Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει για τη διοικητική της ικανότητα την ώρα που οι πρόσφυγες παγώνουν στα στρατόπεδα. Επιμένει να εφαρμοστεί πιο αυστηρά η δολοφονική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που φυλακίζει πρόσφυγες σε άθλια καταλύματα στα νησιά και να δημιουργηθούν νέα κλειστά κέντρα, κανονικές φυλακές.
της Ευδοκίας Ψύλλου
Στην καρδιά του πιο βαρύ χειμώνα των τελευταίων χρόνων βρίσκονται τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και ειδικά η Λέσβος, όπου εξακολουθούν να καταφτάνουν πρόσφυγες και μετανάστες. Η διαβίωσή τους εξακολουθεί να παραμένει απάνθρωπη και εξοντωτική. Άνθρωποι που έφυγαν για να γλιτώσουν από το αυταρχικό καθεστώς του Άσαντ και τους ακραίους φονταμενταλιστές του ISIS, που κατάφεραν και σώθηκαν απ τα κύματα του Αιγαίου, τώρα καλούνται να επιβιώσουν στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, του Τσίπρα και του Μουζάλα.
Στη Μόρια η κατάσταση γίνεται συνεχώς και χειρότερη. Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, χωρίς κατάλληλο ρουχισμό, χωρίς θέρμανση, ζουν εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες μέσα στα χιόνια και στη βροχή, σε καλοκαιρινές σκηνές με υποτυπώδη και αυτοσχέδια θέρμανση, με κίνδυνο για τη ζωή, την υγεία και τη σωματική τους ακεραιότητα, καταδικασμένοι σε αργό θάνατο. Πρόκειται για χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που είναι εγκλωβισμένοι εκεί. Μετά τη γενική κατακραυγή για τις εικόνες που διέρρευσαν απ’ την κατάσταση που δημιουργήθηκε στον καταυλισμό της Μόριας έπειτα από την τελευταία σφοδρή κακοκαιρία, η λύση που δόθηκε ήταν η μεταφορά μικρού αριθμού κόσμου σε κάποια ξενοδοχεία μισθωμένα από ΜΚΟ και, επίσης μικρού αριθμού, σε πολεμικό πλοίο, το αρματαγωγό Λέσβος. Πώς ένας χώρος μεταφοράς αρμάτων μάχης θα φιλοξενήσει ανθρώπους και κάτω από ποιες συνθήκες είναι άξιο απορίας. Οι πρόσφυγες πάντως δεν πείστηκαν και αρνήθηκαν να μπουν στο πολεμικό πλοίο, φοβούμενοι ότι θα τους επιστρέψει στην Τουρκία. Καμιά εμπιστοσύνη δεν έχουν πλέον σε καμιά επίσημη αρχή. Παντελή αδιαφορία επέδειξε η Δημοτική Αρχή καθώς και η Περιφέρεια Β. Αιγαίου αρνούμενες να ανοίξουν ζεστοί και ασφαλείς χώροι.
Παράγοντες του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής διαβεβαίωναν την αντιπροσωπεία του Συντονισμού για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, την Πέμπτη , ότι έχουν μεταφερθεί τα γυναικόπαιδα και ότι μόνο άντρες μένουν πια στις χιονισμένες σκηνές κι ότι είναι η καχυποψία των προσφύγων που ευθύνεται για τη μη επαρκή λύση του προβλήματος (!).
Στη Χίο η κατάσταση δεν διαφέρει. Στη Σούδα ζουν περίπου 700 άνθρωποι, επίσης σε σκηνές, κυριολεκτικά στο μάτι του βοριά και πάνω στο κύμα. Εννοείται πως οι συνθήκες υγιεινής είναι ανύπαρκτες και πέραν της έκθεσης τους στις καιρικές συνθήκες, παραμένουν εκτεθειμένοι και ανυπεράσπιστοι σε κάθε λογής φασιστική διαστροφή. Στη ΒΙΑΛ που λειτουργεί ως κέντρο καταγραφής και κράτησης τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Συχνές διακοπές νερού και ρεύματος που σημαίνει ελλιπής θέρμανση και υγιεινή, με πάνω από το 50% των containers να έχουν υποστεί φθορές (σπασμένα τζάμια, πόρτες) και πολλές ηλεκτρικές εγκαταστάσεις εκτός λειτουργίας. Το ίδιο τραγικές είναι οι καταστάσεις που βιώνουν οι πρόσφυγες στα κέντρα κράτησης στη Σάμο και στη Κω. Η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Σάμου κατήγγειλε πως εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες μένουν σε μικρές σκηνές χωρίς θέρμανση: παιδιά, έγκυες, άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένοι.
Στη Μαλακάσα πάγωσε το δίκτυο ύδρευσης και βραχυκύκλωναν οι θερμάστρες που διανεμήθηκαν. Στη Φιλιππιάδα, δεν ήταν εφικτός ο ανεφοδιασμός με τρόφιμα ούτε η πρόσβαση στον καταυλισμό για μία ημέρα. Στο Ωραιόκαστρο και στα Βασιλικά, οι πρόσφυγες κινδυνεύουν από τις αναθυμιάσεις επειδή καίνε ό,τι βρουν μέσα στον κλειστό χώρο που στεγάζονται οι σκηνές τους. Στο Σκαραμαγκά και στον Ελαιώνα πολλοί πρόσφυγες ανοίγουν τα μάτια της κουζίνας για να ζεσταθούν επειδή είναι χαλασμένα τα air condition. Στο Ελληνικό, σόμπες ζεσταίνουν τις εκατό σκηνές που βρίσκονται εκτεθειμένες στο κρύο, ενώ το Υπουργείο βεβαιώνει πως έχει εξασφαλιστεί διαβίωση στους 20 βαθμούς. Οι πρόσφυγες που μένουν μέσα μιλούν για …2 βαθμούς Κελσίου.
Όλα τα παραπάνω έρχονται να διαψεύσουν πανηγυρικά τις δηλώσεις του κ. Μουζάλα ο οποίος μόλις στις 28 του Δεκέμβρη δήλωνε πως «κανένας πρόσφυγας και μετανάστης δεν είναι πλέον στο κρύο, ολοκληρώσαμε επιτυχώς τις διαδικασίες για το ξεχειμώνιασμα». Δήλωσε μάλιστα ικανοποιημένος που «δεν είχαμε θανάτους από φυσικά αίτια». Τη στιγμή που ακόμα νωπές είναι οι μνήμες από τη νεκρή γιαγιά και το εγγόνι της στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν στη Μόρια ή από τον θάνατο από παγωνιά μόλις πριν λίγες μέρες πρόσφυγα στο Διδυμότειχο, και πόσων ακόμα θανάτων που ο κ. Μουζάλας και η κυβέρνηση του αγνοούν επιδεικτικά. Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει για τη διοικητική της ικανότητα την ώρα που όχι απλώς σφυρίζει κλέφτικα για την πολιτική ευθύνη αλλά αντίθετα επιμένει να εφαρμοστεί πιο αυστηρά η δολοφονική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που φυλακίζει πρόσφυγες σε άθλια καταλύματα στα νησιά και να δημιουργηθούν νέα κλειστά κέντρα, κανονικές φυλακές, στην ηπειρωτική χώρα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική κυβέρνηση αρνούνται μια ελεύθερη και αξιοβίωτη ζωή στους πρόσφυγες. Αυτό που συμβαίνει, όμως, τώρα ξεπερνά κάθε όριο. Έχουμε να κάνουμε με μια εγκληματική αναλγησία, που ισοδυναμεί με συνειδητή απόφαση μαζικής δολοφονίας διά της έκθεσης τους στα ακραία καιρικά φαινόμενα! Δεν πρόκειται για πολιτική ανικανότητα αλλά για άλλη μία συνειδητή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης και των τοπικών αρχόντων. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός άλλωστε από τις περσινές δηλώσεις του Γ. Μουζάλα ότι καθένας που σκέφτεται να διασχίσει τα ελληνικά σύνορα πρέπει να ξέρει ότι η Ελλάδα είναι μια κόλαση για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Η απαγόρευση της εισόδου των ΜΜΕ στον καταυλισμό της Μόριας, όπως και η απαγόρευση εισόδου μελών σωματείων και συλλογικοτήτων σε καταυλισμούς της Αττικής, είναι σύμπτωμα της βαθειάς κατασταλτικής διαχείρισης των ανθρώπινων ζωών. Αποτελεί άμεση ανάγκη η άμεση εκκένωση των καταυλισμών και μεταφορά των ανθρώπων σε θερμαινόμενους χώρους με ευθύνη Δήμων και Περιφερειών. Να γίνει επίταξη των ξενοδοχείων για να στεγαστούν οι πρόσφυγες όσο θα διαρκέσει η κακοκαιρία. Διάθεση προσωπικού και προσλήψεις για την άμεση φροντίδα των προσφύγων από Δήμους και Περιφέρειες, νοσοκομεία και υπηρεσίες πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης.