εργαζομένων και σωματειακές επιτροπές, να παλέψουμε από κοινού με το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών. Αν κάτι μας έδειξε η καραντίνα είναι ότι μπορούμε να δουλεύουμε με ανθρώπινους ρυθμούς και να απολαμβάνουμε ελεύθερο χρόνο! Μπορούμε να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους δουλειάς, αυξήσεις στους μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας.     Εργαζόμενοι στη Swiss Port-SkyServ Δε θα μοιραστούμε ξανά τις ζημιές τους Μετά το σοκ των πρώτων ημερών από τις εκατοντάδες απολύσεις που έγιναν στις εταιρείες Swiss Port-SkyServ, συνειδητοποιούμε πλέον ότι το μέλλον μας είναι δυσοίωνο για την επιστροφή στη δική μας «κανονικότητα». Για όλους εμάς που εργαζόμασταν με ανανεωνόμενες συμβάσεις ενός μήνα ή μιας μέρας και βρεθήκαμε άνεργοι, δεν υπήρξε ούτε καν το επίδομα πείνας των 800 ευρώ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στη πλειοψηφία των εταιρειών και των εργαζομένων στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών με αναστολή συμβάσεων και την εκ περιτροπής εργασία να συνεχίζουν να εφαρμόζονται. Σε αυτές τις συνθήκες, εμείς οι εργαζόμενοι που καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες στα αεροδρόμια όλης της Ελλάδας απαιτούμε τα αυτονόητα, όπως συμβάσεις αορίστου χρόνου, ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, αύξηση των προσλήψεων και του βασικού μισθού στα 800 ευρώ καθαρά (από 590). Ξέρουμε βέβαια πως όλα αυτά δεν θα γίνουν από μόνα τους. Είναι αναγκαία όσο ποτέ η συλλογική δράση και ο αγώνας. Η συσπείρωση γύρω από τα σωματεία, η δημιουργία νέων σωματείων και κινημάτων αλλά και η αλλαγή των συσχετισμών στα ήδη υπάρχοντα που λειτουργούν ως «παραμάγαζα» της εργοδοσίας, είναι αναγκαία προϋπόθεση. Γιατί ούτε το κράτος, ούτε οι εργοδότες θα βάλουν το χέρι στη τσέπη χωρίς αγώνες. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να μοιραστούμε για άλλη μια φορά τις ζημιές τους, όπως ποτέ δε μοιραστήκαμε και τα κέρδη. Από την καθαρίστρια μέχρι τον πιλότο… είμαστε όλοι ίσοι και το ίδιο απαραίτητοι! Θα επιστρέψουμε μόνο με τους δικούς μας όρους! Η καρδιά του τουρισμού και της οικονομίας είμαστε εμείς!   Μαρία, καθαρίστρια εργολαβικού συνεργείου σε νοσοκομείο αναφοράς Δεν μας έδωσαν ούτε το ειδικό επίδομα Αυτό που βιώνουμε αυτούς τους μήνες ως εργαζόμενες/οι στην καθαριότητα των νοσοκομείων αναφοράς για τον Covid-19 δεν πληρώνεται. Κι όμως, για την κυβέρνηση, εμείς που εργαζόμαστε καθημερινά μέσα σε τόσους κινδύνους για την υγεία μας, υπό καθεστώς απόλυτης εργασιακής ανασφάλειας, με συμβάσεις που ανανεώνονται ανά μήνα, και με μισθούς 400-500 ευρώ για 7ωρο/6ήμερο, δεν λάβαμε κανένα «ειδικό επίδομα». Κι ας είμαστε πολλές/οι από εμάς πάνω από 10 χρόνια σε αυτήν τη δουλειά, έχοντας περάσει και την εμπειρία άλλων δύσκολων ιών, όπως Η1ΝΗ, Έμπολα κ.α. Μάλιστα, κάποιοι εργολάβοι δεν μας παρείχαν ούτε τα στοιχειώδη μέσα υγιεινής και ασφάλειας, παρά μόνο μία μάσκα, ενώ τα άλλα υλικά μας τα παρείχαν γιατροί και νοσηλευτές! Σε πολλές εργολαβικές εταιρείες που οι εργαζόμενοι απαίτησαν να λάβουν κάποιο έκτακτο πριμ, η απάντηση ήταν πως «δεν το δικαιούμαστε». Μέσα σε όλα αυτά, μας οφείλεται και ένας μισθός, αφού υπάρχουν καθυστερήσεις. Απαιτούμε σταθερή και μόνιμη εργασία, έκτακτο επίδομα, να πληρωνόμαστε στην ώρα μας, να μπορούμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και όχι να φοβόμαστε να μιλήσουμε επειδή θα μας απολύσουν την άλλη μέρα.   Παπατζίκος Δημήτρης, σερβιτόρος, μέλος συνδικάτου επισιτισμού-τουρισμού-ξενοδοχείων Αττικής Να πληρώσει το τουριστικό κεφάλαιο το «μάρμαρο» Η φετινή σεζόν δεν θα είναι όπως οι προηγούμενες, καθώς ακόμα δεν ξέρουμε, όχι μόνο πότε αλλά και αν θα ανοίξουν τα μαγαζιά, για πόσο θα δουλέψουμε, με τι μεροκάματο, αν θα εφαρμοστούν, όπου υπάρχουν, οι ΣΣΕ, αν θα πληρούνται όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων αλλά και του λαού που έχει ανάγκη την αναψυχή και την ψυχαγωγία. Τι θα συμβεί όμως με τους εποχικά εργαζόμενους που δεν θα πιάσουν δίσκο φέτος; Θα μεριμνήσει η κυβέρνηση για την ασφάλιση και τη ζωή τους ή θα υπάρχει ο φόβος μην αρρωστήσουμε και δεν μπορούμε να πάμε σε ένα νοσοκομείο; Οικογένειες που συντηρούνται από την τουριστική σεζόν πώς θα ζήσουν; Θα πληρώσει επιτέλους το τουριστικό κεφάλαιο το «μάρμαρο» της νέας οικονομικής κρίσης ή θα συνεχιστεί η πολιτική, που δίνει ψίχουλα στους εργαζόμενους και ικανοποιεί απλόχερα κάθε απαίτηση των εργοδοτών; Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο, ανάλγητο και κυνικό, θα εκμεταλλευτεί κάθε μέσο που του παρέχουν κυβέρνηση-ΕΕ, ώστε να τσακίσει όποιο δικαίωμα έχει απομείνει.  Γι’ αυτό, χρειάζεται οργανωμένος και κοινός αγώνας εργαζομένων και ανέργων, πρωτοβάθμιων αγωνιστικών σωματείων στον κλάδο και συνολικά στο ταξικό εργατικό κίνημα, που θα βάζει μπροστά την υγεία μας και το δικαίωμα μας στη ζωή και την εργασία. Η καραντίνα μπορεί να τελείωσε,  η επίθεση όμως που δεχόμαστε συνεχίζεται. Από πλευράς μας, απαιτείται να δείξουμε πιο μαχητικό πνεύμα,  όπως στη φετινή Πρωτομαγιά, να αφήσουμε πίσω την μοναξιά της καραντίνας, να βγούμε ξανά στο «δρόμο της φωτιάς».   http://prin.gr/?p=31218 http://prin.gr/?p=31201