«Πρόκειται για μια μεθοδευμένη προσπάθεια πολιτικής προσέγγισης του ίδιου νεοφιλελεύθερου μοντέλου που βιώσαμε και αντιπαλέψαμε όλα τα τελευταία χρόνια, η οποία θεωρεί ότι ο ΟΛΠ μπορεί να πουληθεί στη λογική απόκτησης κάποιων εσόδων προκειμένου να αποπληρώσουμε μέρος των χρεών μας προς τους τοκογλύφους δανειστές» δηλώνει στο Πριν ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού.
Συνέντευξη στον Κυριάκο Νασόπουλο
– Τέσσερεις μήνες σχεδόν μετά την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ποια είναι τα πρώτα δείγματα της ναυτιλιακής της πολιτικής;
– Η κυβερνητική ναυτιλιακή πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θίγει, δεν αμφισβητεί και δεν ακυρώνει κατά οποιοδήποτε τρόπο το σαθρό οικοδόμημα που χτίστηκε μεταπολεμικά και ενισχύθηκε από όλες τις κυβερνήσεις από τη μεταπολιτευτική περίοδο και δώθε και το οποίο συνίσταται στην εξασφάλιση επιχειρηματικής ασυδοσίας και φοροασυλίας για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, δίχως προηγούμενο σε άλλη χώρα του κόσμου. Αν κρίνουμε τώρα και από τον τρόπο που οι αρμόδιοι υπουργοί Γ. Σταθάκης και Θ. Δρίτσας, έχουν ως τώρα διαχειριστεί την απλήρωτη ναυτική εργασία στην ακτοπλοΐα μπορούμε βάσιμα να συμπεράνουμε ότι, στην πραγματικότητα, η στάση, οι επιλογές και οι παρεμβάσεις τους νομιμοποιούν την αυθαιρεσία των ακτοπλοϊκών εφοπλιστικών εταιρειών διαιωνίζοντας το πρόβλημα.
– Πού εντοπίζετε τις βασικές διαφοροποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις προεκλογικές του εξαγγελίες;
– Το πρώτο κορυφαίο ζήτημα είναι η μετάλλαξη των θέσεών του γενικά στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων και ειδικότερα του ΟΛΠ. Η δεύτερη διαφοροποίηση συνίσταται στο γεγονός ότι όλα τα στελέχη ακόμα και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά έλεγαν επίμονα ότι θα μπει τέρμα στη φοροασυλία, τις φοροαπαλλαγές και τα προνόμια του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Κατά την ανάγνωση των προγραμματικών θέσεων στη Βουλή δεν υπήρξε ούτε μία λέξη επί τούτου, κάτι που συνιστά οβιδιακή μεταμόρφωση των θέσεών του. Το τρίτο έχει να κάνει με το θεσμικό πλαίσιο που έχει θεσπιστεί όλα τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στην ποντοπόρο ναυτιλία, μέσα από το οποίο ενισχύθηκαν τα προνόμια των εφοπλιστών και για το οποίο στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης δεν υπήρχε πάλι ούτε λέξη. Και βέβαια υπάρχει και το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας των ναυτικών, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναδείξει την προεκλογική περίοδο αλλά και πιο πριν με συγκεκριμένες παρεμβάσεις και προτάσεις. Ως διά μαγείας αυτές εξαφανίστηκαν και δεν έχει πλέον να παρουσιάσει ούτε πρόγραμμα ούτε θέσεις. Το χειρότερο είναι ότι, όπως δείχνουν ως τώρα τα πράγματα, δεν υπάρχει και η πολιτική βούληση να παρθούν τα απαιτούμενα μέτρα ώστε να ενισχυθούν οι θέσεις εργασίας. Τέλος και το θέμα της κατάργησης του καμποτάζ στα κρουαζιερόπλοια φαίνεται ότι το έχει εντελώς εγκαταλείψει.
– Πώς ακριβώς έχει η κατάσταση με την απλήρωτη εργασία στη ναυτιλία;
– Τα τελευταία τρία χρόνια το 65% των ακτοπλοϊκών εταιρειών καθυστερεί την εξόφληση των μισθών από 3 έως και 11 μήνες. Από τη δική μας την πλευρά προσπαθήσαμε εξαρχής να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, παλεύοντας να μην περάσει αυτή η αυθαιρεσία των εφοπλιστών την οποία δυστυχώς ανέχθηκαν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Έχουμε κάνει μια σειρά παρεμβάσεις, κινητοποιήσεις, σοβαρούς και συντονισμένους αγώνες. Δυστυχώς η λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων ήταν ότι πρόκειται για ένα θέμα που πρέπει να το κυνηγήσουν οι ναυτικοί δικαστικά. Η νέα κυβέρνηση και ο αναπληρωτής υπουργός Θ. Δρίτσας, ενώ δηλώνει ότι αναγνωρίζει το πρόβλημα και θέλει να δώσει λύση, με τη μέχρι σήμερα πρακτική που έχει ακολουθήσει και την άρνησή του να υλοποιήσει μέτρα και προτάσεις που του έχουν συστηθεί, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση επιθυμεί μόνο να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση χωρίς να θιχτούν τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
– Σε ό,τι αφορά τώρα τον ΟΛΠ και την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίησή του, τι θα σημάνει μια τέτοια εξέλιξη;
– Πρώτον, μιλώντας για τον ΟΛΠ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μιλάμε για το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Επίσης, ο ΟΛΠ κατέχει δεσπόζουσα θέση σε Nοτιοανατολική Ευρώπη και Μεσόγειο και είναι πύλη εισόδου στρατηγικής σημασίας για τις μεταφορές από την Ασία και την Αφρική με κατεύθυνση την Ευρώπη. Επίσης, οι δραστηριότητες του ΟΛΠ είναι πολύπλευρές. Εκεί ανήκει το κομμάτι της υποδοχής της κρουαζιέρας, της ακτοπλοΐας, το εμπορικό τμήμα του λιμανιού και βεβαίως το μεγάλο κομμάτι της ναυπηγοεπισκευής από τη Δραπετσώνα έως και το Πέραμα. Σήμερα εμπλέκονται χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που έχουν επιχειρηματική δραστηριότητα με άξονα τμήματα του λιμανιού. Ήδη ο ΟΛΠ έχει υποστεί δυο μορφές ιδιωτικοποίησης τα τελευταία χρόνια. Η μια ήταν με την είσοδό του στο ελληνικό χρηματιστήριο και η άλλη με τη σύμβαση παραχώρησης σαράντα ετών που έχει γίνει με την προβλήτα II στην κινέζικη πολυεθνική εταιρεία COSCO. Τώρα η κυβέρνηση, από τον πρώτο μήνα έχει μπει στο παζάρι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. Πρόκειται για μια μεθοδευμένη προσπάθεια πολιτικής προσέγγισης του ίδιου νεοφιλελεύθερου μοντέλου που βιώσαμε και αντιπαλέψαμε όλα τα τελευταία χρόνια που θεωρεί ότι ο ΟΛΠ μπορεί να πουληθεί στην λογική να έχουμε κάποια έσοδα προκειμένου να αποπληρώσουμε μέρος των χρεών μας προ τους τοκογλύφους δανειστές. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση να προχωρήσει στο ξεπούλημα του ΟΛΠ και των υπολοίπων λιμανιών, των αεροδρομίων, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ…
– Μήπως η συνέχιση των διαδικασιών της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ είναι χαρακτηριστικό δείγμα της λογικής που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ για διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης και όχι ανατροπή της;
– Αν κρίνουμε με βάση το προεκλογικό του πρόγραμμα, όπως αυτό επίσημα ανακοινώθηκε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το 2014, αλλά και από τις προγραμματικές του θέσεις, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει με οποιοδήποτε τρόπο σε αμφισβήτηση το αστικό καθεστώς, το καπιταλιστικό σύστημα, την ασυδοσία και τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου. Θα μπορούσα να πω ότι δεν ακουμπάει καθόλου το μεγάλο κεφάλαιο, τον μεγάλο πλούτο. Από αυτή τη σκοπιά, αν το συνδυάσουμε με το γεγονός ότι αδιαμφισβήτητα δεν θίγει και τους μέχρι τώρα διεθνείς προσανατολισμούς της χώρας μας, είτε αφορούν το ΝΑΤΟ είτε τη ΕΕ, γίνεται αντιληπτό πως πρόκειται για κλασική περίπτωση διαχείρισης του συστήματος, το οποίο προφανώς -για να μην είμαστε και ισοπεδωτικοί= θα ήθελε σε ορισμένους τομείς να έχει και μια πολιτική αντιμετώπισης μέρους των προβλημάτων των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των λαϊκών στρωμάτων. Φαίνεται όμως ότι και στα μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων που υποσχέθηκε προεκλογικά, τα οποία κατά τη γνώμη μου, επαναλαμβάνω, δεν συνιστούσαν αριστερή, ριζοσπαστική και κυρίως ανατρεπτική πολιτική, έχει διολισθήσει. Από κει και πέρα, πρέπει ο καθένας να βγάλει τα δικά του πολιτικά συμπεράσματα για το εάν εγχειρήματα τέτοιου είδους μπορούν να έχουν παρόν και μέλλον όσον αφορά τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Απαιτείται αγώνας για δημόσιο ΟΛΠ
Τα συνδικάτα πρέπει να παίξουν ουσιαστικό συντονιστικό ρόλο για την ενημέρωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων
– Σε τι διαφοροποιείται η εργατική πρόταση για τον ΟΛΠ με αυτήν που εκφράζει μερίδα του εφοπλιστικού κεφαλαίου η οποία εμφανίζεται δήθεν υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα του Οργανισμού και προωθεί τη λύση των συμβάσεων παραχώρησης;
– Καταρχάς επίσημα η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών έχει ταχθεί υπέρ της πώλησης, ενώ και το Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδας, που είναι κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Ένωσης και των άλλων εφοπλιστικών οργανώσεων, έχει με τη σειρά του συμφωνήσει, με κάποιες βέβαια προϋποθέσεις. Συνολικά η πολιτική στρατηγική και κατεύθυνσή των ελλήνων εφοπλιστών είναι η πώληση του λιμανιού. Σε ό,τι αφορά αυτό που επισημαίνετε, εδώ μπαίνουμε σε μια δεύτερη αντίληψη της οποίας πρωτεργάτες ήταν πριν από τρία χρόνια το ΠΑΣΟΚ και ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος του ΟΛΠ Γιώργος Ανωμερίτης. Ισχυρίζονται ότι το Δημόσιο μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο στο λιμάνι του Πειραιά και σε επιμέρους τομείς και δραστηριότητές του, μέσω μιας μακροχρόνιας σύμβασης παραχώρησής του σε επιχειρηματικούς ομίλους. Με αυτή τη λογική εμείς είμαστε αντίθετοι. Είμαστε απέναντι και την έχουμε αντιπαλέψει με επιχειρήματα και αγώνες. Πιστεύουμε ότι η εναλλακτική πρόταση που εκφράζουν κυρίαρχα Μαρινάκης, Μώραλης, Ανωμερίτης, ΠΑΣΟΚ και υπόλοιποι, συνιστά απώλεια του δημόσιου ελέγχου του λιμανιού, συνιστά ξεπούλημα. Ουσιαστικά αποκόπτει την κοινωνία από το λιμάνι και τις δραστηριότητές του, το απομονώνει προς όφελος συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων, ο καθένας με τα δικά του επιχειρηματικά συμφέροντα: είτε να πάρει το τμήμα της κρουαζιέρας είτε της ναυπηγοεπισκευής είτε το εμπορικό κομμάτι. Από αυτήν τη σκοπιά, εμείς είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι τόσο στην πώληση των μετοχών του ΟΛΠ, που προωθούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και προωθεί και η σημερινή, αλλά και στην εμπλοκή επιχειρηματικών ομίλων με τη μορφή των συμβάσεων παραχώρησης υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
– Πώς πρέπει λοιπόν να οργανωθεί ο λαός και οι εργαζόμενοι απέναντι στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ; Ποια βήματα πρέπει να γίνουν;
– Αυτό είναι το ζητούμενο! Το εργατικό κίνημα, τα κοινωνικά κινήματα, οι συλλογικότητες ακόμα και τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικές κινήσεις έχουν αντιδράσει σε αυτό το μεθοδευμένο σχέδιο της κυβέρνησης με πυρήνα αντίδρασης τους ίδιους τους εργαζόμενους στα λιμάνια της χώρας μας και ειδικότερα στον Πειραιά. Η κυβέρνηση έχει απέναντί της σύσσωμο το εργατικό κίνημα, όλους τους εργαζόμενους της Α΄ και Β΄ Πειραιά, όλους τους κοινωνικούς, επαγγελματικούς και επιστημονικούς φορείς της πόλης. Πρέπει να πούμε ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια έχουν γίνει ήδη προσπάθειες, έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες, έχουν αναπτυχθεί αγώνες γύρω από τη διασφάλιση του δημοσίου χαρακτήρα του ΟΛΠ. Ωστόσο οι αγώνες αυτοί είναι ακόμα μακριά από το να πετύχουν την απαραίτητη και αναγκαία συμμετοχή των εργαζομένων, του λαού και των κοινωνικών κινημάτων. Χρειάζεται να κάνουμε πολλά ακόμα. Στην κατεύθυνση αυτή εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να μπει μπροστά το εργατικό κίνημα. Τα συνδικάτα πρέπει να παίξουν ουσιαστικό συντονιστικό ρόλο στην ενημέρωση, την πληροφόρηση και την κινητοποίηση των εργαζομένων. Να συγκροτήσουν μέτωπο με επικεφαλής τους εργαζόμενους, που θα στηριχθεί από την κοινωνία, τους εργαζόμενους και το λαό, που θα πλαισιωθεί από όλα τα κοινωνικά κινήματα σε μια από κοινού κατεύθυνση συμπόρευσης, ενότητας, συσπείρωσης και κοινής επιδίωξης. Να εμποδίσουμε με τους αγώνες μας την όποια απόπειρα της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ντε φάκτο ξεπούλημα του ΟΛΠ.
