Αγώνας εδώ και τώρα!

Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από κλάδους που έχουν βρεθεί στο «μάτι του κυκλώνα» της υγειονομικής κρίσης του κορονοϊού, που βιώνουν την πραγματικότητα των απολύσεων, της ελαστικής εργασίας, της τηλεργασίας με το βλέμμα του «Μεγάλου Αδελφού» πάνω τους, που συνεχίζουν να εργάζονται χωρίς μέτρα ασφαλείας και υγιεινής ή που προσδοκούσαν να προσληφθούν για ένα μεροκάματο στην καλοκαιρινή τουριστική σεζόν και σήμερα είναι εντελώς «ξεκρέμαστοι», παίρνουν τον λόγο μέσα από τις σελίδες του Πριν και περιγράφουν την «εργασιακή κανονικότητα» που θέλουν να επιβάλουν κεφάλαιο και κυβέρνηση. Εργαζόμενοι και άνεργοι ή απολυμένοι από κλάδους όπως τουρισμός και επισιτισμός, εμπόριο, τηλεπικοινωνίες και πληροφορική, καθαριότητα δήμων και νοσοκομείων, κατασκευές, αεροδρόμια, και μέσα μαζικής μεταφοράς δηλώνουν παρόντες στη μάχη που συνεχίζεται και θα ενταθεί το επόμενο διάστημα στους χώρους δουλειάς. Διατυπώνουν τα εργατικά αιτήματα στη νέα αυτή ιδιότυπη περίοδο και καλούν σε αντίσταση και αγώνα για να μην πληρώσει πάλι ο κόσμος της εργασίας τα σπασμένα του κεφαλαίου! Επιμέλεια: Δ. Σταμούλης Ι. Καρδάρα   Τάσος Χριστόπουλος οικοδόμος, μέλος συνδικάτου οικοδόμων Αθήνας Οι εργαζόμενοι στον κλάδο της οικοδομής βίωσαν την πρώτη φάση της υγειονομικής κρίσης, μέσα από μια αντίφαση. Τα μεγάλα εργοτάξια συνέχισαν κανονικότατα τις εργασίες,  χωρίς ποτέ να καθοριστεί  ένα σαφές πλαίσιο ασφαλούς λειτουργίας τους, ενώ τα μικρότερα έργα (ιδιωτική οικοδομή, ανακαινίσεις, μερεμέτια), στα οποία απασχολείται σημαντικό  τμήμα μισθωτών του κλάδου, μπλόκαραν, υπολειτούργησαν ή και σταμάτησαν. Όμως, τα σοβαρά αποτελέσματα της κρίσης στην οικοδομή, θα τα δούμε σε δεύτερη φάση, όχι και τόσο μακρινή. Πόσα εργοτάξια θα συνεχίσουν, κάτω από ποιες συνθήκες και με ποια μεροκάματα; Πόσες ιδιωτικές οικοδομές και πόσα έργα που έχουν άμεση σχέση με τον τουρισμό θα γίνουν το επόμενο διάστημα, με δεδομένο πως ο συγκεκριμένος τομέας έχει παγώσει και καταγράφει υψηλά νούμερα ανεργίας; Μπροστά στον κίνδυνο περαιτέρω συρρίκνωσης του εισοδήματος, εναλλασσόμενης ανεργίας και ευκαιριακού μεροκάματου, οφείλουμε να αντιστρέψουμε τους ρόλους, να θωρακίσουμε την τάξη μας, να μετατοπίσουμε τις συνέπειες της κρίσης στην εργοδοσία. Να διεκδικήσουμε άμεσα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας σε όλους τους χώρους. Αν δεν παρέχονται, να κλείνει το έργο με ευθύνη του εργολάβου και εξασφάλιση του εισοδήματος μας μέχρι να ανοίξει. Επίδομα για τους άνεργους ίσο με το βασικό μισθό. Καμιά αλλαγή προς τα κάτω σε μεροκάματα, ένσημα, ωράρια στους χώρους δουλειάς. Νέα σύμβαση εργασίας με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, για πλήρη ασφάλιση σε κάθε χώρο δουλειάς, για ανατροπή όλων των αντεργατικών αντιασφαλιστικών νόμων των τελευταίων ετών. Μάνθος Ταβουλάρης μέλος σωματείου Public και ΣΥΒΧΨΑ Όχι «αναμονή», πάλη «τώρα» για ΣΣΕ και αυξήσεις Η επιστροφή στα καταστήματα, για μερικές εκατοντάδες εργαζομένων που συνέχισαν να εργάζονται ως ‘προσωπικό ασφαλείας’ αδιάκοπα από το χειμώνα, σημαίνει μια  προσδοκία για πρόσβαση στην ετήσια άδεια και αυξημένες αποδοχές. Αυτοί οι εργαζόμενοι έχουν βιώσει μια άνευ προηγουμένου εντατικοποίηση της εργασίας στο βωμό του «e-shop», βοηθώντας την Public-Media Markt να καταστεί κυριολεκτικά μονοπωλιακή εταιρεία. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων των οποίων άρθηκε η αναστολή σύμβασης υπάρχει μια αντιφατική αίσθηση ανακούφισης. Το βασικό είναι ότι προκύπτει μια σκέψη ότι ‘πάλι καλά έχω τη δουλειά μου’. Ενώ ποικίλουν οι αντιδράσεις ανάλογα με την ηλικία και την οικογενειακή κατάσταση των εργαζομένων. Πολλές εργαζόμενες-μητέρες π.χ. νιώθουν ότι το μέλλον των παιδιών τους είναι σε καλύτερη μοίρα με την όποια προσωρινή εξασφάλιση της εργασίας αλλά αγωνιούν για την φροντίδα των ανήλικων παιδιών τους. Για όλους τους εργαζόμενους η «επιστροφή στη κανονικότητα» σημαίνει επιστροφή στην άδοξη εργασία με τους χαμηλότερους μισθούς στο λιανεμπόριο. Από ήρωες της εργασίας πίσω στο ‘υπάρχουν και χειρότερα’ ‘και το δόλιο ‘αν δεν σας αρέσει βρείτε δουλειά αλλού’ που είναι η χρόνια απάντηση της εταιρείας στις μισθολογικές διεκδικήσεις του σωματείου. Η ίδια η αναστολή των συμβάσεων κατά τη διάρκεια της καραντίναςαντιμετωπίστηκε με καθολική ανασφάλεια καθώς μια κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεωνκαι των αφεντικών καλούνταν να ‘σώσουν το λαό’ την ίδια στιγμή που οι ίδιοι ‘προκρίσης’ πρωτοστάτησαν στην περεταίρω καρατόμηση του κράτους πρόνοιας και των ασφαλιστικώνδικαιωμάτων. Έτσι δεν είναι παράλογο ότι η εργατική τάξη σε μεγάλο βαθμό ‘πειθάρχησε’στις απαγορεύσεις καθότι έκρινε αναγκαίο να σώσει σε πρώτη φάση τον εαυτό της. Στη περίοδο της καραντίνας  πρωτοπόρες συνδικαλίστριες/ές ανέδειξαν ότι είναι οι πιο φερέγγυες οργανώσεις της εργατικής τάξης ως προς την απαίτηση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας έως και τα νοσοκομεία. Το ζήτημα των μέτρων υγιεινής π.χ.  ήταν μια χρόνια πτυχή των αγώνων του σωματείου Public. Ωστόσο ο μαχητικός συνδικαλισμός δεν μπορεί στην επομένη περίοδο να μείνει μόνο στο θέμα αυτό. Η πάλη για συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις, παρά τις ΠΝΠ που πέρασαν στη διάρκεια της καραντίνας, και οι οποίες κάνουν σχεδόν αδύνατον τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων με αυξήσεις, είναι η καρδιά του μαχητικού συνδικαλισμού. Πρέπει να συνεχίσουμε αυτή τη μάχη με κάθε μέσο.   Πρέπει να αποφύγουμε μια λογική «αναμονής» και περιορισμού σε ρόλο θεματοφύλακα της υγείας. στο βωμό μιας κοινοβουλευτικής στρατηγικής που επιδιώκει την ‘αλλαγή συσχετισμών’ μέσα από τη κάλπη. Η απαξίωση των συνδικάτων δεν θα αλλάξει με μια αυξομείωση 1-2% των κομμάτων της αριστεράς εντός – εκτός κοινοβουλίου. Οι συντονισμοί σωματείων για την 1 Μάη στα Χαυτεία δείχνουν ότι είναι εφικτή η συνεννόηση σωματείων με διαφορές παραδόσεις και ένα κοινό, την διεκδίκηση στο «τώρα».     Εργαζόμενη σε Teleperformance Τηλεργασία μέσω… παρακολούθησης Στα call centers όπως η Teleperformance δε γνωρίζουμε πότε θα σταματήσει η τηλεργασία. Είμαστε με συμβάσεις, από Ιανουάριο, και μας έβαλαν μία παρένθεση στην ήδη υπάρχουσα σύμβαση, τις ξαναυπογράψαμε , και είναι όλες μέχρι τον Ιούνιο, οπότε ως τότε θα δουλεύουμε από το σπίτι. Όπως μας είπε η μάνατζερ του πρότζεκτ μας, υπήρχε εξαρχής η σκέψη να δουλεύουμε από το σπίτι και δεν ξέρω αν θα γίνει και μόνιμο. Στις συμβάσεις μας έλεγε ότι έχουν τη δυνατότητα να μας πάρουν οποτεδήποτε θέλουν τηλέφωνο, να μας ζητήσουν να βάλουμε κάμερα για να μιλήσουμε. Διεκδικούμε μόνιμες συμβάσεις. Να μην υπάρξει καμία απόλυση ή “μη ανανέωση σύμβασης ” τουλάχιστον όσο διαρκέσει όλο αυτό . Να μην γίνει αλλαγή στις αποδοχές και στις άδειες. Να μην καταπατηθεί το δηλωμένο ωράριο. Όχι στον έλεγχο μέσω κάμερας στο σπίτι. Σεβασμός στα εργατικά μας δικαιώματα διαλείμματα ρεπό», προσθέτει. Ελένη Κατράδη εργαζόμενη στις τηλεπικοινωνίες, μέλος Radical IT Επιβάλλουν μαζικές απολύσεις και τηλεργασία Έπειτα από τις μαζικές απολύσεις που έπληξαν τον κλάδο τηλεπικοινωνιών, οι εργαζόμενοι στα call centers ήρθαν αντιμέτωποι με πολύ κακές συνθήκες εργασίας καθώς ήταν στοιβαγμένοι στα κτίρια χωρίς να τηρούνται οι συνθήκες υγιεινής. Στον τομέα της πληροφορικής πραγματοποιήθηκαν μαζικές απολύσεις. Ήταν η πρώτη φορά που η εργοδοσία βρήκε ευκαιρία να απολύσει τόσο κόσμο, να ξεκαθαρίσουν ό,τι είχε μαζευτεί τα προηγούμενα χρόνια να αλλάξουν τακτική και τρόπο παραγωγής, να πάνε σε πιο πιεστικά μοντέλα και ελεγχόμενα, κι αυτό έγινε ταυτόχρονα σε πολλές εταιρείες του κλάδου, όπως Beat, OpenBet, Singular Logic. Το μέλλον μοιάζει αβέβαιο καθώς σίγουρα θα υπάρξουν μαζικές απολύσεις ενώ η τηλεργασία συζητιέται από τις διοικήσεις των εταιρειών αρκετό καιρό τώρα και μάλλον βρήκαν ευκαιρία να κάνουν ένα test drive αυτού του μοντέλου έτσι ώστε το επόμενο διάστημα να προχωρήσουν λίγο πιο άμεσα σε αυτό. Στην Workable π.χ. είχε πει η διοίκηση ότι ήθελε να περάσει 100% το μοντέλο της τηλεργασίας μέχρι το τέλος του χρόνου, οπότε είναι κάτι αρκετά πιθανό αυτό», σημειώνει. Βασικά αιτήματα για ακόμη μία φορά είναι να μην γίνουν νέες απολύσεις και να ανακληθούν όλες οι πρόσφατες.  Να μην μειωθούν οι μισθοί καθώς και να συναφθούν συλλογικές συμβάσεις. Να μην αυξηθεί το ωράριο. Να μην καθιερωθεί η εκ περιτροπής εργασία. Κωνσταντίνα Γκόντρα πρώην συμβασιούχος προγράμματος ΟΑΕΔ για 5.500 άνεργους πτυχιούχους Επίδομα σε όλους τους ανέργους Ξεκρέμαστοι και αβέβαιοι για το μέλλον τους παραμένουν οι ‘’απολυμένοι’’ συμβασιούχοι του Ειδικού Προγράμματος Απασχόλησης του ΟΑΕΔ για 5500 άνεργους πτυχιούχους. Aυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιο πρόγραμμα νέο που να μας αφορά ενώ ο διοικητής του ΟΑΕΔ  έχει πει ότι θέλουν να μας διοχετεύσουν στον ιδιωτικό τομέα και ότι ετοιμάζουν πρόγραμμα που να μας περιλαμβάνει, οι όροι όμως και οι συνθήκες θα ρυθμίζονται από τον κάθε εργοδότη. Το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων έχει απολυθεί και επειδή είμαστε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου αυτό σημαίνει ότι δεν δικαιούμαστε αποζημίωση απόλυσης. Παρά τα ένσημα εργασίας που συγκεντρώσαμε δεν έχουμε τα απαιτούμενα,  ώστε να μπούμε στο ταμείο ανεργίας.  Ο περισσότερος κόσμος έμεινε άνεργος χωρίς να υπάρχει προοπτική να βρει δουλειά και χωρίς να τον περικλείει κάποιο μέτρο.  Στην ουσία μείναμε τελείως ξεκρέμαστοι χωρίς να είμαστε σε καμία πρόβλεψη για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε από δω και πέρα και η προοπτική ουσιαστικά είναι η ανεργία. Εμείς πάντως επιμένουμε στο αίτημα της επαναπρόσληψης, ζητάμε την ένταξη στα έκτακτα μέτρα, ζητάμε την διεύρυνσή τους για να είναι οριζόντια και να εντάσσονται οι πάντες, έκτακτη ενίσχυση λόγω του κορονοϊού, και επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις και όρους που είναι ασφυκτικές τόσο για εμάς όσο και για μακροχρόνια ανέργους και για χιλιάδες εργαζόμενους που είναι σε αντίστοιχη θέση». Γιώργος Αποστόλου σερβιτόρος, μέλος σωματείου εργαζομένων τουρισμού-επισιτισμού Πάργας Οι μισοί χωρίς δουλειά σε επισιτισμό-τουρισμό   Στο χώρο του επισιτισμού εργάζομαι από 16 ετών και τα τελευταία χρόνια ως «μπουφετζής» και βοηθός σερβιτόρου. Σήμερα είμαι ακόμα άνεργος, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι. Κανονικά τέτοιες μέρες, θα είχαμε προσληφθεί, και για 5-6 μήνες θα εργαζόμασταν, αν και πάντα η δουλειά μας γίνεται υπό δύσκολες συνθήκες, με εξαντλητικά ωράρια και χωρίς συμβάσεις στην περιοχή. Ωστόσο λόγω κορονοϊού, οι περισσότεροι από εμάς ως τακτικοί άνεργοι , λάβαμε απλώς δύο επιδόματα επιπλέον των 400 ευρώ. Στη νέα φάση η εργοδοσία θα βρει ευκαιρία να εξαπολύσει νέες επιθέσεις στους εργαζόμενους και να τελειώσουν με ό,τι είχαμε κατακτήσει όλα αυτά τα χρόνια. Το αισιόδοξο σενάριο για από δω και πέρα είναι να επαναπροσληφθεί το 40% των εργαζομένων. Ως σωματείο και «Λάντζα» διεκδικούμε επαναπρόσληψη όλων των «παλιών» εργαζομένων στις εργασίες τους, ταμείο ανεργίας για όλους όσοι δεν προσληφθούν για τη νέα σεζόν, ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη για όλους τους εργαζόμενους, επιδότηση ενσήμων για όσους εργαζόμενους είναι στο όριο για συνταξιοδότηση.     Παναγιώτης Αλεξόπουλος τεχνίτης, μέλος ΔΣ ΣΕΛΜΑ (Αττικό Μετρό) Κοινό μέτωπο με άλλες ΔΕΚΟ   Στο χώρο των αστικών συγκοινωνιών, τα συνδικάτα έχουν μία σύμβαση που η μετενέργειά της έληξε τέλη Μαρτίου. Επειδή έληξε κατά τη διάρκεια του κορονοϊού, πήραμε μία παράταση μέχρι τέλος Ιουνίου. Θα πρέπει μέχρι τότε να έχουμε μιλήσει και να έχουμε καταλήξει κάπου. Η εκτίμησή μου σε ό,τι αφορά τη ΣΤΑΣΥ και την ΟΣΥ είναι ότι ίσως να μην επιχειρήσουν μία κατά μέτωπο επίθεση σε μειώσεις μισθών το οποίο θα δημιουργούσε αντιστάσεις αλλά θα προσπαθήσουν να κάνουν κάτι άλλο. Δεδομένου ότι οι μισθοί δεν θα αυξηθούν, θεωρώ ότι είτε θα κάνουν μία αναδιοργάνωση μισθών, δηλαδή θα κόψουν από ειδικότητες που κατά τη γνώμη τους δεν είναι στην πρώτη γραμμή για να δώσουν σε άλλους επιχειρώντας να διασπάσουν τους εργαζόμενους. Εκεί που θα δεχθούμε πιέσεις είναι στο λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος, κάποια επιδόματα, αλλά και στο ωράριο εργασίας, πχ  κόβοντας κάποιες ειδικές άδειες, αυτό αυξάνει αυτόματα τον χρόνο εργασίας και έτσι έχουμε και από κει περικοπές. Παρόλο που έχουμε ισχυρά σωματεία και δεν είναι εύκολο να κάνουν ό,τι θέλουν, ο δρόμος μας μάλλον είναι η δημιουργία ενός μετώπου με άλλες ΔΕΚΟ, με άλλες υπηρεσίες του δημοσίου ώστε να δημιουργήσουμε ένα κοινό μέτωπο. Αυτό πρέπει να γίνει με σχέδιο, με πρόγραμμα. Κι αυτό έχει να κάνει με τις τοποθετήσεις των κομμάτων της αριστεράς, της επαναστατικής αριστεράς. http://prin.gr/?p=31218 http://prin.gr/?p=31204