Μέλος Δ.Σ. της Ένωσης Τεχνικών Υπηρεσιών του δήμου Αθηναίων
Συνέντευξη στον Γιάννη Ελαφρό
Η αδυναμία των κομμάτων με εργατική αναφορά να διατυπώσουν μια επαναστατική γραμμή εξόδου από την κρίση για την αντικαπιταλιστική ανατροπή, ο καθωσπρεπισμός και η «υποταγή» στη νομιμότητα
κάνουν αναγκαίο ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, τονίζει ο Π. Κεφαλληνός, συνδικαλιστής στους ΟΤΑ και μέλος της Πρωτοβουλίας, που διοργανώνει το διήμερο για το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα 10-11 Νοέμβρη.
Η πρωτοβουλία μας δεν αποτελεί βολονταρισμό κάποιων μυημένων. Είναι απάντηση στις αγωνίες εκατομμυρίων εργαζόμενων που επιθυμούν ν΄αλλάξει η ζωή τους.
Συμμετέχετε στην πρωτοβουλία (και στη συζήτηση) για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα. Ποια η αναγκαιότητα;
Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν τα στοιχεία της EUROSTAT, για το 2017, που δείχνουν ότι το 1/5 στην ΕΕ και το 1/3 στην Ελλάδα, βρίσκεται σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Στη χώρα οι άνεργοι αποτελούν το 1/5 του ενεργά οικονομικού πληθυσμού, κι έχουμε πάνω από 500.000 νέους μετανάστες.
Η δομική κρίση του καπιταλισμού καλά κρατεί. Το κεφάλαιο ψάχνει απεγνωσμένα να βρει διέξοδο, όχι μόνο μέσω του καθημερινού κοινωνικού πόλεμου, αλλά και με πραγματικό πόλεμο όπως δείχνουν οι εξελίξεις και οι προετοιμασίες στην περιοχή.
Η πλήρης αδυναμία των κομμάτων που έχουν εργατική αναφορά να διατυπώσουν μια επαναστατική γραμμή εξόδου από την κρίση για την αντικαπιταλιστική ανατροπή, ο καθωσπρεπισμός και η «υποταγή» στη νομιμότητα, κάνουν αναγκαία την παρουσία ενός σύγχρονου κομμουνιστικού σχεδίου-προγράμματος και κόμματος που θα περιγράψει, σχεδιάσει και οργανώσει την επαναστατική διέξοδο από την κρίση και την ανατροπή.
Η κυβέρνηση εφαρμόζει αστική μνημονιακή πολιτική, αλλά μιλάει στο όνομα της Αριστεράς. Πολύς κόσμος είναι απογοητευμένος, το κίνημα έχει χαμηλές ταχύτητες κι εσείς μιλάτε για κομμουνιστική επαναστατική οργάνωση; Μήπως ο στόχος δεν αντιστοιχεί στο σήμερα;
Μα ακριβώς αυτές οι πανθομολογούμενες διαπιστώσεις κάνουν αναγκαιότητα την άμεση δημιουργία μιας επαναστατικής πολιτικής κομμουνιστικής οργάνωσης που με το σχέδιο και το πρόγραμμα της θα αποκαλύψει το ρόλο των λεγόμενων «αριστερών» κομμάτων του συστήματος, που επιβάλλουν την καθήλωση στο εργατικό κίνημα και σπέρνουν την απογοήτευση. Θα συμβάλλει όχι μόνο στην ανάπτυξη των αγώνων, αλλά και στον προσανατολισμό τους, την αποφασιστικότητα και τη γενίκευση τους, αναδεικνύοντας τη δυνατότητα που υπάρχει για να περάσει ο πλούτος στα χέρια των εργαζόμενων.
Οι εργαζόμενοι έχουν απογοητευθεί από τις καρικατούρες-απεργίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ (όπως η φιέστα της Κοινωνικής συμμαχίας της 30ης Μάη) και όχι από την παρουσία μιας κομμουνιστικής επαναστατικής οργάνωσης που έχει στόχο την αντικαπιταλιστική ανατροπή.
Υπάρχει κι ένα βαθύτερο ερώτημα που αφορά την εποχή: δεν έχει ηττηθεί ο κομμουνισμός μετά την κατάρρευση της Ανατολικής Ευρώπης;
Είναι γεγονός ότι σε μεγάλο μέρος των εργαζόμενων αυτό κυριαρχεί ως αντίληψη και ιδίως στους νέους. Όμως αυτό που κατέρρευσε σε αυτές τις χώρες των μεταβατικών κοινωνιών, δεν ήταν ο κομμουνισμός γιατί απλά δεν υπήρξε. Οι κοινωνίες που διαμορφώθηκαν εκεί ήταν προσπάθειες μιας πρώιμης στρεβλής ερμηνείας-εφαρμογής του σοσιαλισμού. Όπως και σήμερα θέλοντας να συκοφαντήσουν κάθε αναφορά και παραπομπή στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, ως δυνατότητα και αναγκαιότητα στην εποχή μας, βαφτίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα αριστερή, για να εξοβελίσουν από την σκέψη των νέων μια άλλη προοπτική.
Υπάρχει κόσμος που εμπνέεται από την προοπτική ενός νέου κομμουνιστικού φορέα; Ή είναι υπόθεση κάποιων ελάχιστων μυημένων;
Να είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει ακόμα ένα ευρύτερο δυναμικό, ειδικά από τη νεολαία. Ξεχωρίζει μια πρωτοπόρα τάση. Αυτό που υπάρχει είναι μια πιο έντονη αναζήτηση για το τι μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση και πως μπορούμε να πάμε. Από την άλλη, αυτό που παρακινεί ξανά μια τέτοια αναζήτηση, προκύπτει ως ανάγκη σε τμήματα εργαζόμενων με παλαιότερη εμπειρία, σε αγωνιστές του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος που οργανωμένοι ή όχι συνεχίζουν να επιμένουν να ξαναβρούν τα νήματα εκείνα που θα συνδέσουν τις σκέψεις και τα οράματα για μια άλλη κοινωνία με το σημερινό προλεταριάτο και τη νέα εργατική βάρδια που ασφυκτιούν στα σημερινά αδιέξοδα.
Η επανέναρξη μιας τέτοιας συζήτησης για ένα σύγχρονο επαναστατικό κομμουνιστικό φορέα της εργατικής τάξης και της νεολαίας, αναδείχνεται κυρίως από την αρνητική εμπειρία της περιόδου της κρίσης (2008-2018), των δυνατοτήτων που φάνηκαν και των αδιεξόδων που υπήρξαν.
Δεν αποτελεί έναν βολονταρισμό κάποιων μυημένων, αλλά κυρίως αποτελεί εμπεδωμένη πεποίθηση, ότι τα πράγματα για να αλλάξουν, πρέπει να τα πάμε αλλιώς. Είναι απάντηση στις αγωνίες εκατομμυρίων εργαζόμενων που επιθυμούν ν΄αλλάξει η ζωή τους.
Πως πρέπει να προχωρήσει η πρωτοβουλία για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα;
Καταρχάς χρειάζεται να γίνει υπόθεση των οργανώσεων που το έχουν προτεραιότητα τους. Ιδιαίτερα το οργανωμένο τμήμα της νεολαίας χρειάζεται να μπει επικεφαλής σε μια μεγάλη καμπάνια για το σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, για το τι είναι και τι θέλει μια τέτοια οργάνωση στην εποχή μας.
Παράλληλα, χρειάζεται να συγκροτηθεί όλος ο κόσμος που πιστεύει σε αυτή την αναγκαιότητα, μέσα από την συσταθείσα πρωτοβουλία που πρέπει να πάρει στοιχειώδη οργανωτικά χαρακτηριστικά. Η επεξεργασία-συζήτηση του προγράμματος και η δημιουργία πυρήνων σε χώρους δουλειάς, σχολές εργατογειτονιές, πρέπει να βαδίζουν πλάι-πλάι με στόχο την παρέμβαση στους εργαζόμενους.
Κόμματα ή οργανώσεις με κομμουνιστική αναφορά υπάρχουν ήδη, με πιο ισχυρό το ΚΚΕ. Τι διαφορετικό θέλετε να εκφράσετε;
Όντως υπάρχουν και μάλιστα αρκετές δεκαετίες. Όμως τα πράγματα δεν μετριούνται με τις ηλικίες. Σήμερα πέρα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις που έχουμε με τα ιστορικά ρεύματα του κομμουνιστικού κινήματος, κυρίως υπάρχει χάσμα πάνω στα σύγχρονα ζητήματα, της μεταρρύθμισης και της επανάστασης, της θεωρίας των σταδίων, στα ζητήματα του πολέμου, του εθνικισμού και του φασισμού, του εργατικού κινήματος και της εκτίμησης της κατάστασης του, των σχέσεων του με τους θεσμούς του αστικού κράτους. Τα παραπάνω αν και υπόβοσκαν για χρόνια, βγήκαν με εκκωφαντικό τρόπο στην επιφάνεια με αφορμή την καρικατούρα απεργίας της 30ης Μάη, της κοινωνικής συμμαχίας αστών και αστικοποιημένου συνδικαλισμού.
Η πρωτοβουλία μας δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε μια γραμμή ακολουθητισμού και συμμαχιών ισορροπίας της αδράνειας. Το ΚΚΕ εκφράζει την συντήρηση, τον καθωσπρεπισμό και το στυλ του νοικοκύρη που δεν θέλει να σπάσει αυγά, αρκεί να συντηρείται ως μια αξιοπρεπής κοινοβουλευτική δύναμη (που έχει την συμπάθεια του συστήματος) και παραπέμπει τα πάντα στο μέλλον.
Εμείς φιλοδοξούμε να εκφράσουμε αυθεντικά με ταξική αυτοτέλεια τα άμεσα αλλά και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της τάξης μας για την αντικαπιταλιστική ανατροπή, την σοσιαλιστική επανάσταση και την κομμουνιστική απελευθέρωση, χωρίς διαχωρισμό αυτής της πάλης με τον καθημερινό αγώνα για την βελτίωση της ζωής μας. Ο αγώνας αυτός έχει ενιαία χαρακτηριστικά και τροφοδοτεί τους στόχους μας.
Φιλοδοξούμε να κάνουμε την εργατική δημοκρατία πράξη πρώτα απ΄ όλα στον κομμουνιστικό μας φορέα, αλλά και να την αναδείξουμε ως βασικό στοιχείο λειτουργίας της νέας απελευθερωτικής κοινωνίας.
Φιλοδοξούμε να συμβάλουμε στην διαμόρφωση όλων εκείνων των προϋποθέσεων για να γίνει η εργατική τάξη σε τάξη καθ’ εαυτή, μακριά από σχέσεις «υποταγής» της τάξης στο «πάνσοφο» κόμμα.
