της Αρχοντούλας Βαρβάκη
Κύπρο και Τουρκία λόγω της προκλητικής ανακοίνωσης του τουρκικού σχεδίου για δέσμευση μέρους της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με σκοπό την πραγματοποίηση ερευνών για υδρογονάνθρακες, που θα ξεκινήσουν στις 20 Οκτωβρίου, και λόγω της παρακολούθησης από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό των εξορύξεων που ήδη πραγματοποιούνται στην περιοχή. Παρά τις πιέσεις της Κύπρου με την απόφαση αναστολής των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού, η τουρκική πλευρά επιμένει στη θέση της ότι οι υδρογονάνθρακες ως φυσικός πλούτος του νησιού δεν μπορούν να ελέγχονται αποκλειστικά από την Ελληνική Διοίκηση της Νότιας Κύπρου. Σύμφωνα με τον ηγέτη του ψευδοκράτους Ντερβίς Έρογλου, οι Ελληνοκύπριοι «πρέπει να ενεργούν έχοντας υπόψη τους ότι και οι Τουρκοκύπριοι έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και να έρθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το συντομότερο δυνατό». Από την πλευρά του ο κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης τόνισε πως δεν πρόκειται για διακοπή αλλά για αναστολή των διαπραγματεύσεων και εξήγησε ότι η κυπριακή κυβέρνηση θα επιστρέψει στις συνομιλίες όταν και η άλλη πλευρά δείξει διάθεση για την επιθυμητή συνεργασία που θα επιτρέψει τελικά τόσο στους Ελληνοκύπριους όσο και στους Τουρκοκύπριους να επωφεληθούν από τον πλούτο του νησιού.
Παράλληλα το κυπριακό κράτος κερδίζει δηλώσεις υποστήριξης από συμμάχους όπως η Ιταλία και η Γαλλία, που υπερασπίζονται τα οικονομικά συμφέροντά τους από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της περιοχής, ενώ η Ρωσία και το Ισραήλ έχουν δηλώσει πως θα ξεκινήσουν στρατιωτικές ασκήσεις τη μέρα έναρξης των τουρκικών ερευνών. Ως σύμμαχος της Κύπρου εμφανίζονται και οι ΗΠΑ, που ενώ φέρουν ευθύνες για την τουρκική εισβολή και τη διχοτόμηση του νησιού δηλώνουν πως θεωρούν την επίλυση του Κυπριακού υψηλή προτεραιότητα. Ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης βλέπει τον αμερικανικό στόλο σαν εγγυητή των εργασιών στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ οι ίδιοι οι Αμερικανοί σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναγνωρίζουν «το δικαίωμα της Δημοκρατίας της Κύπρου να αναπτύξει τους πόρους της, εντός της ΑΟΖ της». Ταυτόχρονα πιστεύουν πως «τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του νησιού, όπως και όλοι οι πόροι του, πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης», άποψη επιβεβλημένη από το νέο προτεινόμενο σχέδιο για μια ομοσπονδία δύο κρατών, το οποίο αποδέχεται την τουρκική κατοχή και τη διχοτόμηση του νησιού.
Η συμμαχία της Κύπρου με τις ΗΠΑ, το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και την Ελλάδα, που υποσχόταν έναν άξονα ικανό να εγγυηθεί την απαραίτητη για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου «σταθερότητα», μάλλον δεν πέτυχε το στόχο της. Τελικά η Κύπρος, ως λιγότερη ισχυρή χώρα, είναι αυτή η οποία δέχεται τις επιθέσεις που η Τουρκία δεν μπορεί να πραγματοποιήσει κατά του Ισραήλ.