Γράφουν: Γιώργος Κρεασίδης
Δημήτρης Σταμούλης
Μαζικές συνελεύσεις με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων στην εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια, τα υπουργεία και τους δημόσιους φορείς, τα νοσοκομεία και τους δήμους, εκατοντάδες απεργιακές αποφάσεις πρωτοβάθμιων σωματείων και διάθεση η οργή και η αγανάκτηση να εκφραστεί στους δρόμους του ανυποχώρητου αγώνα, είναι τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν το τοπίο στους χώρους εργασίας του δημόσιου τομέα. Το δόγμα του σοκ που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση σπάζοντας τα «ταμπού» της εργασιακής μονιμότητας, της σταθερής πληρωμής στο τέλος του μήνα, του συνδικαλισμού και της απεργίας χωρίς τον κίνδυνο της απόλυσης, δικαιώματα που πλέον εκλείπουν από τον ιδιωτικό τομέα, αναμένεται να λάβει την απάντησή του από τον κόσμο της δουλειάς.
Ο αγωνιστικός απεργιακός συντονισμός μπορεί να σκοντάφτει από τις τρικλοποδιές της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και διαφόρων ομοσπονδιών, ωστόσο σφυρηλατείται στην ίδια την εργατική βάση, μέσα από διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, γενικές συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές και συντονιστικά. Η κυβέρνηση τρέμει από την ανταπόκριση που μπορεί να έχει ευρύτερα στην κοινωνία ο απεργιακός ξεσηκωμός στα σχολεία και στους άλλους χώρους του Δημοσίου. Μπορεί να λειτουργήσει ως σπίθα ανατροπής της ίδιας και κυρίως της πολιτικής της. Γι’ αυτό επιστρατεύει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τις όποιες διαθέσιμες δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, για να σαμποτάρει, να ανακόψει, να σταματήσει τον αγώνα. Ματαίως όμως. Οι δύο κυβερνητικές παρατάξεις σαρώθηκαν στις συνελεύσεις των καθηγητών, όπου τόλμησαν να προτείνουν κάτι άλλο από απεργία διαρκείας, ενώ σε πολλές άλλες προτίμησαν τη σιωπή ή την αποχή. Το ρόλο του «κόφτη» των απεργιών επέλεξαν και στην υγεία, αφού στην ΠΟΕΔΗΝ αρνήθηκαν απεργιακή κλιμάκωση, ενώ στην ΕΙΝΑΠ δεν θέλησαν να προτείνουν στις συνελεύσεις συγκεκριμένο απεργιακό πρόγραμμα. Θλιβερή είναι η στάση του ΠΑΜΕ που επέλεξε σε άλλη μια κρίσιμη καμπή του κινήματος να σταθεί απέναντι στην αγωνιστική διάθεση για απεργιακό ξεσηκωμό. «Να φύγει η κυβέρνηση», «γενική απεργία» είναι συνθήματα που προκαλούν …ανατριχίλα στην ηγεσία του, όπως προκύπτει και από την πρόσφατη κεντρική ανακοίνωσή του. Συνδικαλιστές του σε εκπαίδευση, υγεία και αλλού, πρωτοστατούν στο να μην υπάρξει απεργιακή κλιμάκωση διαρκείας. «Δεν υπάρχει κλίμα», ισχυρίζονται, «δεν μπορούμε να κλείνουμε σχολεία και νοσοκομεία», μεμψιμοιρούν. Η ανατροπή ωστόσο της επίθεσης δεν μπορεί παρά να περνά από την ανατροπή της κυβέρνησης που την εφαρμόζει, αλλά και της πολιτικής των ΕΕ-ΔΝΤ. Κι αυτό απαιτεί πανεργατικό ξεσηκωμό, «άγριες» απεργίες, που θα διαχειρίζονται οι εργαζόμενοι. Σε αυτό το καθήκον είναι επιτακτική ανάγκη να συμβάλουν και όποιες δυνάμεις του ΠΑΜΕ συνειδητοποιούν έστω και τώρα την ανάγκη μετωπικής αγωνιστικής δράσης στο κίνημα. Σε γραμμή ταλάντευσης ανάμεσα στη στάση «αναμονής εξελίξεων» και αγωνιστικής κλιμάκωσης κινούνται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της Αυτόνομης Παρέμβασης, προσδοκώντας ανατροπές μέσα από την κυβερνητική εναλλαγή και διαχείριση.
Η κυβέρνηση έχει πλέον μπροστά της ένα σοβαρό αντίπαλο. Στις μαζικές γενικές συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ οι καθηγητές όλης της χώρας αποφάσισαν με συντριπτική πλειοψηφία, απεργία διαρκείας με τη μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών, από τις 16 Σεπτεμβρίου και νέες συνελεύσεις για την επιβεβαίωση της συνέχειας των κινητοποιήσεων. Είναι ενδεικτικό ότι στην πρώτη μέρα των συνελεύσεων που συνεδρίασαν οι 59 από τις 88 ΕΛΜΕ, είχε εξασφαλιστεί η απαιτούμενη ενισχυμένη πλειοψηφία που απαιτεί το καταστατικό της ΟΛΜΕ για να προκηρυχτεί απεργία. Εγκρίθηκε δηλαδή από τις δημοκρατικές διαδικασίες του κλάδου η πρόταση του 16ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ που έγινε τον Ιούλιο, παρά το γεγονός ότι δεν υιοθετήθηκε από το ΔΣ της ΟΛΜΕ που δεν κατέληξε σε πρόταση προς τις συνελεύσεις.
Η απόφαση αυτή των συνελεύσεων θα αποτυπωθεί αύριο Δεύτερα στη γενική συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ που θα γίνει στην Αθήνα.
Στις γενικές συνελεύσεις την πρόταση για απεργία διαρκείας υποστήριξαν οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις από το χώρο της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και οι ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), ενώ ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, αλλά και το ΠΑΜΕ υποστήριξαν, συχνά από κοινού, την πρόταση για 48ωρη απεργία, δηλαδή τη συμμετοχή στην ήδη αποφασισμένη απεργία της ΑΔΕΔΥ για τις 18-19 Σεπτεμβρίου.
Στην ΕΛΜΕ Ν. Αθήνας, σε μια από τις μεγαλύτερες συνελεύσεις των τελευταίων χρόνων, το «ναι» στην απεργία διαρκείας δεν χρειάστηκε καν καταμέτρηση, στον Πειραιά οι 400 περίπου καθηγητές το υπερψήφισαν συντριπτικά, στην ΕΛΜΕ Α. Λιοσίων-Ζεφυρίου – Φυλής το υπερψήφισαν 131 στους 144. Παρόμοιο ήταν το αποτέλεσμα στη Γ΄ ΕΛΜΕ Δ. Αθήνας (Ίλιον, Πετρούπολη, Καματερό – Άγιοι Ανάργυροι) όπου συμμετείχαν πάνω από 350 άτομα στη συνέλευση, καθώς η πρόταση ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ-ΔΗΜΑΡ για 48ωρη πήρε 30 ψήφους. Εντύπωση προκάλεσε η στάση του ΠΑΜΕ που διαφώνησε με τη δήλωση συμπαράστασης από εκπροσώπους άλλων φορέων.
Στη Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας η πρόταση για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες υπερψηφίστηκε με 140 ψήφους στους 189, συγκροτήθηκε απεργιακή επιτροπή, ενώ έχουν προγραμματιστεί πρωτοβουλίες δράσης από κοινού με το Σύλλογο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και συλλόγους γονέων της περιοχής.
Στο Περιστέρι, στους 300 καθηγητές μόνο 33 ψήφισαν την πρόταση του ΠΑΜΕ, ενώ 11 δεν ήθελαν καμία απεργία. Ανάλογα ήταν τα αποτελέσματα σε όλη την Αττική, καθώς μόνο σε δύο ΕΛΜΕ δεν πέρασε η πρόταση για αγώνα διαρκείας.
Στις δύο από τις μαζικότερες ΕΛΜΕ της χώρας, της Λάρισας και του Ηρακλείου, 400 και 700 καθηγητές αντίστοιχα ψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία που αγγίζει τα όρια της ομοφωνίας την απεργία διαρκείας.
Ανάλογη ήταν η εξέλιξη στη συνέλευση των 500 περίπου εκπαιδευτικών στα Χανιά, όπου ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ δεν έλαβαν καν το λόγο, το ΠΑΜΕ πήρε για τη 48ωρη της ΑΔΕΔΥ 5 ψήφους και 19 η πρόταση για μη συμμετοχή στην απεργία. Στο Ρέθυμνο, η πρόταση για πενθήμερες πήρε 109 από 123.
Στη Θεσσαλονίκη όλες οι ΕΛΜΕ ψήφισαν υπέρ των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών, μαζί οι Α΄ και Β΄ ΕΛΜΕ που το Μάιο δεν είχαν υιοθετήσει την πρόταση για απεργία στις εξετάσεις. Στην Α΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης που ιστορικά συνδέεται με την τεχνική εκπαίδευση, καθώς περιλαμβάνει το ιστορικό σχολικό συγκρότημα του Ευκλείδη, τη συνέλευση των 170 εκπαιδευτικών συγκλόνισαν οι τοποθετήσεις των υπό απόλυση καθηγητών, ενώ η απεργιακή πρόταση υπερψηφίστηκε τόσο μαζικά που δεν χρειάστηκε καν καταμέτρηση.
Στην Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης την απεργία διαρκείας ψήφισαν 178 έναντι 41 υπέρ της 48ωρης που πρότειναν ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ και στη Γ΄ ΕΛΜΕ, 152 από τους 180, ενώ καλούνται οι ΕΛΜΕ να είναι σε συνεννόηση και απευθείας συντονισμό μεταξύ τους ως πρωτοβάθμια σωματεία.
Παράλληλα, αποφασίστηκαν μέτρα αλληλεγγύης όπως τα δωρεάν μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε παιδιά συναδέλφων, καθώς και η φιλοξενία παιδιών εκπαιδευτικών που πέρασαν στο ΑΠΘ.
Γενικότερα στη Βόρεια Ελλάδα η απεργία διαρκείας υπερψηφίστηκε με μεγάλες πλειοψηφίες, όπως στη Δράμα με 93 στους 134, στη Χαλκιδική με 107 στους 150, στο Κιλκίς 99 στους 134, με 65 ψήφους (55%) στη Β΄ ΕΛΜΕ Έβρου. Στη Θεσπρωτία υπερψηφίστηκε από 66 ενώ 30 ψήφους πήρε η πρόταση του ΠΑΜΕ και του κοινού σχηματισμού ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ για τη 48ωρη της ΑΔΕΔΥ
Με το δραματικό πρωτοσέλιδο τίτλο Ή νικάμε τώρα ή μας τελείωσαν παρουσίασε τοπική εφημερίδα τη μεγάλης μαζικότητας συνέλευση της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, όπου οι 400 περίπου εκπαιδευτικοί ψήφισαν υπέρ της απεργίας διαρκείας σε βαθμό που χρειάστηκε καταμέτρηση.
Στην Ηλεία σε μια συνέλευση 200 ατόμων, η πρόταση για διαρκείας υπερψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία, παρά την κινδυνολογία του ΠΑΜΕ για δεδομένη μικρή συμμετοχή, ενώ ανάλογα ήταν τα αποτελέσματα στην Αργολίδα, όπου ανάμεσα σε 100 περίπου καθηγητές, οι προτάσεις των ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ πήραν από 8 και 10 αντίστοιχα.
Δεν έλειψαν βέβαια και οι μεθοδεύσεις για να ακυρωθεί η αγωνιστική διάθεση του κλάδου, όπως στην Α΄ Μεσσηνίας, όπου η παρελκυστική τακτική του ΔΣ οδήγησε στην απόφαση ότι δεν υπάρχει απαρτία…
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΔΗΜΑΡ επιστράτευσε τις λιγοστές της δυνάμεις στοιχημένη στο αντιαπεργιακό μπλοκ, όπως στην Ξάνθη, όπου πρότεινε την 24ωρη απεργία τη μέρα του αγιασμού.
Η απόφαση για απεργιακή κλιμάκωση ήρθε σαν κορύφωση μιας σειράς αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών μέσα στο καλοκαίρι και παρά το γεγονός ότι τα σχολεία ήταν κλειστά, με αφετηρία το 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ που αποφάσισε να προτείνει απεργία διαρκείας στον κλάδο με την έναρξη της νέας χρονιάς.
Στην απόφαση αυτή εκφράστηκε η απάντηση του κλάδου στην «απεργία που δεν έγινε» των πανελλαδικών και την ολέθρια στάση της γραφειοκρατίας του κυβερνητικού συνδικαλισμού, η οποία άνοιξε το δρόμο για μαζικές διαθεσιμότητες – απολύσεις και το νομοσχέδιο για το νέο λύκειο που καταδικάζει τη νεολαία στη «μαθητεία» – δωρεάν και ανασφάλιστη εργασία.
Είναι όμως αντίδραση και στο χτύπημα των μισθών, ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Απαντά στην ανάγκη σύγκρουσης με το σύνολο της πολιτικής που απειλεί κάθε εργαζόμενο, άρα και τον εκπαιδευτικό με απολύσεις, χαράτσια, ιδιωτικοποιήσεις.
Η απεργιακή κινητοποίηση των καθηγητών μπορεί να γίνει καταλύτης για ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο που έχει στους στόχους του τον πανεργατικό ξεσηκωμό για την ανατροπή.
Ήδη 27 σύλλογοι Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής το κείμενο που ζητά να ξεκινήσουν συνελεύσεις για να αποφασιστεί η απεργιακή συμπόρευση δασκάλων και νηπιαγωγών με τους καθηγητές και τους άλλους κλάδους που μπαίνουν σε κινητοποίηση.
Στο κείμενο τονίζεται ότι επείγει η διαδικασία των συνελεύσεων «με βάση την επιδρομή που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ στην εργαζόμενη πλειοψηφία, τους άνεργους και το λαό, την επίθεση στα κοινωνικά αγαθά της παιδείας, υγείας, περίθαλψης, το μπαράζ διαθεσιμοτήτων – απολύσεων σε όλο το δημόσιο τομέα και ιδιαίτερα την επίθεση στο δημόσιο δωρεάν σχολείο και στα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα της νεολαίας».
Την ίδια στιγμή κινητοποιούνται μαθητικές κινήσεις και πρωτοβουλίες, όπως ο Ανυπόταχτος Μαθητής, στην κατεύθυνση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και στο νομοσχέδιο για το λύκειο, αλλά και της αλληλεγγύης στους καθηγητές.
Γ.Κ
Η φλόγα του αγώνα σε όλο το Δημόσιο
Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, υπουργεία, νοσοκομεία, δήμοι και οργανισμοί του ευρύτερου δημόσιου τομέα έχουν πάρει ήδη «φωτιά», καθώς το κύμα μαχητικού απεργιακού αγώνα διαρκείας σηκώνει το κλίμα σε πολλούς εργασιακούς χώρους και κλάδους του δημόσιου τομέα. Δεν είναι μόνο η 48ωρη πανελλαδική απεργία που αναγκάστηκε να αποφασίσει η ΑΔΕΔΥ για 18-19 Σεπτεμβρίου, κάτω από την αφόρητη πίεση που ένιωσε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία από την αγωνιστική διάθεση των εργαζόμενων στο Δημόσιο. Αλλά κυρίως η συνειδητοποίηση από ευρύτατα τμήματα εργαζόμενων ότι χωρίς αγώνα διαρκείας, χωρίς αποφασιστική απεργιακή σύγκρουση με την κυβέρνηση και την άθλια πολιτική της, για την ανατροπή των μνημονίων ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου δεν μπορεί κανείς να γλιτώσει, να «εξαιρεθεί», να αποφύγει τη συντριβή των δικαιωμάτων του.
Ιδιαίτερα εκρηκτικό είναι το κλίμα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, καθώς η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε 1.750 περίπου διαθεσιμότητες μόνιμων εργαζόμενων, μειώνοντας κατά 25% το προσωπικό, τροφοδότησε πολύ μαχητικές συνελεύσεις σε όλους τους συλλόγους πανελλαδικά και αποφάσεις απεργίας διαρκείας.
Η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αποφάσισε έναρξη των απεργιών με δύο 48ωρες, 10-11 και 12-13 Σεπτεμβρίου
και πενθήμερη από τις 16 του μήνα. Ο αγώνας που αποφασίστηκε σε πολλές συνελεύσεις παρουσιάζει έναν πλούτο μαχητικών μορφών. Κοινές γενικές συνελεύσεις εργαζομένων, ΔΕΠ και φοιτητών οργανώνονται ή ήδη έγιναν σε Πάντειο, Γεωπονική και Γιάννενα, ενώ πολλοί σύλλογοι αποφάσισαν διαδήλωση την Τρίτη (11 π.μ. Προπύλαια) στο υπουργείο Εσωτερικών και στη συνέχεια παναττική συνέλευση συλλόγων ΑΕΙ-ΤΕΙ, καθώς και συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Τετάρτη σε συντονισμό με τους εκπαιδευτικούς της ΟΛΜΕ. Οι σύλλογοι του Πανεπιστήμιου Αθηνών και του ΕΜΠ έχουν αποφασίσει περιφρουρημένη απεργία και κατάληψη των πυλών των ιδρυμάτων. Στο ΕΜΠ η απεργία άρχισε ήδη από την Παρασκευή, ενώ η συνέλευση των διοικητικών αποφάσισε η Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου και το συγκρότημα Πατησίων να γίνουν σημεία αγωνιστικής αναφοράς λειτουργώντας ως κέντρα πληροφόρησης και αγώνα προς όλους τους κλάδους εργαζομένων που απειλούνται με διαθεσιμότητα.
Αρκετοί σύλλογοι καλούν καλύπτοντας συνδικαλιστικά, σε απεργία και τους συμβασιούχους. Σε Γεωπονική, Πάντειο, ΕΜΠ και Γιάννενα, οι εργαζόμενοι απαιτούν από τις πρυτανικές αρχές να αναστείλουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων, ενώ προετοιμάζουν υλικό για να απευθυνθούν στους νέους φοιτητές ενόψει των εγγραφών.
Σοβαρές αγωνιστικές διεργασίες υπάρχουν και σε πολλά υπουργεία. Στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου στο κτίριο της Κάνιγγος από την περασμένη Δευτέρα γίνεται μια πολύ δυναμική κινητοποίηση που θυμίζει τον Οκτώβριο του 2011.
«Η συγχώνευση της ΓΓΕ με τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή συνδυάζεται με μια άνευ προηγουμένου συρρίκνωση του αντικειμένου και των αρμοδιοτήτων τους, με τρόπο τέτοιο ώστε να παραδίδονται τόσο οι έμποροι όσο και οι καταναλωτές βορά στα συμφέροντα των μεγάλων καρτέλ», όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, που πλέον όλοι τους είναι σε διαθεσιμότητα, λόγω της συγχώνευσης.
Οι εργαζόμενοι βγαίνουν από το πρωί στην πλατεία, ενώ έχουν καταλάβει τη μεγάλη αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου, κάνοντας συνέλευση καθημερινά και συζητώντας την κλιμάκωση του αγώνα, με την παρουσία άνω των 300 ατόμων.
Μάλιστα, δεν επιτρέπουν στην πολιτική ηγεσία να εισέλθει στο χώρο, ενώ μια μέρα ο υφυπουργός Σκορδάς αφού μπήκε από την πίσω πόρτα, τελικά έφυγε άρον άρον, μετά από τελεσίγραφο που του έδωσαν οι εργαζόμενοι.
Έχουν ήδη γίνει κοινές συνελεύσεις εργαζομένων στη ΓΓ Βιομηχανίας, στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, και από το κτίριο του Ανάπτυξης στο Σύνταγμα, αλλά και κοινές συγκεντρώσεις, ενώ πολλοί εργαζόμενοι ήδη μιλούν για κλιμάκωση με νέες απεργίες, μετά τη 48ωρη της ΑΔΕΔΥ.
Οι εργαζόμενοι στον ΟΑΕΔ ξεκινούν πενθήμερη απεργία από τις 16 Σεπτεμβρίου, με απόφαση της ομοσπονδίας τους, οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία επίσης και μάλιστα στην Αττική πραγματοποίησαν ψηφοφορία με κάλπη, όπου το ποσοστό υπέρ της απεργίας έλαβε 96%!
Στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ΕΦΕΤ και ΕΛΓΟ Δήμητρα, οι απεργιακές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από τα τέλη Αυγούστου και αναμένεται να κλιμακωθούν. Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού, σε Αθήνα και περιφέρεια, προγραμματίζουν συνελεύσεις για απεργιακές αποφάσεις στην εβδομάδα που έρχεται.
Σε κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων προχωρούν οι υγειονομικοί στα δημόσια νοσοκομεία, παρά τις προσπάθειες της ηγεσίας της ΠΟΕΔΗΝ να ανακόψει το κύμα αγωνιστικού ξεσηκωμού, αλλά και της πλειοψηφίας της ΕΙΝΑΠ να μην εισηγηθεί συγκεκριμένο αγωνιστικό πλαίσιο με κινητοποιήσεις και απεργίες διαρκείας. Σε αγώνα ήδη βρίσκονται τα νοσοκομεία που κλείνουν.
Στο «Λοιμωδών», οι «διαθέσιμοι» εργαζόμενοι δεν αποχώρησαν, αλλά παραμένουν στο νοσοκομείο όλη μέρα και στο «Αμαλία Φλέμινγκ» μετά από συνέλευση αποφάσισαν να μην παραλάβουν τα χαρτιά της διαθεσιμότητας, παρά τους τραμπουκισμούς ΔΑΚιτών!
Η ΠΟΕ-ΟΤΑ την περασμένη εβδομάδα πραγματοποίησε στάση εργασίας και πορεία στο υπουργείο Εσωτερικών, με τη συμμετοχή σχολικών φυλάκων κ.ά. ενώ έχει αποφασίσει συμμετοχή στη 48ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 18-19 Σεπτεμβρίου.
Πολλά πρωτοβάθμια σωματεία ΟΤΑ προσανατολίζονται σε απεργία διαρκείας.
Σε αγώνα βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ με απόφαση της γενικής συνέλευσης. Την Τετάρτη πραγματοποίησαν απεργία και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, διαμαρτυρόμενοι για τη διάλυση του Ινστιτούτου, αφού σε 2 χρόνια έχει αποχωρήσει το 30% των εργαζομένων, ενώ μεθοδεύονται νέες απολύσεις μετά από «αξιολόγηση», με παράλληλη υποβάθμιση του ερευνητικού χαρακτήρα του.
Δ. Σ
