του Δημήτρη Γκόβα
Ορισμένες κομβικές κατακτήσεις των εργαζόμενων αποτελούν συμπύκνωση του κοινωνικού ζητήματος και συσχετισμού σε κάθε φάση της ταξικής πάλης. Η μέχρι σήμερα εμπειρία έδειξε, πως ένα τέτοιο ζήτημα είναι το ασφαλιστικό, ευρύτερα ότι συνδέεται με την κοινωνική ασφάλιση, την πρόνοια, την περίθαλψη και την σύνταξη της κοινωνικής πλειονότητας. Οι αναμετρήσεις για την κοινωνική ασφάλιση οδήγησαν στο παρελθόν -και το πρόσφατο- σε μεγάλες κινητοποιήσεις. Βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε μια νέα «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού συστήματος. Για το κεφάλαιο και τις πολιτικές δυνάμεις, που με την πολιτική τους το υπηρετούν, οι αντιδραστικές τομές που επιχειρούνται είναι άρρηκτα δεμένες με την ανάταση της κερδοφορίας, της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της καπιταλιστικής οικονομίας, με την πολιτική κυριαρχία και τους όρους εκμετάλλευσης και χειραγώγησης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, το ασφαλιστικό συνδέεται τόσο με τις αμοιβές, τις παροχές και την υγειονομική περίθαλψη, την πρόνοια, και τις συντάξεις, όσο και με το συνολικό «σχέδιο ζωής» κάθε ανθρώπου.
Επομένως, η αναμέτρηση για την κοινωνική ασφάλιση έχει καίρια σημασία, στρατηγικό κοινωνικό και πολιτικό βάθος. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι δυνάμεις του μαύρου μετώπου, το κεφάλαιο, οι «θεσμοί» και τα κουαρτέτα της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, και φυσικά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και παίρνουν όλα τα μέτρα, ώστε να εξασφαλίσουν πρώτον, την πολιτική συναίνεση των κοινοβουλευτικών δυνάμεων και του αστικού μπλοκ, και δεύτερο, την κοινωνική συναίνεση (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο) ή τουλάχιστον την ανοχή και τον «αφοπλισμό» του κινήματος. Φυσικά, θα επιστρατευτεί και ο αυταρχισμός και η καταστολή για όσους δεν «πειστούν» από τα παραμύθια και τα ψέματά τους…
Γι΄ αυτό, τις επόμενες εβδομάδες θα παρακολουθήσουμε μια ακόμα φαρσοκωμωδία της γνωστής σειράς «διαπραγμάτευση με τους δανειστές», όπου η κυβέρνηση προτείνει δήθεν μια πιο ήπια εκδοχή ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, ενώ οι άκαμπτοι δανειστές θα απειλούν για την αξιολόγηση, τις δόσεις, κ.ο.κ. Το έργο όμως είναι σε επανάληψη και δυστυχώς για όλους αυτούς γνωρίζουμε το τέλος. Για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, τα πράγματα είναι καθαρά: Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που στα πλαίσια του 3ου μνημονίου παρουσίασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποτελεί ένα νεοφιλελεύθερο τερατούργημα, που καταργεί κάθε απομεινάρι κοινωνικού – αναδιανεμητικού χαρακτήρα. Η θέση του κινήματος, των συνδικάτων, των ταξικών δυνάμεων, της μαχόμενης Αριστεράς, αλλά και κάθε εργαζόμενου μπορεί να είναι μόνο μία: Να αποσυρθεί, να μην έρθει, να μην τολμήσουν να φέρουν καν για ψήφιση ένα τέτοιο τερατούργημα!
Τέλος οι αυταπάτες, οι αναμονές, τα ψέματα και το «παραμύθιασμα». Είναι η ώρα της μάχης και τις αμέσως επόμενες μέρες όλες οι δυνάμεις του κινήματος, της ταξικής πτέρυγάς του, οι μαχόμενες ανατρεπτικές πολιτικές δυνάμεις χρειάζεται να μπουν σε θέση αγώνα και σύγκρουσης και να συμβάλουν αποφασιστικά στην ανάπτυξη όλων των απαραίτητων μορφών, που θα συνενώσουν την οργή και την ανάγκη αποφασιστικής αναμέτρησης και απάντησης στην αντιδραστική και βάρβαρη αντι-ασφαλιστική τομή που επιχειρείται.
Ήδη τα πρώτα βήματα ξεδιπλώνονται, με συγκεντρώσεις, με τις συσκέψεις, τις αποφάσεις και τις απαραίτητες προετοιμασίες για την αγωνιστική απάντηση της εργατικής τάξης, αλλά και των αγροτών, των ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων που χτυπιούνται αλύπητα από το έκτρωμα της κυβέρνησης.
Οι αγωνιστικές Παρεμβάσεις, Κινήσεις και εργατικά σχήματα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τόσο σε κλαδικές συσκέψεις, όσο και σε κοινή συνέλευσή τους την Παρασκευή συζήτησαν για το σχεδιασμό και όλες τις απαραίτητες μαχητικές ενέργειες για την αποφασιστική ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων, με αιχμή το ασφαλιστικό, αλλά και όλες τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της ατζέντας κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου το επόμενο διάστημα. Ώστε η ταξική και αντικαπιταλιστική πτέρυγα του μαζικού κινήματος να λειτουργήσει ως ατμομηχανή και ενισχυτής του μπλοκ του αγώνα, με το πολιτικό περιεχόμενο σύγκρουσης και ανατροπής, αλλά και το συντονισμό του αγωνιστικού σχεδιασμού των επόμενων εβδομάδων. Να συμβάλει και με την προβολή ενός συνεκτικού και αναγκαίου πολιτικού πλαισίου πάλης, τόσο για τα ασφαλιστικά δικαιώματα, όσο και συνολικά για ψωμί – δουλειά – ελευθερία, για την ρήξη και την διέξοδο από την λαιμητόμο του χρέους, του ευρώ και της ΕΕ, τον βάρβαρο καπιταλιστικό μονόδρομο.
Ταυτόχρονα, είναι κρίσιμης σημασίας η ανάπτυξη και το δυνάμωμα του ανερχόμενου ρεύματος ταξικού αγώνα, που εκφράζει το πολύμορφο δυναμικό του Μουσείου και της Καμάρας των δυο πρόσφατων πανεργατικών απεργιών (12/11 και 3/12) και των πιο συγκεκριμένων αλλά σημαντικών μαχών του τελευταίου τρίμηνου (ναυτεργάτες, υγεία, 5-μηνα, κ.α.). Ειδικά στο βαθμό που συγκροτείται σε ανεξάρτητο και ενωτικό σχέδιο για νικηφόρους αγώνες και πλατύ, μαζικό ταξικό συντονισμό αγωνιστικών σωματείων, σε διάκριση από τις άσφαιρες διαμαρτυρίες που θα κάνει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ο παλιός και νέος κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, αλλά και ο κομματικός και ελεγχόμενος -μη ανατρεπτικός τελικά- σχεδιασμός του ΠΑΜΕ. Κρίσιμη είναι σε αυτή την κατεύθυνση η συνάντηση-συνέλευση της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων σωματείων την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου για συντονισμό.
Η μάχη θα είναι σκληρή και δεν θα είναι μονόπρακτο, ούτε μια απλή διαμαρτυρία. Απαιτείται τώρα η κοινή δράση όλων των δυνάμεων της ανατρεπτικής αριστεράς, ευρύτερα της μη κυβερνητικής και διαχειριστικής αριστεράς, χωρίς μισόλογα. Είναι όρος ο πλήρης διαχωρισμός με τις δυνάμεις του κυβερνητικού μπλοκ, τόσο στα συνδικάτα, όσο και συνολικά. Είναι απαραίτητη η κοινή απάντηση και στάση στο κίνημα και τον αγώνα για να ανατραπεί η βάρβαρη αυτή πολιτική και η αντιδραστική τομή στο ασφαλιστικό.
Οι μαχόμενες δυνάμεις θα κινηθούν αποφασιστικά, για την αγωνιστική ανάταση των εργαζόμενων και του λαού. Προτείνουν και προετοιμάζουν τις άμεσες απεργιακές απαντήσεις μέσα στο Γενάρη, που θα προειδοποιούν την κυβέρνηση να μην τολμήσει, που θα ετοιμάζουν τη σύγκρουση και κλιμάκωση. Συντονίζονται και δρουν, με αποφασιστικές μορφές και κινητοποιήσεις από αύριο κιόλας, σε όλα τα επίπεδα και τις πόλεις, σε κάθε κλάδο και συνολικά, ώστε να γίνει καθαρό και να επιβληθεί το «μην τολμήσετε να το φέρετε!»
