του Δημήτρη Γρηγορόπουλου
Οι υποθέσεις Πανούση και Φίλη με τα παρεπόμενά τους κυριαρχούν τις τελευταίες ημέρες στο πολιτικό προσκήνιο, χάρη και στη σκόπιμη υπερπροβολή τους απ’ τα ΜΜΕ εκ παραλλήλου με τη διαρκή κυνική δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα εφαρμόζει μεν τα επώδυνα μέτρα, αλλά με κοινωνική ευαισθησία, αναδιανομή και μεροληψία υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Επιχειρούν έτσι να υπνωτίσουν το λαό, να τον αποπροσανατολίσουν απ’ τα οσονούπω επερχόμενα σαρωτικά κατά των λαϊκών εισοδημάτων και δικαιωμάτων μέτρα. Ο ορυμαγδός και η τεχνητή όξυνση αυτών των ζητημάτων στοχεύει και στην άσκηση εντονότερης πίεσης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (με την απαράδεκτη στοχοποίηση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ως συνεργατών της τρομοκρατίας), για να καμφθούν και οι τελευταίες «κόκκινες γραμμές» της σε ζωτικά θέματα, στα οποία ο λαός έχει ιδιαίτερη ευαισθησία, όπως οι πλειστηριασμοί για την πρώτη κατοικία και οι νέες άγριες περικοπές στις συντάξεις με φύλλο συκής τις δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, που μονότονα όμως επιβάλλουν τη θέλησή τους, με επουσιώδεις, σε ορισμένα ζητήματα, υποχωρήσεις. Τα θέματα αυτά όμως πέρα απ’ τη σκόπιμα πληθωρική προβολή τους, πέρα απ’ τον αντιπερισπασμό τους αντιστοιχούν και σε πραγματικά προβλήματα. Ιδίως πίσω απ’ την υπόθεση Πανούση κρύβεται το άβατο του βαθέος κράτους, των πρωταρχικών για την προστασία του συστήματος κατασταλτικών μηχανισμών και των μυστικών υπηρεσιών, που είναι απροσπέλαστος όχι μόνο απ’ τις λαϊκές δυνάμεις αλλά και απ’ τις αστικές κυβερνήσεις. Στο βαθύ κράτος, όπως επιβεβαιώνουν και οι πρόσφατες εξελίξεις, που (ανα)δομείται και λειτουργεί στο πλαίσιο του κράτους έκτακτης ανάγκης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, συγκροτείται ένας μηχανισμός «παράλληλου» κράτους ή «υπερκράτους» ή «παρακράτους». Στην περίπτωση αυτή η σύγχρονη αστική δικτατορία δεν εκδηλώνεται απλώς με τον ουσιαστικό παροπλισμό του κοινοβουλίου απ’ την εκτελεστική εξουσία, αλλά με τη συγκρότηση και λειτουργία μηχανισμών που συνδέονται με τμήματα του κράτους, αλλά εξωθεσμικά για να έχουν ελευθερία κινήσεων και να μην εκθέτουν, σε περιπτώσεις εμπλοκών το επίσημο κράτος. Αυτοί οι μηχανισμοί είναι και εξωκρατικοί και εσωκρατικοί και σχετίζονται με τους κατασταλτικούς κρατικούς μηχανισμούς, αλλά και με τμήματα της κυβέρνησης, ακόμη και σε υψηλό επίπεδο. Στους εξωκρατικούς μηχανισμούς περιλαμβάνονται ο ξένος παράγοντας ιδίως με τις δικές του μυστικές υπηρεσίες και τις διασυνδέσεις τους με τις αντίστοιχες μυστικές υπηρεσίες της χώρας μας, υπόγειες διασυνδέσεις του κεφαλαίου με κρατικούς παράγοντες, αλλά και οι συνδετικοί κρίκοι ακροδεξιών πολιτικών οργανώσεων ή εγκληματικών παρακρατικών οργανώσεων με τμήματα του κράτους, ιδίως στο σκληρό πυρήνα του. Καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση του βαθέος κράτους αναλαμβάνει και η υπερσύγχρονη και υπερεκτιμημένη τεχνολογία παρακολούθησης με κέντρο τις ΗΠΑ, που διακλαδώνεται και συνεργάζεται με αντίστοιχες υπηρεσίες στις άλλες νατοϊκές χώρες, όπως επιβεβαιώνουν και οι αποκαλύψεις Σνόουντεν και άλλων, όπως και η ανεξιχνίαστη προ ετών παρακολούθηση της επικοινωνίας του τότε πρωθυπουργού, Κ. Καραμανλή. Απ’ τα επίμαχα θέματα, εξάλλου, στην υπόθεση Πανούση είναι η παράτυπη ιδιοποίηση απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών απ’ τα αρχεία της ΕΥΠ, που τις είχε καταγράψει κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας. Στους εσωτερικούς στεγανοποιημένους μηχανισμούς περιλαμβάνονται οι μυστικές υπηρεσίες και ιδίως οι υπηρεσίες παρακολούθησης και κατασκοπίας, που συνδέονται στενά με αντιστοιχίες υπηρεσίες και τμήματά τους ξένων χωρών και ιδίως των ΗΠΑ (CIA). Η ΕΥΠ, άλλοτε υπαγόταν στον εκάστοτε πρωθυπουργό. Σήμερα, έχει πλήρως αυτονομηθεί απ’ την κυβέρνηση, έχει διευθυντή και εποπτεύεται απ’ τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Ισχυρά στεγανά υπάρχουν στην Αστυνομία και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Υπάρχει παράδοση επίσης διαπλοκής της Αστυνομίας και του Στρατού με τον ξένο παράγοντα και ακροδεξιές οργανώσεις. Υπάρχουν ακόμη στεγανά κυκλώματα σε διάφορα υπουργεία, που συνδέονται και υπηρετούν παράνομα συμφέροντα.
Σήμερα, κατά ομολογία και των συστημικών κομμάτων η αστυνομία είναι διαβρωμένη από δυνάμεις της Χρυσής Αυγής. Οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα εξαρθρώσει τους θύλακες της Χ.Α. έμειναν ανεκπλήρωτες. Προκάλεσε οργή πρόσφατα ο άγριος ξυλοδαρμός του βουλευτή της ΝΔ από τραμπούκους της Χ.Α, ενώ τα ΜΑΤ στην αρχή παρακολουθούσαν αφ’ υψηλού το επεισόδιο. Σε ερώτηση βουλευτή για το αν έχει προχωρήσει η εξάρθρωση των θυλάκων της Χρυσής Αυγής στην αστυνομία, ο αρμόδιος υπουργός και ο επικεφαλής της υπηρεσίας εσωτερικών υποθέσεων της ΕΛΑΣ απάντησαν ότι έχει σημειωθεί πρόοδος με την παράδοση μαθημάτων δημοκρατίας στη σχολή της Αστυνομίας! Το πανθολογούμενο αυτό σοβαρότατο ζήτημα κατά την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα λυθεί με τη δημοκρατική αναδιαπαιδαγώγηση των Χρυσαυγιτών και όχι με την αποφασιστική εξάρθρωση των εκτεταμένων θυλάκων, όπως ρητά έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το πανελλήνιο είναι μάρτυρας βέβαια της αποτελεσματικότητας αυτής της μεθόδου… με πρόσφατο δείγμα τον προπηλακισμό ενός συντηρητικού μάλιστα βουλευτή. Διασυνδέσεις φαίνεται ότι διατηρούν με το στρατό εθνικιστικές οργανώσεις εφέδρων, που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις εθνικές παρελάσεις με στολή εκστρατείας! Κυκλώματα δρουν και στο χώρο της δικαιοσύνης. Πριν μερικά χρόνια είχε καταγγελθεί εκτεταμένο παραδικαστικό κύκλωμα. Υπήρξαν περιορισμένες καταδίκες και έκτοτε την υπόθεση κάλυψε ο πέπλος της λήθης. Στο χώρο αυτό συχνά καταγγέλλεται η διασύνδεση κυβερνητικών παραγόντων με συγκεκριμένους ελεγχόμενους δικαστικούς για τη χειραγώγηση κρίσιμων υποθέσεων. Με το θέμα των παραμηχανισμών σχετίζεται και η άτυπη χρήση συμβούλων από κυβερνητικούς παράγοντες για τη σύνδεση και επαφή με κρίσιμους χώρους, όπως οι φυλακές, με ακραίες πολιτικές οργανώσεις κ.ά.
Είναι ασφαλώς αναγκαίος ο ακτιβισμός για την προστασία των δικαιωμάτων των κρατουμένων όλων βεβαίως των κατηγοριών και υποχρεωτική η μέριμνα του ειδικού γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης που ασχολείται με το σωφρονιστικό σύστημα για τους κρατούμενους και τα προβλήματά τους. Όμως οι οιονεί «διαπραγματεύσεις» των εκάστοτε κυβερνήσεων με κυρίαρχες εντός των φυλακών ομάδες μέσω εξωθεσμικών μεσολαβητών, ακόμη και αγαθών προθέσεων, είναι απαράδεκτες και αντιδημοκρατικές, γιατί: Υποκαθιστούν τα εκ του νόμου προβλεπόμενα όργανα και τις προβλεπόμενες υποχρεώσεις τους για τα δικαιώματα των κρατουμένων και τη σωστή λειτουργία των φυλακών. Δεν εκπροσωπούνται άπαντες οι κρατούμενοι σε ανοικτό διάλογο με την πολιτεία. Ο διάλογος (παζάρεμα στην ουσία) διεξάγεται μεταξύ εξωθεσμικών οργάνων και των κυρίαρχων ομάδων κρατουμένων. Δεν υπάρχει διαφάνεια και ενημέρωση των κρατουμένων αλλά και της κοινωνίας. Εδραιώνεται η κυριαρχία ισχυρών ομάδων, ακόμη και των νονών του εγκλήματος, που ελέγχουν κυκλώματα εντός των φυλακών, αλλά και εκτός αυτών. Και το κυριότερο, μ’ αυτήν την έωλη διαδικασία, τα πάντα εξαρτώνται απ’ το εκάστοτε παζάρεμα και όχι απ’ την προώθηση της νομικής κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των εγκλείστων.
Όσον αφορά την επαφή κυβερνητικών παραγόντων με ακραίες οργανώσεις μέσω θεσμικών ή και εξωθεσμικών παραγόντων, με μη νόμιμες και διαφανείς διαδικασίες, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης Σαμαρά, Μπαλτάκου, αλλά και άλλων παραγόντων του ακροδεξιού περιβάλλοντος του Σαμαρά, που «συνομιλούσαν» με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής και μάλιστα για θέματα που αφορούσαν τη δικογραφία της Χ.Α., τους δικαστικούς που την χειρίζονταν και τρόπους επηρεασμού τους. Τέλος, στην επιλογή των υπουργών που είναι επικεφαλής των κατασταλτικών μηχανισμών η διαδικασία είναι άκρως συγκεντρωτική για το κυβερνών κόμμα, αφού αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του πρωθυπουργού, ώστε να είναι λυμένα τα χέρια του για τις διαπραγματεύσεις με παράγοντες που παράτυπα ασκούν επιρροή στις επιλογές των επικεφαλής κρίσιμων υπουργείων. Σ’ αυτούς περιλαμβάνεται ο ξένος παράγοντας, συστημικοί πολιτικοί παράγοντες, η κορυφή της οικονομικής ολιγαρχίας και η ηγετική γραφειοκρατία αυτών των μηχανισμών. Ο Γ. Πανούσης ανέλαβε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη χωρίς ν’ ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε στην Αριστερά βέβαια, για την οποία χρησιμοποιεί πάγια τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό «Αριστερά του τίποτε». Ο Πανούσης μπορεί να μην είναι αριστερός, έχει όμως την εύφημη μνεία της ΕΛΑΣ, στη σχολή της οποίας επί μακρόν υπήρξε καθηγητής, την επιδοκιμασία συστημικών παραγόντων εξωτερικού και εσωτερικού. Διατηρεί άριστες σχέσεις με τον έτερο Καππαδόκη, τον επικεφαλής της ΕΥΠ Γ. Ρουμπάτη, ο οποίος γενναιόδωρα του πρόσφερε παράνομα υπογεγραμμένες απ’ την ΕΥΠ συνομιλίες. Ο Γ. Πανούσης απέδειξε ότι ήταν άξιος ο μισθός του και η επιλογή του όταν τη νύχτα που ψηφιζόταν το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε τις ορδές των ΜΑΤ, για να διαλύσουν τη συγκέντρωση και να καταπτοήσουν το λαό.