Κλιμακώνεται επικίνδυνα ο γεωπολιτικός και οικονομικός ανταγωνισμός στην περιοχή μας, με άμεση εμπλοκή της Τουρκίας και της Ελλάδας. Το νέο επεισόδιο που παίχτηκε αυτή την εβδομάδα βασίζεται σε σενάριο που γράφηκε στην Άγκυρα και οδήγησε σε μια άκρως επιθετική ενέργεια από την πλευρά της, η οποία στόχο έχει να κατοχυρώσει υπέρ της δικής της αστικής τάξης ένα συνεχές που ενώνει τα παράλια της Τουρκίας και της Λιβύης, κόβοντας στη μέση τη Μεσόγειο και διεκδικώντας ντε φάκτο τμήματα δίπλα στα ελληνικά νησιά. Η δε σπουδή του Ερντογάν να υπογράψει ένα μνημόνιο με τη μία από τις δύο κυβερνήσεις της Λιβύης –η οποία είναι τυπικά αναγνωρισμένη διεθνώς αλλά ελέγχει το μικρότερο τμήμα της χώρας– αποδεικνύει ότι οι εξελίξεις και η μοιρασιά επιταχύνονται.
Άλλωστε, η κίνηση αυτή αποτελεί απάντηση στη συμμαχία που έχει συγκροτηθεί ανάμεσα σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, με τις ευλογίες όπως όλα δείχνουν τόσο των Αμερικανών όσο και των Γάλλων. Πρόκειται για μια συμμαχία η οποία προχωρεί ακάθεκτη στην «οικοπεδοποίηση» της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της μοιρασιάς των τεμαχίων στις μεγάλες ενεργειακές εταιρίες, αφήνοντας πρακτικά εκτός την Τουρκία, η οποία ήταν αναμενόμενο πως θα αντιδρούσε με κάθε δυνατό τρόπο.
Όλα δείχνουν, μάλιστα, ότι τα χειρότερα έρχονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ελληνική κυβέρνηση –με σύμφωνη γνώμη και των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και Ελληνικής Λύσης– δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ακόμη και να εμπλακεί πιο ενεργά στον εμφύλιο της Λιβύης, στηρίζοντας κι αυτή με τη σειρά της την έτερη κυβέρνηση, του πολέμαρχου Χαφτάρ. Παράλληλα, πατάει γκάζι για τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα.