Οι τραπεζίτες καταβρόχθισαν μια Φινλανδία κι ένα Λουξεμβούργο

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σοκαριστικά είναι τα στοιχεία που δημοσιεύονται σε έκθεση του Transnational Institute για τη «βιομηχανία διάσωσης τραπεζών» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενδεικτικά: Από το 2008 ως το 2015 τα κράτη μέλη της ΕΕ δαπάνησαν 747 δισ. ευρώ για να σώσουν τις τράπεζες, ανακε­φαλαιοποιώντας τις ή παρέχοντας ρευστό­τητα κι επιπλέον 1,19 τρισ. υπό τη μορφή εγγυήσεων ή ανάληψης υποχρεώσεων. Το πιο εντυπωσιακό; Μέχρι και τον Οκτώβριο στεθούν 8 δισ. ευρώ που έδωσε η ιταλική κυβέρνηση για τη διάσωση της τράπεζας Monte dei Paschi di Siena.

Για να υπάρχει ένα μέ­τρο σύγκρισης τα 213,2 δισ. που καταβρόχθισαν οι απο­τυχημένοι τραπεζίτες στα 28 κράτη μέλη της ΕΕ, δι­ασώζοντας γύρω στα 150 χρηματοπιστωτικά ιδρύμα­τα, ισούνται: με το ΑΕΠ της Φινλανδίας και του Λουξεμ­βούργου από κοινού ή με τη συνολική ετήσια εκπαιδευ­τική δαπάνη που καταβάλ­λουν οι χώρες Γερμανία, Ιταλία, Δανία και Τσεχία ή με το άθροισμα του ετήσι­ου υγειονομικού κόστους των χωρών Ισπανία, Σουηδία, Αυστρία, Ελλάδα και Πολωνία!

Η οριστική και αμετάκλητη απώλεια των χρημάτων των φορολογουμένων προήλθε από την πώληση μετοχών ή άλλων στοιχεί­ων ενεργητικού των τραπεζών που κατεί­χαν τα κράτη με ζημιά. Δηλαδή σε τιμή χα­μηλότερη απ’ αυτή της αγοράς. Κι όποιος πάλι δεν καταλαβαίνει, μπορεί να ρωτήσει τον Γιώργο Σταθάκη ή τον Ευκλείδη Τσακα­λώτο που προώθησαν άρον-άρον την τρί­τη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τον Δεκέμβριο του 2015, προκαλώντας τερά­στιο οικονομικό κόστος στο ελληνικό δη­μόσιο, μόνο και μόνο για να χαθεί η δυνα­τότητα εθνικοποίησης των τραπεζών. Μό­νο και μόνο δηλαδή για να είναι σίγουροι οι τραπεζίτες ότι δεν κινδυνεύουν να χάσουν ό,τι υφάρπαξαν από τον κρατικό προϋπο­λογισμό. Σε αυτή τη λεηλασία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στάθηκαν πολύτιμοι αρωγοί…

Στο επίκεντρο της σπουδαίας,και ασυ­νήθιστα διαφωτιστικής αυτής έκθεσης βρί­σκεται μια εξ ίσου παρασιτική βιομηχανία που θησαύρισε από τις «διασώσεις»: Κορ­μός της είναι οι τέσσερις μεγάλες λογιστι­κοελεγκτικές εταιρείες (Ernst & Young, Deloitte, KPMG και PWC), που λειτουρ­γούν ως ντε φάκτο ολιγοπώλιο. Στη σκιά τους ανθούν κι άλλες εταιρείες συμβού­λων που αμείβονται με ιλιγγιώδη ποσά, όπως η Lazard, ακόμη κι όταν οι συμβου­λές τους είναι τόσο κακές που προκαλούν απώλειες δισ. ευρώ στα κράτη. Συνέβη για παράδειγμα στην Ολλανδία, όπου η Lazard παρότι για μια εργασία 3 ημερών αμείφθη­κε με 5 εκ. ευρώ παρέλειψε να δει ένα χρέ­ος της ABN AMRO, που η εκ των υστέρων ταυτοποίησή του επέβαλε στην ολλανδι­κή κυβέρνηση νέα ένεση ρευστού ύψους 6,5 δισ. ευρώ! Η Lazard, την οποία χρυσο­πληρώνει και το ελληνικό δημόσιο από την εποχή που υπουργός Οικονομικών ήταν ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ουδέποτε αναγνώ­ρισε το λάθος της…