Τα βιβλία είναι σίγουρα δώρα εκτός μόδας για τις γιορτές. Θα έλεγε κανείς πως δεν ταιριάζουν στο, μεθοδικά στημένο για εβδομάδες, πανηγύρι της «κοινωνίας του θεάματος». Έτσι κόντρα στο ρεύμα και το ΠΡΙΝ προτιμάει βιβλία, όχι πάντα «γιορτινά» και χαρούμενα. Σ’ αυτό το φύλλο όπως και στο επόμενο θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε μία γκάμα προτιμήσεων με προτάσεις, όσο μας επιτρέπει ο περιορισμένος μας χώρος.
Κρίτων Ηλιόπουλος, «ΜΕΞΙΚΟ 1968», εκδ. «οι εκδόσεις των συναδέλφων»
Ο συγγραφέας φωτίζει το μεξικάνικη νεολαιίστικη εξέγερση με τη γνωστή τραγική κατάληξη, αναπόσπαστο κομμάτι του παγκόσμιου ’68. Η σφαγή της πλατείας Τλατελόλκο στις 2 Οκτωβρίου του 1968, όπου ο στρατός άνοιξε πυρ εναντίον των συγκεντρωμένων φοιτητών με πάνω από 200 νεκρούς, σφράγισε τη νεότερη ιστορία του Μεξικού. Το βιβλίο περιγράφει το έδαφος πάνω στο οποίο φύτρωσε το κίνημα που για δύο μήνες συγκλόνιζε τη χώρα. Αναδεικνύονται οι φάσεις του αγώνα, οι μορφές οργάνωσης των φοιτητών και των μαθητών, τα πολιτικά ρεύματα και οι επίμονες προσπάθειες σύνδεσης με την εργατική τάξη. Την ιστορική αφήγηση και το χρονικό των γεγονότων διανθίζουν εκτεταμένες μαρτυρίες πρωταγωνιστών του κινήματος και «αυτοπτών μαρτύρων» μεταξύ των οποίων ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ και ο οπερατέρ Αλέξης Γρίβας καθώς και εξαιρετικά αποσπάσματα από έργα τους.
Κώστας Λουλουδάκης, Δημήτρης Κούλαλης, «Το χρονικό του αύριο», εκδ. «Α/συνέχεια»
Το βιβλίο είναι συλλογή άρθρων γραμμένων το 2017. Τα κείμενα είναι αποκαλυπτικά και τεκμηριωμένα με πλήθος στοιχεία, έργα ερευνητικής δημοσιογραφίας. Οι δύο συγγραφείς καταπιάνονται με θεματικές όπως ο φασισμός διαχρονικά και η στήριξή του από το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, οι παλιότερες και σύγχρονες ιμπεριαλιστικές εκστρατείες σε συνδυασμό με τη νεοαποικιοκρατική εκμετάλλευση, οι μηχανισμοί εξουσίας και εξαπάτησης στα χέρια των οικονομικά ισχυρών καθώς και η κρίση ως ευκαιρία για μια τεράστια αναδιανομή του πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Τα άρθρα αν και αντικειμενικά δεν είναι καθόλου ουδέτερα, αντίθετα στοχοποιούν τον καπιταλισμό σ’ όλες του τις εκδοχές.
Ρομπέρ Λινάρ, «Οι μπολσεβίκοι στην εξουσία, πολιτική πρακτική και θεωρία της μετάβασης», εκδ. «Εκτός Γραμμής»
Ο συγγραφέας, γνωστός μαρξιστής αλλά και ενεργός αγωνιστής του γαλλικού Μάη εξετάζει τη Σοβιετική Ένωση της περιόδου 1921-1929 και τις ταξικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν με την εφαρμογή της ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική). Το βιβλίο, γραμμένο το 1966, αναφέρεται και στις αντιπαραθέσεις γύρω από το ζήτημα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, επικεντρώνοντας στις θέσεις του Λένιν αλλά και του Μπουχάριν. Ο Λινάρ εκκινώντας από τη συγκυρία της μετεπαναστατικής Ρωσίας θέτει γενικά το ζήτημα μιας θεωρίας της μετάβασης, θεωρώντας τη ΝΕΠ μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου με ορίζοντα τον κομμουνισμό.
Καρλ Μαρξ, «1850, κείμενα από τη δεκαετία του 1850, μία ανθολογία» δίτομο, μτφ. Θανάσης Γκιούρας, εκδ. «ΚΨΜ»
Την επιλογή και τη μετάφραση των κειμένων σ’ αυτή την πολυσέλιδη ανθολογία έκανε ο Θανάσης Γκιούρας και την επιστημονική επιμέλεια ο ίδιος μαζί με το Θωμά Νουτσόπουλο. Το δίτομο αυτό έργο είναι συνέχεια του εγχειρήματος έκδοσης έργων του Καρλ Μαρξ στην ελληνική γλώσσα (έχουν ήδη εκδοθεί τα κείμενα της δεκαετίας του 1840 καθώς και ο Ά τόμος του Κεφαλαίου) σε συνεργασία με το διεθνές ίδρυμα για την έκδοση των απάντων Μαρξ-Ένγκελς (MEGA).
Στην ανθολογία του 1850 περιλαμβάνονται σχολιασμένα τα εμβληματικά ιστορικά έργα του Μαρξ «Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία», «Η 18η Μπριμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», καθώς και κείμενα για πρώτη φορά μεταφρασμένα στα ελληνικά. Ο Μαρξ γράφει για μια σειρά θεμάτων της επικαιρότητας της εποχής του, για πολέμους και εθνικές αντιπαραθέσεις, για τη θρησκεία και την αποικιοκρατία, για το σύνταγμα και τη δικαιοσύνη, ωστόσο η αξία των κειμένων είναι διαχρονική.
Subcomandante Marcos, Εικονογραφημένοι λόγοι και ανακοινωθέντα του υποδιοικητή Μάρκος, μτφ. Δανάη Ταχταρά, εικονογράφηση Ian Debiase, εκδ. «ΚΨΜ»
Το εικονογραφημένο από τον αργεντίνο σκιτσογράφο Ίαν Ντεμπιάσε άλμπουμ περιέχει οχτώ ανακοινώσεις και ομιλίες του υποδιοικητή Μάρκος που διατρέχουν την εξέγερση των Ζαπατίστας στην επαρχία Τσιάπας του Μεξικού. Στα κείμενα αποτυπώνεται η άλλη όψη των πραγμάτων και η πορεία προς την αξιοπρέπεια και την απελευθέρωση των ανθρώπων και των κοινωνιών. Όπως λέει ο ίδιος ο Μάρκος: «Ήταν, άραγε, ένα όνειρο, ο κόσμος αυτός, τόσο διαφορετικός, τόσο μακρινός, τόσο ξένος; Αργότερα έμαθα πως δεν μιλούσαν για έναν κόσμο ασαφή, και άρα απίθανο. Αυτός ο κόσμος ήδη έκανε τα βήματά του. Εσείς δεν τον είδατε, δεν τον βλέπετε»;
Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος «O Μαυροκόκκινος Δεκέμβρης» εκδ. «Τόπος»
Εξέγερση, αντι-εξέγερση, αντικαπιταλιστική στρατηγική: με αυτά τα ζητήματα καταπιάνεται ο συγγραφέας στην εμπεριστατωμένη μελέτη του για τον Δεκέμβρη του 2008. Προάγγελος της κρίσης και των μεγάλων κινητοποιήσεων ως και το 2015, ο Δεκέμβρης ήταν οι επιθέσεις μαθητών σε αστυνομικά τμήματα, οι εργαζόμενοι χωρίς πολιτική και συνδικαλιστική εκπροσώπηση και οι άνεργοι που έκαψαν τράπεζες· η «δεύτερη γενιά» μεταναστών και οι Τσιγγάνοι, αλλά και τα παιδιά των βορείων προαστίων. Ταυτόχρονα, ήταν μια μαυρο-κόκκινη εξέγερση, που προειδοποίησε έγκαιρα για τα όρια της συμβίωσης καπιταλισμού και δημοκρατίας. Τι έμεινε από την προειδοποίηση εκείνη; Το βιβλίο δεν πέφτει στην παγίδα της νοσταλγίας, ούτε της εξιδανίκευσης ενός «Δεκέμβρη» όπως θα θέλαμε να είναι, αλλά μιλάει και για το σήμερα, με γνώση αλλά και ρίσκο.
Caryl Ferey, «Ποτέ πια μόνος», μτφ. Αργυρώ Μακάρωφ, εκδ. «Άγρα»
Ο γάλλος συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών με έντονο κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο (δημιουργός του Μαπούτσε, του Χάκα, του Κόνδωρ και άλλων) γράφει μια ιστορία που ξεκινά από τη Βρετάνη και κορυφώνεται στη μνημονιακή Ελλάδα. Είναι μια βίαιη ιστορία που ξετυλίγεται γύρω από το συγκλονιστικό θέμα της μετανάστευσης και της διακίνησης – εκμετάλλευσης των προσφύγων. Η Ελλάδα που συντάραξε την Ευρώπη το 2010-15, με την επιδρομή των μνημονίων, την αντίσταση του λαού και στη συνέχεια με την έκρηξη του προσφυγικού παρουσιάζεται με αδρές πινελιές είναι αλήθεια, σε μια ιστορία που «περπατά» στα Εξάρχεια και στον Λυκαβηττό, για να εκραγεί στην Αστυπάλαια, γράφοντας για γνώριμα στέκια, πρόσωπα και πράγματα. Αν και δεν αποφεύγονται ορισμένα χοντροκομμένα στερεότυπα για την Ελλάδα (π.χ. για τη διαφθορά), ο συγγραφέας μιλά για το ξεπούλημα της κυβέρνησης Τσίπρα, για τη «σάπια Αριστερά γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ», και για το Γ. Βαρουφάκη, τον «εθνικό Νάρκισσο». Το «Ποτέ πια μόνος» μπορεί να μην φτάνει στο ύψος του «Μαπούτσε» ή του «Κόνδωρ» αλλά είναι μια μεστή περιπέτεια με χαρακτήρες λαξευμένους από τα βίαια κύματα μιας ζωής που δεν αντέχεται χωρίς μάχη κι αγάπη, γι’ αυτό ποτέ πια μόνος.
Φρέντρικ Μπάκμαν, «Η Μπριτ-Μαρί ήταν εδώ», μτφ. Γιώργος Μαθόπουλος, εκδ. «Κέδρος»
Ο 37χρονος Σουηδός πεζογράφος και δημοσιογράφος Φρέντρικ Μπάκμαν είναι συγγραφέας αρκετών διεθνών μπεστ σέλερ που έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες. Ωστόσο θα ήταν άδικο να τον κατατάξουμε στην κατηγορία των «εμπορικών» συγγραφέων και να ξεμπερδέψουμε. Το μυθιστόρημά του Η Μπριτ-Μαρί ήταν εδώ είναι καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο, «εμψυχωτικό», φεμινιστικό, με πολύ χιούμορ και ταυτόχρονα είναι ένας ύμνος στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, τη φιλία και την αλληλεγγύη. Επιπλέον δείχνει πώς η κρίση έχει αγγίξει τη Σουηδία, καθώς η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μικρό χωριό όπου βασιλεύουν τα λουκέτα και «το πιο ευγενικό πράγμα που μπορεί να πει κανείς γι’ αυτό είναι ότι είναι χτισμένο δίπλα σ’ έναν δρόμο».
Αλέξης Πανσέληνος, «Ελαφρά ελληνικά τραγούδια», εκδ. «Μεταίχμιο»
Ένα μυθιστόρημα «ελαφρύ», με την έννοια ότι δεν εξουθενώνει τον αναγνώστη, αλλά διόλου ελαφρύ ως προς το περιεχόμενό του. Η δράση εκτυλίσσεται στην Αθήνα της δεκαετίας του ’50, των πρώτων χρόνων της αμερικανοκρατίας. Οι χαρακτήρες ανήκουν στους «πάνω» και στους «κάτω», υπηρετριούλες και εργολάβοι, αστοί και μικροαστοί, λούμπεν προλετάριοι… και οι δωσίλογοι της Κατοχής να κυκλοφορούν ατιμώρητοι. Ο συγγραφέας, γέννημα θρέμμα του αθηναικού κέντρου, στο οποίο άλλωστε εκτυλίσσονται και άλλα βιβλία του, δεν ζωντανεύει απλώς μια εποχή αλλά προσπαθεί να περιγράψει και αυτά που συνέβαιναν στα παρασκήνια. Η απλότητα της γραφής συνυπάρχει με την αιχμηρή πολιτική κριτική.
Δημήτρης Γράψας, «Η γυναίκα του πρωινού τρένου», εκδ. «Καστανιώτη»
Είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Δημήτρη Γράψα μετά τη «Λευκή Κουρτίνα» που εκδόθηκε το 2016. Εδώ δεν συναντάμε γεωγραφικές και χρονικές συντεταγμένες –μόνο ένας δρόμος έχει όνομα (η οδός Στροφάλων). Το βάρος πέφτει στα συναισθήματα, στο όνειρο και στις μνήμες που μπλέκονται με την πραγματικότητα και την ξαναπλάθουν με τον δικό τους ιδιόμορφο και απρόβλεπτο τρόπο. Όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο, πρόκειται για «ένα αγωνιώδες μυθιστόρημα για την ανταρσία των αναμνήσεων, μια περιπλάνηση σε μια ζωή που φωτίζεται ξανά απ’ την αρχή». Μια ιστορία αγάπης, αλλά και μια ιστορία μυστηρίου μπλέκονται έξυπνα και καταλήγουν σε ένα ανατρεπτικό φινάλε.
Φίλιπ Κερ «Φοβού τους Δαναούς», μτφ. Γιώργος Μαραγκός, εκδ. «Κέδρος»
Οι πιστοί αναγνώστες του Βρετανού Φίλιπ Κερ (που στην Ελλάδα είναι πολλοί) δεν θα απογοητευθούν διαβάζοντας αυτό το αστυνομικό, πολιτικό και ιστορικό μυθιστόρημα που στο μεγαλύτερο μέρος του εκτυλίσσεται στην Ελλάδα της δεκαετίας του ΄50 και κυρίως στην Αθήνα. Κεντρικό ρόλο στην πλοκή έχει ο διαβόητος εγκληματίας πολέμου Μαξ Μάρτεν που έδρασε στη Θεσσαλονίκη επί Κατοχής και τη γλίτωσε φτηνά, μόνο με οκτώ μήνες φυλάκισης, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Κερ, ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους του «ιστορικού νουάρ», πέθανε φέτος τον Μάρτιο, σε ηλικία 62 χρόνων, και αυτό είναι το προτελευταίο βιβλίο του καθώς το τελευταίο θα εκδοθεί το 2019.
«Η νύχτα του κορακιού», Δέκα σκοτεινά παραμύθια με καλό τέλος από την προφορική παράδοση, Λίλη Λαμπρέλλη, (2018) Εκδόσεις Πατάκης, (σειρά: Κι αν σου μιλώ με Παραμύθια… )
Μια μικρή συλλογή δέκα σπάνιων λαϊκών παραμυθιών, από πολλά μέρη του κόσμου, για μεγάλα παιδιά και ενήλικες είναι το νέο βιβλίο της σπουδαίας παραμυθούς Λίλης Λαμπρέλλη. Δέκα παραμύθια που μιλάνε για τη μετάβαση στην ενήλικη ζωή και τη διαχείριση των δοκιμασιών, των απωλειών και της οδύνης που την συνοδεύουν.
Ιστορίες που αναδύονται από το σκοτάδι και μας οδηγούν στο φως – που μας πάνε απαπό το “οχ, καημός” στο “φτου, ξελευτερία”, όπως λέει και η συγγραφέας, που μας βοηθούν να αντλήσουμε από τα εσωτερικά αποθέματά μας για να “μεγαλώσουμε” σωματικά και ψυχικά.
Δέκα υπέροχες ιστορίες για τον φόβο, την ελπίδα, την ενηλικίωση, την ανατροπή…
Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι,(1987) Bernard-Marie Koltés, (Μεταφραστής: Δημήτρης Δημητριάδης), (2018), Εκδόσεις Άγρα
Το έργο του Koltes που ανέβηκε για πρώτη φορά από τον Patrice Chereau (1987) βάζει στη σκηνή αντιμέτωπες δύο οντότητες διαφορετικές αλλά συμπληρωματικές, τον Ντήλερ και τον Πελάτη, σε μια τυχαία συνάντηση σ’ ένα δρομάκι στο λυκόφως. Τι πουλάει ο ένας, τι αγοράζει ο άλλος; Ποιο είναι το αντικείμενο του πόθου σ΄ αυτή τους τη συναλλαγή; Ποτέ δεν γίνεται σαφές.
Τα δυο πρόσωπα συγκρούονται σε έναν αγώνα με όπλο τις λέξεις, όπου η ένταση του ανεκπλήρωτου πόθου απελευθερώνεται και εκφράζεται μέσα από την βία του λόγου και την ομορφιά των μεταφορών.
Ένα κείμενο με ωραίες λεκτικές προκλήσεις, με διαλόγους που σχηματίζονται μέσα από μακρούς μονολόγους, κείμενο ανάμεσα στην φιλοσοφία και την κοινωνιολογία, πλούσιο σε νοήματα, με έντονο το ποιητικό στοιχείο, σε μια εξαιρετική μετάφραση.
Η ώρα του διαβόλου, και άλλα διηγήματα, Fernando Pessoa, Μτφρ. – Εισαγωγή: Μαρία Παπαδήμα, Gutenberg 2018
Τρία ανατρεπτικά διηγήματα του μεγάλου Πορτογάλου συγγραφέα Φερνάντο Πεσσόα, δημοσιεύονται σε επανέκδοση από τις εκδόσεις Gutenberg.
Στην πρώτη ιστορία του βιβλίου με τίτλο “Η Ώρα του Διαβόλου”, μια γυναίκα, η Μαρία, συναντά τον διάβολο, o οποίος τη μυεί στα μυστικά του κόσμου και στα δικά του και της αναγγέλλει ότι θα φέρει στον κόσμο έναν ιδιοφυή ποιητή. Στο δεύτερο διήγημα Ο ερημίτης του Μαύρου Βουνού διατυπώνει καίρια οντολογικά ερωτήματα. Στο τελευταίο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένας παράξενος άνδρας με “ύφος απροσδιόριστο ναυτικού και συνειδητού τυχοδιώκτη”.
Τα τρία αυτά πρόσωπα ανοίγουν, όπως επισημαίνει η μεταφράστρια, “την πόρτα του μυστηρίου, της γνώσης, του απαγορευμένου καρπού” και “επιβεβαιώνουν με τρόπο αναμφισβήτητο την έλξη του Πεσσόα προς το παράδοξο, το διδακτικό, το ανατρεπτικό”.