του Γιώργου Λαουτάρη
Ότι οι εθνικές επέτειοι είναι η καλύτερη αφορμή για κενολογικές μεγαλοστομίες από πολιτικούς το γνωρίζουμε εδώ και χρόνια. Στη μνημονιακή εποχή όμως της παράδοσης στους δανειστές – εταίρους, το “όχι” και το “ναι”, το τότε και το τώρα, έρχονται σε προφανή αντίθεση που καταδεικνύει όσο ποτέ άλλοτε το μέγεθος της υποκρισίας.
Η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, από τη Θεσσαλονίκη, όπου παρακολούθησε τη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, δεν ξεφεύγει φυσικά από το καθιερωμένο πατριωτικό τυπικό μιας βερμπαλιστικής λεκτικής φούσκας: “Το παλλαϊκό “Όχι” της 28ης Οκτωβρίου 1940 αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης για το έθνος των Ελλήνων, ιδίως υπό τις σημερινές κρίσιμες περιστάσεις για τον τόπο και τον λαό μας”, είπε. Και συμπλήρωσε: “Πρωτίστως δε μας εμπνέει ως προς το ότι η Δημοκρατία, και η δίδυμη αδελφή της η ελευθερία, συνθέτουν διαχρονικώς την συλλογική μας συνείδηση, της οποίας βασικά συστατικά είναι η παιδεία και το θάρρος”.
Το γεγονός ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος ως βουλευτής είπε “Ναι σε όλα” στα κρισιμότερα πολυ-νομοσχέδια των Μνημονίων που έδεσαν τη χώρα και το λαό της χειροπόδαρα στη φυλακή του χρέους, ενώ ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπέγραψε και θα συνεχίσει να υπογράφει υπαγορευμένους από το εξωτερικό εφαρμοστικούς νόμους, αποτελεί μια αντίφαση που δεν μπορεί να αποκρύψει ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όσα πέπλα και αν ρίχνει ο ιστορικός χρόνος θολώνοντας τα νοήματα των λέξεων.
Περαιτέρω, το γεγονός ότι στην εποχή των μνημονίων τα “δίδυμα αδέρφια” δημοκρατία και ελευθερία, όπως είπε ο Προκόπης Παυλόπουλος, δοκιμάζονται σκληρά είναι πλέον αυταπόδεικτο. Ειδικά μετά το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, όταν ο ελληνικός λαός είπε ένα μέγα “Όχι” που τελικώς δεν εισακούστηκε από την πολιτική ηγεσία, δηλαδή τον ίδιο…
Και αν κανείς αντιτείνει ότι καταχρηστικά ταυτίζονται η φυσική σκλαβιά με την οικονομική σκλαβιά, έρχεται η συζήτηση για το σημερινό ρόλο της Frontex, της ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης για τα σύνορα, να υπογραμμίσει τη στενή τους σύνδεση. Κατά την πρόσφατη συνάντηση του Προκόπη Παυλόπουλου με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είπε μεταξύ άλλων: “Προσβλέπουμε στην αλλαγή του Frontex, ώστε να γίνει μία πραγματική δύναμη για να θωρακίσουμε τα σύνορά μας και να τα προστατεύσουμε”.
Άραγε, αν μία κυρίαρχη χώρα πρώτα δέχεται ασμένως την οικονομική επιτροπεία άλλων χωρών που αποφασίζουν για την εσωτερική πολιτική και έπειτα καλωσορίζει ξένες στρατιωτικές δυνάμεις να προστατεύσουν για λογαριασμό της τα σύνορα, πόσο κυρίαρχη τελικά είναι; Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των υποκριτών, για να παραφράσουμε ελαφρώς τον αφορισμό ενός μεγάλου Βρετανού.