Ο θάνατος μιας 22χρονης Κούρδισσας, της Μαχσά Αμινί, στα χέρια του «Τμήματος Ηθών» της ιρανικής αστυνομίας – όπου βρέθηκε επειδή δεν ήταν ευπρεπώς ενδεδυμένη – έχει γίνει ο καταλύτης για ενός μεγάλου και βίαιου κύματος διαμαρτυρίας στην Ισλαμική Δημοκρατία, στα όρια της κοινωνικής έκρηξης απέναντι σε ένα καταπιεστικό και αντιδραστικό καθεστώς. Δίνοντας, παράλληλα, την ευκαιρία στις ΗΠΑ να ελπίζουν σε μια ανατροπή που θα εξυπηρετεί τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις.
Στα πρόθυρα διάσπασης το Die Linke
Δεδομένη θεωρείται η διάσπαση του κόμματος της Αριστεράς στη Γερμανία, μετά και την ανοιχτή σύγκρουση που έχει ξεσπάσει για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αφορμή αποτέλεσε η ομιλία της Σάρα Βάγκενκνεχτ στη Βουλή (η οποία δεν διαθέτει πλέον ηγετική θέση), καθώς κατηγόρησε την κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς με τους Πράσινους και Φιλελεύθερους ως την «πιο ανόητη σε όλη την Ευρώπη», επειδή «έχει εξαπολύσει ένα άνευ προηγουμένου οικονομικό πόλεμο κατά του πιο σημαντικού προμηθευτεί ενέργειας της χώρας», δηλαδή τη Ρωσία. Φυσικά, τα αίτια είναι βαθύτερα και έχουν να κάνουν με την ίδια τη φυσιογνωμία του κόμματος, το οποίο βρίσκεται εδώ και καιρό σε κρίση. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στις πρόσφατες εκλογές μπήκε στη βουλή κυριολεκτικά από το… παράθυρο, ενώ η Βάγκενκνεχτ ετοιμάζεται εδώ και καιρό να ιδρύσει νέο κόμμα.
«Πόλεμος» ΗΠΑ-Ρωσίας και στον Καύκασο
Ξαναχτύπησε η Νάνσι Πελόζι. Μετά την επίσκεψή της στην Ταϊβάν, που έφερε ένα βήμα πιο κοντά τον πόλεμο στον Ειρηνικό, πριν μερικές ημέρες η πρόεδρος της αμερικανικής βουλής βρέθηκε στο Ερεβάν, την ώρα που Αρμένιοι και Αζέροι στρατιώτες σκοτώνονταν κατά δεκάδες στα σύνορα, στον νέο γύρο συγκρούσεων που ξέσπασε ανάμεσα στις δύο χώρες μετά τον πόλεμο του 2020. Η Πελόζι, μάλιστα, τάχθηκε χωρίς αστερίσκους στο πλευρό των Αρμένιων, οι οποίοι πλέον θεωρούν τις ΗΠΑ και όχι τη Ρωσία ως τον ισχυρό προστάτη τους. Πρόκειται, φυσικά, για μια κίνηση τακτικής στην γεωπολιτική σκακιέρα της κεντρικής Ασίας – στην οποία η Μόσχα προσπαθεί να απαντήσει με τη δημιουργία ενός πολύ πιο ισχυρού «άξονα», που θα περιλαμβάνει το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία. Η σύνοδος της Σαμαρκάνδης κάθε άλλο παρά τυπική ήταν…
Η ώρα του Λούλα – της Αριστεράς, όμως;
Στη Βραζιλία μεταφέρεται πλέον το επίκεντρο των – ιδιαιτέρως πυκνών – πολιτικών εξελίξεων στη Λατινική Αμερική. Εκεί όπου την ερχόμενη Κυριακή, 2 Οκτωβρίου, διεξάγεται ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών, με τον Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα να είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί – έστω και αν είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστεί δεύτερος γύρος. Με την διαφαινόμενη επικράτηση του Λούλα, ο οποίος επιδιώκει και τη ρεβάνς για τις διώξεις που υπέστη και την καταδίκη του μετά την πρώτη του θητεία ως πρόεδρος (2003-’10), δίνεται συνέχεια στη «ροζ παλίρροια» που κατακλύζει την περιοχή. Ωστόσο, είναι καιρός για προβληματισμό και όχι για πανηγυρισμούς, ειδικά μετά τα όσα έχουν συμβεί στη Χιλή, την Αργεντινή και άλλες χώρες. Άλλωστε, όπως σχολιάζει και ο Economist εμφανώς ειρωνικά, «πόσο αριστερός θεωρείται στα οικονομικά ο Λούλα;».