Γεράσιμος Λιβιτσάνος
Μα πού να πάω, που σ’ αγαπώ τόσο πολύ
Μα πού να πάω αφού είσαι όλη μου η ζωή
Ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής Θέμης Αδαμαντίδης ήταν ένα από τα πρόσωπα-έκπληξη που παραβρέθηκαν προ λίγων ημερών στην εκδήλωση με ουσιαστικό αντικείμενο την προσέγγιση ΣΥΡΙΖΑ και κεντροαριστεράς, Με ομιλητές τον Αλέξη Τσίπρα αλλά και τον Ούντο Μπούλμαν, πρόεδρο της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Οι παραπάνω στίχοι μάλιστα μπορούν να εκφράσουν το πώς το κυβερνών κόμμα επιχειρεί να προσεγγίσει τον λεγόμενο «κεντρώο χώρο» με το προεκλογικό αφήγημα του «νέου διπολισμού». Τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε με σαφήνεια, δύο μέρες αργότερα, ένας από τους βασικούς διαμορφωτές της προεκλογικής του τακτικής, ο Χριστόφορος Βερναρδάκης: «οι επόμενες εκλογές θα είναι εκλογές Τσίπρα-Μητσοτάκη, Δεξιάς-Αριστεράς, το εκλογικό δίλημμα θα προσωποποιηθεί». «Οι κοινωνικές διεργασίες είναι πέραν των προσώπων. Μιλάμε για τη συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου. Το ΚΙΝΑΛ είναι ευπρόσδεκτο. Η πρόσκλησή μας είναι ανοιχτή», πρόσθεσε. Μάλιστα ανέφερε ότι «η εκτίμησή μου είναι ότι το ΚΙΝΑΛ μπορεί να μην εκπροσωπηθεί στην επόμενη Βουλή. Όταν τα διλήμματα είναι έντονα και οι εκλογικές αντιπαραθέσεις πολωτικές, τότε ο ενδιάμεσος χώρος πιέζεται».
Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει από το κεντροαριστερό παράθυρο αυτούς που ο λαός έδιωξε από την πόρτα…
Στην εκδήλωση πάντως ο Αλέξης Τσίπρας, αναφέρθηκε πρωτίστως στα πρόσωπα και ιδίως στην απουσία των προέδρων του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού. Όπως είπε «θα ήταν πολύ πιο πλούσια η σημερινή συνάντηση αν αποδεχόντουσαν την πρόταση διαλόγου όλες οι δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Όχι να συμφωνήσω, να διαφωνήσω με τον φίλο μου τον Σταύρο Θεοδωράκη και τη Φώφη Γεννηματά». Μάλιστα επισήμανε πως «θα ήμουν ανόητος αν πίστευα ότι ένας ιστορικός πολιτικός χώρος μπορεί να αλωθεί ή να εξαϋλωθεί». Παράλληλα αναφέρθηκε στις περιπτώσεις συγκυβέρνησης κομμάτων από τον χώρο της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Αλ.Τσίπρας, «οι δυνάμεις του κατεστημένου στην Ευρώπη αιφνιδιάστηκαν από μια αλλόκοτη συμφωνία των Πορτογάλων Σοσιαλιστών με την Αριστερά, τους Κομμουνιστές και τους Πράσινους, πάνω σε ένα πρόγραμμα αντιλιτότητας, προσεκτικού και εντός των Συνθηκών της Ευρωζώνης, αλλά πάντως ενάντια στη λογική των συνεχών περικοπών και των απορρυθμίσεων».
Αν και από τη συγκεκριμένη εκδήλωση έλειψαν οι επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συγκεντρώθηκαν πρόσωπα που προσβλέπουν στον «προοδευτικό πόλο» και συζητούνται για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάμεσά τους ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ αλλά και ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Μιλτιάδης Κύρκος, ο οποίος διευκρίνισε ότι δεν εκπροσωπεί τον φορέα του. Δεν έλειψαν και πρόσωπα προερχόμενα από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας, όπως ο Ευάγγελος Αντώναρος που συζητά τη δημιουργία «φορέα της κεντροδεξιάς» με τον Ιωάννη Μοίρα, πρώην οργανωτικό γραμματέα των ΑΝΕΛ, όπως και ο πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Χρήστος Ζώης. Επίσης γνωστοί «γεφυροποιοί», όπως ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Νίκος Μπίστης, ο Σπύρος Δανέλλης, η Μαρία Ρεπούση και αρκετοί άλλοι. Παρόντες και πολλά μέλη του υπουργικού συμβουλίου, δείγμα της σημασίας που δίνει το κυβερνών κόμμα στη συγκεκριμένη τακτική. Να σημειωθεί ότι θα ακολουθήσουν αρκετές ακόμη τέτοιου είδους εκδηλώσεις «ώσμωσης» και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας αφού είναι σε πλήρη ανάπτυξη το σχέδιο προσέγγισης με την «κεντροαριστερά».
Έτσι αυτό που γίνεται σαφές είναι πως η λεγόμενη «διεύρυνση» του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι …αδίστακτη. Το προεκλογικό αυτό παιχνίδι γίνεται ξεκάθαρα με όρους πολιτικού κυνισμού, προσωπικές συμφωνίες και έπαθλο την διαχείριση των προσυμφωνημένων αντιλαϊκών πολιτικών που από καμία πλευρά δεν αμφισβητούνται. Παράλληλος στόχος η «διεύρυνση» της πολιτικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα με την καλλιέργεια «προοδευτικών» αυταπατών και οριοθέτησης απέναντι στη Νέα Δημοκρατία.
Το γενικό πολιτικό συμπέρασμα είναι πως τα «ανοίγματα» του ΣΥΡΙΖΑ πιστοποιούν την απουσία κάθε πολιτικού εμποδίου για συνύπαρξη ακόμη και με όσους υλοποίησαν στο παρελθόν ξεκάθαρα νεοφιλελεύθερες συνταγές, τις οποίες κάθε άλλο παρά έχουν απαρνηθεί. Δεν είναι παράξενο, αφού το κυβερνών κόμμα έχει πλήρως υποταχθεί στη λογική του «μονόδρομου» της ΕΕ.