Δημήτρης Γρηγορόπουλος
Τα μέτρα που υπόσχεται η ΝΔ παραπέμπουν σε προεκλογικές πλειοδοσίες σε περίοδο πόλωσης, όπως στην περίπτωση Σημίτη-Καραμανλή
Ο «πυρήνας» είναι μικρό κράτος, μείωση δαπανών, ασυδοσία για το κεφάλαιο και ενίσχυση της καταστολής
Ο Μητσοτάκης, στην αφετηρία της αρχηγίας του, πρόβαλε ένα σχεδόν τυπικό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, με περιορισμένες σε αριθμό και βάθος παροχές.Οι εμπειρότεροι, όμως, σύμβουλοί του και η επιχείριση-ρελάνς του ΣΥΡΙΖΑ με την επιδοματική πολιτική, έπεισαν τον πούρο νεοφιλελεύθερο αρχηγό της ΝΔ να ρίξει νερό στο κρασί του και να στραφεί στην παραδοσιακή συνταγή. Βεβαίως, οι προσδοκίες των Ελλήνων από τις δημαγωγικές επαγγελίες των κυβερνώντων στη μνημονιακή εποχή τούς κάνουν επιφυλακτικούς απέναντι στη δημαγωγία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η απελπισία και η εξαθλίωση καθιστά μια σημαντική μερίδα τους ευάλωτη στην προεκλογική υποσχεσιολογία.
Σε αυτό το φόντο, ο πρόεδρος της ΝΔ διατύπωσε πολιτικά μηνύματα για το πλαίσιο και τις γενικές αρχές διακυβέρνησής του, ενώ εξήγγειλε ποταμό μέτρων στον αγώνα δρόμου της παροχολογίας με αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ – που υπερτερεί όμως, αφού κρατάει την κουτάλα της διακυβέρνησης. Για αμφότερους, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ισχύει μια λαϊκή ρήση παραλλαγμένη: «Τ’αφεντικό τρελλάθηκε και μοιράζει λεφτά που δεν έχει». Ο Τσίπρας, ειδικά, εκτός του πελονεκτήματος της κουτάλας δίνει και ανέξοδες υποσχέσεις, αφού γνωρίζει ότι κατά πάσα πιθανότητα θα χάσει τις εκλογές. Άρα, μπορεί να υπόσχεται ακατάσχετα, αφού δεν θα είναι υποχρεωμένος ως επόμενος κυβερνήτης να υλοποιήσει υποσχέσεις, για τις οποίες δεν υπάρχουν οι αντίστοιχοι πόροι ούτε η έγκριση των δανειστών.
Πάντως, και οι δύο μονομάχοι στην προεκλογική δημαγωγία τους είναι ασυνεπείς και ανεύθυνοι, αφού και οι δύο υιοθετούν νεοφιλελεύθερη πολιτική, που εξ ορισμού επιβάλλει τη λιτότητα. Ο μέν ΣΥΡΙΖΑ έχει δρέψει τα εύσημα, δια στόματος Σόιμπλε μάλιστα, επειδή η κυβέρνησή του θεωρήθηκε η κατ’ εξοχήν μνημονιακή κυβέρνηση, που με τη μεγαλύτερη προθυμία και αποτελεσματικότητα υλοποίησε τις πιο επώδυνες απαιτήσεις των δανειστών. Η δε ΝΔ, αν και πολεμά τον λαϊκισμό και τη διόγκωση του κράτους και των δαπανών του, συναγωνίζεται επάξια τον λαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ, σε υποσχέσεις, που είναι αδειανά πουκάμισα, αφού στον ελληνικό καπιταλισμό των μνημονίων, είναι αδύνατον να εκπληρωθούν, έστω και ενμέρει.
Είναι απορίας άξιο πώς η ΝΔ προβαίνει σε παχυλές εξαγγελίες, ενώ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει οδηγήσει την ελληνική οικονομία στα τάρταρα. Πώς λοιπόν απ’τον πρώτο και δεύτερο χρόνο της διακυβέρνησής της, εάν πάρει την κυβέρνηση, θα εξασφαλίσει την ανάδυση της οικονομίας απ’τα τάρταρα, ώστε να πραγματοποιήσει μέρος έστω των παχυλών υποσχέσεών της;
Όντως, η οικονομία της χώρας έχει βουλιάξει, πράγμα που επιβεβαιώνει την ψευδολογία και ανευθυνότητα του δικομματισμού. Το εξωτερικό χρέος, που θα διέγραφε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αυξηθεί απ’τα 327 δισ. ευρώ στην αρχή των μνημονίων στα 357 δισ. ευρώ στην υποτιθέμενη λήξη τους. Αν συνυπολογιστεί και το εσωτερικό χρέος (δημόσιο, ταμεία, τράπεζες) που έχει υπερβεί τα 200 δισ. ευρώ, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο εξωπραγματικά είναι τα ευχολόγια ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Η δήθεν ρύθμιση του χρέους απ’τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις δημαγωγικές τυμπανοκρουσίες, είναι ψευδώνυμη, αφού στην πραγματικότητα έγινε μετάθεση απλώς της αποπληρωμής του χρέους με τ’αντίστοιχα επιτόκια βέβαια, που καθιστά μακροχρόνιο το βρόχο της ελληνικής οικονομίας.
Οι τράπεζες στα χέρια των funds ουσιαστικά, έχουν εξαερώσει σχεδόν τ’αποθέματά τους,αδυνατώντας ν’ ασκήσουν το ρόλο του αιμοδότη της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Οι φόροι πνίγουν την ελληνική οικονομία και εξοντώνουν τα λαϊκά στρώματα. Υπάρχει άπνοια επενδύσεων και απ’το εσωτερικό και απ’το εξωτερικό, με εξαίρεση τη ληστρική αρπαγή φιλέτων κυρίως του δημοσίου έναντι πινακίου φακής. Το γεγονός ότι η έξοδος στις αγορές είναι αδύνατη όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταγγέλλει η ΝΔ, αλλά και για τη δική της κυβέρνηση ασφαλώς επιβεβαιώνει τον ουτοπισμό,τη ψευδολογία ορθότερα, των ηγεσιών των δύο κυβερνητικών κομμάτων.
Κορυφαίες επιβεβαιώσεις της αναξιόχρεης και άκρως προβληματικής ελληνικής οικονομίας αποτελούν η υποθήκευση για 99 χρόνια του δημόσιου πλούτου, ακόμη και των πολιτιστκών θησαυρών, στο ελεγχόμενο απ’τους δανειστές Υπερταμείο, αλλά και τα θηριώδη υπερπλεονάσματα άνω του 3,5% μέχρι το 2022 και άνω του 2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Κατορθώματα και τα δύο του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, παρά τη σφοδρή στηλίτευση του ΣΥΡΙΖΑ τα μέτρα αυτά υιοθετεί και η ΝΔ. Το παράδοξο και ακραία απατηλό είναι ότι η τελευταία αναζητεί εναγώνια τον ρεαλισμό για την υλοποίηση των υποσχέσεών της στη συγκατάνευση των δανειστών για μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 2% περίπου, ρύθμιση που εξοικονομεί 2,5 δισ. σχεδόν ετήσια για το πρόγραμμα της ΝΔ. Πρόκειται για φρούδα ελπίδα όμως, αφού την επιβολή των πρωτογενών πλεονασμάτων την έχουν επιβάλει οι δανειστές ως αναφαίρετο όρο της επιστροφής των χρημάτων τους. Άρα, είναι αδύνατο να υποχωρήσουν. Όπως δεν θα υποχωρήσουν στην απελευθέρωση του δημόσιου πλούτου ή στη μακροπρόθεσμη έστω διαγραφή μέρους του χρέους.
Το οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα της ΝΔ έχει στοιχεία «κεϊνσιανισμού» ανάμεικτα με νεοφιλελεύθερες αρχές και αόριστες εξαγγελίες: Μειώσεις άμεσων και έμμεσων φόρων, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, ρύθμιση 120 δόσεων για χρέη, κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου με εξασφάλιση αξιοπρεπών συντάξεων, αύξηση του προϋπολογισμού για επιδόματα ανεργίας, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για 800.000 μη έχοντες, μείωση φόρου στις επιχειρήσεις. Η ΝΔ δεσμευτηκε για βοήθημα 2.000 ευρώ στις νέες οικογένειες για κάθε παιδί που θα γεννιέται, αύξηση του κατώτατου μισθού με ρυθμό διπλάσιο από την αύξηση του ΑΕΠ της χώρας, μείωση των τιμών στα βρεφικά είδη, αύξηση του αφορολόγητου κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί, καθιέρωση του προγράμματος «βοήθεια στις εργαζόμενες μητέρες». Με κάποιες μικροεξαιρέσεις το πρόγραμμα αυτό θα «πάει άπατο», όπως και το αντίστοιχο προεκλογικό πρόγραμμα της ΔΕΘ του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια στιγμή, με έμφαση προβάλλονται οι γνωστές αυταρχικές θέσεις της ΝΔ για ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας, μείωση των κοινωνικών δαπανών, έλεγχο-γκετοποίηση των Εξαρχείων, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τέλος, δεν είναι καθόλου πειστική η ακροδεξιάς κοπής αδιάλλακτη στροφή της ΝΔ στο Μακεδονικό, αφού απαιτεί σύγκρουση με ΝΑΤΟ και ΕΕ, στα οποία η ΝΔ είναι χειροπόδαρα δεμένη.