του Δημήτρη Δεσύλλα
Από αύριο, Δευτέρα 23 Γενάρη, η φτωχομεσαία αγροτιά της χώρας ξαναβγαίνει στους δρόμους και στα μπλόκα του αγώνα. Θα ξαναπιάσει το «κομμένο νήμα» του περυσινού μαχητικού αγώνα 40 ημερών, που όμως έληξε άδοξα, με την άστοχη προσφορά τσίπουρου στον κ. Τσίπρα; Θα αναβαθμίσει τα μπλόκα από «συμβολικά» σε πραγματικά; Θα εξασφαλίσει την έμπρακτη αγωνιστική συμπαράσταση και συμπαράταξη των άλλων εργαζομένων, ενάντια στον αντιδραστικό «κοινωνικό αυτοματισμό» που θα εξαπολύσουν κυβέρνηση και ΜΜΕ; Θα βαθύνει το ταξικό και πολιτικό περιεχόμενο των αιτημάτων; Κρίσιμα ερωτήματα και καθοριστικές προϋποθέσεις, ώστε, ο φετινός αγώνας να μην είναι «επετειακός», αλλά να γίνει νικηφόρος.
Υποκινητής των μπλόκων είναι η αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-μνημονίων-κεφαλαίου. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την ουσιαστική συναίνεση ΝΔ-ΠΑΣΟK-Ποταμιού (όλοι μαζί ψήφισαν το 3ο Μνημόνιο), έχει εξαπολύσει έναν πραγματικό «κοινωνικό πόλεμο» σε βάρος της φτωχομεσαίας αγροτιάς, όλων των εργαζομένων του χωριού και της πόλης. Αιχμές της αντιαγροτικής και αντιλαϊκής επίθεσης είναι: η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ (2015-2020), η εφαρμογή των μέτρων του 3ου Μνημονίου, η πολύπλευρη φοροκαταιγίδα, ο ασφαλιστικός Καιάδας του Νόμου Κατρούγκαλου. Κυρίως το νέο, πολύ χειρότερο «Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων», που ψηφίστηκε πέρυσι τον Μάη (άρθρο 65 του πολυνομοσχεδίου του 3ου Μνημονίου) σε εφαρμογή του βασικού κανονισμού ΕΟΚ, αριθ. 2328/15-7-1991. Με αυτό αυστηροποιήθηκαν τα κριτήρια για το ποιος θεωρείται «κατά κύριο επάγγελμα αγρότης», δηλαδή γράφεται στο «Μητρώο» μόνο εφόσον πληροί σωρευτικά τις εξής προϋποθέσεις: α) Είναι κάτοχος αγροτικής εκμετάλλευσης, β) ασχολείται επαγγελματικά με αγροτική δραστηριότητα στην εκμετάλλευσή του και λαμβάνει από αυτήν την απασχόλησή του τουλάχιστον το 50% του συνολικού ετήσιου εισοδήματός του (αντί για 35% που ίσχυε μέχρι τώρα για όλη τη χώρα και 25% για νησιά με πληθυσμό μέχρι 100.000 κατοίκους), γ) είναι ασφαλισμένος ο ίδιος και η αγροτική του εκμετάλλευση, όπου απαιτείται, σύμφωνα με το νόμο και δ) τηρεί λογιστικά βιβλία.
Με το «Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων», η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ικανοποιώντας τη διακομματική απαίτηση όλων των μεγαλοαγροτών, ξεκληρίζει όλη τη φτωχολογιά του χωριού, δηλαδή 450.000 εργατοαγρότες-αγροτοεργάτες-φτωχούς αγρότες. Όλους όσοι, για να επιβιώσουν, συμπληρώνουν το φτωχό αγροτικό τους εισόδημα με εργατική απασχόληση (π.χ. στον τουρισμό, σε οικοδομές, σε εποχικά μεροκάματα κ.ά.). Όλοι αυτοί δεν θεωρούνται αγρότες κατά το «Μητρώο». Αποκλείονται, όχι μόνο από όλες τις επιδοτήσεις, ενισχύσεις, προγράμματα και άλλα κίνητρα του κράτους και της ΕΕ, αλλά ακόμα και από το αφορολόγητο των 8.630 ευρώ, κατάκτηση του περυσινού αγώνα.
Ρίχνονται βίαια στον Καιάδα της ανεργίας, σε όφελος μόνο 275.000 «κατά κύριο επάγγελμα αγροτών» (μεγαλοαγροτών και μεσαίων αγροτών). Μόνο αυτοί, μαζί με τις καπιταλιστικές «αγροτικές» επιχειρήσεις (π.χ. αμπελώνες Μπουτάρη, Τσάνταλη, κτήμα «Πόρτο Καρράς» στη Χαλκιδική, μοναστήρια κ.ά.) θα ενταχθούν στο «Μητρώο» και θα ροκανίζουν «κατ΄ αποκλειστικότητα» το σύνολο των «αγροτικών» επιδοτήσεων της ΕΕ (2,5 δισ. ευρώ το χρόνο). Το «Μητρώο» είναι το κυριότερο νομοθετικό – διοικητικό εργαλείο για τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια των αγροτοκαπιταλιστών και του κεφαλαίου.
Πρόκειται για τεράστια καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην αγροτική παραγωγή, για οικοδόμηση νέων, ταξικών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών του αγροτοδιατροφικού κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων, με την ηγεμονία των μεγαλοαγροτών. Η πάλη για την άμεση κατάργηση του «Μητρώου Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων» αποτελεί «λυδία λίθο» κάθε αριστερής πολιτικής δύναμης, κριτήριο αντιΕΕ στάσης, έμπρακτη και όχι «φιλολογική» συμβολή στην οικοδόμηση κοινωνικών συμμαχιών στο χωριό, με την ηγεμονία της εργατικής τάξης, σε όφελος όλων των εργαζομένων. Δυστυχώς, το ζήτημα αυτό απουσιάζει από τα αιτήματα της «Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων». Το «Μητρώο Αγροτών» συνιστά ακραία εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ, δρα σωρευτικά και πολλαπλασιαστικά στις καταστροφικές συνέπειες που αυτή προκάλεσε στα 36 χρόνια της παραμονής της χώρας μας στην ΕΟΚ – ΕΕ. Συγκεκριμένες συνέπειες, όπως:
– Πρώτο: Κατάργηση των τιμών παραγωγού (αρχικά τιμές Αθηνών και στη συνέχεια τιμές Βρυξελλών) και πλήρης παράδοση των φτωχομεσαίων αγροτών και του εισοδήματός τους στις ληστρικές «δυνάμεις της αγοράς». Απογείωση του κόστους παραγωγής, με τις πανάκριβες τιμές των πολυεθνικών στα καλλιεργητικά μέσα και εφόδια και με το κράτος να εισπράττει επιπλέον 24% ΦΠΑ. Καταβύθιση των αγροτικών τιμών παραγωγού με το κερδοσκοπικό κριτήριο, ότι τα αγροτικά προϊόντα αποτελούν κυρίως πρώτη ύλη της βιομηχανίας τροφίμων και των πολυεθνικών. Διπλή εκμετάλλευση των εργαζομένων χωριού και πόλης, με το μεγάλο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ τιμών παραγωγού – καταναλωτή.
– Δεύτερο: Κατάργηση των τελευταίων υπολειμμάτων «αγροτικού κράτους πρόνοιας» με την κατάργηση της ΑΤΕ και των θυγατρικών της βιομηχανιών. Κατάργηση της παρέμβασης των συνεταιρισμών, μέσω επιδοτήσεων του κράτους και της ΕΕ. Υπονόμευση-επιχειρηματικοποίηση-διάλυση των συνεταιρισμών, με τους «δούρειους ίππους» των Ομάδων Παραγωγών, των Διεπαγγελματικών Οργανώσεων και των Αγροτοδιατροφικών Συμπράξεων του Νόμου Σκανδαλίδη (ν. 4015/2011). Μετατροπή τους σε ΑΕ μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών με τον αντισυνεταιριστικό νόμο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (ν. 4384/2016).
– Τρίτο: Ταξική λειτουργία των αγροτικών επιδοτήσεων της ΚΑΠ της ΕΕ. Τις πληρώνει, στα ταμεία της ΕΕ, ο εργάτης της πόλης (το 1,5% της αξίας κάθε προϊόντος ή υπηρεσίας που αγοράζει, πληρώνει 1,5 ευρώ για λογαριασμό ΟΤΕ ή ΔΕΗ, αξίας 100 ευρώ). Τις εισπράττουν κατά 80% οι μεγαλοαγρότες και οι καπιταλιστικές «αγροτικές» επιχειρήσεις. Έτσι, οι επιδοτήσεις της ΕΕ αποτελούν μηχανισμό καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στο χωριό, ισχυροποίησης των μεγαλοαγροτών και συντριβής της φτωχής αγροτιάς. Στα 36 χρόνια της παραμονής της χώρας σε ΕΟΚ-ΕΕ, ξεκληρίστηκαν πάνω από 500.000 φτωχοί αγρότες. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, στη δεκαετία 2003-2013 στην Ελλάδα, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν κατά 14%, ενώ η μέση έκτασή τους αυξήθηκε κατά 42%, από τα 48 στα 68 στρέμματα! Επομένως, το βασικό ζήτημα δεν είναι ότι οι επιδοτήσεις της ΕΕ θα μειωθούν στα επόμενα χρόνια, αλλά ποιος τις πληρώνει, ποιος τις εισπράττει, ποιόν ενισχύουν και ποιόν ξεκληρίζουν!
– Τέταρτο: Μετατροπή της χώρας από εξαγωγέα αγροτικών προϊόντων (πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ το 1981) σε εισαγωγέα, με το αγροτικό εμπορικό έλλειμμα να φτάνει τα 3,5-4 δις ευρώ το χρόνο, ξεπερνώντας κατά πολύ το σύνολο των ετήσιων «αγροτικών» επιδοτήσεων της ΕΕ. Μεγάλη μείωση παραγωγής σε βασικά, δυναμικά και ελλειμματικά, στην αγορά της ΕΕ, αγροτικά προϊόντα (καπνός, βαμβάκι, σταφίδα, βιομηχανική ντομάτα κ.ά.).
Είναι φανερό, ότι όλα αυτά διευρύνουν και βαθαίνουν τις αντιΕΕ διαθέσεις της φτωχομεσαίας αγροτιάς και όλης της φτωχολογιάς του χωριού. Διαθέσεις που ορισμένοι τις υποτιμούν και λοιδωρούν ως «ευρωσκεπτικισμό». Αντίθετα, αυτές δημιουργούν νέες δυνατότητες για πολιτική συνολικοποίηση της πάλης του μαζικού λαϊκού κινήματος κατά της ΕΕ, για έξοδο από την ΕΕ, από ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική και διεθνιστική σκοπιά.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρεμβαίνουν ενωτικά στα αγροτικά μπλόκα από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Υποστηρίζουν τα συγκεκριμένα αιτήματα που προωθεί η ελπιδοφόρα Πρωτοβουλία αντικαπιταλιστικής-αντιΕΕ συσπείρωσης αγροτοκτηνοτρόφων-ψαράδων-εργαζομένων στον αγροτικό τομέα «Η Σπορά». Προωθούν το μέτωπο πάλης φτωχομεσαίων αγροτών-εργατών γης-εργαζομένων-νεολαίας. Επιμένουν στο αντικυβερνητικό-αντιΕΕ-αντιμνημονιακό πολιτικό περιεχόμενο, με Επιτροπές Αγώνα.
Καλούν σε ισότιμη κοινή δράση και πολιτικό συντονισμό όλων των δυνάμεων της μαχόμενης Αριστεράς, για την κατάργηση του «Μητρώου Αγροτών», την ανατροπή της ΚΑΠ της ΕΕ, των μνημονίων και της αντιαγροτικής-αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Για την απομόνωση της φασιστικής Χρυσής Αυγής, που είναι υπέρ του «Μητρώου», του ευρώ και της ΕΕ. Για τη διαγραφή του ληστρικού και ιμπεριαλιστικού χρέους, την εθνικοποίηση, χωρίς αποζημίωση, των Τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας του αγροτοδιατροφικού τομέα. Για τη δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών της φτωχομεσαίας αγροτιάς, με ουσιαστική κρατική ενίσχυση και δημόσιου φορέα τροφίμων με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Για την έξοδο της χώρας από την ΕΕ από ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική-διεθνιστική σκοπιά και την ισοτιμία στις διεθνείς σχέσεις. Για την συγκέντρωση πολιτικών δυνάμεων και αγωνιστών, για το άνοιγμα του δρόμου για τη συνολική αντικαπιταλιστική-επαναστατική ανατροπή. Για μια νέα κοινωνία, σύγχρονα σοσιαλιστική-κομμουνιστική, στα χέρια των παραγωγών του πλούτου, σε πλήρη αρμονία με τη φύση.
