της Μαριάννας Τζιαντζή
Φεβρουάριος 2015, ο επίσημος «Μήνας Μαύρης Ιστορίας». Η Μέριλιν Ζουνίγκα, μια όμορφη νεαρή Λατίνα, δασκάλα σε ένα δημοτικό σχολείο του Νιου Τζέρσεϊ, αναθέτει στους μαθητές της της τρίτης δημοτικού να γράψουν μια εργασία πάνω σε μια φράση του Μουμία Αμπού Τζαμάλ: «Όσο έστω κι ένας άνθρωπος εμποδίζεται να μιλήσει, δεν υπάρχει δικαιοσύνη». Στις αρχές Απριλίου, η Ζουνίγκα λέει στα παιδιά ότι ο Τζαμάλ είναι πολύ άρρωστος. Μετά το μάθημα, οι μαθητές γράφουν στον φυλακισμένο Τζαμάλ, σε αυτοσχέδιες κάρτες, ευχές για γρήγορη ανάρρωση.
Μια φίλη της Ζουνίγκα θα παραδώσει τις κάρτες των παιδιών στον Τζαμάλ. «Για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό τον είδα να χαμογελάει», γράφει η φίλη στο Facebook. Στις 9 Απριλίου ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών της Φιλαδέλφειας εμφανίζεται σε εκπομπή του υπερδεξιού καναλιού Fox. Καταγγέλλει τη δασκάλα που ενθαρρύνει αθώα παιδιά να στείλουν ευχές στον φονιά ενός αστυνομικού και απαιτεί την άμεση απόλυσή της. Την επόμενη κιόλας ημέρα η εκπαιδευτικός απολύεται.
Aκριβά πληρώθηκε το χαμόγελο του Τζαμάλ, που έζησε 30 χρόνια στην πτέρυγα των μελλοθανάτων, ενώ το 2011, χάρη στο διεθνές κύμα συμπαράστασης, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Τώρα πλήρωσε η Ζουνίγκα, πλήρωσαν και οι μαθητές της, κέρδισε ο φόβος. Ο έγκλειστος Τζαμάλ, που ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι σκότωσε (και πάμπολλα στοιχεία συνηγορούν υπέρ της αθωότητάς του) παραμένει επικίνδυνος, όπως επικίνδυνη παραμένει κάθε άλλη ανάγνωση της ιστορίας πλην της επίσημης.
Το «έγκλημα» της Μέριλιν δεν είναι ότι επέτρεψε στους μαθητές της να γράψουν στον Τζαμάλ· είναι ότι τα παιδιά έμαθαν ποιος είναι ο Τζαμάλ. Το έμαθαν και δεν θα τον ξεχάσουν. Πώς να τον ξεχάσουν άλλωστε όταν ο ένας στους τρεις μαύρους συμπατριώτες τους βρέθηκε, βρίσκεται ή θα βρεθεί στη φυλακή;
Η ιδιωτική τηλεόραση γίνεται το μακρύ χέρι της αστυνομίας και του εκδικητικού κράτους και μάλιστα σε μια εποχή που αστυνομικοί δολοφονούν νεαρούς μαύρους σαν να ’ταν κουνούπια, που πολλές αμερικανικές πόλεις φλέγονται, που φουντώνει το κίνημα «Βlack Lives Matter» (Η Ζωή των Μαύρων Μετράει). Μετράει και η αξιοπρέπεια μαύρων και λευκών, μετράει η αντίσταση.
