ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ
Ο ΣΥΡΙΖΑ έμαθε καλά το …μάθημά του: Ξεφεύγοντας ακόμη και από τα προστάγματα περί «άλλης Ευρώπης» του παρελθόντος του, κατέρχεται στις ευρωεκλογές ως ένας πολιτικός σχηματισμός υπεράσπισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης,. Ως τιμητής των στόχων, των αξιών και των αρχών της, χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους.
Η πρόσφατης δήλωση του Αλέξη Τσίπρα στους Φαινάνσιαλ Τάιμς σχετικά με το ότι «η Ελλάδα έμαθε από τη δύσκολη εμπειρία ότι ήταν προς το εθνικό συμφέρον της να παραμείνει στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση» πιστοποιεί ξεκάθαρα και χωρίς περιθώρια παρερμηνείας το τι ακριβώς πρεσβεύει. Η «προοδευτική συμμαχία» που αξιοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως μετωπικό σχήμα καλεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να ξεχάσουν το από που προέρχεται η φτωχοποίησή τους και η κατάργηση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών από το 2009 μέχρι σήμερα. Να ξεχάσουν ακόμη και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, τους κοινωνικούς αγώνες και όποια άλλη έκφραση αμφισβήτησης του ευρω-μονόδρομου . Ακριβώς γιατί δεν προτίθεται να κινηθεί στον αντίποδα των πολιτικών που έφεραν τα μνημόνια αλλά να τις καταστήσει πάγιες και δεδομένες.
Σύμφωνα πάντα με την συνέντευξη του πρωθυπουργού «ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα ήταν να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας στην Ευρώπη και στους πιστωτές μας», πράγμα που εμφανώς υποδηλώνει την προσήλωσή του στους «χρυσούς κανόνες» της λιτότητας και της ενίσχυσης της Ε.Ε ως ένα μόρφωμα θεσμικής κατοχύρωσης των αναγκών του κεφαλαίου σε καθεστώς διεθνούς ανταγωνισμού.
Άλλωστε στην διακήρυξή του για τις ευρω-εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκει ούτε ένα δομικό χαρακτηριστικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης που να βρίσκεται στον αντίποδα των λαϊκών συμφερόντων. Τουναντίον αποτελεί ένα ιδιαιτέρως θετικό διακρατικό σχήμα που μπορεί να εγγυηθεί την …δημοκρατία, την ισότητα των φύλων, το κοινωνικό κράτος αλλά και το επίπεδο διαβίωσης! Για τον λόγο αυτό καλεί και σε «συσπείρωση όλων των δυνάμεων που υποστηρίζουν έμπρακτα την Ευρώπη της δημοκρατικής νομιμοποίησης, την Ευρώπη των πολιτών, την Ευρώπη της πολύπλευρης αλληλεγγύης».
Σύμφωνα με την εικόνα που παρουσιάζει πρόκειται για ένα «πεδίο δόξης λαμπρό» που το μόνο πρόβλημα που έχει είναι οι τρέχοντες συσχετισμοί. Χωρίς να μιλά ούτε κάν κατ’ ανάγκη για πολιτικούς συσχετισμούς. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη κυριάρχησε η «νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας και περιορισμού των κοινωνικών δικαιωμάτων» αλλά και η κυριαρχία «του τεχνοκρατισμού επί της πολιτικής». Είναι χαρακτηριστικό ότι το δεύτερο σκέλος αποτελούσε για καιρό προσέγγιση που είχε και η Νέα Δημοκρατία αφού αποτελούσε ένα από τα χαρακτηριστικά ζητήματα που έθιγε τακτικά ως εκπρόσωπος του κόμματος ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.
Με βάση τα παραπάνω είναι απολύτως λογικό να καλλιεργούνται από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ αυταπάτες περί κατοχύρωσης του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Πυλώνα, για την εγγύηση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων», για «ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό, την εξάλειψη της ανισότητας στις αμοιβές, ευρωπαϊκές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κοινές ευρωπαϊκές κοινωνικές υπηρεσίες με πρόσβαση ελεύθερη στους πολίτες». Η επίσης για «διεύρυνση της δημοκρατίας» και «κατοχύρωσης νέων θεσμών και δεσμευτικών μηχανισμών κοινωνικής συμμετοχής»
Όλη η παραπάνω πολιτική επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές προφανώς εξηγεί και την καταφυγή του στην σκανδαλολογία που αναμένεται να κυριαρχήσει το ερχόμενο διάστημα. Η απουσία οποιασδήποτε κριτικής απέναντι στο οικοδόμημα της Ε.Ε και την γενικόλογη αναφορά στον «νεοφιλελευθερισμό» προφανώς δεν του αφήνει άλλα περιθώρια.