του Μιχάλη Ψύλου
Είκοσι ολόκληρα χρόνια είχε να βρεθεί γάλλος πρόεδρος επισήµως στον Λευκό Οίκο και ο Φρανσουά Ολάντ «έσπασε το ρόδι». Ο γάλλος «σοσιαλιστής» πρόεδρος, που πραγµατοποίησε στα µέσα της εβδοµάδας τριήµερη επίσηµη επίσκεψη στις Ηνωµένες Πολιτείες, αναδεικνύεται πλέον σε βασικό εκφραστή της νεοαποικιοκρατικής πολιτικής και σε σκληρό υπέρµαχο της λιτότητας: Με τους Αµερικανούς στο εξωτερικό και τους Γερµανούς στο εσωτερικό.
Ο Ολάντ στην Ουάσιγκτον θέλησε να δείξει ότι η Γαλλία συντάσσεται πλέον µε την Αµερική στην επίλυση των διεθνών κρίσεων, ενταφιάζοντας πλήρως την γκoλική παράδοση της Γαλλίας. Η γαλλική αστική τάξη προσπαθεί άλλωστε να αναβιώσει το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας µε τις στρατιωτικές επεµβάσεις στην Αφρική αλλά και τις συνεχείς απειλές για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία. «H επίσκεψη Ολάντ στην Ουάσιγκτον είναι ένας ωραίος τρόπος για τις Ηνωµένες Πολιτείες να ξεπληρώσουν τη Γαλλία για την πολιτική της στη Συρία, το Ιράν και το Μάλι» λέει ο Νίκολας Ντάνκαν, αναλυτής του Ατλαντικού Συµβουλίου.
Σε άρθρο που συνυπέγραψαν Οµπάµα και Ολάντ στη γαλλική Μοντ και στην αµερικανική Ουάσιγκτον Ποστ γίνεται µάλιστα λόγος για «µεταµορφωµένη συµµαχία» που αποτελεί «πρότυπο διεθνούς συνεργασίας» µε ενδεικτικό παράδειγµα την Αφρική, η οποία αποτελεί το «πιο ορατό θέατρο της «νέας σύµπραξης» των δύο χωρών».
«Η Γαλλία δεν είναι µόνο η αρχαιότερη σύµµαχος της Αµερικής» γράφει χαρακτηριστικά το βρετανικό περιοδικό Εκόνοµιστ. «Ο Ολάντ θέλει να εµφανιστεί ως ο πιο επιθετικός ευρωπαίος φίλος της Αµερικής». Να κάνει δηλαδή τη βρόµικη δουλειά σε θερµές εστίες έντασης.
Την προηγούµενη δεκαετία η Γαλλία είχε αντιταχθεί στους επεκτατικούς πολέµους του Μπους στο Ιράκ, καθώς έβλεπε ότι η Ουάσιγκτον δεν είχε καµία απολύτως διάθεση να µοιραστεί τίποτα µαζί της. Σήµερα όµως το Παρίσι προσδοκά κέρδη, έστω και προσωρινά, από τη σύµπλευση µε τους Αµερικανούς στη διεθνή σκηνή, καθώς στην Ευρώπη η Γερµανία καθίσταται όλο και πιο ισχυρή αφήνοντας ουσιαστικά στην άκρη τον γαλλογερµανικό άξονα. Άλλωστε µε την οικονοµική παντοκρατορία του Βερολίνου στην ΕΕ οι Γερµανοί έχουν πλήρη επίγνωση πως, παρόλο που σήµερα το Παρίσι είναι ασύγκριτα ισχυρότερο στον στρατιωτικό τοµέα από το Βερολίνο, η Γαλλία δεν έχει άλλη επιλογή από την υποτέλεια στη Γερµανία. Κι αυτό γιατί η γαλλική αστική τάξη είναι οικονοµικά εξαρτηµένη πλήρως από το Βερολίνο και η εξάρτηση αυτή µεγαλώνει καθηµερινά.
Ήδη, πριν από λίγες ηµέρες, ο Ολάντ ανακοίνωσε τη νέα του οικονοµική πολιτική που «αντανακλά σε µεγάλο βαθµό τη γερµανική πολιτική», όπως σχολίασε το Ρόιτερ.
Αφήνοντας στην άκρη και τυπικά κάθε «σοσιαλιστική» φρασεολογία ο γάλλος πρόεδρος έδειξε ότι ασπάζεται πλέον τη γερµανική προσέγγιση των πραγµάτων, κινούµενος ουσιαστικά στο δρόµο που άνοιξε, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο σοσιαλδηµοκράτης καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ µε στόχο τη δραστική µείωση των κοινωνικών δαπανών, τον περιορισµό του κόστους εργασίας και την ενίσχυση µε κάθε µέσο των µεγάλων επιχειρήσεων. Φυσικά, οι Γερµανοί ζητούν ακόµη πιο πολλά και προειδοποιούν ότι είναι πολύ νωρίς ακόµη για να µπορέσει ο Ολάντ να περάσει µε επιτυχία το εµπόδιο της λαϊκής αντίστασης στη Γαλλία.
Μόλις τον περασµένο Μάιο, στην επέτειο των 150 χρόνων από την ίδρυση του γερµανικού σοσιαλδηµοκρατικού κόµµατος, ο Ολάντ διακήρυττε ότι είναι «σοσιαλιστής κι όχι σοσιαλδηµοκράτης». Από τότε όµως πολύ νερό κύλησε κάτω από τις όχθες του Σηκουάνα και ο γάλλος πρόεδρος κερδίζει καθηµερινά και επάξια τον τίτλο του «Ολαντρέου».