Η προωθητική πολιτική απόφαση ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία που έφτασε το 62%
του Γιώργου Κρεασίδη
Περίπου 950 αντιπρόσωποι εκλέχτηκαν για την 3η συνδιάσκεψη και σχεδόν το σύνολό τους συμμετείχε στη διαδικασία, ενώ οι ψηφίσαντες για τα όργανα του Μετώπου την Κυριακή το βράδυ ήταν περίπου 890. Στα θετικά στοιχεία της 3ης συνδιάσκεψης καταγράφεται η συζήτηση, καθώς 70 περίπου αντιπρόσωποι έλαβαν το λόγο και θα ήταν περισσότεροι, αν επαρκούσε ο χρόνος. Η συζήτηση με τα προωθητικά στοιχεία της, τη συμβολή της στο προχώρημα του κεκτημένου των Θέσεων που ήταν η βάση του διαλόγου στις τοπικές και κλαδικές επιτροπές, δείχνουν την ουσιαστική συμμετοχή της οργανωμένης βάσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ενός αγωνιστικού δυναμικού που δεν είναι απλά οργανωτικό στήριγμα, αλλά εγγυητής ενός ζωντανού πολιτικού μετώπου που απλώνει ρίζες και διευρύνει το περιεχόμενο της συσπείρωσης. Ο μεγάλος αριθμός των αντιπροσώπων που ζήτησε το λόγο, η συζήτηση μέχρι αργά το βράδυ του Σαββάτου στη αίθουσα του ΣΕΦ την οποία παρακολουθούσε με ενδιαφέρον το σώμα, δεν είναι απλά στοιχεία μιας πετυχημένης διαδικασίας. Δεσμεύουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συνεχίσει το διάλογο με οργανωμένο τρόπο.
Σε προτεραιότητα βρέθηκαν τα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, ο χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ, η αναγκαία ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και η πολιτική πρόταση της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Η συζήτηση προχώρησε στα χαρακτηριστικά μιας απάντησης στην καπιταλιστική κρίση, του αναγκαίου αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, της λογικής των συνεργασιών και της βασικής επιλογής για τον αντικαπιταλιστικό πόλο και μέτωπο. Στοιχεία της συζήτησης η αποτίμηση, ο απολογισμός, η απαίτηση για ώθηση στην προγραμματική εμβάθυνση, η αναζήτηση περισσότερο στρατηγικών απαντήσεων. Μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλαδή της πάλης για μια άλλη κοινωνία. Η συζήτηση έχει πολύ δρόμο πέρα από τα προωθημένα στοιχεία στρατηγικής που αποτυπώνονται στις Θέσεις που υπερψηφίστηκαν.
Ακόμη κατέθεσαν τη συμβολή τους οι οργανώσεις και οι τάσεις της, καθώς και μέλη της οργανωμένης βάσης, στελέχη του μαζικού και εργατικού κινήματος. Στο επίκεντρο βρέθηκε η μάχη ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων, οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στο προσφυγικό και την αντιπολεμική διεθνιστική δράση, το αντιφασιστική μέτωπο, τον αγώνα ενάντια στους χρυσοθήρες στη Χαλκιδική.
Η πολιτική απόφαση που αποτυπώνει αυτόν τον προβληματισμό και δίνει περιεχόμενο για τη συνέχεια, ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία που έφτασε το 62%, σχεδόν στο σύνολο των αντιπροσώπων. Οι οργανωτικές αλλαγές υπερψηφίστηκαν από το 64% σχεδόν, το οποίο όμως ήταν μικρότερο από τα 2/3 του σώματος που απαιτούνταν, με βάση όσα προβλέπουν οι αρχές λειτουργίας. Οι σχετικές προτάσεις και όλες οι ιδέες που κατατέθηκαν αποτελούν παρακαταθήκη για μια συζήτηση που συνεχίζεται.
Ένα από τα διαφορετικά στοιχεία της φετινής 3ης συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν πως έγιναν αρκετές ομιλίες που έφερναν στο προσκήνιο την φωνή της αγωνιζόμενης κοινωνίας, πραγματική εμπειρία από την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς μέσα στους αγώνες των εργαζομένων, ειδικά των φτωχότερων στρωμάτων και της νέας εργατικής βάρδιας. Ανάμεσα στις ομιλίες των αντιπροσώπων ξεχώρισαν αυτή της Σταυρούλας Βερούκη, νέας αγωνίστριας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που μετέφερε την εμπειρία από τον αγώνα στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας και του Σταύρου Μαραγκουδάκη, μέλους της Αttack.
Η Σ. Βερούκη ξεκίνησε λέγοντας πως η πεντάμηνη εργασία ήταν χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με μισό μισθό και χωρίς επίδομα ανεργίας μετά την απόλυση μας, καθώς «είναι έτσι σχεδιασμένο το πρόγραμμα». Και συνέχισε λέγοντας πως “μας είπαν επίσης «ωφελούμενους». «Ωφελούμενους» καθώς έστω και για 5 μήνες βρήκαμε δουλειά και «δεν ξεχνάμε» πως είναι να εργάζεσαι. Οι μόνοι όμως ωφελούμενοι είναι η ίδια η κυβέρνηση, οι Δήμοι, η πολιτική τους και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, που μας χρησιμοποιούν για πέντε μήνες και μας πετούν ξανά στον κάδο της ανεργίας”. Αναφερόμενη στο χαρακτήρα των προγραμμάτων είπε πως “τα πεντάμηνα ήρθαν για να μείνουν. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας είναι ο Δούρειος Ίππος για τις μόνιμες εργασιακές σχέσεις. Όταν φθάνουν άνθρωποι με σπουδές, οικογενειάρχες πολύτεκνοι, με τεράστια προϋπηρεσία μένοντας για πάνω από δύο χρόνια άνεργοι να βρεθούν να αμείβονται με 495 ευρώ σίγουρα θα είναι το πρώτο βήμα για μισθούς των 200 ευρώ για όσους ζητούν να συνεχίσουν να εργάζονται. Θα ήθελα να σας μεταφέρω την στιχομυθία μας με την Υφυπουργό Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου και την απάντησή της στο πως θα ζήσουμε τις οικογένειες μας με 495 ευρώ. Η ίδια μας απάντησε ότι για την Ε.Ε. και τα 495 ευρώ είναι πολλά”.
Αναφερόμενη στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ανέφερε πως “η συνδικαλιστική ηγεσία τόσο της ΑΔΕΔΥ όσο και της ΠΟΕ-ΟΤΑ θεωρούσαν ότι έπρεπε να τους ρωτήσουμε για το πότε θα κάνουμε τις κινητοποιήσεις μας την ώρα που 32.500 οικογένειες πετιόντουσαν κυριολεκτικά στο δρόμο μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων.
Κατά τη διάρκεια του προγράμματος χάσαμε έναν συνάδελφο στα Μέγαρα σε παράνομο εργατικό ατύχημα. Μέχρι και σήμερα καμία δίωξη σε κανέναν υπεύθυνο του Δήμου δεν έχει ασκηθεί. Ο συνάδελφος μας όμως χάθηκε για 19 ευρώ μεροκάματο και η ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν έβγαλε ούτε ανακοίνωση για το θάνατό του”.
Ακόμη πρόσθεσε πως “ο αγώνας των πεντάμηνων ήταν ένας αγώνας με κεντρικό σύνθημα «μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους». Ο αγώνας των πεντάμηνων όπου στήσαμε σκηνές μέσα στο Δεκέμβρη έξω από το Υπουργείο Εργασίας (Ανεργίας κατ’ εμάς) για 45 ημέρες είναι η μάχη ενάντια στην επισφάλεια και στην ανεργία. Ο αγώνας των πεντάμηνων είναι ένας αγώνας για ζωή. Ένας αγώνας που έγινε με αξιοπρέπεια για τη δική μας ανθρώπινη αξιοπρέπεια”.
Μιλώντας για το περιεχόμενο του αγώνα, υπογράμμισε πως “ο λόγος για τον οποίον κατά τη γνώμη μου ήταν τόσο πρωτοπόρος, ήταν ότι αμφισβήτησε όλο το πλαίσιο των προγραμμάτων δουλείας, τις επισφαλείς σχέσεις συνολικά, την προσπάθεια Κυβέρνησης και Ε.Ε. να πάρουν πίσω ό,τι κατακτήθηκε με αίμα και αγώνες τους προηγούμενους αιώνες. Ποτέ δε μπήκαμε στη διαδικασία να ζητιανέψουμε λίγους μήνες δουλειά παραπάνω, να συνδιαλλαγούμε με τους Δημάρχους και την Κυβέρνηση και να παρακαλέσουμε. Παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, επίδομα ανεργίας για όλους χωρίς προϋποθέσεις, ανατροπή των επισφαλών σχέσεων εργασίας και της ανεργίας. Αυτό ήταν που κατάφερε να ενοποιήσει και να εμπνεύσει τόσους εργαζόμενους, ανέργους και συλλογικότητες να σταθούν δίπλα μας. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο για τον αντίπαλο. Πλατιά αγωνιστική ενότητα πάνω στο περιεχόμενο που μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα και να φέρει νίκες”.
Θύμισε ακόμη πως “δεν περιμέναμε τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες για να οργανωθούμε, αν περιμέναμε άλλωστε δε θα είχε γίνει τίποτα. Οργανωθήκαμε μόνοι μας, από τα κάτω και δημοκρατικά και δημιουργήσαμε το όργανό μας, το συντονιστικό αγώνα, με την κρίσιμη βοήθεια βέβαια λίγων αλλά αγωνιστικών σωματείων στους ΟΤΑ και συλλογικότητες όπως η ATTACK στην ανεργία και την επισφάλεια τους οποίους νιώθει τεράστια ανάγκη να τους ευχαριστήσω.
Είναι το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου, οι εργαζόμενοι να υπερβαίνουν τις γραφειοκρατικές ηγεσίες τους, να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, να οργανώνονται και να παλεύουν μέχρι τέλους. Άμεση επίσης η σχέση του αγώνα μας με το ασφαλιστικό. Με πέντε μήνες δουλειά θα είμαστε τυχεροί αν στα 130 καταφέρουμε να πάρουμε σύνταξη των 200 ευρώ. Είτε είσαι 2μηνος, 5μηνος, 8μηνος, voucherας, εργαζόμενους χωρίς ασφάλεια, εργαζόμενος με μισά λεφτά το αίτημα μας για την πλήρη ανατροπή του ασφαλιστικού εκτρώματος μας αφορά όλους”.
Κλείνοντας η Σ. Βερούκη είπε πως “η επόμενη μέρα βρίσκει την κυβέρνηση να βγάζει νέα κοινωφελή προγράμματα εργαζομένων σε hotspot και σε θέσεις κάτεργα. Βρίσκει την κυβέρνηση να βάζει πεντάμηνους συναδέλφους να εργάζονται σαν απεργοσπάστες σε θέσεις που μόνιμοι συνάδελφοι έχουν προχωρήσει σε επίσχεση ζητώντας τα δεδουλευμένα τους. Θέλουν να μας κάνουν το προσωπικό τους για να περάσουν κάθε αντιδραστική τομή που σχεδιάζουν. Η δική μας επόμενη μέρα μας βρίσκει ξανά στο δρόμο του αγώνα. Γιατί ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος σύντροφοι. Εμείς οι φτωχοί των φτωχών όπως μας χαρακτήρισαν το ξέρουμε καλά. Και η σπουδαιότερη νίκη που βγήκε από αυτόν τον αγώνα προσωπικά για μένα είναι η νίκη ενάντια στο φόβο. Είμαι εδώ σήμερα ως νέα συντρόφισσα, όντας περήφανη που αγωνίζομαι δίπλα σε ανθρώπους με τους ίδιους στόχους , με τις ίδιες ευαισθησίες και πιστεύω με τα δικά μου. Υπόσχομαι στον εαυτό μου ενώπιον όλων μας ότι ο φόβος δε θα ξαναγίνει ποτέ ξανά φίλος μου”.
Στις καταστροφικές συνέπειες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στις εργασιακές σχέσεις αναφέρθηκε ο Σ. Μαραγκουδάκης ξεκινώντας από το γεγονός ότι με βάση στοιχεία της ΕΕ, το 2010-2015 η ονομαστική μείωση των μισθών ήταν 18,2%, ενώ η συνολική μείωση της αγοραστικής δύναμης μαζί με τη φορολογία φτάνει το 40%. Την ίδια περίοδο τα κέρδη των επιχειρήσεων ανακάμπτουν, καθώς η αναλογία κερδών, τόκων και προσόδων σε σχέση με τις αμοιβές εργασίας έχει εκτοξευθεί στο 85% (2014) από 60% (2009), δηλαδή την κρίση την πληρώνει η εργατική τάξη και η νέα γενιά.
Παράλληλα υπογράμμισε πως το σύστημα Εργάνη διαπιστώνει μια ισχυρή τάση αύξησης των φτωχών και πολύ φτωχών εργαζόμενων. Μεταξύ 2013-2014, ο πληθυσμός των δηλωμένων μισθωτών με μεικτό μισθό κάτω των 1.000 ευρώ αυξήθηκε, από 56,96% σε 61,58% προσεγγίζοντας το εκατομμύριο. Οι εργαζόμενοι με μερική ή εκ περιτροπής εργασία αποτελούν το 1/5 (333.918) του εργαζόμενου πληθυσμού, τη στιγμή που η πλήρης απασχόληση υποχωρεί.
Δεσπόζον χαρακτηριστικό της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα είναι η αδήλωτη εργασία, καθώς σύμφωνα με το ΣΕΠΕ μεσοσταθμικά η αδήλωτη εργασία βρίσκεται πάνω από το 30%, που εκτοξεύεται σε κλάδους με εποχιακή εργασία, ενώ το 2012 ανερχόταν στο 24%.
Τόνισε επίσης πως ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός απολύσεων και προσλήψεων κατά τη διάρκεια του έτους, υπογραμμίζει την τεράστια “κινητικότητα” και ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού. Αυτό ερμηνεύεται με τα μεγάλα προγράμματα αντικατάστασης του παλαιού προσωπικού που εργάζεται με βάση τα κεκτημένα ενός παλαιότερου συσχετισμού δύναμης, από νέους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα. Η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση σε ποσοστό ανεργίας στις χώρες του ΟΟΣΑ (2015) και την 3η στις ετήσιες ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο. Πλάι στο σχήμα “εκτεταμένη-παρατεταμένη ανεργία και εξαντλητική υπερεργασία”, αναπτύσσεται ραγδαία η γκρίζα ζώνη της μισοεργασίας-μισοανεργίας.
Χαιρετισμοί οργανώσεων
Στην 3η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρέτησαν το ΕΕΚ, η ΛΑΕ, η Οργάνωση Νεολαίας Ριζοσπαστικής Αριστεράς Ανασύνθεση, το ΚΚΕ (μ-λ) και η ΟΚΔΕ.
Ο Σάββας Μιχαήλ εκ μέρους του ΕΕΚ τόνισε τη σημασία των αναζητήσεων και των αυτοτελών διαδικασιών της επαναστατικής Αριστεράς που δε σηκώνει λευκή σημαία υιοθετώντας τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της κοινωνικής ειρήνης όταν το κεφάλαιο εξαπολύει έναν πραγματικό ταξικό πόλεμο. Υπογράμμισε επίσης την ανάγκη, πέρα από διαφορές στα επίπεδα της ιδεολογίας και της πολιτικής, να υπάρξει συμβολή ώστε να μην δοκιμαστεί ένας “ΣΥΡΙΖΑ 2” με τα υλικά που οδήγησαν σε απογοήτευση στην προηγούμενη φάση, στόχος που κάνει αναγκαία μια συσπείρωση επαναστατικών δυνάμεων.
Από τη μεριά της ΛΑΕ ο Γιάννης Τόλιος περιέγραψε στο χαιρετισμό του το προγραμματικό πλαίσιο μιας αντιμνημονιακής συνεργασίας, βασικά σημεία του οποίου είναι η έξοδος από την ευρωζώνη, προσθέτοντας πως το «δίλημμα εγκατάλειψης του ριζοσπαστικού προγράμματος ή έξοδος και από την Ε.Ε., πρέπει να λυθεί υπέρ του ριζοσπαστικού προγράμματος και με δημοκρατικό τρόπο. Θα επιλέξουμε ελεύθερο δημοψήφισμα για να μιλήσει και να καθορίσει το μέλλον του ο ελληνικός λαός. Εμείς θα παλέψουμε και θα ταχθούμε υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε. για την εφαρμογή του ριζοσπαστικού μας προγράμματος». Πρόσθεσε επίσης την κατάργηση της λιτότητας και διακοπή αποπληρωμής του χρέους με στόχο τη διαγραφή του, γενική σεισάχθεια στο ιδιωτικό χρέος, εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση τραπεζών, επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, υποδομών και δικτύων, ανάκτηση του δημόσιου πλούτου και αποκατάσταση εργασιακών δικαιωμάτων, ριζική δίκαιη αναδιανομή πλούτου παραγωγικός και οικολογικός μετασχηματισμός οικονομίας, αντιμετώπιση ανεργίας, ριζοσπαστικές αλλαγές στο κράτος, λαϊκή συμμετοχή, πολιτική ειρήνης και εθνικής ανεξαρτησίας
Από την Ανασύνθεση ΟΝΡΑ ο Στέφανος Τυροβολάς αναφέρθηκε στα στοιχεία που οδήγησαν στη μνημονιακή συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και περιέγραψε το δρόμο συζήτησης και δράσης για μη γίνει η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ήττα και της Αριστεράς και του κοινωνικού κινήματος.
Ο Δημήτρης Γαγκάδης από το ΚΚΕ (μ-λ) αναφέρθηκε στην κρισιμότητα της περιόδου όπως διαμορφώνεται από τις ιμπεριλιαστικές επεμβάσεις, τον πόλεμο και τη μαζική προσφυγιά, καθώς και στην αναγκαιότητα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, αλλά και τις συνειδητές, αξιόπιστες προσπάθειες για την κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς.
Ο Σταύρος Σκεύος μεταφέροντας την τοποθέτηση της ΟΚΔΕ αναφέρθηκε στην ανάγκη για μια ενωτική κοινή δράση, με συγκεκριμένους όρους, με μια πρακτική πάνω στην οποία μπορεί και πρέπει να γίνεται απολογισμός από όλες τις πλευρές, με στόχο το ανέβασμα της συνείδησης και του επιπέδου των αγώνων των μαζών – ειδικά στο καίριο ζήτημα της αντιπολεμικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιρατσιστικής, αντιΕΕ πάλης.
Τα νέα όργανα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης και την ψήφιση των Θέσεων και της Πολιτικής Απόφασης έγινε ψηφοφορία για την εκλογή της νέας Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής (ΚΣΕ) και του νέου Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ).
Στην ΚΣΕ εκλέχθηκαν (με αλφαβητική σειρά) οι: Αντωνόπουλος Παύλος, Βαϊνάς Παντελής, Γανιάρη Πόπη, Διαβολάκης Θανάσης, Δραγανίγος Αντώνης, Ερωτοκρίτου Αργυρή, Κοσκινάς Δημήτρης, Κρασάκης Νίκος, Κυρίλλου Δήμητρα, Μαραβελάκης Γιάννης, Μάρκου Κώστας, Μπινιώρη Άσπα, Πετροκόκκινος Λουκάς, Σηφακάκης Γιάννης, Τσίτσος Τάκης, ενώ τα άλλα 6 μέλη της ΚΣΕ θα οριστούν σύμφωνα με τις καταστατικές αρχές από τις οργανώσεις και τάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στο ΠΣΟ (όπου συμμετέχουν και οι 21 της ΚΣΕ) εκλέχτηκαν: Αγγελόπουλος Γιάννης, Αδαμόπουλος Νίκος, Αλεξίου Σπύρος, Αμπάτης Διονύσης, Αναστασιάδης Τάσος, Αργύρη Νίκη, Αργύρης Χρήστος, Ασπράγκαθος Αβραάμ, Βάσσης Διονύσης, Βαφειάδου Αντωνία, Βογιατζίδης Δημήτρης, Βουρεκάς Θόδωρος, Βραδής Στέλιος, Γαϊτάνου Ειρήνη, Γάτσιος Βασίλης, Γκαργκάνας Πάνος, Γούσης Κώστας, Δεσύλλας Δημήτρης, Δημητρόπουλος Γιάννης, Ζιώζια Ηρώ, Ζούμπος Βασίλης, Ζαμπουλάκης Νίκος, Ζώτος Δημήτρης, Ηλίας Νίκος, Θεοδωράκης Μιχάλης, Θωίδου Κατερίνα, Καταραχιάς Κώστας, Κατιντσάρος Τάσος, Κατσίμπα Δάφνη, Καυκαλάς Σήφης, Καυκιάς Χρήστος, Κλάδης Διονύσης, Κοντομάρης Σπύρος, Κοσμάς Πάνος, Κούτρας Γιάννης, Κουτσούμπα Δέσποινα, Κωνσταντίνου Πέτρος, Μαντέλας Νίκος, Μάντζαρης Γιάννης, Μανωλόπουλος Γιάννης, Μαρκέτος Σπύρος, Μαρκόπουλος Γιώργος, Μαρτίνη Αλεξανδρα, Μαυροειδής Παναγιώτης, Μενούνος Γιώργος, Μινωτάκης Αλέξανδρος, Μιχαηλίδης Στέλιος, Μοσχονάς Γιάννης, Μπαρμπάρης Γιώργος, Μπλάνας Δημήτρης, Μπόλαρης Λέανδρος, Μπουρίτη Λίλιαν, Ντούρος Στάθης Ξηρουδάκης Νίκος, Ξοπλίδης Παναγιώτης, Ορέστης Ηλίας, Παλληκαράκης Νίκος, Πανταζοπούλου Έλλη, Παπαδάκης Κώστας, Παπανικολάου Γιώργος, Πατρικίου Κατερίνα, Πέππας Μιχάλης, Πίττας Κώστας, Πλακιώτη Χρυσούλα, Πολίτη Φύλια, Πρεκατές Χρήστος, Πυρουνάκης Νίκος, Σμήλιος Ηλίας, Σπυρόπουλος Τάσος, Συλλαϊδής Βασίλης, Τάκη Βούλα, Τζαμουράνης Γιώργος, Τζαμουράνης Δημήτρης, Τουλγαρίδης Κώστας, Τσαμούρης Γιώργος, Φελέκης Γιάννης, Χάγιος Άγγελος, Χαϊντάρ Νεκτάριος, Χατζηθωμάς Κώστας, Χριστόπουλος Κώστας.
