ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ
«Εφεδρείες», μετακινήσεις βουλευτών και ρευστότητα θα κυριαρχούν το επόμενο διάστημα στο πολιτικό σκηνικό λόγων των συνολικών εξελίξεων (μακεδονικό-συμφωνία Eurogroup), αλλά και της διάσπασης του ΚΙΝΑΛ. Αυτά ενώ η ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή των ΑΝΕΛ Γιώργου Λαζαρίδη αφήνει την κυβέρνηση με την οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 152 βουλευτών.
To τόνο την προηγούμενη εβδομάδα έδωσε η κυβέρνηση με μια ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου την Τρίτη η οποία ανέφερε ότι «συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη, λειτουργώντας για λογαριασμό Μητσοτάκη απεργάζονται εδώ και καιρό σχέδιο νέας αποστασίας. Είναι προφανές το γιατί». Στην συνέχεια, εν χορώ κορυφαία κυβερνητικά στελέχη έκαναν λόγο για σκηνικό που θυμίζει τα Ιουλιανά του 1965, μιλώντας για προσπάθειες ανατροπής της κυβέρνησης ενώ ο Π. Καμμένος έφτασε στο σημείο να μιλήσει για επιχείρηση κατάλυσης του πολιτεύματος. Κορυφή στην όλη υπόθεση η δήλωση του Α. Τσίπρα από το Λονδίνο που μίλησε για «ανόητες προσπάθειες» για πτώση της κυβέρνησης και τη ρήση «είμαστε πολύ σκληροί για να πεθάνουμε».
Τα γεγονότα πάντως καταδεικνύουν δύο στοιχεία: Πρώτον, την προσπάθεια της κυβέρνησης να συσπειρώσει –τη μικρότερη πλέον– κοινοβουλευτική της ομάδα των 152 βουλευτών αλλά και τη βάση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, γυρνώντας την πραγματικότητα …ανάποδα. Μιλώντας δηλαδή για πολιτικές δυνάμεις που έχουν υπό την επιρροή τους μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, τη στιγμή που συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Άλλωστε τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ έχουν συμπράξει πολλάκις προκειμένου να «περάσουν» με ευρείες πλειοψηφίες από την Βουλή νομοθετήματα που εξυπηρετούν συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους και, μέσα στο καλοκαίρι, θα περάσουν αρκετά τέτοια νομοσχέδια.
Επί της ουσίας, αυτή η ιστορία ανέδειξε ακόμη περισσότερο το βάθος των δεσμών του πολιτικού προσωπικού και των πολιτικών σχηματισμών με την εγχώρια ολιγαρχία και το πώς ακόμη και οι μικρότερες μετατοπίσεις των ανταγωνιστικών σχέσεων της εγχώριας αστικής τάξης έχουν άμεση επίπτωση στις πολιτικές δυνάμεις.
Από εκεί και πέρα, κυριάρχησε μια εντονότατη φιλολογία και καταμέτρηση «κουκιών» σχετικά με το ποιοι μπορούν να αντικαταστήσουν στο κυβερνητικό σχήμα τυχόν αποχωρήσαντες βουλευτές των ΑΝΕΛ ακόμη και …ολόκληρη την κοινοβουλευτική ομάδα του Π. Καμμένου.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης εκ μέρους του Ποταμιού έφτασε στο σημείο να δηλώσει πως «δεν θα αντικαταστήσουμε τους ΑΝΕΛ» μετά από δηλώσεις του βουλευτή του κόμματος Σπύρου Δενάλλη σχετικά με το ότι πρέπει να στηριχτεί η κυβέρνηση αν χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή. Να σημειωθεί ότι αυτή την Κυριακή, στη συνάντηση των αντιπροσώπων του κόμματος, το Ποτάμι θα αποφασίσει πως αποτελεί παρελθόν για το Κίνημα Αλλαγής, ιδίως μετά την αρνητική θέση της Φ. Γεννηματά για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ. Μια κατάσταση όμως που έχει δρομολογηθεί ήδη τους προηγούμενους μήνες. Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα, το Ποτάμι θα ενισχυθεί με την επιστροφή του πρώην βουλευτή του Χάρη Θεοχάρη.
Την ίδια στιγμή πάντως γίνεται πολύς λόγος για πολιτικές εφεδρείες προκειμένου να ενισχυθεί η κυβερνητική πλειοψηφία, είτε από την δεξαμενή των ανεξάρτητων βουλευτών είτε από “μεταγραφές”. Παρότι άπαντες αρνούνται μια τέτοια προοπτική ανάμεσα στους υποψήφιους είναι ο προαναφερόμενος Σ.Δανέλλης, οι Ανεξάρτητοι Γ.Κατσιαντώνης που μπορεί να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και η Κ.Παπακώστα που φέρεται να έχει συζητήσει με τους ΑΝΕΛ. Επίσης υποψήφιος για τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται και ο βουλευτής της Ε.Κεντρώων Αν.Μεγαλομύστακας. Θυμίζουμε ότι από το κόμμα αυτό έχει μεταπηδήσει στον ΣΥΡΙΖΑ η Θ.Μεγαλοοικονόμου. Οσον αφορά τους ΑΝΕΛ οι υποψήφιοι για αποχώρηση μειώνονται αφού διέψευσαν έναν τέτοιο ενδεχόμενοι ο Κ.Κατσίκης και η υφυπουργός Εσωτερικών Μ.Κόλλια-Τσαρούχα ενώ “επίφοβος” θεωρείται ο Β.Κοκκαλης.