της Στέλλας Ζούπα
Με μια ζεστή, γεμάτη συγκίνηση εκδήλωση μνήμης εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες συγκεντρώθηκαν την Κυριακή 4 Δεκέμβρη στο Ίλιον Plus για να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο μας σύντροφο και φίλο Τάκη Τσίτσο, που έφυγε πρόωρα –στα 46 του χρόνια– τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016.
Οι σύντροφοί του της Οργάνωσης Αττικής, η ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η νΚΑ θέλησαν με τη διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης να τιμήσουν την προσφορά του και να αποχαιρετήσουν συλλογικά τον σύντροφο Τάκη όπως και ο ίδιος επιθυμούσε. Η συγκινητική ανταπόκριση όλων των παρευρισκομένων –και πολλών άλλων που δεν κατάφεραν να έρθουν, αλλά εκδήλωσαν τη θλίψη τους με εκατοντάδες μηνύματα– φανέρωσε την αγάπη και τη βαθιά εκτίμηση που είχε κερδίσει ο Τάκης στη σύντομη αλλά τόσο ουσιαστική πορεία της ζωής του.
Ιδιαίτερα τιμητική ήταν η παρουσία της μητέρας του Σίας, καθώς και του αδελφού του Γιάννη, ενώ ο άλλος αδελφός του Άρης, αν και μακριά, ήταν μαζί μας μέσω της συγκινητικής επιστολής που έστειλε. Μέσα από το γραπτό του είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον Τάκη των παιδικών και φοιτητικών χρόνων, να συναντήσουμε ξανά αυτό που αγαπήσαμε και θαυμάσαμε σ’ αυτόν, το πείσμα με το οποίο ρίχτηκε στη ζωή, δουλεύοντας από μαθητής Δημοτικού στις πιο σκληρές δουλειές της οικοδομής, πείσμα που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή και τη δράση. Ήταν αυτό το πείσμα αλλά και η αγάπη για οτιδήποτε ωραίο και αληθινό που διέκρινε τον Τάκη και στη γενναία αντιμετώπιση της ασθένειάς του με την οποία αναμετρήθηκε παλικαρίσια όλα τα χρόνια, από το 2000 όταν οι γιατροί του έδιναν περιθώριο έξι μήνες, για να διαψευστούν πανηγυρικά από τη δύναμη και τη δίψα του για ζωή.
Την εκδήλωση, σε μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα με έντονη συναισθηματική φόρτιση άνοιξε ο Χάρης Λαμπρόπουλος εκ μέρους, της Οργάνωσης Αττικής του ΝΑΡ. Ακολούθησε η προβολή ενός βίντεο με στιγμιότυπα από τη ζωή και την πολιτική δράση του Τάκη, το οποίο άγγιξε βαθιά όλους τους παρευρισκόμενους.
Από την ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση αποχαιρέτησε τον Τάκη Τσίτσο ο Γιάννης Ελαφρός, ενώ ο Σπύρος Χαϊκάλης, εκ μέρους του ΚΣ της νΚΑ, τόνισε πως «για όλους εμάς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της νΚΑ, τους νέους κομμουνιστές και τις νέες κομμουνίστριες, ο Τάκης θα αποτελεί αναμφίβολα πυξίδα για την πολιτική μας σκέψη και δράση». Στο ίδιο ζεστό συντροφικό κλίμα κινήθηκαν και οι σύντροφοι από τις οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: ο Σπύρος Κοντομάρης εκ μέρους της ΑΡΙΣ, η Ελένη Βαφειάδου εκ μέρους του ΕΚΚΕ, ο Σπύρος Αλεξίου εκ μέρους της ΕΠΠΔ, ο Γιάννης Σηφακάκης εκ μέρους του ΣΕΚ και ο Μάνος Σκούφογλου εκ μέρους της ΟΚΔΕ Σπάρτακος.
Ακολούθησε η δικηγόρος Αντωνία Λεγάκη στενή φίλη, συνεργάτης και συντρόφισσά του στην Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων, που περιέγραψε τον Τάκη, όπως ήταν στην καθημερινότητά του, άμεσος, βαθιά ανθρώπινος, μαχητής. Οι ομιλίες έκλεισαν με την παρέμβαση του αδερφού του Γιάννη και το συγκλονιστικό μήνυμα του Άρη Τσίτσου εκ μέρους της οικογένειας του Τάκη.
Στη συνέχεια, ο ηθοποιός και ποιητής Γιώργος Ζιόβας απήγγειλε ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου από τις «Γειτονιές του Κόσμου», την «Γκραγκάντα» και το «Κωδωνοστάσιο».
Ένας αποχαιρετισμός στον Τάκη δεν θα ήταν ποτέ ολοκληρωμένος χωρίς μουσική, που ήταν μια άλλη μεγάλη αγάπη του. Δύο φίλοι του, οι μουσικοί Κώστας Φραντζής και Τάκης Γεωργούδης, που στα γλέντια σκάρωνε μαζί τους μια όμορφη κομπανία, με τη συμβολή της Κικής Μένου στο τραγούδι, μας ταξίδεψαν με τραγούδια που αγάπησε και τραγούδησε ο Τάκης.
Το παράδειγμα ζωής του Τάκη μάς δείχνει ότι όλα είναι μάχη. Μάχη για τη ζωή, για την επανάσταση, για τον νέο κομμουνισμό της εποχής μας.
——
Στη μνήμη του συντρόφου Τάκη Τσίτσου
συγκεντρώθηκαν 2.120 ευρώ, ως προσφορές ενίσχυσης στο ΝΑΡ και 950 ευρώ για το Πριν. Για λόγους χώρου επώνυμες προσφορές
θα δημοσιευτούν στο επόμενο φύλλο.
Μια ζωή γεμάτη πάθος
«ΣΑΝ ΑΕΡΙΚΟ»-ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ*
Όσοι βρέθηκαν στις Φοιτητικές Εστίες Θεσσαλονίκης τέλος της δεκαετίας του 80, αρχές της δεκαετίας του 90 αποκλείεται να μην γνώρισαν τον Τάκη Τσίτσο. Να μην το συνάντησαν έστω μια φορά έξω από το εστιατόριο να ενημερώνει τους φοιτητές ή σε κάποια εκδήλωση στις Φοιτητικές Εστίες. Και όσοι αναζήτησαν έναν πιο ενεργό ρόλο στα πεπραγμένα των Φοιτητικών Εστιών, θα ήξεραν το ΕΜΑ-Εστιακό Μέτωπο Αντίστασης και όσοι έχουν ισχυρή μνήμη θα θυμούνται ότι ο Τάκης υπήρξε Πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητικών Εστιών Θεσσαλονίκης. Αλλά η ουσία είναι αλλού …το πάθος του Τάκη. Το πάθος του για όσα πίστευε, το πάθος του ότι ακόμη και η ζωή στις εστίες μπορεί να αλλάξει, το πάθος του για δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές. Και γράφουμε τη λέξη «πάθος» γιατί δεν ήταν μόνο ζήτημα ιδεολογίας. Ζήτημα αυτονόητο ήταν για τον Τάκη και έπρεπε να παλέψεις με κάθε τρόπο.
Δύο πράγματα σου χάριζε ο Τάκης με την πρώτη συνάντηση: την αίσθηση της σιγουριάς για όλα όσα λέει και την αίσθηση ότι μπορείς να του πεις κάθε σου πρόβλημα. Σημαντικές προδιαγραφές για μια πρώτη γνωριμία… Μπορεί να σε ενοχλούσε το χαμόγελό του που ίσως είχε αποχρώσεις ειρωνείας αλλά σύντομα καταλάβαινες ότι αυτό είναι το κρυφό μυστικό της γοητείας του.
Ο Τάκης δεν ήταν δήθεν. Και αυτό το έδειχνε με πολλούς τρόπους. Ο πρώτος και καλύτερος η λαϊκή μουσική. Δεν ήθελε το δήθεν του «εντέχνου» και μπορούσε να ανακαλύψει μεγαλύτερη «αλήθεια» σε μια βραδιά στο «Μινουί» (εκεί στην Καμάρα Θεσσαλονίκης) παρά σε μια μουσική σκηνή….
Σαν σίφουνας πέρασε ο Τάκης… ένα αερικό… δεν τον άκουσα ποτέ να γκρινιάζει για τη ζωή του… δεν τον άκουσα ποτέ να νιώθει «φυλακισμένος» στο σύστημα… είχε τον τρόπο του να δραπετεύει και αυτός ο τρόπος ήταν οι ιδέες του. Όλοι εμείς οι φίλοι της Θεσσαλονίκης, όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε, όλοι εμείς που κάτι είχαμε ακούσει για την υγεία του και πιστεύαμε ότι ο Τάκης θα νικήσει… όλοι εμείς ξέρουμε ότι ο Τάκης νίκησε. Νίκησε τον χρόνο, τον θάνατο. Θα είναι πάντα εδώ, πότε ως θύμηση, πότε ως αγέρας, πότε ως λαϊκό τραγούδι… Θα είναι πάντα εδώ και θα μας υπενθυμίζει ότι αξίζει να παλεύεις μέχρι το τέλος, αξίζει να μην κάνεις μόνο ένα πέρασμα από αυτό τον κόσμο αλλά ρε αδελφέ να χορεύεις ζεϊμπέκικο ως τον ουρανό των οραμάτων σου και συνάμα να πατάς σταθερά στη γη…
—
*Στη μνήμη του Τάκη Τσίτσου προσφέρουν στο Πριν το ποσό
των 500 ευρώ.