ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΛΑΠΑΣ
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τους τελευταίους μήνες επιχειρεί να θεσμοθετήσει σημαντικές τομές που διευρύνουν την ανακύκλωση της ανεργίας, περιορίζουν τα δικαιώματα των ανέργων και ελαστικοποιούν ακόμη περισσότερο την εργασία. Και όλα αυτά στο όνομα βεβαίως της καταπολέμησης της ανεργίας. Αλλά ας δούμε πιο αναλυτικά ποια είναι τα νέα μέτρα και ποιον πράγματι ωφελούν. Τον εργαζόμενο ή τον εργοδότη;
Έχουμε την αναδιοργάνωση του ΟΑΕΔ η οποία αποτελεί και υποχρέωση προς τους δανειστές για την συνέχιση των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας. Πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι το Ποινολόγιο ανέργων. Οι άνεργοι θα υποβάλλονται σε συνεχείς ελέγχους για το αν ψάχνουν δουλειά και αν δεν μπορούν να το αποδείξουν θα διαγράφονται από τα μητρώα! Από την μια θέλουν να μειώσουν και άλλο τους άνεργους που λαμβάνουν επίδομα και από την άλλη να τους εξαναγκάσουν να δεχθούν θέσεις εργασίας ακόμη και με τους χειρότερους όρους, ενώ ταυτόχρονα τους ενοχοποιούν για την κατάσταση τους! Από τα μητρώα θα διαγράφονται και οι άνεργοι που θα συμμετέχουν σε προγράμματα κατάρτισης ενώ ο ΟΑΕΔ συνεχίζει να δίνει πόρους αλλά και την διαχείριση των προγραμμάτων σε ΚΕΚ και εργοδότες.
Η άλλη όψη της πολιτικής του καταναγκασμού των ανέργων είναι η οικειοθελής μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα προς την εργοδοσία προκειμένου η τελευταία να προχωρήσει σε προσλήψεις. Το πρώτο πρόγραμμα τέτοιου χαρακτήρα εξαγγέλθηκε το Σεπτέμβριο και αυτή την περίοδο υλοποιείται. Αφορά 10.000 ανέργους, ενώ σε αυτό μπορούν να συμμετάσχουν μικρές επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει ένα μόνο πράγμα. Οι μη επιδοτούμενες επιχειρήσεις απλά θα ρίξουν τους μισθούς. Το έχουμε ξαναδεί το έργο με τα προγράμματα επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών. Μια επιχείρηση μπαίνει στο πρόγραμμα και μια άλλη πετάει στη μαύρη εργασία τους εργαζόμενους της.
Και μέσα σε όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχοντας εξαντλήσει τους πόρους που προέρχονται από τα ΕΣΠΑ για την υλοποίηση αυτής της πολιτικής, το Μάρτιο προσέτρεξε στην Παγκόσμια Τράπεζα προκειμένου να χορηγηθεί στο ελληνικό κράτος νέο δάνειο για τη χρηματοδότηση 300.000 τέτοιων θέσεων εργασίας για το διάστημα 2018-2020. Όλα τα παραπάνω, αναδεικνύουν πόσο κοντά έρχεται η πάλη ενάντια στην ανεργία συνοδευόμενη από το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με δικαιώματα, με την πάλη ενάντια στην ΕΕ, το χρέος και την κερδοφορία των επιχειρήσεων! Οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι δε πρέπει να αποδεχθούν ότι η πολιτική της μισοδουλειάς-μισοανεργίας είναι μονόδρομος!
Τέλος η κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, ενώ πίσω της έχουν προστρέξει ο ΣΕΒ, η ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ αλλά και η ΓΣΕΕ. Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης βρίσκεται η απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και η θεσμοθέτηση νέων μορφών ελαστικής εργασίας. Προστατεύουν την επιχειρηματικότητα και τις επιχειρήσεις από τα λουκέτα και στέλνουν τους εργαζόμενους στον δρόμο ή να δουλεύουν σαν σκλάβοι για ψίχουλα, όποτε και όπου θελήσουν τα αφεντικά!
Μπροστά λοιπόν σε αυτή την καμπή το εργατικό κίνημα και οι άνεργοι καλούνται να ψηλαφίσουν τη δική τους απάντηση και μπρος στα κέρδη τους να βάλουν τις ζωές τους! Υπάρχει πλούσια εμπειρία μια οκταετή πορεία όπου δοκιμάστηκαν στην πράξη πολλές γραμμές -άλλες με μεγαλύτερη επιτυχία και άλλες με λιγότερη. Το βέβαιο ήταν ότι αν και το εργατικό κίνημα ήταν αναντίστοιχο των απαιτήσεων της εποχής και της επίθεσης που δέχεται ο κόσμος της εργασίας, μια νέα προσπάθεια επανεξόρμησης και ανασυγκρότησης του κινήματος θα πρέπει να απαντήσει πλέον με βάση αυτή την εμπειρία σε κάποια καίρια ερωτήματα.
Πρώτα από όλα, με ποιους να πάμε και ποιους να αφήσουμε;
Ο επίσημος συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ταυτίζεται με όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις κεφάλαιο και η ΕΕ, προωθεί τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, ενώ χρηματοδοτείται και η ίδια από προγράμματα ΕΣΠΑ. Αυτός ο συνδικαλισμός, ο συγχρηματοδοτούμενος από την ΕΕ και τα αφεντικά είναι αδύνατον να πάρει πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα μας. Βρίσκεται στην αντίπερα όχθη, μαζί με τις επιχειρήσεις και το υπουργείο -είναι εργοδοτικός και κυβερνητικός!
Από κοντά και ο συνδικαλισμός που ενώ μιλά στο όνομα των ανέργων και προβάλλει επιμέρους αιτήματα ή αντιδρά σε ακραίες εκφράσεις αυτής της πολιτικής, πραγματικά επιζητά τον εξωραϊσμό των προγραμμάτων, τον εξορθολογισμό της βαρβαρότητας και προτείνει τα μέτρα που θα υλοποιήσει αύριο η κυβέρνηση. Στην κλιμάκωση λοιπόν της επίθεσης το κυβερνόν κόμμα με τη νεοσύστατη πρωτοβουλία των ReWorkers επιδιώκει να απευθυνθεί ξανά στους άνεργους αφήνοντας στο απυρόβλητο τα ΕΣΠΑ και το υπουργείο. Οι άνεργοι πρέπει να τους γυρίσουμε την πλάτη. Το έργο με τους μετριοπαθείς ακτιβιστές που από τη μία μέρα στην άλλη πετούν στην άκρη τον εξοπλισμό διαδήλωσης για να ντυθούν με κουστουμάκια και να μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία το έχουμε ξαναδεί, δε μας ταιριάζει!
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ATTACK
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΧΗΣ
Ανάγκη διαλόγου και αγωνιστικού συντονισμού
Αυτό που μας ταιριάζει είναι ένα πρόγραμμα μάχης που θα εκκινά από τα ζητήματα επιβίωσης και θα ολοκληρώνεται σε πολιτικούς στόχους ανατροπής αυτής της πολιτικής!
Τα πρώτα χρόνια της μαζικής κατά βάση πολιτικής κινητοποίησης διαδέχθηκε μια περίοδος κατακερματισμού του κινήματος και των πρωτοβουλιών. Εκατοντάδες ήταν οι πολιτικοσυνδικαλιστικές συλλογικότητες που δημιουργήθηκαν, αλλά πολύ λίγες είναι αυτές που άντεξαν στο χρόνο και κατόρθωσαν να συνδεθούν με πραγματικούς διεκδικητικούς αγώνες των ίδιων των άνεργων/επισφαλώς εργαζομένων. Το πιο σημαντικό παράδειγμα μιας απόπειρας να ξεπεραστεί αυτό ήταν οι αγώνες των «ωφελούμενων» στα προγράμματα ΟΑΕΔ-ΕΣΠΑ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με κορύφωση τον αγώνα των λεγόμενων «πεντάμηνων» (Οκτώβριος 2015-Γενάρης 2016). Σημαντικοί ήταν και οι αγώνες για τα δικαιώματα των ανέργων όπως η δωρεάν μετακίνηση αλλά και αγώνες όπως της ΒΙΟΜΕ.
Στη πλειοψηφία όμως αυτών των προσπαθειών έλειψε ο πανελλαδικός συντονισμός που θα ήταν να επιβάλλει κατακτήσεις, να σπάσει την αδράνεια και την αίσθηση ότι τίποτα δεν αλλάζει. Αυτόν και θέλουμε να οικοδομήσουμε στην προσπάθεια να αποκτήσουμε το εργατικό κίνημα που χρειαζόμαστε. Που δε θα εξαντλείται μόνο σε άμεσα κινηματικά ραντεβού, αλλά που θα επιδιώκει να αναμετρηθεί στα ίσα με την πολιτική ανακύκλωσης της ανεργίας, με την κυβέρνηση και την πολιτική ΕΕ-κεφαλαίου, θα αγκαλιάζει κάθε εργατικό αγώνα. Περισσότερο από ποτέ σήμερα ο κόσμος της μισοεργασίας-μισοανεργίας μπορεί και πρέπει να συμβάλλει καθοριστικά στην οικοδόμηση αυτής της ενότητας.
Ως ATTACK επιμένουμε ότι έχει έρθει η ώρα να βαδίσουμε στο δρόμο του ανοιχτού διαλόγου και του αναγκαίου πολιτικού και κινηματικού συντονισμού μαζί με άλλες συλλογικότητες, συνειδητά και οργανωμένα. Απευθύνουμε κάλεσμα προς πολιτικοσυνδικαλιστικές συλλογικότητες ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων να συνδιοργανώσουμε και φέτος το Διήμερο ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια στις αρχές Μάη. Με τις παραπάνω σκέψεις ελπίζουμε να συμβάλλουμε στον αναγκαίο διάλογο που πρέπει να διεξαχθεί εκεί, αλλά πολύ περισσότερο στους αγώνες που πρέπει να δώσουμε για να νικήσουμε.
