Γιώργος Κρεασίδης
Άλλο να κλείσουν όλα τα hotspot και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης παντού, άλλο να κλείσουν μόνο στη Σάμο ή στη Λέσβο και να γίνουν αλλού!
Σε μια προσπάθεια να απαντήσει την κριτική του Πριν για τις απεργίες για το προσφυγικό σε Λέσβο και Σάμο με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, τo 902.gr βιάστηκε να «διαπιστώσει» αντι-ΚΚΕ προπαγάνδα στο πλευρό… του ΣΥΡΙΖΑ. Η κριτική όμως που κάνει το Πριν με το άρθρο του Νίκου Μανάβη την Κυριακή 3/2 , αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι συνδικαλιστές των Παρεμβάσεων στο δημόσιο, η ΛΑ-ΑΑΣ, είναι κριτική ουσίας και εντοπίζουν πραγματικούς κινδύνους.
Σε πρώτο επίπεδο θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι λάθος για το ΚΚΕ να προσπαθήσει να περιγράψει λύσεις για να ξεπεραστούν τα εκρηκτικά προβλήματα και η ανθρωπιστική κρίση στα νησιά. Όχι μόνο από αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, αλλά και για να μην αφήσει έδαφος στη ρατσιστική δημαγωγία της ακροδεξιάς, αλλά και των παραγόντων της ΝΔ και της αστικής πολιτικής γενικότερα. Εξάλλου η ζωή στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν ήταν εύκολη ποτέ, μέσα στη μέγγενη της κρατικής εγκατάλειψης και της κερδοσκοπικής μανίας της αστικής τάξης, τοπικής και όχι μόνο.
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει στο έλεγχό του εργατικά κέντρα και νομαρχιακά τμήματα της ΑΔΕΔΥ στα νησιά και σημαντική κοινωνική επιρροή δίνουν τη δυνατότητα σε έναν πιο ενεργητικό ρόλο, ο οποίος όμως έλλειψε πολύ ειδικά όταν τα πράγματα έφτασαν στα άκρα. Όπως όταν έγινε η δολοφονική επίθεση με πέτρες και άμεση βία στους συγκεντρωμένους πρόσφυγες στην πλατεία Σαπφούς της Μυτιλήνης, ένα πραγματικό πογκρόμ της ακροδεξιάς με την ανοχή της αστυνομίας.
Έχει σημασία όμως να σταθεί κανείς με ποιο περιεχόμενο και ποιες κοινωνικές δυνάμεις προσπαθεί το ΚΚΕ να παρέμβει για το προσφυγικό.
Το κάλεσμα των φορέων της Σάμου για την απεργία στις 7 Φλεβάρη είναι χαρακτηριστικό. Για τις αιτίες του εγκλωβισμού των προσφύγων, αναφέρεται εκεί πως είναι «θύματα των πολεμικών επεμβάσεων και της οικονομικής εκμετάλλευσης στις χώρες τους, ξεριζωμένοι από τις πατρίδες τους και τις εστίες τους για τα κέρδη των ισχυρών, που δημιουργούν χιλιάδες θύματα, φτώχια, πολέμους και προσφυγιά». Σωστά είναι αυτά, αλλά δεν ονοματίζονται οι ένοχοι, ο ιμπεριαλισμός, των ΗΠΑ πρώτα από όλα και το ΝΑΤΟ, αλλά και ο εθνικισμός –και ο ελληνικός-, ενώ η ΕΕ αναφέρεται μόνο σε σχέση με τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Προκαλεί εντύπωση αυτή η επιλεκτική στάση του ΚΚΕ, όταν πρόκειται για συνεργασία με αστικά επιμελητήρια και ενώσεις ξενοδόχων, καθώς όταν πρόκειται για το εργατικό κίνημα και την αντικαπιταλιστική Αριστερά στο όνομα της «καθαρής γραμμής» το ΚΚΕ και οι φορείς που επηρεάζει δεν συνυπογράφουν σχεδόν ποτέ, όσο κρίσιμο και αν είναι το θέμα ή δύσκολος ο συσχετισμός.
Αλλά για να δούμε πιο συγκεκριμένα τα αιτήματα που διατυπώνονται στο κοινό κάλεσμα των φορέων της Σάμου:
· Εδώ και τώρα να κλείσει το hotspot στη Σάμο και στα άλλα νησιά. Να μη δημιουργηθεί νέο ΗΟΤ SPOT στη Σάμο.
· Να απεγκλωβιστούν οι πρόσφυγες και μετανάστες από το νησί με προτεραιότητα στους ασθενείς, στις ευάλωτες ομάδες και επιτέλους οι Υπηρεσίες Ασύλου να απεγκλωβίσουν τους πρόσφυγες στους οποίους έχει δοθεί άσυλο και παρά τη θέληση τους κρατούνται και παραμένουν “όμηροι” στο νησί. Να μεταφερθούν στην ηπειρωτική χώρα σε κέντρα με ανθρώπινες συνθήκες και από εκεί σε όποια χώρα επιθυμούν.
· Να μεταφερθούν οι υπηρεσίες ασύλου από το νησί στην Ηπειρωτική Ελλάδα.
· Στη Σάμο να διατηρηθεί μόνο ένας μικρός χώρος υποδοχής, καταγραφής, ταυτοποίησης και πρωτοβάθμιας περίθαλψης, όπου θα διαμένουν για μικρό χρονικό διάστημα μέχρι την έκδοση πιστοποιητικού υγείας.
· Να καταργηθεί η συμφωνία κυβέρνησης – ΕΕ – Τουρκίας που εγκλωβίζει αυτούς τους ανθρώπους στα νησιά μας.
Σε συνδυασμό με τις καταγγελίες για τις κυβερνητικές ευθύνες σχετικά με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, βλέπει κανείς ότι το πλαίσιο ζητάει ανθρώπινες συνθήκες σε «κέντρα», δομές δηλαδή στρατοπεδικού τύπου. Και σίγουρα στην ηπειρωτική χώρα, μακριά από τη Σάμο.
Άλλο να κλείσουν όλα τα hotspot και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης παντού, άλλο να κλείσουν μόνο στη Σάμο ή στη Λέσβο και να γίνουν αλλού!
Τα αιτήματα να μπορούν να φύγουν οι πρόσφυγες από τον περιορισμό τους στα νησιά και να έχουν τη δυνατότητα με ταξιδιωτικά έγγραφα να ταξιδέψουν όπου επιθυμούν και μέχρι τη χώρα προορισμού τους είναιβασικά, αναγκαία και σωστά και βεβαίως απαιτούν ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων (και του ΣΥΡΙΖΑ). Πρόκειται για θέσεις που προβάλλει η η αντικαπιταλιστική Αριστερά, το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μέχρι να γίνει αυτό όμως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πρέπει να ζουν με πλήρη κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα, ελεύθεροι και όχι σε στρατόπεδα, όσο ανθρώπινα και αν είναι. Με κανονική κατοικία, πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, εργασία και προφανώς κοινωνική ζωή, μόρφωση, ψυχαγωγία.
Ταυτόχρονα, μια αριστερή αντίληψη, πολύ περισσότερο εργατική και κομμουνιστική βλέπει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως μέρος του «δικού μας κόσμου», ως τμήμα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, και γι’ αυτό στηρίζει και ενισχύει τον δικό τους αγώνα για τα δικαιώματά τους, προσπαθεί να τους εντάξει στο συλλογικό αγώνα στον τόπο μας. Αυτή είναι μια πολύ ουσιαστική διαφορά μιας εργατικής προσέγγισης από την φιλανθρωπία.
Αλλά για να δούμε και από ποιους στηρίζεται η πανσαμιώτικη απεργία, γιατί έχει σημασία από ποιους υποστηρίζεται ένα πλαίσιο σαν και αυτό που προβάλει το ΚΚΕ.
Αυτοί που γενικόλογα αναφέρει η ενημερωτική ιστοσελίδα του ΚΚΕ 902.gr σαν «φορείς των μικρομεσαίων και επιστημονικών ενώσεων», δεν είναι παρά οργανώσεις της αστικής τάξης των νησιών: Επιμελητήριο, Εμπορικός Σύλλογος Σάμου, Εμπορικός Σύλλογος Καρλοβάσου, Δικηγορικός Σύλλογος, Σύλλογος Εστίασης και Ψυχαγωγίας, Ένωση Ξενοδόχων Σάμου, Σύλλογος Ενοικιαζομένων Δωματίων και Διαμερισμάτων, Σύνδεσμος Τουριστικών και Ναυτιλιακών Πρακτόρων, Οδοντιατρικός Σύλλογος, Ιατρικός Σύλλογος, Σύλλογος Πολυτέκνων. Παράλληλα την πανσαμιακή απεργία στηρίζουν η Περιφερειακή Ενότητα και ο Δήμος Σάμου, δηλαδή το ίδιο το τοπικό κράτος και η Μητρόπολη.
Είναι οι ίδιοι που όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν πρωταγωνιστήσει στο κλίμα ρατσισμού και εχθρικής αντιμετώπισης των προσφύγων, αλλά και κάθε φωνής που στάθηκε απέναντι και έδωσε τη μάχη της αλληλεγγύης.
Με το κύμα των προσφύγων είχαμε στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δυο αντίθετες στάσεις. Από τη μια αυτή που σκόρπισε το ρατσιστικό δηλητήριο και προσπάθησε να χρεώσει τα κοινωνικά προβλήματα στους πρόσφυγες, αφήνοντας στο απυρόβλητο την αντιλαϊκή πολιτική. Αυτή στηρίχτηκε ουσιαστικά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στη γραμμή της ΕΕ για «αποτροπή» του προσφυγικού κύματος μέσα από την άθλια εικόνα της Μόριας και των άλλων τόπων μαρτυρίου.
Από την άλλη υπήρχε το πολύμορφο κύμα της λαϊκής αλληλεγγύης, οργανωμένο και αυθόρμητο. Το ΚΚΕ σήμερα στρέφεται προς τους φορείς της πρώτης στάσης με ένα ρηχό περιεχόμενο που καταγγέλλει αλλά δεν ξεπερνάει το όριο της φιλανθρωπίας.
Υπάρχει λοιπόν στροφή στη στάση του ΚΚΕ και δεν είναι προς τα αριστερά. Με τη στάση του δίνει αριστερό άλλοθι και έδαφος στις αντιδραστικές φωνές. Αυτό που θα μείνει από την «κοινωνική συμμαχία» με τις εργοδοτικές και αστικές οργανώσεις θα είναι το σύνθημα «να φύγουν οι πρόσφυγες». Σε αυτό το κλίμα ο σύλλογος γονέων του 2ου δημοτικού σχολείου Σάμου λ.χ. ζητάει να μην έρθουν προσφυγόπουλα στο σχολείο. Δεν μπαίνει λοιπόν φραγμός στη δηλητηριώδη επίδραση των ρατστιστικών και φασιστικών αντιλήψεων, αλλά αυτές παίρνουν μια ευρύτερη νομιμοποίηση, ενώ περνάει στη συνείδηση ότι εκφράζουν τη «ριζική λύση».
Η Ανταρσία στο Αιγαίο-Αντικαπιταλιστική Αριστερά έχει καταθέσει στην κοινωνία των νησιών το Ζούμε μαζί, παλεύουμε μαζί, μια συμβολή σε ένα πλαίσιο διεκδικήσεων για το προσφυγικό, όπου τονίζεται πως απαιτείται:
Η Περιφέρεια Αιγαίου να πάρει σαφή θέση ενάντια στη συμφωνία κυβέρνησης – ΕΕ και να ζητήσει άμεση άρση του γεωγραφικού περιορισμού, ώστε οι πρόσφυγες να ταξιδέψουν ελεύθεροι στην ηπειρωτική Ελλάδα. Η Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας να εφαρμόσει σχέδιο στέγασης και φιλοξενίας των προσφύγων, ενόψει του χειμώνα, ανοίγοντας τους κλειστούς χώρους που υπάρχουν (όπως οι αποθήκες της πρώην ΑΤΕ στον Καρά Τεπέ και το εκθεσιακό κέντρο Καλουτά στην Χίο).
Αξιοπρεπή και ανθρώπινη στέγη για τους πρόσφυγες και για κάθε άστεγο. Πόλεις ανοιχτές για τους πρόσφυγες. Όχι στην γκετοποίηση των προσφύγων. Να κλείσει το κολαστήριο της Μόριας και τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά του Αιγαίου. Να εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στην Μόρια μέχρι να κλείσει οριστικά.
Να καταργηθεί η δολοφονική συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας, που εγκλωβίζει χιλιάδες πρόσφυγες στα νησιά του Αιγαίου. Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όλους τους πρόσφυγες από το ελληνικό κράτος, για να ταξιδέψουν στις χώρες προορισμού τους. Όχι στις συμφωνίες του Δουβλίνου και της Σέγκεν. Σύνορα ανοιχτά και άσυλο στους πρόσφυγες σε όλη την Ε.Ε.
Δημοκρατικά δικαιώματα σε Έλληνες και ξένους, ενάντια στην κρατική καταστολή και την ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας. Να ανατραπεί η αντιμεταναστευτική πολιτική κυβέρνησης – Ε.Ε. που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των διάφορων φασιστικών και ακροδεξιών συμμοριών. Να σταματήσουν τώρα οι απελάσεις των προσφύγων.
Να σταματήσουν οι πολεμικές συρράξεις. Καμιά συμμετοχή της χώρας μας ή παροχή διευκολύνσεων στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Κλείσιμο των νατοϊκών βάσεων. Έξω το ΝΑΤΟ και η Frontex πό το Αιγαίο και τη χώρα μας. Ειρήνη για όλους τους λαούς.
Να εξασφαλιστεί ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σίτιση, στέγαση, ένδυση, εκπαίδευση και δικαίωμα στην εργασία για γυναίκες και άνδρες πρόσφυγες και μετανάστες που επιθυμούν να παραμείνουν στην χώρα. Δουλειά με ίσα δικαιώματα για Έλληνες και ξένους εργάτες. Ζούμε μαζί, αγωνιζόμαστε μαζί ενάντια στην φτώχεια, την ανεργία, τους φασίστες και τον πόλεμο για ψωμί, δουλειά, ειρήνη, ελευθερία.
Η έκπτωση στο περιεχόμενο και τις διεκδικήσεις οδηγεί το ΚΚΕ στο θέμα του προσφυγικού να βρίσκεται κάτω από την ηγεμονία των αστικών δυνάμεων και των αντιδραστικών τους επιδιώξεων. Και στο προσφυγικό η απάντηση από εργατική σκοπιά δεν μπορεί παρά να έρθει με σύγκρουση και όχι προσεταιρισμό των εργοδοτών και του αστικού κόσμου.
Λέσβος-Σάμος: Επικίνδυνη δεξιά στροφή του ΚΚΕ στο προσφυγικό
