του Μάκη Γεωργιάδη
Από τις σελίδες του Πρώτου Θ(αί)ματος και τα στημένα ρεπορτάζ για το «ευαγές έργο» της Χρυσής Αυγής ως τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αυτό που προκύπτει είναι πως το νεοναζιστικό μόρφωμα δεν είναι ένα κατασκεύασμα των ΜΜΕ, αλλά κάτι ζοφερά επικίνδυνο. Εκτός από την έγκαιρη ανάγνωση του φασιστικού κινδύνου από την Αριστερά και ιδιαιτέρως την επαναστατική, φαίνεται πως και άλλοι είχαν επίγνωση του τι ακριβώς συμβαίνει. Αυτοί οι άλλοι έχουν ταυτότητα και εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι ήταν, και προφανώς πολλοί παραμένουν, στους κόλπους των σωμάτων ασφαλείας και ιδίως της ΕΛΑΣ. Το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή στα ειδικά εκλογικά τμήματα των αστυνομικών κατά τις εκλογές του 2012 απέσπασε ποσοστά άνω του 23% –δηλαδή σχεδόν τετραπλάσια από το μέσο πανελλαδικό ποσοστό– δείχνει πολύ σημαντικά πράγματα. Τα αυξημένα εκλογικά ποσοστά ειδικά στις πιο μάχιμες μονάδες (ΕΚΑΜ κ.λπ.) δεν μορούν να είναι αποτέλεσμα μόνο μιας γενικότερης και σύμφωνα με το κλίμα της περιόοδου εκλογικής συμπεριφοράς, αλλά ήταν και αποτέλεσμα στράτευσης. Πιθανόν και οργανωμένης δράσης. Πληθώρα καταγγελιών για ακροδεξιούς θύλακες εντός της αστυνομίας και πληθώρα δημοσιευμάτων στον ξένο Τύπο για τη διάβρωση και τις διασυνδέσεις αστυνομικών και χρυσαυγιτών. Ακόμη περιμένουμε ξεκάθαρες απαντήσεις για τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες τον περυσινό Αύγουστο και τα δημοσιεύματα του Γκάρντιαν. Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Τη Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου το υπουργείο Δημόσιας Τάξης προχώρησε στην καρατόμηση δύο στρατηγών και στη μετακίνηση οκτώ ακόμη ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών, οι οποίοι ήταν διοικητές καίριων υποδιευθύνσεων και τμημάτων. Ο γενικός επιθεωρητής Νοτίου Ελλάδας Γ. Δικόπουλος και ο γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Στερεάς Ελλάδας Απ. Κασκάνης δήλωσαν παραίτηση για «προσωπικούς λόγους». Οι δε απομακρύνσεις αφορούσαν διοικητές μονάδων όπως τα ΕΚΑΜ και την ομάδα ΔΕΛΤΑ, τις υποδιευθύνσεις Όπλων και Εκρηκτικών, Οργανωμένου Εγκλήματος, την αστυνομική διέυθυνση Εύβοιας και το αστυνομικό τμήμα της Νίκαιας. Όλα αυτά προκειμένου να διεξαχθούν αδιάβλητα και ανεπηρέαστα οι ΕΔΕ που έχουν διαταχθεί με αντικείμενο τις διασυνδέσεις αστυνομικών και Χρυσής Αυγής. Η επίσημη ανακοίνωση φυσικά αναφέρει ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για επίμεμπτες πράξεις των συγκεκριμένων αξιωματικών. Ωστόσο, η καρατόμηση εν μια νυκτί της μισής σχεδόν ηγεσίας της ΕΛΑΣ από το Νίκο Δένδια υποδηλώνει δύο σοβαρές παραμέτρους. Αφενός ότι στο αρχηγείο της ΕΛΑΣ έχουν υπόψη τους το εύρος των διασυνδέσεων και αφετέρου ότι διά της επιχείρησης «καθαρά χέρια» η πολιτική ηγεσία προσπαθεί να κερδίσει όχι απλώς τις επικοινωνιακές εντυπώσεις αλλά να συστήσει μια νέα δομή του απολύτου ελέγχου της η οποία θα υπηρετεί την εντεινόμενη καταστολή ενός κράτους υπό γοργό εκφασισμό.
Ανατομία μιας εγκληματικής οργάνωσης
Η έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη 128 σελίδων για την εγκληματική δραστηριότητα των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής και διαβρωμένων ως το κόκκαλο τμημάτων των σωμάτων ασφαλείας, αν και παραβιάζει ανοιχτές θύρες, είναι αποκαλυπτική. Από τις αρχές του 2012, αναφέρονται 4 άνθρωποι νεκροί και 400 τραυματίες σε 281 επιθέσεις ρατσιστικού και ταξικού μίσους. Στο 1/6 αυτών των επιθέσεων εμπλέκονται και μέλη των δυνάμεων καταστολής. Στη συντριπτική πλειονότητα των επιθέσεων ήταν πρωταγωνιστές μέλη, οπαδοί και φίλοι της ναζιστικής συμμορίας. Μάλιστα, αυτά είναι απλώς και μόνο τα καταγεγραμμένα επισήμως κρούσματα, καθώς η πλειονότητα των περιστατικών βίας και εγκληματικής δράσης εναντίον κυρίως μεταναστών δεν καταγράφονται ποτέ. Έτσι απομένουν μόνο όσα υποπίπτουν στην ανάληψη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων όπως οι Γιατροί του Κόσμου, όσα καταγράφονται στα νοσοκομεία και τα ελάχιστα που καταγγέλλονται στις διωκτικές αρχές, καθώς ειδικά οι μετανάστες κινδυνεύουν εάν προβούν σε καταγγελίες να βρεθούν και κατηγορούμενοι ή υπό απέλαση.
Ο ακήρυκτος πόλεμος των φασιστικών ταγμάτων Εφόδου δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Ασχέτως αν η πλειονότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ανακάλυψε εμβρόντητη δήθεν και με μεγάλη καθυστέρηση τι κρύβεται πίσω από τους «προσκόπους» του νεοναζισμού και άρχισε να βομβαρδίζει με αποκαλύψεις για τη δράση τους και το στενό εναγκαλισμό τους με το παρακράτος. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου αποτέλεσε το σημείο τομής, τη ρήξη σε σχέση με όλη την εγκληματική δραστηριότητα του μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Αφενός φέρνει στο προσκήνιο τη θανάσιμη διαπλοκή κράτους – παρακράτους και δολοφονικών φασιστικών ομάδων, αφετέρου έρχεται να αναδείξει το πολιτικό υπόβαθρο και την ιδεολογική ταυτότητα του σύγχρονου φασισμού ο οποίος αναπτύχθηκε και θέριεψε με την υπόθαλψη των δύο σημερινών κβερνητικών εταίρων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ένας χείμαρος αποκαλύψεων για τη δομή και τη δραστηριότητα των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής ήδη από την ημέρα του αποτρόπαιου φονικού φέρνει στο προσκήνιο όλους εκείνους τους παράγοντες οι οποίοι όπλισαν το χέρι του δολοφόνου και εκατοντάδες ακόμη χέρια δυνητικών φονιάδων. Παράλληλα ωστόσο, βρίσκεται σε εξέλιξη και μια επιχείρηση πλήρους διαχωρισμού των εγκληματικών ενεργειών από το πολιτικό τους πρόσημο με την κατασκευή μιας εικόνας η οποία θέλει τη Χρυσή Αυγή να είναι κάτι σαν Καμόρα, η οποία δεν έχει καμία πολιτική ταυτότητα.
Η εγκληματική δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής είναι η μισή αλήθεια. Η αποσιώπηση της βαρβαρότητας της μισαλλοδοξίας και της βαθιάς αντιδραστικής φύσης της φασιστικής κοσμοθεωρίας αφήνει στην πραγματικότητα στο απυρόβλητο τη «χρυσή εφεδρεία» του καπιταλισμού. Ακόμα, κρύβει με μαεστρία ποιοι είναι αυτοί που οπλίζουν τα χέρια των δολοφόνων. Ποιοι είναι αυτοί λοιπόν;
Τη βασική και κύρια πολιτική ευθύνη για την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού και την κατοπινή γιγάντωση του ερπετού φέρουν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και οι κατοπινές μνημονιακές κυβερνήσεις συνεργασίας. Ήδη από το 2008 τα σημάδια αναβίωσης του φασισμού ήταν ορατά. Τα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και η παρέμβαση της Χρυσής Αυγής με αφορμή το μεταναστευτικό σε γειτονιές της Αθήνας και ολόκληρες πόλεις άρχισε να φουντώνει. Παράλληλα, η δράση των «αγανακτισμένων πολιτών», τραμπούκων και ταγμάτων εφόδου στο πλευρό των δυνάμεων καταστολής εναντίον αριστερών, αντιεξουσιαστών και αντιφασιστών άρχισε να διογκώνεται προκλητικά. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η ηγεσία του ΚΚΕ με ντοκουμέντα απευθύνθηκε στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης για τη δράση παρακρατικών μηχανισμών στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Για τις καταγγελίες αυτές πειστικές και επίσημες απαντήσεις δεν δόθηκαν ποτέ. Αντί αυτού, προϊόντος του χρόνου και με τα μνημόνια να είναι ήδη πραγματικότητα, αρχικώς το ΠΑΣΟΚ και κατόπιν η ΝΔ υιοθέτησαν την ατζέντα της Χρυσής Αυγής για το μεταναστευτικό και προσπάθησαν να την υπερκεράσουν χαϊδεύοντας αυτιά ακροδεξιών ψηφοφόρων, αλλά και δημιουργώντας αντιδραστικά αντανακλαστικά.
«Ανακατάληψη των πόλεων», διαπόμπευση οροθετικών, επιχειρήσεις «σκούπα» και κραυγές αγωνίας για τα ελληνόπουλα της «Β΄ Εθνικής» τα οποία εκτοπίζονται από μεταναστόπουλα στους παιδικούς σταθμούς, δεν ήταν λόγια και έργα της παρέας του Νίκου Μιχαλολιάκου, αλλά προεκλογικές καμπάνιες του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Η νομιμοποίηση στην κοινή συνείδηση ρατσιστικών και ξενοφοβικών ιδεολογημάτων δεν άργησε να φέρει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της Χρυσής Αυγής. Αναβολή του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, μηδενική αντίδραση στη βίαιη ματαίωση της παράστασης Corpus Cristi στο θέατρο Χυτήριο, άνοιξαν το δρόμο και για εν ψυχρώ δολοφονίες. Στην αρχή με τη μορφή επιθέσεων μεταναστών και κατόπιν εναντίον αριστερών, κομμουνιστών και αντιφασιστών ώσπου τελικά εκτέλεσαν εν ψυχρώ τον Παύλο Φύσσα.
Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους καθώς η ευθύνη των κυβερνώντων δεν είναι αορίστως πολιτική. Έχουν ευθύνη για τη διάβρωση των μηχανισμών της ΕΛΑΣ, ειδικά στις πιο μάχιμες μονάδες των ΕΚΑΜ και των ΜΑΤ, οι οποίες από πληθώρα βιντεοσκοπημένων πορειών και επεισοδίων φαίνεται να έχουν αγαστή συνεργασία με χρυσαυγίτες εναντίον διαδηλωτών. Κάπως έτσι δένουν και οι τότε καταγγελίες του ΚΚΕ.
Ωστόσο, πέρα από τις μάχιμες μονάδες, οι χρυσαυγίτες (και ειδικά ισχυρών τοπικών οργανώσεων, όπως της Νίκαιας) αποκαλύπτεται ότι είχαν προστασία αλλά και πληροφόρηση από τα «μέσα» και από υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΛΑΣ στα τοπικά αστυνομικά τμήματα, όπως κατέδειξαν οι αποκαλύψεις στον Τύπο πρώην μελών της οργάνωσης, οι οποίοι μάλιστα μίλησαν με συγκεκριμένα στοιχεία για τις σχέσεις του γραμματέα της τοπικής οργάνωσης της ΧΑ στη Νίκαια Γ. Πατέλη με το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα. Ανάλογες προσβάσεις φαίνεται να διατηρούσαν μέσω της ΕΛΑΣ και στο δικαστικό σώμα, γεγονός το οποίο εξασφάλιζε ευνοϊκή μεταχείριση σε όσες υποθέσεις θα μπορούσαν να φτάσουν στο ακροατήριο αν οι προσβάσεις τους στην αστυνομία δεν κατάφερναν να κλείσουν τους φακέλους πριν τις ποινικές διώξεις. Όλα αυτά κάτω από τη μύτη υπουργών και ολόκληρων κυβερνήσεων που φέρουν ακέραιη την ευθύνη υπόθαλψης του φασιστικού φαινομένου.
Εκεί ωστόσο που αποκαλύπτεται η εκπαίδευση δολοφονικών ταγμάτων εφόδου είναι οι μαρτυρίες πρώην μελών για τη στρατιωτική δομή, πειθαρχία και εκπαίδευση των μελών της ΧΑ από απόστρατους κυρίως αξιωματικούς των ειδικών δυνάμεων του Στρατού. Μια παραστρατιωτική οργάνωση η οποία αναπτυσσόταν με όλες τις προφυλάξεις σε τοποθεσίες της Πάρνηθας, της Ραφήνας, της Εύβοιας, της Λακωνίας και αλλού. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των πρώην χρυσαυγιτών που κατέθεσαν για την υπόθεση στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, έφεδροι αλλά και μόνιμμοι απόστρατοι κυρίως των ειδικών δυνάμεων ΛΟΚ, ΟΥΚ και άλλων μονάδων, εκπαιδεύουν μέλη των πυρήνων της ΧΑ και σε όπλα πλην των υπολοίπων ασκήσεων ή των πολεμικών τεχνών. Μάλιστα, στο διαδίκτυο υπάρχουν αναρτήσεις για στρατιωτική εκπαίδευση των μελών της ΧΑ ήδη από το 2011, όπου κάποια πρόσωπα που έχουν σχέση με το στράτευμα προστατεύονται ως κόρη οφθαλμού και δεν αποκαλύπτονται και όλα αυτά εγείρουν ερωτήματα ακόμη και για σχέσεις με εν ενεργεία στρατιωτικούς σε φασιστικούς θύλακες. Παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Άμυνας για την προσήλωση των Ενόπλων Δυνάμεων στο Σύνταγμα και τη δημοκρατία, νωπές είναι ακόμη οι μνήμες από τα χουντικά εμβατήρια στη Σχολή Ευελπίδων που είχαν δημιουργήσει ζήτημα τον Οκτώβριο του 2011.
Για να ανδρωθεί μια τέτοια οργάνωση με εγκληματικά χαρακτηριστικά και τάγματα εφόδου, δεν αρκούν ασφαλώς οι διασυνδέσεις. Χρειάζεται άφθονο χρήμα για να χρηματοδοτεί τις κατασκηνώσεις, την προμήθεια κάθε λογής οπλισμού και εξαρτήσεων και ταυτόχρονα την «κοινωνική δράση». Οι προστασίες και οι μαφιόζικες συναλλαγές δεν αρκούν για ένα τέτοιο σχέδιο. Αν και οι πρώην χρυσαυγίτες υπό προστασία μάρτυρες περιγράφουν πως άνεργα στελέχη της οργάνωσης κάνουν μια αξιοπρεπή και άνετη ζωή, ενώ από την άλλη προχωρούν και σε …υπεξαιρέσεις από τα ταμεία των οργανώσεων προς ίδιον όφελος, εντούτοις πρόκειται για μικροποσά. Ωστόσο το «γρίφο» φαίνεται πως λύνουν οι έλεγχοι του ΣΔΟΕ για της πηγές χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής, καθώς από τις πρώτες διασταυρώσεις, προκύπτει με στοιχεία πλέον ότι εφοπλιστές, επιχειρηματίες και Εκκλησία περιλαμβάνονται στους χρηματοδότες. Πολλοί εκ των επιχειρηματιών αυτών είναι ήδη έγκλειστοι στις φυλακές για ποινικά αδικήματα, για άλλους εκκρεμούν διώξεις ενώ περιλαμβάνονται και ονόματα υπεράνω «πάσης υποψίας» που τροφοδοτούσαν με χρήματα την εγκληματική δραστηριότητα της οργάνωσης. Όταν ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος δηλώνει «εγράψαμε παλαιότερα, ότι εάν η Χρυσή Αυγή διορθώσει μερικές ιδεολογικές τοποθετήσεις της και εάν επίσης διορθώσει μερικές περιπτώσεις ακραίας συμπεριφοράς ωρισμένων τουλάχιστον μελών της, θα μπορούσε να αναδειχθεί η “γλυκειά ελπίδα” στους δυσχειμέρους τούτους καιρούς, τους οποίους διερχόμεθα», τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό τι είδους δίαυλοι μεταξύ Εκκλησίας και Χρυσής Αυγής υπάρχουν.
Στους δρόμους η ηχηρή και μαζική απάντηση στο φασισμό
Mαζικό και πάνω από τις προσδοκίες ακόμη και των πιο αισιόδοξων –σύμφωνα με εκτιμήσεις περίπου 20.000 διαδηλωτές– ήταν το αντιφασιστικό συλλαλητήριο και η πορεία της 25ης Σεπτεμβρίου. Στην πλατεία Συντάγματος καλούσαν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, συνδικάτα, φορείς και οργανώσεις της Αριστεράς. «Ποτέ ξανά φασισμός» ήταν το σύνθημα το οποίο ερχόταν ως φυσική συνέχεια των μαζικότατων διαδηλώσεων στο Κερατσίνι και τη Νίκαια, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Η πρωτοφανής συμμετοχή του κόσμου στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο ανέδειξε την αποφασιστικότητα πολλών νέων αγωνιστών και αντιφασιστών. Έφερε στο προσκήνιο ένα μεγάλο κομμάτι νεολαίας και ανεξάρτητων αγωνιστών, οι οποίοι χωρίς κομματική ένταξη και αψηφώντας τις περιχαρακώσεις, κατέβηκαν στους δρόμους για να σπάσουν τον τρόμο.
Για πολύ κόσμο και ιδιαίτερα νεολαία το πρωινό της 25ης Σεπτεμβρίου ήταν και το βάπτισμα του πυρός σε κινηματικές διαδικασίες. Πολλοί δε από αυτό τον κόσμο βρέθηκαν να συμπορεύονται και να συμμετέχουν στα μπλόκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των φοιτητικών συλλόγων, τα οποία είχαν μαζικότατη παρουσία με παλμό, δυναμισμό και συνέχεια. Σύμφωνα και με τα ρεπορτάζ των ξένων ΜΜΕ, η πορεία ήταν η μεγαλύτερη αντιφασιστική διαδήλωση των τελευταίον ετών. Η απάντηση του αντιφασιστικού κινήματος στην εγκληματική βία της Χρυσής Αυγής έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία αν συνυπολογίζουμε δύο επιπλέον παράγοντες που την Τετάρτη έπαιξαν το ρόλο τροχοπέδης. Αφενός οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ επέλεξαν τη μονήρη πορεία και την περιχαράκωση, πραγματοποιώντας συγκέντρωση νωρίτερα από τους άλλους. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε μια στατική διαμαρτυρία στην πλατεία Συντάγματος και καλούσε τον κόσμο να μην πάρει μέρος στην πορεία προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη λεωφόρο Μεσογείων. Παράλληλα, την ίδια ημέρα, με μια ώρα διαφορά, διοργάνωνε και μεγάλη εκδήλωση στο Πέραμα. Η γραμμή αυτή ηττήθηκε κατά κράτος από την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών, καθώς όταν ξεκίνησε η πορεία προς τη Μεσογείων η πλατεία άδειασε και δεν έμειναν παρά μερικές εκατοντάδες υπό τη συνοδεία μουσικής υπόκρουσης. Η διάθεση του κόσμου του αγώνα αποτυπώθηκε στην ηχηρή απάντηση στο φασισμό, αλλά και στην κυβέρνηση των μνημονίων και της βαρβαρότητας που τον εξέθρεψε, μέσω της πορείας η οποία από την οδό Β. Σοφίας πορεύτηκε προς τη Λεωφόρο Μεσογείων.
Κατά δεύτερον απέτυχε παταγωδώς και ηττήθηκε οικτρά η γραμμή ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ καθώς και των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ να κινηθούν με μια αντίληψη εκ των άνω καπελώματος, στην κατεύθυνση ενός πλατιού «δημοκρατικού αντιφασιστικού μετώπου» στο πλαίσιο της συνταγματικής νομιμότητας. Χωρίς να κατορθώνει να συσπειρώσει αξιόλογο τμήμα διαδηλωτών, η γραμμή αυτή έπεσε στο κενό. Έτσι η πορεία με τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κομμάτων και οργανώσεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς, εργατικών σωματείων και αντιφασιστικών φορέων και συλλογικοτήτων βάδισε ως τη Λεωφόρο Μεσογείων όπου στο ύψος της οδού Μιχαλακοπούλου η Αστυνομία είχε στήσει φραγμό και είχε αποκόψει την πρόσβαση με κλούβες.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο πλαίσιο της εντεινόμενης καταστολής, η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης φαίνεται πως είχαν προαποφασίσει το χτύπημα της πορείας. Ψυχρά και κυνικά όπως και στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτεμβρίου, πριν καλά καλά πλησιάσει η πορεία στο σημείο αποκλεισμού και με ελάχιστες αψιμαχίες, η πορεία χτυπήθηκε. Βροχή δακρυγόνα, βομβίδες κρότου – λάμψης και οι δυνάμεις καταστολής να κυκλώνουν την πορεία από κάθε πλευρά. Τα μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της νεολαίας και των φοιτητικών συλλόγων παρέμμειναν συγκροτημένα και δυναμικά, ενώ σταδιακά αποχώρησαν συντεταγμένα προς τις λεωφόρους Κηφισίας και Αλεξάνδρας. Ωστόσο στο τέλος της πορείας δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση και μάλιστα με τρόπο επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των διαδηλωτών, από άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ, οι οποίοι εφόρμησαν μέσα στα μπλοκ με τα μηχανάκια και άρχισαν να χτυπούν αδιακρίτως, αποδεικνύοντας πως η αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι στο στόχαστρο των δυνάμεων καταστολής. Η Αστυνομία μάλιστα προχώρησε συνολικά σε 62 προσαγωγές, εκ των οποίων οι 5 έγιναν συλλήψεις μεταξύ των οποίων και ένα μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η επιχείρηση καταστολής της 25ης Σεπτεμβρίου έρχεται να προστεθεί στο πογκρόμ των 34 συλλήψεων αντιφασιστών διαδηλωτών στο Κερατσίνι αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Όλα αυτά τα γεγονότα αναδεικνύουν πως στο στόχαστρο είναι το λαϊκό – εργατικό και αντιφασιστικό κίνημα.
Άλλωστε, σύμφωνα και με τις καταγγελίες του συνηγόρου της οικογένειας Φύσσα, Γ. Μαραγκού, η δικογραφία παρουσιάζει σημαντικά κενά. Δεν υπάρχει κατασχετήριο του οχήματος του Γ. Ρουπακιά, δεν έγινε καν δακτυλοσκοπική εξέταση, ενώ δεν περιλαμβάνονται και οι μαρτυρίες που μιλούν για δεύτερο άτομο το οποίο επέβαινε στο ΙΧ του δολοφόνου. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν από πλευράς δικαστικών αρχών για την άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και τις κωλυσιεργίες στις έρευνες, δημιουργούν πολλά εύλογα ερωτήματα στα οποία καλείται να απαντήσει η κυβέρνηση.
Μαζικότατα αντιφασιστικά συλλαλητήρια πραγματοποιήθηκαν σε όλες της μεγάλες πόλεις της Ελλάδας από τη Θεσσαλονίκη ως την Πάτρα και από την Κομοτηνή ως τα Χανιά. Η πρώτη απάντηση στο φασισμό και το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής ήταν ηχηρή και θα έχει συνέχεια.
